Είναι το δεύτερο καλοκαίρι,που όταν δέν αντέχω τη ζέστη στο σπίτι και το κλιματιστικό αρχίζει να με ενοχλεί,ανεβαίνω στην ταράτσα της πολυκατοικίας.Φυσάει τόσο ωραία,και είναι υπέροχο να βλέπω τα φώτα της πόλης από ψηλά.Έχω βάλει τραπέζι,καρέκλες,έχουν έρθει φίλοι μου,έχουμε φάει κι έχουμε πιεί εκεί γιατί αρέσει πολύ και σε εκείνους.Άλλες φορές απλά χαζεύω,άλλες ακούω μουσική,και τις τρείς τελευταίες ημέρες διαβάζω το ένα και μοναδικό μάθημα που μου απέμεινε να δώσω το Σεπτέμβριο και να τελειώσω τη σχολή.Εχθές το βράδυ,όπως ήμουν χαλαρή εκεί,ακούω να ανοίγει η πόρτα της ταράτσας(μου έκανε εντύπωση γιατί δέν ανεβαίνει κανείς)και είδα να εμφανίζεται ένας νεαρός με ένα σκύλο.Τον σκύλο τον έχω ξαναδεί,τον νεαρό όχι.Κατάλαβε ότι ταράχτηκα,γιατί είχα αράξει και κάπως,μου ζήτησε συγγνώμη,μου είπε ότι ανέβηκε να δεί τη θέα,και μου συστήθηκε.Μου είπε ότι είναι ο γιός της οικογένειας που πρίν από ένα χρόνο αγόρασε το διαμέρισμα του 2ου,ότι τελείωσε το μεταπτυχιακό του στο εξωτερικό και γύρισε πρίν από 3 μήνες,και ότι ήδη ξεκίνησε να δουλεύει στην επιχείρηση του πατέρα του.Μιλήσαμε λίγο ακόμα,τα τυπικά δηλαδή,περί ανέμων και υδάτων,και ξαφνικά μου είπε ότι θα κατέβει να αφήσει τον σκύλο στο σπίτι,και με ρώτησε άν μπορώ να περιμένω για μισή ώρα,το πολύ τρία τέταρτα.Εντελώς ασυναίσθητα,δέν ξέρω πώς μου βγήκε,του είπα ότι μπορώ,και σε λιγότερο από τρία τέταρτα,είχε έρθει με πίτσες και μπύρες,και ακόμα και μπουκάλια με νερό είχε φέρει!Δέν το περίμενα με τίποτα αυτό που έκανε,μου ήρθε κάπως ξαφνικό.Στη αρχή ήμουν πολύ αμήχανη,εκείνος πιό χαλαρός αλλά και ντροπαλός ταυτόχρονα,αλλά η συνέχεια ήταν πολλή καλή.Μιλήσαμε για διάφορα,και κυρίως γελάσαμε πολύ.Με ξετρελαίνει όταν ο άντρας έχει χιούμορ, είναι άκρως γοητευτικό για εμένα να με κάνει να γελάω.Δέν προχωρήσαμε σε κάτι περισσότερο,ανταλλάξαμε social και τηλέφωνα,και τελείωσε η βραδιά.Σήμερα το μεσημέρι με πήρε εκείνος,μου είπε ότι θέλει πολύ να ξανασυναντηθούμε όπου και όποτε θέλω εγώ.Του εξήγησα ότι είναι δύσκολο να συνεχίσουμε κάτι ενώ μένουμε στον ίδιο χώρο ουσιαστικά,και μου απάντησε ότι θα βγαίνουμε σε κάποια απόσταση από εκεί που μένουμε για να μήν δίνουμε στόχο.Μου είπε πως ό,τι και άν αποφασίσω,εκείνος θα είναι διακριτικός άν συναντηθούμε με άλλους σύνοικους,και να μήν ανησυχώ γιατί δέν πρόκειται να με εκθέσει σε καμία περίπτωση.Μου άρεσε,δέν το κρύβω,όχι μόνο για την εξωτερική του εμφάνιση όταν τον παρατήρησα καλύτερα(πολύ ωραίο παιδί,αντικειμενικά)αλλά κυρίως για τον αυθορμητισμό και την ντροπαλότητα που είχε παράλληλα,στις εκφράσεις,στις κινήσεις και στο βλέμμα.Δέν θέλω κάτι επιπόλαιο,και αναρωτιέμαι άν μπορεί να ευδοκιμήσει μία τέτοια σχέση(άν καταλήξει ποτέ να γίνει σχέση)σε τέτοια συνθήκη.Έχω πληγωθεί πολύ από τον πρώην μου,και από τότε είμαι ιδιαίτερα επιφυλακτική.