ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι 27 ετών. Η κοπέλα μου 24. Εγώ εργαζόμενος στην πρακτική αυτή στο 7 έτος φοιτήτρια. Είμαστε στον 4 μήνα της σχέσης μας. Αρχικά να σας πω ότι πριν αρχίσουμε της είχα εξηγήσει πως έψαχνα κάτι σοβαρό, δεν θέλω σεξ μονο, είμαι ρομαντικός, θέλω συναίσθημα και μου είπε πως ήταν σε παρόμοια φάση. Ζητούσα επικοινωνία και σεβασμό. Τον τελευταίο μηνα όμως το έχουμε χάσει. Είναι ένας μήνας τώρα που είναι στην τσίτα, δεν καταλαβαίνω το γιατί φωνάζει και ωρύεται για το παραμικρό χωρίς λόγο. Ψάχνω καιρό τώρα να βρω τι φταίει. Η αλήθεια είναι πως κι εγώ από τότε που ξεκίνησα δουλειά δεν είμαι ο ανέμελος του καλοκαιριού αλλά πάλι όλη η μέρα μου μόλις τελειώσει ανήκει σε αυτήν. Εχθές όμως μετά από ένας άγριο τσακωμό φτάσαμε στο ζουμί. Βαριέται λέει επειδή δεν κάνουμε κάτι να ξεφύγουμε και μας έφαγε η ρουτίνα (στον 4 μήνα παρακαλώ), δεν πάμε διημερακια πουθενά, είμαι αντίθετος στις διακοπές (ε δεν μπορώ να κανονίσω από τώρα διακοπές εξωτερικό για Φλεβάρη σε μια σχέση τεσσάρων μηνών) και αλλα τέτοια όμορφα. Της είπα πως εγώ δεν μπορώ και λόγω χρημάτων να κάνω όλα αυτά που θέλει ούτε να είμαι στην γύρα (εννοείται μακρια από την πόλη μας γιατί για καφέ και ποτάκι βγαίνουμε κάθε μέρα και ΣΚ πάμε και για φαγητό). Και σήμερα πρωί διαβάζω ένα μήνυμα μεταξύ άλλων "επειδή είχα κι άλλους πρώην ξέρω τι πρέπει να κάνεις για να μην βαριέμαι και...." . Δεν χρειάζεται να συνεχίσω. Βαρέθηκε στον τέταρτο μήνα; Στον χρόνο δλδ τι πρέπει να κάνω; Με συγκινεί με πρώην; Και τι πρώτο ενικό είναι αυτό; Δλδ εγώ δεν μετράω; Τι είμαι αυτός που εκτελεί τις επιθυμίες της κόντεσας; Σκέφτομαι πολυ σοβαρά να χωρίσω αν και νιώθω κάποια πράγματα πριν δεθώ και πονέσει πολύ μετά. Δεν ξέρω, και σαν να απογοητεύτηκα αν δεν ξενερωσα κιόλας.

Κάνω μία δουλειά υποτίθεται αρκετά πιεστική και αγχωτική. Πολλές φορές αισθάνομαι και την πίεση και το άγχος αλλά δεν ξέρω πως βγαίνει προς τα έξω. Ένας συνάδελφος από την δουλειά, όταν του μιλάω γελάει πολύ μαζί μου. Δεν ξέρω γιατί. Τον ρώτησα γιατί γελάει και μου λέει "είσαι πάρα πολύ χαλαρή και θέλουμε και άλλα άτομα σαν εσένα, για καλό το λέω" και συνεχίζει να γελάει. Δηλαδή πως πρέπει να αντιδράσω; Πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω αν μιλάει σοβαρά ή απλά με κοροϊδεύει. Κάποια στιγμή που πήγα να κάνω ένα διάλειμμα ήταν και αυτός έξω. Κατά λάθος πέφτω πάνω σε μία καρέκλα, δεν έβλεπα επειδή ήμουν στο φως και βγήκα έξω που είχε νυχτώσει. Τέλος πάντων, μου μίλησε και πάλι γέλασε, νόμισα γέλασε επειδή έπεσα πάνω στην καρέκλα. Και λέει μετά και στα υπόλοιπα παιδιά γελώντας ότι όταν με ακούει να μιλάω πραγματικά γαληνεύει η ψυχή του και συνεχίζει να γελάει. Ακόμη δεν έχω καταλάβει το λόγο. Παλιότερα όταν δούλευα σε ένα γυμναστήριο, ένας πελάτης με είχε αποκαλέσει ήρεμη δύναμη γιατί ήταν μία μέρα που ένας bodybuilder είχε νεύρα και ήθελε να τσακωθεί και να τα σπάσει αλλά δεν το έκανε επειδή ήμουν εγώ μπροστά (έτσι μου είπε ο πελάτης ο οποίος είχε φοβηθεί εκείνη τη μέρα). Τουλάχιστον αυτό είναι πειστικό διότι δεν φαίνεται να γελάει κάποιος μαζί μου αλλά να μιλάει σοβαρά. Ενώ έχει τύχει να επικοινωνήσω και διαδικτυακά με άγνωστα άτομα, μου έχουν πει ότι τους αρέσει ο τρόπος που γράφω επειδή βγάζει μία ηρεμία. Δεν ξέρω. Αλλά ακόμα με προβληματίζει επειδή γελάει εκείνος ο συνάδελφος. Ελπίζω να μην με γουστάρει όπως επίσης ελπίζω να μην με θεωρεί για καμιά χαζή και με κοροϊδεύει. Εσείς τι πιστεύετε; Ξέρω πολλή σημασία δίνω αλλά θέλω να καταλάβω το λόγο που γελάει. Παρόλα αυτά, αν πράγματι ισχύουν τα όσα μου βλέπουν πάνω μου ότι είμαι χαλαρή, ήρεμη κτλ οι γιατροί από την άλλη, κάνοντας εξετάσεις έχουν αντίθετη άποψη.

Μονο σε μένα δεν μου αρέσει να αποκαλώ το αγόρι μου έτσι?Επίσης, οι άνδρες συνηθίζουν να αποκαλούν τις κοπέλες τους γκόμενες?

Για πρώτη φορα στη ζωή μου, μπαίνοντας αε μια φάση με κάποιον, έδειξα τον αληθινό μου εαυτό. Μάλλον δεν τον έδειξα. Απλά τον κοίταξα στα μάτια και εξέφρασα αυτό που πραγματικά ήθελα. Οριοθετηθηκα. Δε μπήκα στο καλούπι που πίστευα ότι ο άλλος θα με ήθελε για να του αρέσω. Είπα αυτό που ήθελα που ήταν άλλο από αυτό που ήθελε εκείνος. Και εκείνος, από μόνος του, χωρίς να του ζητήσω τίποτα, θέλησε να μπει σ αυτό τον κόσμο. Και κάπου εκει αρχίσαμε να φτιαχνουμε τον κοινό μας κοσμο. Είμαστε μαζί δυο μήνες και είναι υπεροχα. Μετά από χρόνια που πίστευα πως θα μείνω για πάντα μόνη, μετά από χλαπατσες Τη μια μετά την άλλη... Αυτό ήθελα να μοιραστώ. Βάλτε το όριο σας. Το όριο της ποιοτητας σας. Μην κάνετε εκπτωσεις. Ίσως αυτό να είναι η αρχή για κάτι χωρίς όρια που δεν έχετε ακόμα φανταστεί!

Και αντι ονοματος βλεπουμε ενα αριθμο,π.χ. πανελληνιες που δεν ξερεις αν αυτος που αριστευσε ειναι τοσο καλος μαθητης η καποιο τουβλο που με καποιο τροπο του ηρθε η επιφοιτηση του Αγιου Πνευματος.....Το ιδιο και στους διαγωνισμους που δεν ξερεις αν ο επιτυχων εχει τα προσοντα,αν ηταν το ονομα νομιζω ολο και καποιος κατι θα ξερει....μονο σε εκεινα τα μαιευτηρια διαρεουν τα στοιχεια και σε τρελλαινουν οι διαφημιστικες

20% dont care and the other 80% are glad you have them"Τι χαιρεκακοι που ειστε μερικοι μερικοι; Δεν το καταλαβαινω πραγματικα. Ερχεται λοιπον η αλλη και μου λεει "Δεν φαινεσαι καθολου καλα. Και τα μαλλια σου ασε πως εχουν γινει" , "Δηλαδη τωρα που εγινε αυτο θα χρειαστει να την ξεχασεις την σχολη που ηθελες αφου δεν θα μπορεσεις να ασχοληθεις οσο πρεπει με τις Πανελληνιες" με ενα χαμογελο μεχρι τα αυτια λες και εμαθε οτι επιασε το τζοκερ. Μονο τα γελια δεν εβαλε μπροστα μου. Και οχι δεν ηταν απλα φιλικη ουτε ηταν σε καλη διαθεση και της βγηκε ασυναισθητα.Καθε φορα τα ιδια. Και αυτο που ρωταει να μαθει μονο απο ενδιαφερον δεν το κανει. Και δεν ειναι καμια ακυρη. Αλλα και παλι και τελειως αγνωστη να της ημουν πιστευω οτι αυτη η συμπεριφορα ειναι απαραδεκτη. Παντως αν το θεμα μου οντως σου φαινεται τοσο διασκεδαστικο γλυκια μου μπορω να σου πω περισσοτερες λεπτομερειες να ξεκαρδιστεις.Ηλιθιος κοσμος!!

Δεν νιωθω καλα, δεν ξερω πια τι θελω απο τη ζωη μου.νιωθω πως θελω να παρω το παιδι μου κ απλα να φυγω.Δεν θελω πια να ειμαι μαζι του, μονο τσακωμοι χωρις να καταλαβαινει πως νιωθω, αν κουραζομαι , αν εχω αναγκη απο μια βολτα εξω να περπατησουμε μαζι.οοκ ξερω δουλευει , και σιγουρα το κανει για εμας αλλα δεν αντεχω να βγαζει εμενα γκρινιαρα και οτι δεν κανω κ κατι το σπουδαιο.Δεν κουραζεται μονο εκεινος! Δεν εχω αλλο κουραγιο για προσπαθεια! Θελω να ειμαι καλα πρωτα απ'ολα για το παιδι μου.Αυτα απο μενα παω να κλαψω τωρα που ειμαι μονη μου.

Καθε μερα χαρτουρα και δουλειες απο δω και απο κει...

Πραγματικά δεν παίζεστε στις εξομολογήσεις!! Άκου τώρα αν σέβεσαι λέει τον σύντροφο σου δεν θα κοιτάξεις στο δρόμο μια όμορφη ή έναν όμορφο που περνάει!! Είναι δυνατόν να τα πιστεύετε αυτά? Δηλαδή εκείνος ή εκείνη που σέβεται τον σύντροφο του τι είναι? Τυφλός? Δεν έχει ένστικτα? Αν σέβεσαι τον σύντροφο σου φυσικά δεν θα κοιτάξεις όταν είναι μπροστά, δεν θα τον μειώσεις ποτέ, δεν θα του πεις ότι κάποιος άλλος είναι πιο όμορφος αλλά μην τρελαθούμε κιόλας ότι θα είσαι αδιάφορος απέναντι σε κάθε άλλον άνθρωπο που συναντάς! Δε λέμε να ζητήσεις το τηλέφωνο σου άλλα το να κοιτάξεις και να θαυμάσεις κάποιον που σου προκαλεί φυσική έλξη είναι στη φύση μας!! Είναι ένστικτο, όχι μια επιλογή που κάνεις συνειδητά για να θίξεις ή να εξαπατήσεις κάποιον! Να είστε πιο επιεικείς με τους άλλους και να σκεφτεστε λίγο πριν διατυπώσετε βαρύγδουπες απόψεις γιατί απλά εκτίθεστε!

να υμνουν τον ερωτα κι εγω να μην το χω ζησει ποτε...κριμα...δωσε μου λιγακι ουρανο κι εμενα ....