ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

πριν λίγες μέρες με το θέμα 2,5 μηνων έγκυος. Μίλησα με τον πατέρα και τους γονείς μου. Η αλήθεια είναι ότι όλα ήταν όπως τα φανταζόμουν. Ο πρώην έπαθε πλακα και άλλαξε πολλές φορές γνώμη ως που πριν 2 μέρες κατάλαβε ότι θέλει να είναι δίπλα μου σε όλα αυτό και η ιδέα του παιδιού δείχνει να τον έχει μαλακώσει σαν χαρακτήρα. Οι γονείς μου όμως με έχουν στεναχωρησει παρα πολυ με τη στάση τους. Ειμαι ένα άτομο πολύ υπεύθυνο και πολύ εργατικό. Ήδη έχω κανει πολλά σημαντικά πράγματα για την ηλικια μου και δουλεύω προσπαθώντας να γίνω ανεξάρτητη. Με μειώνουν συνέχεια απ την ώρα που έμαθαν ότι θέλω να κρατήσω το παιδί και ότι θέλω να το μεγαλώσω σωστά προσπαθώντας μάλλον να με κάνουν να πανικοβληθω. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί τόση σκληρότητα. Σίγουρα τους έχω ανάγκη και θα ήθελα τη στήριξη τους αλλά ξέρω πολύ καλά ότι μπορώ να το μεγαλώσω. Περίμενα περισσότερη κατανόηση σε μια τέτοια στιγμή της ζωής μου. Τελικά από άλλον περίμενα κακή συμπεριφορά κι από αλλού μου ήρθε.

Να πω λοιπον, Γιατι μια κοπελα που ξερω. Ξερω οτι δε με γουσταρει Να με κοιταει Εχουμε ανταλαξει αρκετες ματιες Οκ οταν μιλαωΜα οταν δε κανω τιποτα?Για να μην πω οτι συχνα μου πετα φρασεις Προσθετα σε συζητησεις που κανω με αλλους Κατι που το κανει μονο σχεδον μονο σε μενα Και το πιο παραλογο Οτι αυτη μου πετα μια δυο φρασεις μα οταν της απανταω με γραφει ΓτφΤι λετε εσεις Εν τω μεταξυ εγω δεν της μιλαω ποτε Την αγνοω Δεν προσθετω κατι στα λεγομενα της οκΣυμβουλες

Εχεις για να εντυπωσιασεις εναν interviwer και πας και τα κανεις σκατα. Συγχωρεστε με κιολας απλα ειλικρινα η απογοητευση ειναι απεριγραπτη. Ειμαι τοσο απογοητευμενη απο τον εαυτο μου που θελω να με χαστουκισω. Μπραβο λοιπον μεινε παλι χωρις δουλεια!

Λατρεύεις τις ατέλειες του άλλου!! Τη μεγάλη μύτη,τα πεταχτά αυτιά ,τη κοιλίτσα, τα συνιθισμενα καφέ μάτια....απλά τα αγαπάς ! Για σένα είναι μοναδικά και υπέροχα όλα πάνω του! Αν αρχίσει κάτι να σου χτυπάει άσχημα τότε μάλλον και ο έρωτας έχει αρχίσει να περνάει..... προσωπικά πάντα με ελκύουν άντρες με ατέλειες. Η μοντελιστικη οψη δε με συγκίνησε ποτέ στη ζωή μόυ. Να αγαπάτε τα πάντα πάνω σας! Οτι δεν είναι συνιθισμενο είναι ξεχωριστό

Εχει εδω και 5 μηνες που εχει μετακομισει. Εχω 5 μηνες να τον δω. Ειπε οτι θα ερχοταν τα Χριστουγεννα αλλα τελικα δουλευε. Εγω δυστυχως εχω συγκεκριμενο λογο για τον οποιο δεν μπορω να παω. Μιλουσαμε αρκετα στην αρχη αλλα πλεον κυριολεκτικα ενα δυο μυνηνατα με το ζορι. Εγω απανταω με το που βρισκω ευκαιρια αλλα αυτος σπανια καθεται να μιλησουμε λιγο περισσοτερο. Αν μιλησουμε απο κληση ειναι επειδη εχω καλεσει εγω. Θα ηθελα τοσο πολυ να τηλεφωνισει μια φορα και αυτος. Να μου δειξει οτι οντως με σκεφτεται ξερω γω. Εχω βαρεθει να το ακουω αλλα ενα μυνημα δεν στελνει πρωτος μια φορα. Καθομαι και περιμενω για ενα μυνημα. Πραγματικα περιμενω μια προταση. Ειναι τραγικο. Του ειπα οτι μου λειπει και θα ηθελα να μιλαμε περισσοτερο. Απο εκει και περα δεν προκειται να πω κατι αλλο. Αν ηθελε θα ασχολιοταν απο μονος του περισσοτερο. Θα ηθελα και εμενα να μην με νοιαζει τοσο παντως γιατι καθε φορα που στελβει κανω σαν χαζη.

Μου την πέφτουν όσοι δε μου αρέσουν και την πέφτω σε όσους τελικά δεν αρέσω. Νόμος. Μα καμιά φορά να μην είναι αμοιβαία τα αισθήματα?

Να σου τη λέει ο προϊστάμενος που έφυγες 20 λεπτά μετα από τη λήξη του ωραρίου σου. Ότι και καλά φαίνεται άσχημο τη στιγμή που όλοι κάθονται. Τη στιγμή όμως που εγώ έχω ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ με αυτά που κάνω, που οι υπόλοιποι κάνουν διαφορετική δουλειά απο μένα, ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΠΕΙΡΑΖΕΙ;; είναι παράλογο που φεύγω στην ώρα μου το κέρατο μου;; που να σημειώσω οι άλλοι κάθονται για το φαίνεσθαι παραπάνω, και όχι πάντα. Και αυτό το λέω με κάθε σιγουριά. Ρε γαμωτο θα κάνω εμετό με αυτά που ακούω! Είναι δυνατόν;;

Είχα ένα φίλο από το δημοτικό μέχρι τα 30. Από τα δεκαπέντε του άρχισε ένα τροπαρι ότι όλα είναι μαύρα και άραχνα. Όταν όλα πήγαιναν καλά μου έλεγε "περίμενε και θα δεις πόσο σκατα θα γίνουν σε λίγο. Η ζωή είναι άδικη μπλα μπλα". Όταν ήταν στραβά τα πράγματα επιβεβαιωνόταν και ηθελε χειροκρότημα. Προχτές του γνώρισα την καινουρια μου σχέση. Και γυρνάει και λέει "Ένα μήνα σας δίνω και μετά θα καθόμαστε και θα πίνουμε πάλι". Τον διαολοστειλα.

Είμαι με τον σύντροφό μου πέντε χρόνια και δύο μένουμε μαζί. Μένουμε φυσικά μαζί και μοιραζόμαστε τα έξοδα όλα. Επειδή το σπίτι είναι δικό του έχω αναλάβει από την αρχή να πληρώνω τους λογαριασμούς. Είναι από εύπορη οικογένεια και δεν εργάζεται, οπότε μαγειρευει και κάνει τις δουλειές του σπιτιού. Τις προάλλες αρρώστησε η μητέρα μου και αναγκάστηκα να του ζητήσω ένα δάνειο 500 ευρώ για να κάνει μια σοβαρή επέμβαση. Θα του έδινα 100 ευρώ κάθε μηνα. Μου είπε ότι δεν του περίσσευε τίποτα πλέον και ότι βρίσκεται σε οικονομική κρίση. Δεν του είπα τίποτα.

Έχω σχέση 4 χρόνια αλλά θέλω να χωρίσω γιατί δεν νιώθω ότι είναι ο άνθρωπος που θελω να παντρευτώ. Είναι πολύ καλό παιδί αλλά πιστεύω πως για κάθε άνθρωπο υπάρχει κάποιος άλλος και δεν νομίζω πως εκείνος είναι το άλλο μου μισό. Επιπλέον έχω ένα απωθημένο εδώ και χρόνια και είναι απαραίτητο να του μιλήσω γιατί δεν αντέχω άλλο να μην ξέρει τίποτα. Ξερω οτι στο τελος μπορει να μεινω μονη μου (που ειναι το πιθανό γιατι ο αλλος ειναι αρκετα μεγαλυτερος μου) αλλα δεν μπορω να ζω με το τί θα γινόταν εάν του ειχα μιλησει..Πώς να χωρίσω από τη σχέση μου χωρίς να πληγωθεί πολύ? Είμαι η πρώτη σχέση που είχε και είναι κάπως δύσκολο.Γυναίκα 24