ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Το μόνο που έχω να θυμάμαι απ' τις σχέσεις μου είναι θλίψη πόνος χειριστικα και συναισθηματικά παιχνίδια. Έχω κλάψει πονέσει ουρλιάξει για σχέσεις. Μπορεί να μαι μικρή (22) αλλά δεν αντέχω να μαι ένα χρόνο μόνη και 3 μήνες σε κακές σχεσεις. Κανένας άντρας δεν έχει πονέσει / κλάψει για μένα. Μόνο εγώ πια κλαίω και νιώθω μια δυστυχία απέραντη

"Φίλος" με έχει γραμμένο εδώ και μήνες που αν δεν τον πάρω τηλέφωνο ή δεν τον στείλω μυνημα δεν συγκινείτε καθόλου να δει τι κάνω και όταν θα περάσει καιρός θα πει και το κορυφαίο έκπληκτος έχω να σε δω ποσό καιρό που είσαι και τα σχετικά λες και ζω σε άλλη πόλη…Και εντελώς τυχαία σήμερα πήρε τηλέφωνο να πάμε θάλασσα όπου θα ήταν πολλά άτομα αλλά δεν είχε αμάξι να πάρει και θα έπρεπε να πάρω εγώ,εννοείτε πως του έριξα άκυρο και το ευχαριστήθηκα. Η φάση είναι που μου έλεγε με ενθουσιασμό τα άτομα που θα είναι για να ψηθώ αλλά εγώ το μόνο που άκουγα συνειδητά εκείνη την ώρα είναι (σε έχω γραμμένο αλλά σου λέω να έρθεις όχι γιατί σε θεωρώ φίλο μου αλλά γιατί χρειαζόμαστε το αμάξι). Τον συγκεκριμένο γενικά του έχω ρίξει πολύ κράξιμο μπροστά στα μούτρα του γιαυτα που κάνει αλλά συνεχίζει κανονικά το ίδιο τροπάριο και το αστείο είναι ότι ενώ γενικά δεν φημίζεται για την εξυπνάδα του νομίζει ότι μπορεί να με δουλέψει κιόλας λες και δεν καταλαβαίνω τις προθέσεις του.Τι να πω πλέον έχω κουραστεί με την ψευτιά και την αχαριστία του κόσμου ακόμα και από άτομα που κανείς παρέα πολλά χρόνια και νομίζεις ότι η σχέση μαζί τους είναι αληθινή στο τέλος σε απογοητεύουν και βλέπεις τελικά ότι είναι πολύ ρηχοί και παρτάκιδες.

Θέλω να μου εξηγήσετε κάτι , έχω χάσει ως τώρα από τη ζωή μου πάνω από 4 -5 άτομα που συμπαθούσα και είχαμε φιλική σχέση (οκ ,όχι και κολλητές) από σχόλια τρίτων. Δηλ κάποιος κάτι τους έλεγε (πολλές φορές δε μάθαινα καν ποιος,άλλες πάλι μάθαινα ) λέγοντας τους ουσιαστικά ότι τους έχω σχολιάσει αρνητικά κτλ. Παιδιά στον λόγο μου ,δεν έχω άλλωστε λόγο να πω ψέματα εδώ, δεν το έχω κάνει ποτέ . Ποτέ όμως! Το αντίθετο θα έλεγα!Κάποιοι δε απλά εξαφανίζονταν από τη μια μέρα στην άλλη χωρίς καν εξήγηση (εννοείται μάθαινα πως είναι καλά δεν είναι ότι κάτι τους συνέβη και ξεκοψαν)οπότε κι εκεί πιθανολογω ότι κάτι τέτοιο παιζοταν. Άλλοι πάλι μου το έλεγαν ότι πχ μου είπαν αυτό κι αυτό χωρίς όμως να με πιστεύουν! Πλέον απλά αδιαφορώ ,τύπου αν κάποιος ξαφνικά δεν απαντά μια δύο φορές από το πουθενά δεν ασχολούμαι τριτη φορά συμβαίνει αλλά ειλικρινά δεν το κατανοώ. Δεν ξέρω ούτε τι να πω ούτε τι να σκεφτώ...

Από μικρό κοριτσάκι τον φοβάμαι. Μου φώναζε, με έβριζε, με χτύπαγε.. Τα κατάφερα και έφυγα από το σπίτι σε ηλικία 30 χρονων και ακόμα τον φοβάμαι. Θέλει να βγαίνουμε για καφέ γιατί το χει μετανιώσει όπως μου φερότανε αλλά εγώ μέσα μου ακόμα δεν νιώθω καλά. Τον αδερφό μου μια ζωή τον ξεχώριζε. Του ζήταγα αμάξι για να πηγαίνω στη δουλειά μου.. Όχι.. Αντί να το πάρει σε μένα το επερνε στον αδερφό μου. Του ζήταγα να ανοιξω μαγαζί Όχι μου έλεγε δε θα τα καταφέρεις και άνοιξε μαγαζί στον αδερφό μου. Και η μάνα μου από δίπλα να τον υποστηρίζει σε ότι κάνει και όταν τους πω καμιά κουβέντα μου λένε ότι ζηλεύω τον αδερφό μου. Δεν αντέχω αλλο..

Είμαστε συνεργάτες όχι σταθεροί. Με φλέρταρε, μόλις τσιμπησα το άφησε. Τότε ήταν δεσμευμένος αλλά αυτό που βλέπω στην επαφή μας είναι ενεργειακά κάτι δυνατό. Όταν χώρισε το ειχα "δει" πριν συμβεί, τον είχα αισθανθεί. Τώρα, κάνει αναδόμηση φυσικά χωρίς εμένα για να κερδίσει τη νίκη του... Πόσα χρόνια αναδομειται κανείς ; λες και του ζητήσαμε γάμο... Τον ονειρευομαι ερωτικά, το λες ή το κρατάς για σένα ;

Για θέμα δουλειάς. Είμαι 34 και επιασα πριν σχεδόν 2 μήνες εργασία σε ένα μέρος το οποίο μου δίνει καλό μισθό κ πλήρης ασφάλιση αλλά... Ο προϊστάμενος απλά δεν παλεύεται συνεχώς φωνάζει όλους τους υπαλλήλους ακόμα κ τους πιο παλιούς και μιλάμε για εντελώς ασήμαντες αφορμές, οι λόγοι αν σας τους πω θα πείτε ότι απλά ο άνθρωπος είναι παρανοϊκός, το θέμα είναι ότι όλοι συνεχώς είναι με κατεβασμένο κεφάλι κ μέσα στο άγχος, δεν τολμάνε να τον ρωτήσουν ούτε για θέμα δουλειάς γιατί θα αρχίσει πάλι να φωνάζει και είναι συνεχώς πάνω απο τα κεφάλια μας. Όπως καταλαβαίνετε αυτό δημιουργεί τοξικότητα στην ψυχολογία αλλά και πάνω στην εργασία κ πήρα την απόφαση να παραιτηθώ, δεν τους το έχω ανακοινώσει ακόμα αλλά έχω βρει ήδη αλλού δουλειά, το θέμα με την καινούργια δουλειά είναι ότι ενώ θα δουλεύω 40 ώρες εβδομαδιαίως θα με ασφαλίζει για 20, και ο μισθός σύνολο θα είναι 530€ ( πολύ πιο κάτω κ απο τον κατώτατο). Δεν ξέρω τι να κάνω, να μείνω λιγο καιρό ακόμα σε αυτή κ μετά να παραιτηθώ κ να ψάξω για κάτι καλύτερο ή να πάω σε αυτή με τον χαμηλό μισθό; Η αλήθεια για την καινούργια δουλειά είναι ότι είναι εκμετάλλευση αλλά σαν εργασία καλύτερη, φοβάμαι μην φτάσω πάλι στο σημείο να λέω πως δεν αξίζει να δουλεύω για τόσα λίγα χρήματα και πραγματικά δεν ξέρω τι να κάνω

Άλλο ένα βαρετό καλοκαίρι στην πόλη, με φίλους πιο κοιτάνε μόνο την πάρτη τους και δεν σε υπολογίζουν…

Έχω όνειρο, να κάνω δύο μεγάλα ταξίδια στη ζωή μου. Το ένα ταξίδι, είναι ο γύρος όλης της Ελλάδας με τρένο, ΚτΕλ και πλοία... Πως μπορώ να το κάνω αυτό; Δεν έχω ούτε ένα ευρώ... Σκέφτομαι να το συνδυάσω με εργασία, αλλά πώς, τι;;;

Πως γινεται να με θελει σε σημειο να περναει τυχαια απο μερη που ειμαι για να με δει αλλα να μην θελει να κανει κατι πιο σοβαρο λογω καλοκαιριου(κατα της μονογαμικοτητας αυτο το καλοκαιρι) αλλα να αποχαιρετιομαστε τοσο θερμα λες και παει στον πολεμο...θα το μετανιωσει; Ειπε το μετανιωνω ηδη αλλα προσπαθω να επιβληθω στον εαυτο μου..

Έχω στείλει μήνυμα στην κουμπαρα μου εδώ και δυο εβδομαδες και αυτή με έχει απλά στο «διαβάστηκε». Ποσό αγενής παίζει να είναι;! Και όχι, δεν της συμβαίνει τίποτα. Όλο stories σε παραλίες και πισίνες είναι.