ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Απλα δεν βρίσκω κανένα ενδιαφέρον με κανέναν. Εχω βαρεθεί τη πόλη που ζω κάνω μεταπτυχιακό, ψάχνω για δουλειά και γενικά ζω μια άθλια ρουτίνα με άτομα που πραγματικά δεν ταιριαζω. Βαριέμαι πολλές φορές να βγω απο το σπιτι με εξαίρεση αν είναι για κάποια δουλειά, εχω βαρεθεί να είμαι ακροατής σε καταστάσεις και δεν έχω μια κατάλληλη παρέα ώστε να φτάσω στα '' άκρα '' όπως λένε. Οι γύρω μου μου φαίνονται πως ειναι τελείως ξενέρωτοι που το μόνο που τους νοιάζει είναι τα ποτά και τα γκομενικα. Η επικοινωνία έχει χαθεί πλήρως λόγω των social media. Οπότε προτείνετε μου τι να κάνω. Ειλικρινά. Πριν προτείνετε να γνωρίσω νεο κόσμο το εχω κανει και αυτό καμία ουσία πραγματικά τα ίδια και τα ίδια.

Οταν δεν ήμουν στα καλύτερα μου χανομουν μέσα στις παρέες μου και στον κόσμο και ξεχνιομουν πιο εύκολα.Τώρα πια κλείνομαι στον εαυτό μου.Αυτό είναι χειρότερο.Αλλα Βλεπω πια πολυ αρνητισμό γύρω μου.

ότι κάνεις σεξ με κάποιον που ήσουν μονόπλευρα ερωτευμένη πριν καιρό.Φεύγει το σεξουαλικό τχστον απωθημένο και είσαι κομπλέ?Ή με το που σε κοιτάξει ξανανιώθεις το ίδιο και θες παραπάνω?ΥΓ Μου ξυπνούσε τρελές φαντασιώσεις αλλιώς δεν θα σκεφτόμουν καν να τον πλησιάσω.

Ευχαριστώ πολυ τον άνθρωπο που μου γκρέμισε σχετικά συντομα την όμορφη εικόνα που ειχα για εκείνον.Γιατι οι λαθος ανθρωποι παντα σε οδηγούν στους σωστούς.

Σήμερα με πήρε τηλέφωνο μια φίλη μου, η οποία λίγες μέρες πριν επέστρεψε στην πόλη που σπουδάζει. Με πήρε να μου πει για έναν τυπά από την σχολή της με τον οποίο είχε μπλέξει όταν χώρισε με το αγόρι της γύρω στο Πάσχα , με το οποίο τώρα υποτίθεται ότι είναι ξανά μαζί. Guess what, μου ειπε λες και είναι το πιο λογικό πράγμα στον κόσμο ότι τώρα που γύρισε εκεί περιμένει να έρθει ο τυπάς από την σχολή της για να κάνουν σεξ και ότι ανυπομονεί και κάτι τέτοια. Γιατί ρε πουστη μου είναι έτσι κάποιοι άνθρωποι? Γιατί εφόσον η σχέση σου δεν σε καλύπτει και αναζητάς ικανοποίηση κάπου αλλού, δεν χωρίζεις? Πως μπορείς μετά να κοιτάς στα μάτια έναν άνθρωπο που υποτίθεται ότι σημαίνει πολλά για σένα, που ήταν δίπλα σου για 3 χρόνια, που σε στήριζε, δεν λέω δεν ήταν άψογη η συμπεριφορά του αλλά σε κάνεν δεν αξίζει κάτι τέτοιο . Και επειδή θα ρωτήσετε τίποτα από αυτά δεν της είπα, το ξέρω βλακεια μου!

Για πείτε, πού ήσαστε και τι κάνατε?Αρχίζω εγώ : ετών 14, στο σπίτι μιας συμμαθήτριας μόνες μας. Στον πέμπτο όροφο, άρα φαντάζεστε ταλάντωση... όταν ξεκίνησε ο σεισμός εκείνη άρχισε να ουρλιάζει, εγώ αναίσθητη τελείως ( ευλογημένη άγνοια κινδύνου...) Τη βούτηξα απ´το μαλλί και πήγαμε κάτω από το βαρύ τραπέζι της τραπεζαρίας, μετά προσπαθήσαμε να τηλεφωνήσουμε στους δικούς μας για να τους πούμε ότι είμαστε καλά αλλά πού γραμμές.Όταν τέλειωσε το κούνημα ψάξαμε τις γάτες , τις οποίες βρήκαμε μέσα στα ντουλάπια της κουζίνας...Τελικά έφτασε τρέχοντας ο παππούς της από το παραπάνω στενό, ανέβηκε τους 5 ορόφους πετώντας ( σούπερ παππούς) και φύγαμε μαζί του.

Θυμώνω με τον εαυτό μου που έπαψα να ειμαι ερωτευμένη μαζί σου. Δεν έπρεπε να γίνει έτσι, δεν ήταν αυτό το ''σχέδιο'' . Υποτίθεται πως σημερα ,μετα απο 9 χρονια σχεσης , δυσκολιες και προβληματα , τώρα που όλα εχουν στρωσει και οι συνθηκες επιτελους μας ευνοουν θα επρεπε να είμαι οπως τοτε , παθιασμενη και φουλ ερωτευμενη μαζί σου. Αλλά δεν είμαι..και το χειροτερο ειναι πως δεν ειχα καταλαβει οτι δεν ειμαι. Σα να ημουν το τελευταιο χρονο σε μια ν ιρβανα και δε καταλαβαινα τί μου συμβαινει...Δε ξερω πώς έγινε ,γιατί έγινε και τί εφταιξε ! 9 χρονια δεν εχω σκεφτει ουτε καν να απιστησω ουτε καν να κοιταξω καποιον ...τοσο πολύ υπήρχα για σενα . Και τωρα? Δε ξερω καν τί μου συμβαινει , πού βαδίζω...πού βαδιζουμε. Ντρεπομαι για τον εαυτο μου που έπαψα να σε αναζητω ,να περιμενω με λαχταρα να σε δω , που ακομη και να ντυθω ομορφα για σενα δεν εχω ορεξη...Ντρεπομαι ακομη και αυτην την ''εξομολογηση'' που γραφω ....Ηθελα απλα να το βγαλω απο μεσα μου, αφου σε κανεναν δεν εχω τη δυναμη να το πω....Ελπιζω να υπαρχει καποιος εκει εξω να εχει βιωσει κατι αντιστοιχο.....

Πανω στους 2 μηνες σχεση η κοπελα μου ενιωσε την αναγκη να μου πει τα εξης:"Οταν γνωριστηκαμε και αρχισαμε να μιλαμε εγω ειχα αλλον, καλα μν φανταστεις τπτ σοβαρό απλα για το σεξ. Μετα από λιγες μερες βεβαια οταν καταλαβα τι ανθρωπος εισαι τον χωρισα γιατι ηθελα εσενα". Σημερα μαλιστα μου αποκαλυψε πως εκεινο το διαστημα εβγαινε και με ενας λογιστη γνωστου τραγουδιστη εξω και την παρακαλουσε να κανουν σχεση αλλα εκεινη δεν ηθελε. Εμενα γιατι δεν με κολακευει κατι απ΄ολ αυτα; Γιατι μου φαινεται πως η κοπελα δρα στοχευμενα δλδ ψαχνει να βρει το καλυτερο( απο αποψη σιγουριας και χρηματων) συντοφο;

Πόσο αργά και βασανίστηκα περνάν η ώρες και η μέρες όταν θες να φύγεις απεγνωσμένα. Είναι σαν να σου λέει το σύμπαν " θα σε βασανίζω μωρη καργχια μέχρι να φύγεις " Θέλω να ηρεμήσωωωωωωωωωω και να βγουν όλες οι ανασφάλειες μου, θέλω να τα ξερασω να γίνω καλά και να είμαι μαζί σου.Μ έχει πιάσει αμφιβολία για εμάς τώρα τελευταία, φοβάμαι. Τι θες από εμένα; Γιατί θες να είσαι μαζί μου όταν σε περιτριγυρίζουν δεκάδες κοπέλες; Είσαι μαζί μου επειδή σε αγαπάω και το νιώθεις; Με αγαπάς όντως; Δεν ξέρω τι θέλω πώς το θέλω κι αν το θέλω. Είναι πάρα πολύ περίεργα τα συναισθήματα μου πλέων, δεν νιώθω αυτή την αγάπη που είχα για εσένα πριν μια εβδομάδα, νιώθω ανασφαλεια- αβεβαιότητα- καχυποψία - νευρικότητα - στεναχώρια . Φοβάμαι να σε δω.

Παντα ηθελα να ειμαι καλη και σεμνη . Και οποια αρνητικη η σεξουαλικη σκεψη τη καταπιεζα . Απο φοβο παντα θεωρουσα σωστο να καταπιεζω ο,τι θεωρω λαθος στον εαυτο μου . Λαθος εννοω να εδειχνα εγωισμο , ζηλια , θυμο , διαφωνια κτλ . Νομιζωντας οτι ετσι απλα θα φυγει και θα ξεχαστει . Οταν βρισκομουν σε μια κατασταση που δε μαρεσε , που μου δημιουργουσε θυμο , απλα καταπιεζα τον θυμο μου και δε μιλουσα , δεν εκφερα γνωμη ποτε .Ετσι νομιζα η αλλιως κοροιδευα τον εαυτο μου και προσπαθουσα να τον πεισω οτι ειμαι σεμνη και καλη , οτι ειμαι η τελεια φιλη . Το γεγονος οτι δεν ελεγα ποτε γνωμη το μετεφραζα στο οτι αφηνω τους αλλους ελευθερους να κανουν ο,τι θελουν . Κατεκρινα τις αρνητικες και σεξουαλικες πραξεις των αλλων λεγοντας απο μεσα μου οτι εγω δεν ειμαι ετσι και δε θα γινω , γιατι εγω ειμαι καλο ατομο και σεμνο . Τι κριμα ομως...Η τραγικη ειρωνια ειναι οτι συνειδητοποιησα οτι ο,τι κατεκρινα και καταπιεζα , εχω γινει .Ολος ο θυμος που καταπιεζα εχει βγει στο να μην ενδιαφερομαι πραγματικα για κανεναν . Να εχω πολυ αρνητικες σκεψεις (υποθετω σε ολους εχει τυχει να θελουμε , χωρις ομως να το κανουμε , να σκοτωσουμε καποιον) εγω απλα τωρα αυτους που θα ηθελα ξεπερνανε τους 5-6 . Η ζηλια μου και ο εγωισμος μου με εχουν κανει ναρκισσιστικη , οχι οτι αγαπω τον εαυτο μου , αλλα παρα ειμαι εγωκεντρικη . Η σεξουαλικη μου επιθυμια εχει φτασει σε τετοιο επιπεδο που δε μου φαινεται πια λαθος να κανω σεξ με οποιον να ναι χωρις να εχω καν συναισθηματα . Απλα να κανω τη δουλεια και να τους παρατησω μετα . Κατι το οποιο κατεκρινα παλιοτερα . Νιωθω οτι εχω χασει ολη την αθωοτητα μου και δεν ειναι καθολου ωραιο . Δε ξερω αν υπαρχει μεσα μου . Παντα ηθελα και θεωρουσα σωστο και πιεζα τον εαυτο μου να νιωθει και να φερετε σαν παιδι . Το εκανα αυτο γιατι τα παιδια ειναι ο,τι πιο αθωο υπαρχει στο πλανητη . Αλλα τωρα πια το παιδι μεσα μου δε το αισθανομαι . Ειμαι απλα μια ανωριμη ενηλικη που και ακομη που το ξερω απαιτω οι αλλοι να αλλαξουν και να καθονται να κανουν θελουν δε θελουν τους συμβιβασμους που εγω εκανα και κανω . Ακομη και αδικο να εχω σε κατι νιωθω οτι εχω καθε δικαιωμα να παρω εκδικηση . Με τη δικαιολογια οτι τοσα χρονια οι αλλοι μου γαμουσαν τη ψυχολογια και δε τιμωρουνταν , τωρα αν το κανω εγω για ποιο λογο να πρεπει να τιμωρηθω ; Απλα κενο και απαθεια νιωθω τωρα , τιποτα αλλο . Δε νιωθω αγαπη η ερωτα για καποιον . Δεν εχω νιωσει ποτε και ειναι λυπητερο . Μονο εμμονες εχω νιωσει . Και φοβαμαι στην ιδεα οτι απο παντα ημουνα ετσι οπως περιγραφω αλλα φοβομουνα να το δω . Ενω θελω να εχω ατομα κοντα μου . Ολοι υποθετω την αγαπη αναζητουμε και θελουμε . Ταυτοχρονα δε θελω κανεναν και εχω αρκετες φορες σκεψεις οτι κυριαρχω τους αλλους για να εχω ετσι την ικανοποιηση οτι εχω καποια αξια . Το ασχημο ειναι οτι ακομη καταπιεζομαι . Και αυτο που θελω ειναι να ελευθερωθω και να νιωσω παλι οπως οταν ημουνα παιδι . Αλλα προσπαθω με καποιους τροπους μονη μου να ηρεμω τον θυμο μου και να τον εκφραζω μεσα απο κειμενα που γραφω που τους βριζω ολους και τους ευχομαι ασχημα πραγματα κτλ . Τσακωθηκα με τη παρεα που ειχα και ειμαι μονη πια . Το θεωρω το τελος του κοσμου αλλα προσπαθω να το βλεπω και σαν ευκαιρια να με μαθω και να με καταλαβω . Οποτε σαν συμβουλη μεσα σε ολα αυτα που ειπα . Δε χρειαζεται να καταπιεζετε τιποτα ουτε να ειστε εναντιον του εαυτου σας σε τιποτα . Δε λεω σε καμια περιπτωση να πληγωσετε καποιον αλλα να ξερετε αν καταπιεζετε κατι δε θα φυγει ουτε θα ξεχαστει . Κι αν ειστε εναντιον θα καταληξετε υποκριτες και θα βγαζετε τον εαυτο σας εξω απο καθε κατασταση . Οπως εγω .