ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μου αρέσει μία κοπέλα από την δουλειά. Θέλω να της ζητήσω κάποια μέρα να βγούμε. Αλλά δεν ξέρω πώς να της το πω. Είναι πολύ γλυκός άνθρωπος και κάθε φορά που την βλέπω λιώνω. Αισθάνομαι σαν μία ζήλεια όταν την βλέπω να μιλάει με άλλους (συγκεκριμένα με κάποιον - αν και νομίζω πως δεν τρέχει κάτι μαζί τους) κυρίως για θέματα εκτός δουλειάς. Εγώ έχω κάποιες αρμοδιότητες που σχετίζονται με την δική της δουλειά. Και όταν ασχολούμαι με αυτές και συναναστρέφομαι μαζί της αισθάνομαι πολύ όμορφα. Αλλά συζητάμε μόνο για την δουλειά και στο χώρο υπάρχουν πάντα κι άλλα άτομα και δεν μπορώ να της ζητήσω να βγούμε. Μερικές φορές έχω την αίσθηση ότι και εκείνη μπορεί να αισθάνεται το ίδιο. Πολλές φορές μου στέλνει email για πράγματα που δεν είναι στις αρμοδιότητες μου (δεν ξέρω γιατί) αλλά εγώ δεν εχω θέμα και τα κάνω. Την πρώτη φορά μου στέλνει μήνυμα για κάποια δουλειά και έρχεται στο γραφείο μου και μου λέει είδα ότι ασχολείσαι εσύ με αυτά κτλ ενώ στα άλλα μηνύματα δεν μου έλεγε κάτι και εγώ σκέφτομαι ότι το κάνει επίτηδες για αυτό δεν μου έχει πει ποτέ κάτι για αυτά αφού δεν είναι στις αρμοδιότητες μου και αυτό υποτίθεται το γνωρίζει. Δεν εννοώ ότι με αυτά σημαίνει ότι ενδιαφέρεται, έχω δει κι άλλα σημάδια. Το πρόβλημα είναι να μην είναι όλα αυτά στο χαζό μυαλό μου, για αυτό θα ήθελα να της πω να βγούμε χαλαρά είτε για ένα καφέ είτε κάπου για περπάτημα να μιλήσουμε και να γνωριστούμε καλύτερα. Και αν αρνηθεί; Θα γίνω ρεζίλι και στην ίδια και στους υπόλοιπους αν το πει. Πώς να της ζητήσω λοιπόν να βγούμε;

Με παίρνει τηλ η μάνα μου να δει τι κάνω να πούμε τα νέα μας. Της λέω ενδιάμεσα από Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά με έχουν καλέσει κάποιες φίλες μου από τη σχολή να πάω σπίτι τους Αθήνα ή Έδεσσα. Το σπίτι μας είναι στη μέση από αυτά τα δύο μέρη. Μου λέει κι αυτή σκέφτηκε να πάμε εκείνες τις ημερομηνίες για δύο τρεις μέρες στα λουτρά Πόζαρ. Της λέω κι εγώ θα ήθελα να παω κάπου διαφορετικά να δω κάτι να αλλάξω παραστάσεις. (Σκεπτόμενη ότι θα κάνω οικονομία αυτό το μηνα για να έχω) Και σαν να τη τσιμπισε μύγα αρχίζει να μου λέει πως στα συνέδρια που θέλω να πάω (2019) θα χαλάσω πολλά λεφτά και δεν είναι σωστά αυτά που σκέφτομαι και σιγά τα συνεδρια γιατί να πάω; Της λέω κι εγώ πως αν είναι να χαλασω τόσα πολλά δεν πάω καθόλου. Δεν έστειλα ακόμα αιτήσεις για να το συζητήσουμε και να δούμε. Και αρχίζει μετά να με ρωτάει γιατί έχω κλείσει ταξίδι στην Ξάνθη για απόκριες ενώ σπουδάζω στην άλλη άκρη και τι είναι αυτά τα πράγματα; Και ότι δεν πάω καλά που θέλω να πάρω μέρος και να αγοράσω στολή και ότι θα χαλάσω πόσα λεφτά και ότι είμαι αχάριστη που δεν εκτιμάω αυτά που μου στέλνουν. Κοντεύω να τρελαθώ με αυτή την παράνοια έτσι; Τα τελευταία τρία χρόνια έχουμε αγοράσει δύο καινούργια αυτοκίνητα, καινούργια τηλεόραση τελευταίο μοντέλο κι αυτή. Καλοκαίρι πήγαν μια εβδομάδα ταξίδι και θέλουν να ξαναπάμε όλοι μαζί και τώρα. Με τα λεφτά που έβγαλα το καλοκαίρι πληρώνω το ταξίδι για τη Ξάνθη και δε ζήτησα ούτε ένα ευρώ. Και για τα συνέδρια φυσικά και θα μείνω σε γνωστούς και θα πάω μόνο αν χρειαστουν λίγα λεφτά. Τι πράγματα είναι αυτά; Είναι τώρα σωστό να με κάνει έτσι; Αν δεν πάω σε καρναβάλι στα 22 μου δηλαδή πότε θα πάω;

Κάθε χειμώνα το μόνιμο άγχος μου είναι μην αρρωστήσω και αναγκαστώ να μην πάω για δουλειά γιατί τα αφεντικά στραβωνουν πολύ. Σε τι σύγχρονο καθεστώς δουλειας ζούμε;;; να τρέμεις μη χάσεις τη δουλειά, που σου δίνει ψίχουλα και τα αφεντικά σε αντιμετωπίζουν σαν κατώτερο ον, επειδή αρρώστησες.

Μου αρέσει και πρότεινα βόλτα. Το απέρριψε ευγενικά λέγοντας ότι έχει πολλή δουλειά. Ξαναμιλήσαμε μετά από βδομάδες, κάτι πάει να δείξει αλλά το κρατάει.Με μπερδεύει γιατί αν είχε κάτι θα το έλεγε, από την άλλη δεν κάνει κίνηση.Και σας ρωτάω, εμένα γιατί μου έχει κολλήσει να μάθω τι παίζει στη ζωή του? Αν ρωτήσω θα φάνω creepy?Σας ευχαριστώ πολύ :)

Ενω ειχαμε πει να κάνουμε μαζι γιορτες τα Χριστούγεννα , ο φιλος μου τωρα μου τα "γυρίζει". Μου λεει οτι δεν του αρεσει να κάνει σχεδια. Ζούμε σε άλλες πολεις και οταν του είπα οτι εφόσον δεν εχει χρήματα δεν πειράζει και οτι θα ερθω εγω στο μέρος που μενει να περάσουμε μαζι μου λεει οτι δεν ειναι καλα και οτι δεν ειναι στα χαι του.ειλικρινα δεν ξερω τι τον προβληματιζει.και στεναχωριέμαι γιατι ειμαι και μακρια του και δεν μπορω να γνωριζω τι παιζει.δεν έχω αποδείξεις για κατι.. ξέρω οτι βγαινει πολυ συχνα με ατομα απο τη δουλειά του και με παρεες.. Τότε χρήματα Πώς βρισκει? Εν ολιγοις ισως τον κουραζει που δεν έχουμε καθημερινη τριβη ..αλλα εγω δεν θελω να εγκαταλειψω. Σε λιγο καιρο σκοπευω να συγκατοίκησουμε γιατι θα παω φαρμακοποιος εκει που είναι αυτος αν το θελει..ξαφνικα όμως μου λεει οτι δεν θέλει να κανει σχεδια και οτι ειναι ακομα πολυς καιρος ως τοτε... δωστε μου καμια γνώμη γιατι αρχιζω κ τα χανω.Ρεα, 34 Πτολεμαΐδα

ειχα κανει μια εξομολογηση πριν καμια βδομαδα οτι ξυπνησα ενα πρωι και ειχε χαθει καθε συναισθημα που ειχα για τον πρωην μου. ουτε αγαπη ουτε μισος ουτε τιποτα.τελικα νιωθω καποια πραγματα αλλα και αυτα μου φαινονται περιεργα. νιωθω εντονο το αισθημα της αδικιας (χωρις να τον μισω ) για τον τροπο που μου συμπεριφερθηκε, και εκει δικαιολογω την ολη αλλαγη συναισθηματων . μετα το μονο πραγμα που θελω απο αυτον ειναι να ζητησει καποτε στο μακρινο μελλον μια συγγνωμη αλλα ταυτοχρονα δεν θελω γιατι θα νιωθει πολλες ενοχες. κουλο. και ακομα πιο κουλο οτι θελω αυτη τη συγγνωμη αλλα ταυτοχρονα δεν θελω να τον ξαναδω η' να τον ακουσω ποτε ξανα στη ζωη μου. ειμαι τρελη;;;;

Δεν είμαι από τις γυναίκες που κλαίγονται. Γενικά προσπαθώ να ζω με ποιότητα. Την ίδια ποιότητα προσπαθώ να περνάω και στις σχέσεις μου. Γνώρισα κάποιον μέσω Ίντερνετ. Λόγια αγάπης, όμορφα λόγια, φαινόταν ειλικρινής. Δεν είχαμε μιλήσει ποτέ για την οικογενειακή μας κατάσταση. Κάποια στιγμή βρεθήκαμε. Έδειξε να απολαμβάνει την παρέα μου. Περάσαμε νομίζω όμορφα όμως μετά άρχισε να χάνεται σιγά σιγά. Με λόγια αγάπης αλλά χανόταν. Κάποια στιγμή τον άφησα εγώ γιατί πονούσα πάρα πολύ. Τι τον άφησα δηλαδή; Είχε φύγει κι απλώς τον απελευθέρωσα. Δε με πλήγωσε ότι δε με ήθελε, αλήθεια δε με πλήγωσε αυτό. Με τσάκισε ότι δεν είπε την αλήθεια: «Δε σε θέλω». Ήταν τόσο απλό!

Μπαίνει στο γραφείο και μας πιάνει πονοκέφαλος. Το έχετε πάθει; Ούτε να της μιλάμε δε θέλουμε όσο γίνεται πιο μακριά. Δεν είναι άσχημη απλά είναι σα θλιμμένη παρασκευή πάντα νομίζεις πως θα κολλήσεις και ο ίδιος μαυρίλα αν την πλησιάσεις. Αν μας πιάνει πονοκέφαλος από απόσταση φαντάζομαι τι γίνεται από κοντά. Δεν μπορώ να καταλάβω τι γίνεται τρία χρόνια την ξέρουμε και πάντα έτσι ήταν. Ήδη έχει αρχίσει να λέει κακομοίρικα πως δεν θα πάει πουθενά στις γιορτές όπως πάντα. Τι να πω εγώ πάντως σίγουρα δεν θα την ήθελα στην παρέα μου.

Καλοί είναι οι ντροπαλοί άνθρωποι, αλλά εγώ προτιμώ όσους δεν μασάνε. Αυτοπεποίθηση μαζί με καλές προθέσεις είναι αχτύπητος συνδυασμός. Πολλές φορές οι άνθρωποι μπερδεύονται και νομίζουν ότι για να έχει κάποιος καλή καρδιά πρέπει να είναι μαζεμένος/η. Αυτό δεν ισχύει, υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που "ντρέπονται" γιατί δεν πιστεύουν στον εαυτό τους και όχι επειδή είναι σεμνοί. Δεν είναι πάντα έτσι, απλά συμβαίνει συχνά. Δυο φορές είχα σοβαρό πρόβλημα σε δουλειά και τις δυο με υποστήριξαν συνάδερφοι από αυτούς που δεν μασάνε. Άλλοι για τους οποίους θα λέγανε σχεδόν όλοι τι καλοί που είναι δεν κάνανε τίποτε για να με βοηθήσουν. Έχω έναν φίλο είναι ψηλός και δυνατός, καμία σχέση με ντροπαλός άμα του αρέσει μια γυναίκα δεν καταλαβαίνει τίποτε την πλησιάζει και πετυχαίνει σχεδόν πάντα. Δεν τον έχω δει να λέει ποτέ όχι αν κάποιος χρειάζεται βοήθεια. Καμιά φορά προτείνει από μόνος του να βοηθήσει. Σίγουρα πολλοί που τον βλέπουν σκέφτονται ότι είναι ψωνάρα αλλά δεν είναι, απλά ξέρει ποιος είναι και έχει καλή καρδιά. Είναι φυσικό κάποιος άντρας που αρέσει και του λένε ναι να έχει αέρα, άλλοι πάλι που τρώνε συνέχεια χυλόπιτες μαζεύονται επειδή τους απορρίπτουν και όχι επειδή είναι καλοί και ντροπαλοί άνθρωποι. Οι τελευταίοι είναι που κρύβουν πολλές φορές κακία και όχι άνθρωποι σαν τον φίλο μου. Όταν κάποιος είναι δυνατός και πιστεύει στον εαυτό του συνήθως είναι άνθρωπος με καλή διάθεση και δεν έχω δει τέτοιον άνθρωπο να είναι ντροπαλός, άντρα ή γυναίκα. Σίγουρα υπάρχουν ντροπαλοί και καλοί άνθρωποι, εμένα με τραβάνε οι άλλοι. Μου αρέσουν αυτοί που είναι πολύ άνετοι και κάνουν πλάκες θα ήταν πολύ ανιαρά όλα χωρίς αυτούς. Μου αρέσουν οι άνθρωποι που έχουν τσαμπουκά χωρίς να γίνονται αγενείς. Συχνά το βλέπουμε και αυτό, ανθρώπους χωρίς περιεχόμενο να πουλάνε μούρη δεν εννοώ αυτούς. Φαίνονται οι αυθεντικοί άνθρωποι από μακριά. Επίσης είδα ποιοι είναι αυτοί που πήγανε με την ακροδεξιά, πολλοί είναι οι λεγόμενοι "ντροπαλοί" που δεν τους ρίχνεις δεύτερη ματιά, άμα δώσεις σε αυτούς εξουσία την κάτσαμε την βάρκα. Ελπίζω να καταλάβατε τι λέω και να μην παρεξηγηθεί κανείς, και εδώ ένας μικρόκοσμος είναι αλλά παίζει και η ανωνυμία κάποιον ρόλο. Όμως κι έτσι ακόμη η κακία δεν κρύβεται ούτε η εξυπνάδα και οι δυνατές προσωπικότητες.

Έκανα παρέα με κάποιον, τα φτιάξαμε, αυτός με ερωτεύτηκε αλλά εμένα δεν μου βγήκε αν ξεκινήσαμε πολύ δυνατά. Στεναχωρήθηκα παρά πολύ που μου έτυχε ένας τόσο γλυκός και καλός άνθρωπος αλλά δεν ένιωσα έρωτα. Νιώθω ανάπηρη σχεδόν και έχω ένα ανεξήγητο άγχος πως θα γίνεται πάντα το ίδιο. Με έτρωγαν οι ενοχές εν τω μεταξύ, αλλά αυτός μου είπε ότι ξηγηθηκα μια χαρά, ότι είμαι πολύ γλυκός άνθρωπος (ναι ουυυυ μες την καλοσύνη πάντα) και για αυτό με θέλει έστω σαν φίλη. Δεν αποσκοπεί στο να κάνουμε πάλι κάτι, τον ξέρω καλά, αυτό το άτομο απλά με θέλει στην ζωή του γιατί τον ηρεμώ λέει ( εγώ η νευρικότητα η ίδια). Κάναμε μαζί μια δραστήριοτητα και θέλει και επιμενει να συνεχίσω να έρχομαι στον σύλλογο σαν να μην έγινε τίποτα... Νιώθω ότι δεν είναι σωστό αυτό. Όταν κάνει μπαμ πως κάποιος σε θέλει ενώ εσύ όχι δεν πρέπει να δώσεις χώρο; Παιζει να με διαβάζει τώρα, αν με διαβάζεις να ξέρεις πως σε νοιάζομαι πολύ και πως θέλω να είσαι καλά. Ευχαριστώ και συγγνώμη.