ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Το καλοκαίρι γνώρισα τη γυναίκα της ζωής μου. Ζήσαμε μαζί επτά μήνες, η μεγαλύτερη σχέση μου, αλλά για 'μένα ήταν σα να είμαστε μαζί πέντε χρόνια...Με χώρισε, την πίεζα λέει, μου έδωσε λάθος μυνήματα. Αλλά με παιρνει τηλέφωνο κάθε μέρα, βρισκόμαστε και κάνουμε σεξ και βάζει τα κλάματα,ότι δε μου αξίζει. Μου είπε μπορει να θέλει να πηγαίνει και με άλλους, έτσι νιώθει , έτσι έχει ανάγκη. Δε με πειραζει. Άλωστε το σεξ, μια μορφή επικοινωνίας δεν είναι; Φτάνει που ξέρω ότι την κααρδιά της την έχω εγώ. Κάθε φορα που με παιρνει να βρεθουμε νιωθω σαν εφηβος ρε παιδια, δε μπορω να ζησω χωρις αυτην.Αποφασισα να ξεκινησω συνεδριες με ψυχολογο, θελω να της προτείνω να παμε και μαζι για να σωσουμε τη σχεση μας. Θελω να τη βοηθησω. Σ'αγαπαω πολύ ματια μουΟ αγγελος σου

Κάναμε πολύ παρέα περίπου 2 χρόνια, βγαίναμε έξω, τον εμπιστευόμουν.. Πρόσφατα μπήκε στην παρέα μια κοπέλα για την οποία ο κολλητός μου εκδήλωσε ενδιαφέρον και πρέπει να βγήκανε κανα δυο φορές.. ωστόσο κόπηκε γρήγορα γιατί όπως αποδείχτηκε δεν ήταν ο τύπος της.. αντίθετα με εμένα ταιριάζει πολύ, όποτε είμαστε μαζί μιλάμε συνέχεια και βρίσκουμε ενδιαφέροντα θέματα, μου κάνει εκπλήξεις, μου φέρνει δωράκια, είναι ακριβώς η γυναίκα που θα ήθελα να είμαι μαζί της.. πιστεύετε ο κολλητος μου θα μου κρατήσει κακια αν συνεχιστεί κάτι μεταξύ μας..; Είναι λάθος;

Όλη μέρα δουλεύω κ προσπαθώ να φρενάρω τις σκέψεις μου για σένα κάνοντας διαφορά απλά να μην υπάρχεις , αλλά υπάρχουν κάτι ώρες που με διαπερνας σαν ρεύμα κ με καις ,μου καις την παγωμένη μου πια καρδιά , από όταν έφυγες όλα μέσα μου έγιναν χειμώνας κ πάει πολύς καιρός που έχω να νιώσω την καλοκαιρινή αύρα αυτή που μόνο εσύ μου έβγαζες ... Είδα δύο παιδιά να φιλιούνται με τόσο πάθος στο σταθμο κ απλά μας θυμήθηκα μαζί...κατάλαβα πόσο ακόμη πονάω με την απουσία σου...

Πριν λίγες μερες πηγα Erasmus... δεν ξέρω απλά κάθε φορά που είμαι κάπου μακριά μου λείπουν πάρα πολύ οι κοντινοί μου άνθρωποι.. Γενικά εχω ενα θεμα με τις προσαρμογές.. κι όταν είχα πάει να σπουδάσω σε άλλη πόλη το πρώτο έτος ήταν μαρτυρικό.. προσπαθώ να μην σκέφτομαι αρνητικά άλλωστε ήταν δική μου επιλογή αλλά δεν μπορώ να ελέγξω εύκολα τα συναισθήματα μου ..αυτό απλά ήθελα να το βγάλω από μέσα μου

Γεια σας..λοιπόν εδώ και χρόνια οι γονεις μου έχουν χωρίσει και ειχε αναλάβει η μαμά την επιμέλεια και την διατροφή ο μπαμπάς μου..Έκανε και η μαμά μου ότι μπορούσε βέβαια με τα επιπλέον,εκανε και όλες τι δουλειες του σπίτιου γενικά θέλω να πω ότι βοηθούσε με τον τρόπο της ..φέτος έφυγα για σπουδές σε άλλη πόλη..Ο πατέρας μου πληρώνει το ενοίκιο και όλα τα έξοδα του μήνα ..Σέβομαι τον κόπο του και την δουλειά που κάνει για να μου τα πρόσφερει αλλα δεν με φτάνουν..Είναι τσιμα τσιμα πως το λέμε αν χρειαστεί κάτι έκτακτο ένα βιβλίο ένα φαρμάκο βγάζω από την κάρτα μου που επίσης μου έχει δώσει ο μπαμπάς..τέλος πάντων να μην κουράζω τελειώνει σιγά σιγα αυτή η κάρτα και όταν το λέω στην μαμά μου απλά μου λέει > αντί να προσφέρει και αυτή κάτι εφόσον έχει μια Α δυνατότητα..δηλαδη η μονη προσφορά από πλευράς της είναι δύο μερίδες φαγητού όταν φεύγω και άντε 10€ .. και αυτά μιλάμε για μια φορά τον μήνα..ενώ έχει την οικονομική δυνατότητα να βοηθήσει..ένας αδερφός έμεινε πίσω και αυτόν πλέον τον έχει βασιλιά και του κάνει ολα τα χατίρια .Η σχολή μου είναι πολύ απαιτητική και απαιτεί ώρες διάβασμα,ενω εγώ αντί να αφοσιώνομαι σε αυτό αναλωνω χρόνω στην διαχείριση των χρημάτων ακόμα και για φαγητό ...έχει αρχίσει και με ενοχλεί αφόρητα αυτό ,της μιλάω απότομα τις τελευταίες μέρες και κατηγορώ όλη την οικογένεια αλλά δεν ξέρω τι πρέπει να κάνω ουσιαστικά

δενομαι με ανθρωπους,καταστασεις,πραγματα.Αλλα επειδη σε αυτην τη ζωη ολα εχουν ενα τελος,οταν αυτο ερχετε ποναει...

Με απάτησε και το έμαθα με το χειρότερο τρόπο. Η καρδιά μου λεει ‘ξέχασε το’ μα το μυαλό μου μου λεει ‘μην τολμησεις’. Θα μάθω να ζω χωρίς αυτόν. Θα κλάψω, θα πιω, θα ξανά κλάψω, θα κάνω μέρες να σηκωθώ απ το κρεβάτι, όμως κάποια στιγμή θα μου περάσει. Γι αυτή τη στιγμή ζω. Που θα ξανά αναπνευσω. Δυστυχώς μου είναι αδύνατο να το ξεχάσω, όσο σκέφτομαι ότι ποθούσε το σώμα άλλης, τρελαίνομαι.. Δεν μπορώ να το διανοηθώ. Τον σιχαίνομαι και εξακολουθώ να τον σκέφτομαι. Νιωθω χάλια. Υποφέρω.

Θυμάσαι; Μια βόλτα στην βροχή είχαμε τάξει ο ένας στον άλλονΔίχως ομπρέλαΝα μυρίζεις την βροχή στα βρεγμένα μαλλιά μουΝα είμαστε πιασμένοι χέρι χέρι και να δεχόμαστε το θείο δώρο στο δέρμα μας, στα ρούχα μαςΝα γελάμε και να τρέχουμε ενώ το νερό θα πέφτει στα κορμιά μαςΚι έπειτα να απλώνεις το χέρι σου, να αφήσεις τις σταλες τις βροχής να σταξουν πάνω τουΚι ύστερα να χαιδεψεις με την υγρή παλάμη σου το πρόσωπο, τα χείλη και τα μαλλιά μουΝα απλώνεις την βροχή επάνω μουΝα με αγγίζεις σαν να είμαι γυάλινηΝα γυρίσουμε σπίτι μας και με τις σταγόνες της βροχής πάνω στα μισάνοιχτα χείλη μου να καρφώνω το τρομαγμένο και απειρο βλεμμα μου επάνω σουΤο κορμί μου να τρέμει κατω από τα βρεγμένα ρούχα μου, που θα κολλάνε επάνω μουΚι ολόκληρη να αφήνω τις σταγόνες να στάζουν αργα και παθιασμένα από πάνω μουκαι με μαρτυρα τον ήχο της βροχής, τις σταγόνες που πέφτουν στον δρόμο και τα τζάμια να ενωθούμε με τον ορκο μιας αστραπής. . .

Ήμουν στο λεωφορείο σήμερα και καθόταν δίπλα ένα ζευγάρι και μιλούσαν και φιλούσε ο ένας τον άλλον με τόσο πάθος, και, δεν θα το κρύψω, ζήλεψα...Ναι, μπορεί να ακούγεται πολύ άσχημο, αλλά είναι αλήθεια...Θα ήθελα να είχα κι εγώ κοπέλα, να την πνίγω στα φιλιά και να κάνουμε παθιασμένο σεξ..Ναι, ίσως να σας ακούγονται υπερβολικά όλα αυτά, όπως και το ότι έφτασα να ζηλεύω τους γύρω μου, αλλά αυτά νιώθω αυτή τη στιγμή...Είμαι 25 και δεν έχω κάνει κάποια σχέση, άρα ούτε και σεξ (ναι, σοβαρά) και με στεναχωρεί που όλα αυτά δεν τα έχω στη ζωή μου...Και μη έχοντας και παρέες η μοναξιά είναι ακόμα μεγαλύτερη...Έχω στεναχωρηθεί πολύ. Θα μου πείτε να το αλλάξω όλο αυτό, είναι στο χέρι μου κλπ, αλλά ειλικρινά δεν ξέρω τι να κάνω. Από που να αρχίσω και που να τελειώσω.Αρχίζω σιγά σιγά να αισθάνομαι οτι δεν θα κάνω σχέση και σεξ ποτέ... Αυτά...Υ.Γ. Βγάζω πολλή μιζέρια, το ξέρω...

της ζητησα να βγουμε και μου ειπε οτι εχει αλλον. και απο τοτε ουτε γεια δε μου λεει. μια φορα μονο μου χαμογελασε κιεγω ανταπεδωσα.