Λοιπον, ειχα σχεση απο πρωτη λυκειου μεχρι που τελειωσα το πρωτο ετος. Χωρισαμε λογω αποστασης, γιατι εγω περασα σε επαρχια αλλα και επειδη δεν τα πηγαιναμε καλα. Λιγους μηνες μετα το χωρισμο μου, ειδα στη σχολη μου ενα παιδι το οποιο μου αρεσει. Γενικα, εχω καταλαβει οτι του αρεσω κι εγω και αυτο μου το εχει δειξει με βλεμματα, καθεται κοντα μου, περναει απο μπροστα μου συχνα,και απο τους φιλους του που οταν με βλεπουν του χαμογελουν.Ομως, παρ'ολο που μου αρεσει, εκανα πως δεν τα βλεπωωολα αυτα, γιατι δεν ηξερα αν ημουν ετοιμη για κατι καινουργιο και γιατι ηθελα να του δωσω αρκετο χρονο μηπως γνωριζε καποια που του αρεσει περισσοτερο απο εμενα. Αυτη τη χρονια λοιπον, ειχα παρει αποφαση να μην τα αγνοω και οταν με κοιταει επιμονα να του δινω σημασια. Το εκανα και ενω με κοιταει κι αυτος,φαινεται να μην εχει κανενα σκοπο να θελει να με γνωρισει και πιστευω οτι τον ενδιαφερει μονο το φλερτ. Εχω πολυ κακη ψυχολογια διοτι λεω Γιατι;; Γιατι τοση παρακολουθηση για μια ματια και μια επιβεβαιωση; Επιπλεον, το γεγονος οτι δεν εχω ξεπερασει τον πρωην μου και εχω ακομα συναισθηματα γι αυτον, με κανει πιο μπερδεμενη απο ποτε. Δεν μπορω να καταλαβω αν η τοσο κακη ψυχολογια μου οφειλεται στην αγαπη που νιωθω ακομα για τον πρωην μου, ή στον εκνευρισμο που νιωθω για το παιδι απο τη σχολη μου, η οποια δεν εχω καταλαβει αν φταιει στο οτι δεν εχω ξεπερασει τον πρωην μου και ειμαι πιο επιρρεπης στο θυμο. Ειμαι συναισθηματικα πολυ μπερδεμενη και δεν ξερω ποιον απο τους δυο χρειαζομαι για να γινω καλα.Δεν περιμενα ποτε στη ζωη μου, οτι θα εχω συναισθηματα για 2 ατομα ταυτοχρονα και ας ειναι τελειως διαφορετικα για τον καθενα.