ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γεια σας είμαι 22 χρονών φοιτητής που έχω υποστεί ψυχολογική και σωματική κακοποίηση από μικρός από την μητέρα μου. Αντιμετωπίζω φοβίες όταν προσπαθώ να πω κάτι που μου συμβαίνει γιατί μπορεί να μου πουν ότι φταίω εγώ αλλά στην πραγματικότητα έγινε ατυχώς από κάποιον άλλον και να βγω έξω από το σπίτι για να μην το μάθουν οι γονείς μου. Προσπαθώ να κρύψω πράγματα που αγοράζώ για να μην μου τα πάρουν και περιορίζω τις επαφές μου. Έχει διαταραγμένο προφίλ από ανάρμοστες συμπεριφορές όπως να βρίζει τους άλλους αλλά δεν επισκέφτηκε ποτέ ψυχολόγο. Πήρα την αστυνομία μία φορά γιατί πείραξε την μικρή μου αδερφή με την χρήση λεκτικής βίας και την προκάλεσε αυτοτραυματισμό αλλά όταν ο αστυνομικός ήρθε, οι γονείς μου είπανε ότι δεν διαβάζω για τις πανελλήνιες και δεν την πιάσανε λες και με ένοιαζε να περάσω σε σχολή και όχι να τελειώνω το μαρτύριο. Ευτυχώς σπουδάζω μακριά από το σπίτι σε μικρή περιοχή το οποίο είναι θετικό αλλά δεν υπάρχουν πολλές ευκαιρίες για φοιτητές.Ψάχνω παντού δουλειές σε εκείνη την περιοχή αλλά δεν υπάρχουν πολλές. Τι να κάνω? Πως μπορεί να τελειώσει το μαρτύριο που περνάω?

Επαρχία... Είμαι για σεζόν, είναι μια κοπέλα στην παρέα την θέλω και τη γουστάρω όσο κανέναν άλλον. Είναι λεπτή η θέση μου επειδή είμαστε γυναίκες και μπορεί να χω παρεξηγήσει και τις προθέσεις της αλλά η συμπεριφορά της με έκανε να νιώσω ότι είναι ερωτικη απέναντι μου.... Μικρά κ αργά βήματα μη γίνουμε ρεντικολο?

Με πλησίασε,κάτι με παραξένεψε από τις δύο πρώτες συναντήσεις μας,και ευτυχώς μείναμε μόνο στις συζητήσεις και δέν προχωρήσαμε σε τίποτα περισσότερο.Ψάχνοντας,και επειδή ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον,,έμαθα ότι έχει ήδη σχέση και ότι στις αρχές του Σεπτέμβρη πρόκειται να παντρευτεί.Αυτό που με σόκαρε περισσότερο,είναι ότι την κοπέλα την γνωρίζω από το Λύκειο,ήμασταν συμμαθήτριες πρίν από 10 χρόνια.Με την κοπέλα δέν υπήρξαμε ποτέ φίλες,μόνο γνωστές,και αυτό που θυμάμαι από τότε και συνεχίζει να ισχύει,είναι ότι πρόκειται για πολύ αξιόλογο άνθρωπο σε όλα.Άνετα μπορώ να την βρώ,και να της δείξω τα μηνύματα που μου έστελνε ο τύπος για να ξέρει με ποιόν έχει να κάνει.Το έχω σκεφτεί πολύ,και όσο και άν "μιλάει" μέσα μου η γυναικεία αλληλεγγύη,τελικά δέν θα κάνω τίποτα.Το μόνο σίγουρο είναι ότι μία κάποιου είδους ενοχή τη νιώθω,επειδή απέφυγα να την προφυλάξω από μελλοντικά προβλήματα και στεναχώριες.Πιστεύω πως σκέφτομαι σωστά,άλλα θα ήθελα και τη γνώμη σας.

Ένα μήνα χωρισμένοι και δε μπορώ να νιώσω θλίψη και στεναχώρια. Ήμασταν λιγο καιρό μαζι, περίπου ένα εξάμηνο. Δεν ήταν δικη μου η απόφαση του χωρισμού. Αρχισε να απομακρύνεται και να είναι ψυχρός, το συζητήσαμε και δεν έβγαλα άκρη. Μου είπε ότι περνάει δύσκολα, ότι έχει διαφορά θέματα και δεν είναι σε φάση για σχέση. Μερικες φορές με πιάνουν κάτι φρίκες που δεν πήγε καλά και αυτή η σχέση, αλλά τίποτα περισσότερο. Ούτε κλαιω, ούτε στεναχωριέμαι, ούτε πέφτω στα πατώματα όπως παλιότερα. Με εκπλήσσει ο εαυτός μου! Ωρίμασα και αρχίζω και γίνομαι αναίσθητη; ( Είμαι 36 ετών)

Μενω στο εξωτερικο εδω κ δυο χρονια κ ενα απο τα πραγματα που μου εχει κανει εντυπωση ειναι το ποσο πιο ελευθερα οι ανθρωποι μιλανε για το σεξ εδω. Διαπιστωνω οτι στην ελληνικη κοινωνια το θεμα του σεξ ειναι ακομα τοσο ταμπου. Εισαι γυναικα κ ντρεπεσαι να πεις οτι χρησιμοποιεις εφαρμογες γνωριμιων για να κανεις σεξ. Ντρεπεσαι να πεις δηλαδη οτι εχεις ορμες κ θελεις καποιος να στις ικανοποιησει. Λες κ δεν ειμαστε ολοι ανθρωποι κ λες κ δεν εχουμε ολοι (αντρες γυναικες) αναγκες. Μεγαλη μεριδα του πληθυσμου ειναι κατα των εφαρμογων γνωριμιων. Δηλαδη αν δεν εχω σχεση κ θελω να κανω σεξ τι πρεπει να κανω? Αμα δε γουσταρω να βγω απο το σπιτι μου κ να παω σε ενα μπαρ για να γνωρισω καποιον, αλλα θελω να κανω σεξ γιατι να μη μπορω να το κανω ευκολα κ απλα μεσω μιας εφαρμογης? Αν στην τελικη δεν εχω λεφτα για ποτο αλλα θελω να βρω καποιον να περασουμε ενα βραδυ μαζι γιατι να μην εχω αυτη την επιλογη? Ναι, μ αρεσει το σεξ κ θα αρπαξω καθε ευκαιρια να κανω σεξ με καποιον που μ αρεσει κ του αρεσω. Κ δεν εχω κανενα ενδοιασμο να κανω σεξ με καποιον μια ωρα αφου τον γνωρισω. δεν χρειαζεται να μαθω τι δουλεια κανει κ τι ονειρα εχει για τη ζωη του, μου αρκει το οτι η εμφανιση του με ελκυει. Μου αρκει να εχω μια σχετικη χημεια με καποιον στα πρωτα λεπτα της συζητησης μας κ μια σχετικη ελξη. Αυτο δε με καθιστα ευκολη. Στην τελικη τι παει να πει ευκολη? Οτι ευκολα ενδιδω σε καποιον που μου αρεσει? Μα γιατι να μην ενδωσω? Γιατι να μην κανω κατι που θα με ευχαριστησει? Ειλικρινα οταν εμενα Ελλαδα δεν μπορουσα να φανταστω οτι θα ελεγα στις φιλες μου οτι θα βγω μεσα σε μια βδομαδα με 3 διαφορετικους αντρες. Σιγουρα θα μου ειχαν κατευθειαν βαλει ταμπελες της ευκολης, της τσουλας κλπ. Εδω το κανω συστηματικα κ κανεις δεν το θεωρει περιεργο. Δεν θελουμε ολοι σε ολες τις φασεις της ζωης μας να εχουμε συντροφο, φυσικα κ θελουμε ομως να κανουμε σεξ. Κ δεν υπαρχει τιποτα κακο σε αυτο.

Αναρωτιέμαι αν ήταν μόνο ενα παιχνίδι. Κοπελες και η δυο. Αυτη θεωρητικά στρειτ, εγω μπαι. Απο τη στιγμή που γνωριστήκαμε υπήρξε ενα ιδιαιτερο connection. Και οι δυο σχετικα κλειστές, παρολαυτα εγω της ανοιχτα απο πολυ νωρις και μοιράστηκα πράγματα και πιστεύω και αυτη. Παντα υπήρχε φλερτ μεταξυ μας. Σε σημειο που οι γυρω μας αναρωτιοντουσαν αν συμβαινει κατι μεταξυ μας. Και γω αναρωτιομουν ωρες ωρες. Ενιωσα πραγματα για αυτην και δεν εκανα τίποτα γιατι προσπαθησα να σεβαστο το γεγονος πως εχει σχεση. Αλλα οταν σκέφτομαι την συμπεριφορα της ολον αυτο τον καιρο αναρωτιεμαι γιατί πηγαινε στα ορια καθε φορα; γιατι με προκαλουσε να πω κατι το οποιο δε θα ειχε γυρισμο; Να της πω τι; οτι μου αρεσει; οτι ειμαι ερωτευμένη μαζι της; πολλες φορες με προκαλεσε, με εφτασες στα ορια και ενα βημα πριν....το επαιρνε πισω. Εγω της εδειχνα καθημερινά πως ειναι ξεχωριστή για μενα. Αυτη ομως καθε φορα εκανε πισω. Οταν νιωθει πως χανει τον ελεγχο κανει πισω. Καθε φορα σε καθε συζητηση τα ιδια. Και αναρωτιεμαι ηταν μονο ενα παιχνιδι για αυτην;

Ενας αντρας με τον οποιο μεχρι τωρα συναντιομασταν περιστασιακα μονο για σεξ σπιτι του ή σπιτι μου (οκ βλεπαμε κ καμια ταινια κ ανταλασσαμε κ καμια κουβεντα, δεν καναμε αυστηρα κ μονο σεξ, χαχα- αλλά θελω να πω δεν κανονιζαμε ποτε εξοδους που να περιλαμβανουν πχ φαγητο, ποτο ή οποιαδηποτε αλλη δραστηριοτητα) ξαφνικα μου προτεινε να βγουμε για ποτο. Ειχα συνηθισει οταν κανονιζαμε να βρεθουμε να ειναι δεδομενο οτι θα βρεθουμε στο δικο μου σπιτι ή στο δικο του κ την τελευταια φορα που βρεθηκαμε μου λεει "την επομενη φορα θα βγουμε ραντεβου για ποτο (σημειωτεον οτι με ρωτησε ποτε μπορω κ κανονισαμε κ συγκεκριμενη μερα την οποια τη σημειωσε)". Δεν θεωρουσα ποτε ολο αυτον τον καιρο οτι μπορει να θελει κατι παραπανω απο μενα παρολο που ενιωθα οτι συμπαθιομαστε κ οτι περναμε καλα οταν βρισκομαστε περα απο το σεξουαλικο κομματι. Απλα αυτο που μου προτεινε δεν ξερω πως να το ερμηνευσω. Δεν μου φαινεται παραλογο το να βγεις για ποτο με καποιον που δεν εχετε σχεση κ απλα βρισκεστε για σεξ, το χω κανει με αλλα ατομα στο παρελθον, αλλα επειδη με τον συγκεκριμενο δεν ειχε τυχει να βγουμε ποτε για ποτο μου φανηκε περιεργο που το προτεινε. Μπορει και να μη σημαινει τιποτα, αλλα αν το σεξ τον ικανοποιουσε κ δεν ηθελε τιποτα αλλο απο μενα γιατι μου προτεινε να βγουμε εξω?

Έχω 5 χρόνια σχέση με έναν άνθρωπο που αγαπώ και με αγαπάει πολύ (29 ετών) , με τον οποιο έχουμε δουλέψει πολύ κάποια θέματα κυρίως τα της συγκατοίκησης δουλειές σπιτιού οργάνωση κλπ κλπ. Από κει κ πέρα αυτό που με απασχολεί είναι ότι δείχνει σαν να μην έχει για το μέλλον του έννοιες άγχη κλπ.... πχ με το τι θα κάνει στη ζωή του .. δν έχει σπουδάσει κάτι κ είναι υπάλληλος πωλητής. (4ωρος κ σύντομα 8 Ώρος) όπως καταλαβαίνετε πέφτει μεγάλο βάρος πάνω μου.. ενώ είναι πολύ γλυκό παιδί κ έχει θέληση αυτή η αδράνεια με τρελαίνει.... Εγώ είμαι υγειονομικός, με καλή δουλειά δόξα τ θεό με χρήματα κλπ. Αλλά όταν έρχεται η στιγμή της ερώτησης " τι δουλειά κάνει ο φίλος σου"; " Τι έχει σπουδάσει; " Δεν ξέρω γιατί ντρέπομαι να το απαντάω. Συχνά όταν απαντάω πως δν σπούδασε Νιώθω κ περίεργα βλέμματα . Όλος ο κύκλος μου είναι με σπουδές μεταπτυχιακά κλπ. Για αυτόν είναι τελείως άγνωστα όλα αυτά. Κατά τ αλλά είναι πολύ γλυκό κ συνεσταλμένο παιδί και αγαπιόμαστε. Αλλά γιατί να νιώθω έτσι ; Ντροπη; Επίσης με απασχολεί στο ότι αναλαμβάνω εγώ τα πιο πολλά αν όχι όλα ( δν αναφέρομαι τόσο στα οικονομικά όσο στα υπόλοιπα) πχ να οργανώνω εγώ τα πάντα τα του σπιτιού τις βολτες μας , κάποιο ραντεβού που μπορεί ν θέλουμε σε κάποιο γιατρό πχ κλπ κλπ . Τα είπα όλα μαζεμένα όσες συμβουλές δεκτες.

Ειμαι σε μια ομορφη σχεση 6 χρονια με μια κοπελα που εχουμε κανει ονειρα για το μελλον και με εχει στηριξει σε πολυ δυσκολες στιγμες. Στην εταιρεια που εργαζομαι, σε γραφειο σε αλλη πολη πριν 1 χρονο ξεκινησε μια νεα υπαλληλος. Λογω κοινου αντικειμενου περναμε πολλες ωρες με γραπτη η τηλεφωνικη επικοινωνια. Ενω απλα την συμπαθουσα στην αρχη, τους τελευταιους 2-3 μηνες ξεκινησε με πιο βαθυτερη και καθημερινη επικοινωνια γεματη αστεια, πληροφοριες για τον καθενα μας και διαφορες αλληλοφρονησεις. Επισης εδειξε πολυ μεγαλο ενδιαφερον για ενα προσωπικο θεμα που αντιμετωπιζω. Απο την μια θεωρω πως απλα με συμπαθει πολυ και δεν με βλεπει καθολου ερωτικα. Απο την αλλη την σκεφτομαι συνεχεια και εχω χασει τον υπνο μου. Ωρες ωρες θελω απλα να παω να την δω και να της μιλησω απο κοντα. Ωστοσο δεν θελω ουτε να την φερω σε δυσκολη θεση και ουτε να της δημιουργησω προβλημα με την δουλεια της αν το παρει στραβα. Σιγουρα επισης δεν θελω να προδωσω την κοπελα μου που με αγαπαει. Ειμαι πολυ μπερδεμενος...μαλλον απλα θα το καταπνιξω μεσα μου.

Δεν ξέρω αν έχω κατάθλιψη δεν θα κάνω διάγνωση μόνη μου όμως τον τελευταίο 1 χρόνο είμαι στην ίδια κατασταση.Δεν σπούδασα έξω καθώς δεν είχαν οι δικοι μου την οικονομική δυνατότητα και έτσι συμβιβάστηκα και πηγα σε ένα διεκ. Πέρυσι ήταν η πρώτη χρόνια που δούλεψα, τα έκανα σκατα διότι είχα συγκεντρωθεί μόνο εκεί και δεν αφιέρωνα προσωπικό χρόνο για εμένα με αποτέλεσμα το χειμώνα να προσπαθω να επανέλθω στα φυσιολογικά μου αλλά τιποτα. Στα ερωτικά παρόλο που είμαι πολύ εμφανίσιμη και όλοι την ώρα ακούω από τον περίγυρο τα γνωστά «πως τόσο ομορφη κοπέλα δεν έχει αγόρι» δεν έχω καλή τύχη έπεφτα μόνο σε αγόρια που ήθελαν σεξ και μετά το άφησα διότι απογοητευόμουν συνεχώς. Φέτος 3 εβδομάδες αφού ξεκινησα δουλεια μου τυχαίνει τροχαίο με αποτέλεσμα 1,5 μήνα να μην μπορω να δουλέψω, εκεί με αποτελείωσε. Τώρα που είμαι καλα πλέον ομως πάλι δεν με γεμίζει τιποτα. Το μισώ το μέρος που μένω, τους ανθρώπους τα πάντα όλα, θέλω να φύγω και να γνωρίσω καινούργια άτομα να ζήσω άλλες εμπειρίες. Πιστεύω ότι αυτό φταει που βρίσκεται η ζωή μου σε ένα replay συνέχεια..