ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Χθες καθώς πέρναγα απ το πάρκο της πόλης μου με τράβηξε ένας συμμαθητής μου (με τον οποίο είμαι ερωτευμένη και με φλερτάρει αρκετές φορές) και με κόλλησε πάνω του. Εγώ τον κοίταξα τρομαγμένη και πριν προλάβω να του μιλήσω με χουφτωσε και με φύλαγε πολλή ώρα. Είχα πάθει πανικό και στην αρχή προσπαθούσα να του αντισταθώ μα δεν μπορούσα και αφέθηκα. Μόλις με άφησε μου λέει: Είσαι το κορίτσι μου! Εγώ χαμογέλασα αμήχανα και έφυγα, χωρίς να πω τίποτα σε κανέναν.Πιστεύω πως είμαι μικρή για τέτοιου είδους σχέσεις και πως δεν είμαι έτοιμη. Δεν είχα ξαναφιληθει ποτέ και μου φάνηκε κάπως παράξενη αίσθηση. Δεν ξέρω τίποτα από σχέσεις και δε ξέρω για Πόσο θα κρατήσει.... Εσείς πιστεύετε ότι είμαι μικρή η απλά σοκαρίστηκα από το γεγονός? Ευχαριστώ εκ των προτέρων!

Βγαίνω με ένα παιδί εδώ και μια εβδομαδα και γύρισε και μου ειπε ότι με λατρεύει και ότι θέλει να με γνωρίσει στους δικούς του. Θεωρειτε ότι είναι λίγο βιαστικό ; Πως γίνεται να το εννοεί τόσο γρήγορα ; εμένα με προβλημάτισε λίγο όλο αυτό αλλά δεν είπα κατι

... να γνωρίσω μία κοπέλα, να ταιριάξουμε και να κάνουμε παθιασμένο έρωτα μέχρι το ξημέρωμα... :'(

ειμαι μια εφηβη που απλα δεν ξερει τι παιζει με την παρτι της εννοω οτι συνεχεια σκεφτομαι αρνητικα και στεναχωριεμαι συνεχεια και επειδη εχω σκεφτει πολλες φορες την αυτοκτονια σκεφτηκα μηπως εχω κατι σαν καταθλιψη η κατι παρομοιο με αποτελεσμα να ψαχνω στο ιντερνετ (ξεροντας φυσικα οτι αυτα δεν ισχυουν παντα ή 100%) και εκανα μερικα τεστ και διαβασα μερικα αρθρα που που μου εβγαζαν οτι εχω καταθλιψη η συμπτωματα γενικα ηξερα οτι ειμαι πολυ στεναχωρο ατομο και σκεφτομαι παντα αρνητικα αλλα δεν το περιμενα να φτασω σε καταθλιψη καπου εδω να πω οτι τους τελευταιους μηνες εχω κλειστει πολυ στον εαυτο μου και γενικα δεν μιλαω με τα ατομα που μιλουσα πριν παρα μονο 1-2 και αυτα πολυ λιγο πειτε μου αν μπορει καποιος καποια λυση (εκτος απο ψυχολογο, δεν νιωθω ανετα και δεν θελω να μαθευτει) ευχαριστω πολυ

Οι γονεις που βλεπουν τα παιδια τους να ειναι χοντρα και παχουλα και να βαδιζουν προς την εφηβεια και να μετατρεπονται σε υπερβαρα και παχυσαρκα χωρις να επεμβαινουν δραστικα, ειναι ανεπαρκεις σαν γονεις. Συμμετεχουν στο εγκλημα που κανουν ανηλικοι και αδαεις σε βαρος της ιδιας τους της ζωης. Και επιτελους πεταξτε τις γιαγιαδες απο την διατροφη των παιδιων σας. Εγκληματουν και δεν το καταλαβαινουν.

Γιατί δε φεύγω από εδώ μέσα; Επειδή μου θυμίζει εσένα; Τι περιμένω, να γυρίσεις;;; Έφυγες.

Πολυ πιθανον να σας φανει χαζη η παρακατω εξομολογηση αλλα τελος παντων. Εδω και δεκα μηνες περιπου μιλαω με καποιον online που πραγματικα εχω συμπαθησει παρα πολυ. Ξερω οτι η ολη φαση ειναι καπως και συνηθως επικρατει μια εξιδανικευση αλλα μετα απο τοσο καιρο εχω φτασει σε σημειο να νιωθω τελειως ανετα μαζι του και γενικα μου εχει κανει πολυ καλη εντυπωση. Σκεφτηκα λοιπον πως θα μου αρεσε επιτελους να γνωριστουμε και απο κοντα και πιστευω οτι το εχουμε ηδη καθυστερησει. Αυτος το ειχε αναφερει αλλα εγω ημουν καπως διστακτικη. Υπαρχει ενα θεματακι ομως το οποιο με απασχολει ισως περισσοτερο απο οτι θα επρεπε ενω εγω τον εχω δει στο ινσταγκραμ και εχω περιπου μια ιδεα αυτος δεν με εχει δει ποτε. Ξερω ειναι τελειως παραλογο να μιλαω με εναν ανθρωπο τοσο καιρο και να μην του εχω στειλει εστω μια φωτογραφια για να ξερει και αυτος με ποιον μιλαει. Εχω κομπλεξ γενικα και μαλλον επειδη το καταλαβε δεν το ανεφερε για να μην νιωσω αβολα λογικα. Απο συζητησεις μας εχει αφησει να εννοηθει οτι και καλα αν ταιριαζει με καποιον και περναει καλα μαζι του το θεμα εμφανισης ερχεται δευτερο αλλα και παλι πιστευω αποκλειεται να μην τον επηρεαζε καθολου. Οποτε ναι φοβαμαι πως ισως αν με δει ξενερωσει και χασει το ενδιαφερον του. Αλλα θελω πραγματικα τοσο πολυ να τον γνωρισω. Ετσι κι αλλιως πιστευω πως αν συνεχισουμε ετσι καποια στιγμη θα χαθουμε γιατι καποιος απο τους δυο θα βαρεθει.Επιπλεον δεν ξερω πως να του το προτεινω.

Δεν ξέρω τι να κάνω και πώς να φερθώ.Τα γράφω εδώ για να δω τι να κάνω. Λοιπόν...Εγώ δουλεύω στην οικογενειακή επιχείρηση των γονέων μου . Εγώ όμως θέλω να φύγω, δεν μπορώ άλλο. Τι πρόβλημα ποιο είναι ; Δεν μπορώ να τους το πω γιατί θα τους αφήσω ξεκρεμαστους.1ον θέλω να πάω κι εγώ μια φορά στη ζωη μου σ ένα φεστιβάλ, και λέω να τους πω να πάω για μια εβδομάδα Αθήνα και να ξανά γυρίσω πίσω μέχρι να κλείσει το μαγαζί. Ακόμα κι αυτό δυστυχώς δεν μπορώ να τους το πω. Φοβάμαι θα φάω μεγάλο άκυρο και θα στεναχωρήθω.2ον Απ' την άλλη σκέφτομαι να τους πω να φύγω τέλει Αυγούστου και να πάω Αθήνα εξίσου. Μα κι αυτό δεν μπορώ να τους το πω. 3ον στο τέλος θα μείνω μέχρι το κλείσιμο μου φαίνεται. Δεν ξέρω τι να κάνω, είμαι τόσο μπερδεμένη, φοβάμαι να μιλήσω για να μη στςναχωρεθω. Είμαι 24 χρονών και δεν μπορώ να κάνω τίποτα, δηλαδή ως πότε θα το κάνω αυτό το πράγμα;Δεν μπορώ να φυγω, είναι απίστευτο αυτό που συμβαίνει στην ζωή μου

Τοσο καιρο προσπαθουσε να με κερδισει..επεμενε πραγματικα πολύ.Δεν ξερω τι μπορει να βρηκε σε εμενα.Εκεινη 26 και εγω 20.Και τα καταφερε.Αρχισαμε μια σχεση αλλα μετα από ένα μηνα μου ειπε το αντιο.Εγω φταιω.Τα εκανα χαλια και το μετανιωσα πικρα.Δεν πιστευα ποτε πως με θελει και υποβιβαζα τα αισθηματα της συνεχως.Την εκανα να μετανιωσει για την επιλογή της.Ηταν ένα γερο χαστουκι για να καταλαβω ποσο ασχημα της φερομουν.Της ζητησα μια δευτερη ευκαιρια γιατι πραγματικα συνηλθα αλλα δεν μου την εδωσε..Είναι γεματη θυμο για εμενα πλεον.Τα εχω κανει τοσο σκατα γαμωτο και αν ειχα αυτή την ευκαιρια θα τα αλλαζα όλα παλι..δεν ξερω γιατι της φερθικα ετσι..Την θελω πισω αλλα πλεον δεν με εμπιστευεται..φοβαται πολύ για εμενα για να κανει κατι τετιο.Πραγματικα δεν ξερω τι πρεπει να κανω.Το διαλυσαμε 3 μερες πριν και μου λειπει τοσο πολύ....

Τι παθαίνουν τα αγόρια με τις μεγαλύτερες; Μέλι έχουν;