ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι 30 χρονών και έχω κολλήσει με τους γονείς μου στο σπίτι.Ο πατέρας μου, ενώ έχει κάθε διάθεση να μας βοηθήσει οικονομικά, μας βγάζει τον καρκίνο με κάθε έννοια.Είναι ψεύτης, κρύβει λεφτά από τη μάνα μου, θα σου πρήξει τα αρχίδια προκειμένου να περάσει το δικό του, ανακατεύεται στα προσωπικά μας, αν κάποιος βγάλει στη φόρα μια βρωμιά του ή ένα ψέμα του ουρλιάζει σαν τρελός και μας κάνει ρεζίλι μιας και ο άνθρωπος μετά δεν μας ξαναμιλάει.Αν του πέσει κάτι από τα χέρια ή κάνει ζημιά φταίμε εμείς και μας βρίζει. Αν κάνουμε εμείς ζημιά και πάλι εμείς φταίμε που είμαστε άχρηστοι.Έχει ιστορικό με βαριά ψυχολογικά στο σόι του και έτσι όπως έχω μεγαλώσει τα έχω αποκτήσει και εγώ αλλά σε μορφή κατάθλιψης.Δεν μπορώ να φύγω από το σπίτι, έχω ριζώσει εδώ μέσα. Με 580 το μήνα που παίρνω, όταν καταφέρνω να βρω δουλειά, δεν μπορώ να νοικιάσω ούτε αποθήκη.Σκέφτομαι σοβαρά να μείνω στο δρόμο, αλλά με κρατάει η μάνα μου. Είναι αγαθή γυναίκα και την εκμεταλλεύεται με κάθε έννοια και κυρίως με ψυχολογική πίεση.Ακόμα και από το σπίτι να φύγω θα έχω ακόμα τον φόβο του. Αν βρω γυναίκα θα ντρέπομαι να της τον γνωρίσω. Θα έχω καθημερινά τον φόβο μήπως ανακατευτεί και της πει οτιδήποτε στα κρυφά. Συνηθίζει να κλαίγεται και να βγάζει ιστορίες θλίψης από το κεφάλι του για να τον λυπούνται. Αν κάνω παιδί δεν θα ήθελα σε καμία περίπτωση να το αφήσω στα χέρια του. Τον έχω δει να γίνεται βίαιος και να βαράει στα ύπουλα κατοικίδια επειδή "του έφεραν γρουσουζιά" ή επειδή έχουν τις δικές τους ανάγκες τις οποίες βαριέται να ικανοποιεί. Και το χειρότερο; Φοβάμαι να κάνω παιδί. Τρέμω και μόνο στην ιδέα πως μπορεί να κρύβω μέσα μου ένα κομμάτι του. Τρέμω στην ιδέα πως το παιδί μου μπορεί να αποκτήσει τέτοια ψυχολογικά και να μην έχει μια φυσιολογική ζωή.Έχω κουραστεί ειλικρινά. Δεν αντέχω. Από τα 20 έχω σταματήσει να προσπαθώ το οτιδήποτε. Έχω απομακρυνθεί από φίλους και γνωστούς. Δεν έχω καμία διάθεση για ζωή. Όσοι με βλέπουν με λυπούνται και το βλέπω στο βλέμμα τους, η εικόνα μου μαρτυράει πως έχω παρατήσει τη ζωή μου.Θέλω να φύγω από το σπίτι και να μην έχω καμία επαφή μαζί του. Ας μείνω στο δρόμο, ας πεθάνω στο δρόμο. Το μόνο που με νοιάζει είναι να μην πάθει τίποτα η μάνα μου.Το κεφάλι μου είναι χάλια, δεν μπορώ να συγκεντρωθώ δεν μπορώ να θυμηθώ και γενικά νιώθω λες και δεν ζω.ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ!

νόμιζα ότι ένας ανθρωπος που γνωρίζω απ τα 14 μου με συμπαθούσε και έτσι έδειχνε ότι με εκτιμάει . από ότι κατάλαβα όλα μέσα στο μυαλό μου ήταν γιατί ήθελα κάποιος να με συμπαθεί το ει χα ανάγκη να το πιστεύω κι έτσι το είχα πλάσει στο κεφάλι μου.η ανάγκη κάποιου ανθρώπου να νιώσει αποδεκτός που είναι μοναχικός και πιάνετε από μικρές συμπτώσεις τον κάνουν να κρίνει λάθος συμπεριφορές ανθρώπων . στο τέλος τρώει για γείωση γερή και στανιάρει . όλα στο μυαλό μου ήταν ουσιαστικά δε έχω κανέναν φίλο ούτε έναν άνθρωπο να με θεωρεί κάτι σημαντικό στην ζωή του. δε έχω φίλους δε έχω ανθρώπους να με εκτιμούν ούτε ως άνθρωπο άρα μονη και πάλι πορεύομαι όπως πάντα έκανα κι ας νόμιζα ότι υπάρχουν κάποιου λίγοι που με συμπαθούν . έκλεισα πια τις πόρτες της ψυχής έξω όλοι !!!!!!!!!!!!!asperger

Θέλει να γίνεται πάντα το δικό του και ελάχιστες φορές θα ακούσει και τις δικές μου επιθυμίες. Μου κάνει ψυχολογικό πόλεμο κάποιες φορές ώστε να πετύχει αυτό που θέλει ή κάνει απίστευτες γλύκες και διάφορες βλακείες για να κάνω οτι θέλει.Ξέρει πως να με παίξει, ξέρει οτι θα μου πει 2-3 γλυκόλογα και θα γίνω χαλάκι ξανά!Θα μου πείτε τώρα ''ρε κοπελιά, δεν έχεις αξιοπρέπεια; δεν έχεις καθόλου μυαλό για να καταλάβεις οτι κάτι γίνεται με αυτόν; ή δεν πιστεύεις πως αν βρει κάποια καλύτερη απο εσένα τότε θα εξαφανιστεί χωρίς κουβέντα;'', τα ξέρω όλα αυτά και τα σκέφτομαι καθημερινά αλλά παρόλο που έχει την υποψία οτι είναι μαζί μου μόνο για το σεξ και γενικά δεν του αρέσω καθόλου σαν κοπέλα, εμφάνιση-χαρακτήρας, δεν ξέρω γιατί δεν εξαφανίζομαι εγω απο την ζωή του....Μια φορά που είχα κάνει μια συζήτηση, μου είπε πως είναι μαζί μου επειδή το θέλει και πως ξέρω πολύ καλά οτι υπάρχουν αρκετές γυναίκες εκεί έξω που απλά είναι εκτός ανταγωνισμού με τις υπόλοιπες γυναίκες(εννοούσε οτι έχουν απίστευτη ομορφιά), αλλά αυτός ασχολείται μόνο μαζί μου.... Αλλά δεν το πιστεύω και τόσο αυτό.

Με τη δικαιολογια του ερωτα πηρατε φορα και λετε λετε... Ο ερωτας είναι κατι ομορφο οχι καταστροφικό. Μπορεί να σου αρεσει ενας παντρεμένος λεει... ναι μπορει ...μάτια εχεις βλεπεις...Εχεις ομως και μυαλο(!) να σκεφτείς...Αλλο ερωτας αλλο καψουρα.Η καψουρα σε τυφλωνει και δεν καταλαβαινεις τίποτε...Κάποια στιγμή τελειώνουν ολα και μένεις όρθιο ζωον να κλαιγεσαι. Εχει καταστραφεί όμως ηδη μια οικογένεια επειδη εσυ ηθελες παιχνιδακια... θα μου πεις τι με νοιαζει ας το σκεφτοταν πρωτος ο παντρεμένος. Οκ ας πούμε πως ειναι ενα ζευγαρι... αυτο των γονιων σου...(γιατι κι αυτο ζευγάρι ειναι και εδω φυσικά δεν θα σκεφτεις τα ιδια γιατι δεν εισαι αντικειμενικός). Και καποια κολλαει στον πατερα σου και παρατάει την μητέρα σου... η εστω εχει γίνει αντιληπτό το κέρατο και επικρατεί στο σπιτι χαμος... σου αρεσει να βλεπεις τη μητερα σου ετσι προδομένη? Να κλαιει? Να νιώθει πως ολα αυτα τα χρονια δεν αξιζε τιποτε ως σύζυγος και γυναικα και στην πρώτη ευκαιρία την απατησε με μια αλλη που ίσως ειναι και νεότερη και ομορφότερη? Που στο σεξ ξερει κολπα που η ίδια δεν κατεχει? Οχι βεβαια γιατί εδώ μιλάμε για την μαμα μας...και φυσικα τον μπαμπα μας που αυτος ποτε μα ποτε δε θα εκανε τετοια.. Ναιιι καλααααα...Ακομη κι εσυ ως παντρεμενη-ος αν καταλάβεις ότι τρως κερατο παλι στα ιδια θα πέσεις... στις ίδιες σκέψεις, ίδιους καβγάδες ιδιες ανασφάλειες... θα σου αρεσε? Μαλλον θα σου αρεσε.. Οπα wait...ρε συ ... εσυ δεν εισαι καν παντρεμένος-η οπότε δεν σε νοιαζει τωρα... Το μονο που θες ειναι να ζησεις αυτο το μια ζωη την έχουμε...Ει ψιτ κοπελια... δεν μπορείς να χτισεις την ευτυχια σου πανω στη δυστυχία του άλλου. ΥΓ. Οι και καλα κεκαλυμμενες εξομολογήσεις του τύπου "οχι πως μου συμβαίνει απλα σχολιάζω "... θυμίζουν 8χρονο που το επιασαν να αντιγράφει

Δεν μπορώ με τίποτα να πιστέψω αυτό που μου συνέβη! Είμαι 31 και Γνώρισα κάποιον μέσω ινστα 29 εκείνος!ξεβρ τι θα πείτε για τις γνωριμίες μέσω κοιν δικτύων όμως το πάλευε πολύ να βρεθούμε γιατί ζούμε μακριά..και ήρθε παι ήταν υπέροχος παραπάνω από υπέροχος! Με κρατούσε σφιχτά αγκαλιά μου λέγε ποσό πολύ με θέλει και ότι είμαι ότι καλύτερο του έχει συμβεί μου λέγε για διακοπές για αγκαλιές και φιλια..μου φερνε δώρα με κρατούσε από το χέρι! Ένιωθα ότι βρήκα επιτέλους τον άνθρωπο που έψαχνα και ερωτευόμουν κάθε μέρα..μέχρι που ανακάλυψα ότι εκεί που ζει συζεί με άλλη κοπέλα ότι έχει πολλά χρόνια σχέση και μένουν μαζί! Του είπα ότι ξέρω τα αρνήθηκε όλα εγώ ομω ξέρω..μου είπε ότι απλά τη βρήκε έξω και τη φίλησε και έχει συναισθήματα για εκείνη και ότι μαζίου δεν ήταν τρέλα ερωτευμένος ούτε μου είχε υποσχεθεί κάτι..του είπα ότι ξέρω ότι λέει ψέματα μου είπε ότι θέλει να με δει να έρθει από κοντά ότι ξέρει ότι με θέλει αλλά δεν ξέρει πως θα είμαστε Ακο έσω και πέρα...ξέρει ότι δεν θέλει να με χάσει και ότι θέλει να μου εξηγήσει για εκείνη κάποια πράγματα κου δε μπορώ να μάθω από άλλου...Είμαι χάλια κλαίω κάθε μέρα πονάω πολύ γιατί δεν μπορώ Μα το περνάω πάλι αυτό! Ειμαο ερωτευμένη μαζί του κατάφερε να με κάνει να τον ερωτευτώ..και τώρα θέλει να έρθει...γιατί γιατί μου το έκανε αυτό γιατί;και δεν μπορώ να φύγω από αυτό τι μου συμβαίνει; Γιατί τον θέλω ακόμη;;Πονάει τόσο πολύ να χάνω αυτόν που θέλω

ενα μηνα στην Ιταλια και να μαθω ιταλικα.Μου αρεσει τοσο πολυ αυτη η χωρα,που καθε φορα οταν την επισκεπτομαι δεν θελω να φυγω ποτε.Α,22

Οδηγώ το αυτοκίνητο στην εθνική στο ρεύμα προς Λαμία.Θυμάμαι πριν καταστραφούν όλα πως κάθε ΠΣΚ πήγαινα χωριό.Ανεξαιρέτως.Τώρα κάθε μέρα,έξι ή εφτά φορές την εβδομάδα πηγαίνω στην αχώνευτη δουλειά μου λίγο πιο έξω από την Αθήνα.Δούλευα και πήγαινα σε ένα μέρος που φόρτιζα τις μπαταρίες και ζούσα για λίγο όπως ήθελα.Τώρα η μόνη ευχαρίστηση είναι κανένα σουβλάκι και καμία μπύρα.Δεν υπάρχουν ούτε λεφτά,ούτε χρόνος για εκδρομές.Κατάντια.

Ίσως κάποτε με θυμηθείς και με αναζητήσεις...να συνειδητοποιησεις ότι όντως κάποιος ενδιαφέρθηκε για σένα πραγματικά....Ίσως κάποτε επιδιωξουμε και οι δύο να συνατηθουμε και να πούμε όλα αυτά που δεν είπαμε....Ίσως η μοίρα μια μέρα μας φέρει κοντά....να είναι από αυτές τις συναντήσεις που συμβαίνουν μόνο στις ταινίες....Ίσως πάλι και να μη συναντηθούμε ποτέ και παραμεινουμε έτσι αλλά με άλλους ανθρώπους δίπλα μας....Ίσως συναντηθούμε τυχαια αλλά να κάνουμε πως τα βλέμματα μας δεν συνατηθηκαν ποτε....

Γνωριστήκαμε στα ΚΤΕΛ πριν λίγο καιρό ...μόλις είχες κατέβει από το λεωφορείο ,και εγώ μόλις έφευγα.. προλάβαμε και μιλήσαμε για κάνα δεκάλεπτο. Σε ρώτησα ποιο λεωφορείο είναι για τον προορισμό που ήθελα χωρίς βέβαια να πιστέψω ότι θα συνεχιζόταν η συζήτηση. Ξεκινήσαμε να μιλάμε και εν τέλη είμαστε από την ίδια πόλη. Τι μικρός που είναι ο κόσμος ... Το θέμα είναι ότι δεν πρόλαβα να σε γνωρίσω καλύτερα και ούτε και σου έδωσα πολύ σημασια στη συζήτηση γιατί με κομπλαρες τόσο πολύ που μπήκα στο λεωφορείο ένα τέταρτο νωρίτερα .. ήσουν ένας κούκλος και θέλω να σε ξανά δω αυτή τη φορά στη πόλη μας !!! Μπορεί να μην συμβεί ποτέ αυτό το σενάριο όμως ,για αυτό σας δίνω μια συμβουλή : τις τυχαίες γνωριμίες να τις κάνετε οι ίδιοι . Μην ντρέπεστε να ζητήσετε το τηλέφωνο καποιου που γνωρισατε τυχαία ποτέ δεν ξέρετε τι θα προκύψει!! Μετανιωνωωω...

Θελω να πω,πως απλα εσβησα το ινστα &πλεον νιωθω λες και εφυγε ενα βαρος απο πανω μου,τρελο αλλα ηταν καιρος για απεξάρτηση απ την "τελεια" ζωη των σοσιαλ