ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι αισιόδοξος άνθρωπος. Πολύ. Πιστεύω πάντα ότι τα πράγματα θα πάνε καλά και προσπαθώ να βρίσκω τα θετικά στους ανθρώπους. That being said, σιχαίνομαι την οικογένεια μου. Και όχι δεν είμαι το κλασσικό παιδάκι που το παίζει επανάσταση. Είναι πραγματικά κακοί άνθρωποι, τεμπέληδες, κουτσομπόληδες με χόμπι ο ένας να κράζει τον άλλον αναμεταξύ τους και να τσακώνονται εναλλάξ, μέχρι φασίστες είναι που ψηφίζουν ανοιχτά ΧΑ και το υπερηφανεύονται. Δύσκολα αντιπαθώ άνθρωπο και έχω προσπαθήσει πολύ αλλά τους μισώ αυτή είναι η αλήθεια. Είμαι 21 χρονών και όλα αυτά τα χρόνια έχω να θυμάμαι απαίσια περιστατικά σαν αυτά που βλέπεις στις ταινίες και δεν τα πιστεύεις. Που ντρέπεσαι να εκμυστηρευτείς γιατί είναι οικογένεια σου και είναι εξευτελιστικό μόνο που τα ζεις. Θα ήθελα να μην τους ξαναδώ ποτέ και πλέον πρέπει κιόλας καθώς σήμερα ξέσπασα και έβγαλα όλα τα άπλυτα τους από μέσα μου. Τους σκυλοέβρισα και δεν το μετανιώνω καθώς πραγματικά δεν θέλω να έχω επαφές. Υπάρχει κάποιος που να έχει τολμήσει να σηκωθεί να φύγει και να μείνει μόνος και αν ναι τι έκανε; Δυστυχώς δεν θα έλεγα ότι έχω κάποιον να απευθυνθώ σε όλο αυτό καθώς οι δύο κοντινότεροι φίλοι είναι στην επαρχία και Erasmus αντίστοιχα. Συγγενείς κοντινοί άλλοι δεν υπάρχουν. Εγώ από την άλλη πρέπει να τελειώσω το πτυχίο μου και παράλληλα δουλεύω στην Αθήνα κάνοντας πρακτική μέχρι (τουλάχιστον) τέλος Ιουνίου. Τι προτείνετε; Το έχει περάσει άλλος;

Ήμασταν στην αρχή της σχέσης μας,ήμουν τέρμα ενθουσιασμένη. Περίπου 2 μήνες μετά μου είπε ότι είναι πιεσμένος για τα οικονομικά και θέματα υγείας οικογένειας και να το αφήσουμε γιατί δεν μπορεί να μου προσφέρει. Εγώ τον στήριζα πολύ, εκείνος απλά με αδειασε και θα έπαιρνα όρκο ότι θα τράβαγε η σχέση γιατί όντως έβλεπα ειλικρίνεια,μου μιλούσε κλαίγοντας. Τον βλέπω κάθε μέρα στη δουλειά, δε μιλάμε πια και με αγνοεί. Ωστόσο μια χαρά δείχνει σαν να με ξέχασε ήδη και έχουν περάσει δυο εβδομάδες. Συμβουλή πως να το χειριστώ;Κάποιος/α με παρόμοια εμπειρία; Με πονάει πολύ ρε παιδιά που δε βγήκε και το τελείωσε εκείνος και θέλω να το διαχειριστώ, νιώθω χαζή.

Πηγαίνω στην Β Λυκείου και με ανάγκασε ο γυμναστής να κάνω παρέλαση ενώ δεν θέλω(ο λόγος μπορεί να φανεί περίεργος σε κάποιους αλλά δεν έχουμε την οικονομική δυνατότητα για να αγοράσουμε στολή και δεν μπορέσαμε να βρούμε από παλιότερο μαθητή και επίσης ντρέπομαι να πάω να το πω στο σύλλογο όπως λέει η μάνα μου)άρα έχω δύο επιλογές η πάω στον γυμναστή ο οποίος δεν με συμπαθεί και πολύ και του λέω πως και καλά θα λείπω εκείνη την μέρα ή πολύ απλά δεν πηγαίνω την Δευτέρα και λέω πως ανέβασα πυρετό.θελω απεγνωσμένα βοηθεια

Τελικά είχαν δίκιο! Στο πρώτο έτος έχεις πολλούς γνωστούς, στο δεύτερο νομίζεις πως έχεις πολλούς φίλους και στο τρίτο μένεις με ένα άτομο. Νιώθω αρκετά μόνη μου παρόλο που έχω λίγους και καλούς φίλους. Πώς να γνωρίσω άτομα εκτός σχολής; Δεδομένου ότι τα χόμπυ που πληρώνονται είναι απαγορευτικά για μένα.

Έβγαινα με ένα παιδί μια εβδομάδα και μου έλεγε πόσο πληγωμένος ήταν από την προηγούμενη σχέση του πρου τελείωσε πριν 3 μήνες και άρχισε από πολύ νωρίς να με θεωρεί σχέση του και μου μιλούσε όλο γλυκόλογα! Εγώ βέβαια ήμουν επιφυλακτικη και μια μέρα βρήκα την πρώην του στο φβ και είδα ότι είχαμε μια κοινή γνωστή από την οποία βέβαια ζήτησα τη γνώμη της για τον φίλο μου μιας και στη τελική ήταν κολλητές με την πρώην του! Και τότε διαπίστωσα πως αυτός ήταν ακόμη κολλημένος μαζί της και πως είχαν χωρίσει ακριβώς το διάστημα λόφο πριν γνωρίσει εμένα! Το θέμα είναι ότι αυτός με χρησιμοποιησε όταν έμαθε ότι ρώτησα για αυτόν απο την πρώην του και τώρα τα ξανα βρήκαν και είναι μαζί και εμένα απλά με διέγραψε απο φβ!! Του έστειλα μήνυμα στο κινητό αλλά όταν με πήρε 2 φορές δεν είχα σήμα και δε τον πήρα και εγώ ποτέ! Πρεπει να είναι ακόμη μαζί της και εμένα μου έχει καταντήσει αρρώστια το να τον σκέφτομαι! Καμία συμβουλή για το πως να ξεκολλήσει αυτή η τσίχλα από το μυαλό μου?

Θα γίνει ποτέ κάτι καλό στη ζωή μου;

71 χρονών γυναίκα έκανε πριν δυο χρόνια αυστηρή δίαιτα για να χάσει 3 κιλά άκουσον άκουσον τα οποία δεν κατέβαιναν με τίποτε και για μήνες πεινούσε και έτρωγε κυριολεκτικά μια κουταλιά φαγητό το μεσημέρι και άλλη μια το βράδι. Το αποτέλεσμα τώρα να είναι καθηλωμένη στο κρεβάτι να της έχουν παρουσιαστεί χίλιες αρρώστιες και από πάνω ο οργανισμός αρνείται να δεχτεί φαγητό. Τώρα που θέλει να φάει για να σταθεί στα πόδια της δεν μπορεί αδυνάτισε και η καρδιά και τρέχει η κολλητή μου 200 χιλιόμετρα την ημέρα πάνω κάτω για να μην πληρώσουν για 24ωρο νοσοκόμα και ξετιναχτούν. Κοιμάται εκεί για να την στηρίζει να πάει στην τουαλέτα και την βοηθάει να πλυθεί απορώ πως αντέχει και αυτή θα αρρωστήσει η ίδια στο τέλος. Και όλα αυτά επειδή ήθελε να γίνει μοντέλο στα 70 η μάνα της λέμε μετά για τα κοριτσάκια που δεν έχουν μυαλό στο κεφάλι τους. Αν δεν μπορέσει να ξαναφάει κανονικά την βλέπω την κολλητή να γεράζει πριν της ώρας της η γυναίκα με αυτή την ταλαιπωρία ή θα σταματήσει να εργάζεται ή θα εργάζεται για να πληρώνει νοσοκόμα να τσοντάρει τουλάχιστον. Το βρίσκω πολύ άδικο γιατί δεν ήταν κάτι που τους βρήκε ουρανοκατέβατα το προκάλεσε η ίδια η μάνα της, θυμάμαι τότε της έλεγε συνέχεια στο τηλέφωνο μάνα φάε και μάνα φάε θα αρρωστήσεις. Έγινε γιατρός τώρα έχει δοκιμάσει τα πάντα για να της ανοίξει η όρεξη της μάνας και να φτιάξει το στομάχι, κάνανε όλες τις εξετάσεις πήγαν σε γιατρούς αποτέλεσμα μηδέν. Κρίμα η κακομοίρα τη λυπάμαι την κολλητή μου με την μάνα που έχει, έχει άλλες δυο αδερφές αλλά δε σφάξανε αυτές λένε όπως έστρωσε η μάνα ας κοιμηθεί.

Μπορεί να γίνει το συζυγικό σεξ;;!! Πόσο ωραία είχε ξεκινήσει και πως κατάντησε με τα χρόνια.... Αγγαρεία και λίγα λέω. Περιμένω την ώρα του σέξ για να φτιάξω στο μυαλο μου τη λίστα με τα αυριανα ψώνια. Σας ζηλεύω. Ακόμα και σας που δε κάνετε και είστε με το χέρι σας. Είμαι σίγουρη ότι περνάτε πολύ καλύτερα από μένα. Άντε καλό βράδυ

Πόσο με ξενερώνουν τα χαζοχαρουμενα ψευδώνυμα μεταξύ των ζευγαριών!! Είναι για γέλια και για κλάματα. Βέβαια όπως τη βρίσκει κανείς. Παλιότερα τα έλεγα κ εγώ λίγο κάποτε αλλά πλέον δεν τα μπορώ καθόλου!!Γ23

Ειμαι 23 χρονων και θελω να γυρισω τον κοσμο και δεν εχω παρεα να παω ενα ταξιδι...δε θελω να παω μονη μου οχι γιατι φοβαμαι αλλα αν δεν κανω τωρα ταξιδια με παρεες φιλους ποτε θα τα κανω;; πιο ευκολα στα 30και ταξιδευεις μονος/η ,τωρα που ειμαι ακομα φοιτητρια ειναι πιο ευκολο με παρεες απο αποψη χρονου κ ανεμελιας...και το παραδοξο ειναι οτι εχω παρεες γνωστους ειμαι κοινωνικη και αρκετα αγαπητή αλλα βλεπω δεν εχω φιλους τελικα...και δεν υπαρχει απο μεριας τους οικονομικη δυσκολια ισα ισα εγω ζοριζομαι αλλα εχω μαζεψει ... νομιζω οτι απλα βαριουνται και δεν το λενε αρχικα και με γεμιζουν ελπιδες και μετα ενα βημα πριν κλεισουμε απλα πιστολιαζουν... γιατι ετσι; εχω περασει φουλ ζορια και εχω καταλαβει οτι η ζωη ειναι μικρη και θελω να την πιασω απ τα μαλλια να ζησω τι εχω κανει λαθος με τους φιλους μου και απλα ειναι ανθρωποι δίχως νευρο, δε παίρνουν μια πρωτοβουλία..λες και μας πιασαν τα γεράματα νεοι ανθρωποι...δε λεω ολοι εχουν προβληματα αλλα δε μπορω αυτη την αδρανεια και τη μιζερια...πραγματικα στο ανθος της ηλικιας μας... με εχει ριξει πολυ ολο αυτο... θελω να μοιραζομαι την καθημερινοτητα και δεν ξερω πως, μ άρεσει η μοναχικοτητα, σιχαινομαι τη μοναξια που βιωνω τελευταια ... ειδα οτι όσο δεκτικη κι αν ημουν σε φιλιες διαφορετικες απο μενα δε βγηκε ακρη... ξερω ανωριμη ερωτηση αλλα που υπαρχουν φιλοι να εχουμε μια κοινη ματια;