ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

πριν 2.5 χρονια εβγαινα με μια κοπελα. ηταν η πρωτη μεγαλη μου σχεση και την αγαπουσα παρα πολυ. ξαφνικα, ενω ολα πηγαιναν φαινομενικα καλα, με χωριζει και εξαφανιζεται απο τη ζωη μου. εκοψε καθε γεφυρα επικοινωνιας και ειχα καταλαβει οτι πλεον νιωθει απεχθεια προς το προσωπο μου.απο τοτε εχω αλλαξει παρα πολυ. στην αρχη ημουν μια κινουμενη μιζερια. για 3 μηνες δεν ζουσα,απλα υπηρχα. ειχα χασει 10 κιλα, δεν ετρωγα,κοιμομουν ολη τη μερα, δεν εβγαινα. με τη βοηθεια των κοντινων μου ανθρωπων σταθηκα παλι στα ποδια μου. αυτος ο πονος ηταν το κινητρο μου να γινω καλυτερος. ειχα να την σκεφτω για τουλαχιστον 1 χρονο. σημερα το πρωι ξυπναω και βλεπω ενα μνμα στο φβ απο αυτην. οτι οποτε εχω ελευθερο χρονο θελει να μιλησουμε.προσωπικα πιστευω οτι θελει να ζητησει ενα συγγνωμη για το πως τελειωσε η σχεση μας αλλα δεν ειμαι σιγουρος... τι μπορει να θελει? εσεις τι πιστευετε οτι πρεπει να κανω?

Μου είπες ότι βαρέθηκες να κάνεις πόλεμο με τις γυναίκες και όμως πόλεμο κάνεις μαζί μου. Και εγώ από την άλλη έχω βαρεθεί να είμαι αυτή που βγάζει συνέχεια το φίδι από την τρύπα. Ας γίνει αυτή η γκρι ζώνη μιας σχέσης άσπρο η μαύρο.Άσπρο θες μαύρο δε θες. Γουστάρεις,δε γουστάρεις και δείξτο έμπρακτααααααα....όχι άλλα λόγια. Γιατί είναι δύσκολο να γίνει αυτό στην πράξη;

Ρε παιδια το ξέρω οτι ειναι χαζο αυτο που θα σας πω ..μου αρεσει και του αρεσω , δεν εχουμε σχεση αλλα νοιαζομαστε ο ενας για τον αλλον , τουλαχιστον αυτο ισχυει 100% απο τη μερια μου. Ειναι πολυ ενεργος στα social media, κάνει like σε πολλες γκομενες ,ωραιες μετριες κλπ... και σπάνια θα κανει σε μενα, σχεδον ποτε, ενταξει ουτε εγω του κανω ιδιαιτερα, αλλα δεν ασχολουμαι και τοσο πολυ... Γιατι το κάνει αυτό; ; το εχω παρατηρησει καποιες φορες και με τρελαινει αυτο το πραγμα, και μιλαμε για μεγαλο ανθρωπο (εγω 23) και οχι κανενα παιδακι. Τι να πω ;; Αντρες μπορειτε να πειτε καμια ιδεα;;

Ενώ μιλάμε με μηνύματα τηλέφωνο κτλ και μου δείχνει οτι με θέλει και απο κοντά και ολα οκ ! Δεν μου κάνει ποτε μα ποτε like σε καμια φωτογραφία μου ! Ενώ γενικά ειναι ενεργός στα social και κάνει like σε κοπέλες

Με απάτησε στον 3ο μας μηνα, είπε έγινε μια φορά και αυτό οχι για πολυ, την έδιωξε. Ενώ περασαμε μαζί άλλους 3 μήνες ( χωρις να γνωριζω τίποτα) βρήκε τότε να μου το πει με κλάμματα στα μάτια ενώ όλους αυτούς τους μήνες συνομιλούσε μαζί της και αφού του το είπα την μπλόκαρε. Χάθηκε η εμπιστοσύνη μου τώρα όμως.. θέλω να ειμαι μαζί του, φαίνεται ότι μετάνιωσε αλλά εγώ νομίζω δεν μπορώ. Τι πιστεύετε ;

με την παρεα μου, και πραγματικα καταλαβα οτι κατι δεν παει και πολυ καλα με μενα. ολοι εκτος απο μια κοπελα, ειχαν την εξης αποψη. οτι οταν μπαινεις σε μια σχεση, δεν εμπιστευεσαι τον αλλον αυτοματα. οτι κρατας μια αποσταση γιατι δεν μπορεις να τον ξερεις πραγματικα μετα απο τοσο συντομο χρονικο διαστημα. πραγματικα επαθα την πλακα μου. παντα ομως,σε ολη μου τη ζωη, ειδικα στις ερωτικες μου σχεσεις, εμπιστευομαι απολυτα την κοπελα. οτι δεν υπαρχει περιπτωση να με πληγωσει σκοπιμα γιατι ουτε εγω θα εκανα κατι παρομοιο και δεν εχω κανει αλλωστε. αυτο εγινε πριν κανα μηνα περιπου και απο τοτε σκεφτηκα πολλα πραγματα. καταλαβα οτι εμπιστευομαι παρα πολυ ευκολα και αυτο οφειλετε στο οτι δεν μπορω να καταλαβω γιατι καποιος να θελει το κακο σου. ομως δεν λειτουργει ετσι ο κοσμος. οταν καποιος καταλαβει οτι λειτουργεις ετσι, καποια στιγμη θα αρχισουν να σε εκμεταλλευονται. γιατι ουσιαστικα ειμαι αφελης.σκεφτηκα μετα τις σχεσεις που εχω κανει. σε ολες ομως την τυπισσα για καποιο ανεξηγητο για μενα λογο την ειχα θεοποιησει. οτι δεν εχει κανενα αρνητικο και οποτε πηγαινε κατι στραβα κατηγορουσα τον εαυτο μου. πχ μια πρωην μου, μου ειχε ριξει κερατο και αντι να θυμωσω κατηγορουσα τον εαυτο μου οτι για να το κανει δεν ειμαι αρκετα καλος. και την αθωωσα μεσα μου. μια αλλη ενω μου φεροταν σαν να ειμαι ενα τιποτα παλι το ιδιο πραγμα, για να τα λενε θα εχουν δικιο. ειχα φαει ολη την ψυχολογικη κακοποιηση και φοβομουν να πω το παραμικρο. μια αλλη μου ελεγε απο τη πρωτη στιγμη που τη γνωρισα ψεματα. ποτε δεν τα αμφισβητησα μεχρι που χωρισαμε και δεν εβγαζαν κανενα απολυτως νοημα οι ιστοριες.απο τοτε που καταλαβα πως λειτουργω ετσι, φοβαμαι παρα πολυ τους ανθρωπους. νιωθω οτι θελουν το κακο μου. επισης φοβαμαι παρα πολυ να αλλαξω. αν τυχον ερθει η στιγμη που θα γνωρισω εναν αξιολογο ανθρωπο και δεν τον εμπιστευτω, δεν ειναι ασχημο?

Έχω σαλτάρει δεν ξέρω τι κάνει δεν ξέρω αν έχει προχωρήσει δεν μιλάμε πια. Τι να κάνω; Τα έκανα σαν τα μούτρα μου. Βοηθάτε αδέρφια.

Μάλλον είναι καλύτερα που είναι σε απόσταση.Γιατί νομίζω πως αν την ξανά έβλεπα θα μου κοβόταν τα πόδια οπως τότε.Η καρδιά μου θα ανέβαζε παλι παλμούς και αχ από την άλλη ομωσ και τι δε θα δινα να την ξαναδώ.Έστω μια φορά να ξαναδώ αυτό το χαμόγελο και εκείνα τα μάτια της.

Διάβασα ένα επιθετικό σχόλιο που λέει ότι το διαλαλώ.Really?Σε ένα ανώνυμο φόρουμ.Επίσης αν είχες χρόνια κατάθλιψη θα ήξερες από τα σημάδια ότι πλησιάζει και χωρίς διάγνωση οπότε μην λες ασυναρτησίες.

Το ξερω οτι εισαι ερωτευμενη μαζι μου.. Καποια μερα θα στα διαβασω αυτα που εχω γραψει για σενα, αλλωστε μου το ειχες ζητησει εδω.. Ας παραμεινει και πλατωνικο εαν το θες εγω θελω μονο να σε βλεπω ευτυχισμενη..Εισαι ο μεγαλυτερος ερωτας της ζωης μου κοριτσι μου ομορφο..