ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είναι ένας τυπος που μιλαμε καποιο διάστημα και πριν λιγο μπηκε στρατο,το ξερω ότι δεν παει σοβαρα μου το ξεκαθαρισε κιολας.Σκεφτομαι ότι θα φρικαρει όταν βγει σε λιγο και μαθει ότι είμαι παρθενα!

Μου αρέσει εδώ και λίγο καιρό ένας συμφοιτητής μου ο οποίος είναι αρκετά ντροπαλός. Το θέμα είναι ότι εκείνος με κοιτάει χωρίς να τον ενδιαφέρει αν θα καρφωθεί και όποτε βρίσκονται τα βλέμματά μας εκείνος το συνεχίζει (σε αντίθεση με εμένα). Όμως δεν κάνει τίποτα άλλο εκτός από το να κοιτάει. Help!

για το που πηγαν τα ωραια δεν εχω ιδεα...ολα τοσο αδιαφορα γαμωτο παλι...θελω να γινει κατι ωραιο κατι συνταρακτικο που θα με βγαλει απο την ρουτινα!!

Θα χρειαστεί για να περάσει η μέρα που δε θα σε θυμηθώ; Είναι τόσο άδικο να θυμάται αυτός που αγαπάει εκείνον που τον έδιωξε.

Τον γνωρισα σε παρεα πριν ενα περιπου μηνα εχουμε συναντηθεί συνολικα 6 φορες. Απο εκείνη την φορα που βγήκαμε σε μια ταβέρνα εχει αλλαξει η συμπεριφορά του απέναντι μου. Οταν με βλέπει με παίρνει μια θερμή αγκαλια και παντα την κλεινει με ενα φιλι στο λαιμό. Χθες βρεθηκαμε τυχαία σε μια καφετέρια και ήμασταν και οι 2 με παρεα οταν με ειδε ηρθε με αγκαλιά μοθ φιλησε τον λαιμο και μου κανει ποτε θα βγούμε οποτε θες του κανω. Αλλα στο τελος πριν φύγει πηγε τουαλετα περασε απο μπροστά μου ούτε καν με κοιταξε και μολις γύρισε εφυγε χωρις να ριξει ματια κανονικά δεν έπρεπε να χαιρετίσει. Δεν ξέρω αν με βλέπει φιλικα ή θέλει κατι παραπάνω. Και γιατί εφυγε εστι χωρις ενα γεια;

Μαλώσαμε πριν δυο εβδομάδες και δεν μιλάμε, είχαμε μαλώσει ξανά και τα βρήκαμε πάλι. Αιτία ήταν που βγήκα με μια παρέα που ήταν και ο πρώην μου, αυτό δεν του άρεσε και σκοτωθήκαμε. Να σημειώσω ότι είμαστε σε απόσταση μας χωρίζουν 600 χιλιόμετρα. Υποτίθεται ότι χωρίσαμε αλλά δεν είμαι σίγουρη γιατί και την άλλη φορά δε μιλούσαμε και μετά από ένα μήνα τα ξαναφτιάξαμε. Κάποιος μου ζήτησε να βγούμε που μου αρέσει, αλλά σκέφτομαι αν στείλει ξανά ο σύντροφός μου; Αν το μάθει θα θεωρήσει ότι έληξε οριστικά η σχέση μας είναι συντηρητικός. Να περιμένω καλύτερα λίγο ακόμα;

Χθες το βράδυ σε ένα στενό της περιοχής μου περπάτουσα και ήμουν χάλια ψυχολογικά και σε είδα τυχαία αμέσως σκέφτηκα να ζητήσω μια αγκαλιά έστω από έναν άγνωστο (είμαι αυθόρμητη γενικά και άστα να πάνε) δίστασα στην αρχή μήπως με περάσει για περίεργη και όμως τόλμησα, και όμως με πέρασε για περίεργη Συγγνώμη Αγνωστε αν σε τρόμαξα αλλά το είχα πραγματικά ανάγκη δεν πειράζει που μου αρνήθηκες

Μερικοί πιστεύουν ότι τα ωραια πράγματα κρατούν λιγο.. Ίσως επειδή έχουν απογοητευτεί στο παρελθόν? Πώς μπορώ να αλλάξω τη γνώμη σ έναν άντρα που πιστεύει κάτι τέτοιο?

Και όσο περνούν τα χρόνια τα πράματα δυσκολεύουν περισσότερο, ιδίως αν είσαι άντρας μετά τα 40. Και εννοείται πως δεν θα πάρω την πρώτη τυχούσα, ώστε να λέω ότι έχω σχέση. Και να έχεις και κάποιους να σου λένε ότι η μία μου μυρίζει και η άλλη μου ξινίζει, γιατί το ίδιο κάνουν και οι γυναίκες, δεν πάνε με όποιον βρούνε μπροστά τους αν δε νιώσουν μία έλξη, ένα κλικ, ένα κάτι τέλος πάντων. Και ναι στην ηλικία μου στα μέσα σχεδόν της δεκαετίας των 40 δυσκολεύομαι πολύ να προσεγγίσω κάποια, όχι γιατί είμαι ξιπασμένος και υπερόπτης όπως πολλοί πανεύκολα θα πείτε. Ούτε έχω πρόβλημα γιατί δε βλέπομαι (μία χαρά άντρακλας είμαι), αλλά γιατί δεν υπάρχει τίποτε στον ορίζοντα γενικά. Ακόμη και να φλερτάρω ή να χαμογελάσω, δεν υπάρχει καμία συνέχεια- ανταπόκριση, λες και δεν έγινε τίποτε. Εκτός αυτού, για μένα είναι και ήταν πάντα δύσκολη η δημιουργία σχέσης, λόγω έλλειψης κύκλου και συνθηκών. Δεν το βάζω όμως κάτω και ελπίζω ότι θα έρθει και στη δική μου τη ζωή μία σωστή γυναίκα. Ευχές για όλους τους μόνους που είναι στην ίδια θέση.

Στο γυμνασιο ήμασταν 3 φίλες εγώ, η Κ. Και η Ε. Στο λυκείο γνώρισα και την Μ. ( γιατί την τύχη μου μεσα) την οποία θεωρουσα κολλητή μου για να μην πω αδερφή μου . Με την Μ ίσως με έφταιγε ότι το λυκείο ήμασταν στην ίδια τάξη ενώ με τα άλλα κορίτσια σε διαφορετικές. Ξέρω δίνουμε πανελλαδικες τα κορίτσια περνάνε εγώ θα ξαναεδινα μόνο και μόνο επειδή ήθελα συγκεκριμένη σχολή. Έτσι άφησα την πρώτη σχολή μου για κάτι καλύτερο. Το καλοκαίρι εκεινο λοιπόν που θα περνούσα κι εγώ και τα κορίτσια ήταν πρωτοετα η Μ άλλαξε. . Τσακώνομασταν συνέχεια έλεγε ότι ακυρωνω συνέχεια δεν τις καταδεχομαι κλπ αγνοώντας το γεγονός ότι η γιαγιά μου μπαινοεβγαινε εκείνο το καλοκαίρι στα νοσοκομεία και γενικά όλη η φάση σκατα. Anyway, περνάω κι εγώ πραγματικά κακην κακως εκεί που θέλω και ξαφνικά εξαφανιζονται όλες ούτε μυνηματα ούτε τηλέφωνα ούτε τίποτα. Μόνο την Κ δεν κατηγορώ γιατί ξέρω το πρόγραμμα της σπουδάζει ιατρική. Με την Έ μιλούσαμε που καί που, ενώ η Μ με θυμηθηκε ξαφνικα τον Ιούνιο για να της δώσω τα κλειδιά του σπιτιού μου να πάει να ξεσκιστει με τον γκομενο. Της είχα πει ότι θα το σκεφτόμουν γιατί κ αυτή δεν βιαζονταν τελικά δν τα έδωσα γιατί πρώτον τον τύπο δν τον ήξερα καν μετά η άλλη είχε ναι μου μιλήσει τόσο καιρό τώρα που έπεσε σε ανάγκη με θυμηθηκε; Και έτσι η Μ εξαφανίστηκε απ τη ζωή μου κραζωντας με κατά καιρούς και λέγοντας πράγματα που δν ισχύουν παρόλα αυτά έφτασαν στα αυτιά μου και δν σχολιασα τίποτα από όλα αυτά. Πέρσι στα γενέθλια μου η Μ με πήρε τηλέφωνο όχι για να μου ευχηθει αλλά για να με πει ότι είμαι ότι να ναι και ότι η Ε μου κάνει τη φίλη μπροστά και πίσω με θάβει. Πράγμα που εν μέρει ισχύει γιατί όλο το καλοκαίρι δν μου έστειλε ούτε ένα μήνυμα για να πηγαίναμε για ένα καφέ μόνο με την Κ έβγαινα και με αυτή 2 φορές το πολύ. Και παμε στο κυρίως θέμα : όλα αυτά τα είπα για να καταλαβετε λιγακι το background. Σε μια εβδομάδα φεύγω με δύο κορίτσια απ τη σχολή για Αθήνα. Αθήνα μένει και η Ε. Να κάνω πάλι τον μαλακά και να της στείλω να έρθει να με βρει αν μπορεί η να μην της πω κάν ότι θα παω; Το ξέρω ότι και να της πω δν θα ρθει αλλά. . Την θεωρώ η ηλιθια ακόμη φίλη μου ...