ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαστε 4 παιδιά. 23, 20 (εγώ), 10 και 1μιση. Πέρυσι χάρηκα με το μωρό, το βλέπω ως πολύ ωραία πρόκληση που είμαστε διαφορετικές ηλικίες και διαφορετικές γενιές. Ξαφνικά ακουω χθες τηλεφώνημα ότι την Κυριακή στο τραπέζι θα μας έχουν έκπληξη και τούρτα με ροζ μπλε χρώμα για το φύλο του μωρού. Σε μια νύχτα μαθαίνω όχι μόνο ότι θα έχουμε μωρό, αλλά και το φυλο. Πως να το διαχειριστω; Μου ήρθε σοκ. Θέλω να χαρώ αλλά δεν μπορώ. Επειδή είναι και κορίτσι από τώρα νιώθω έναν ανταγωνισμό, ήμουν η μοναδική κόρη. Νιώθω περίεργα. Νιώθω ότι η σχέση με τους γονείς μου αλλάζει. Ότι θα στερηθώ πράγματα. Ακόμη και οικονομικά. Θα συγκρουστούν οι προτεραιότητες που έχω ως φοιτήτρια και ως γυναίκα με τις ανάγκες ενός μωρού. Νιώθω κακιά. Γιατί να μη χαίρομαι;

Νιώθω μόνη, δεν έχω ουσιαστική παρέα (όλες οι προσπάθειες για φιλίες με νόημα έιναι μάταιες), δεν τα πηγαίνω καλά με τη σχέση μου που είμαστε χρόνια μαζί (πάμε για χωρισμό), δεν περνάω τα μαθήματα της σχολής με βαθμούς που θέλω ενώ διαβάζω, δεν είμαι σε δουλειά που να μου αρέσει αυτό που κάνω απλά το κάνω για να είμαι ανεξάρτητη, δεν μου αρέσει που είμαι στην Αθήνα, μακριά από το σπίτι μου, δεν μου αρέσει που κόλλησα κοβιντ, δεν μου αρέσει τίποτα! ΝΙΩΘΩ ΜΟΝΗ

Η παρέα μου πλέον μου δείχνει καθαρά ότι δεν με υπολογίζει.Το να κάνω συνεχώς προσπαθείες εγώ μόνο τον εαυτό μου υποβαθμίζω.Αλλά άτομα όμως δεν έχω για παρέα όποτε δεν έχω και επιλογές παρα μόνο να κάθομαι σπίτι.Νιώθω τόση μοναξιά που με αρρωσταίνει όλη αυτή η κατάσταση.Όσο και να μην θέλω να το παραδεχτώ και να λέω στον εαυτό μου πως δεν με νοιάζει,καταβαθος με πονάει πολύ να βλέπω ότι μετά από τόσα χρόνια και αναμνήσεις που έχω μαζί τους να με πετάνε έτσι σαν να με γνώρισαν φέτος,να βλέπω στορυ ότι είναι έξω να μην μου έχουν πει το παραμικρό και να νιώθω σαν σκουπίδι…. Η ζωή μου παει από το κακό στο χειρότερο και δεν ξέρω πλέον πως θα το αποτρέψω!

Στα 17 τότε,συμμαθητές και οι δύο,και εκείνη μου είχε δειξε ότι ενδιαφέρεται.Δέν την απέρριψα με άσχημο τρόπο,απλά δέν της έδινα σημασία.Φυσιολογικό νομίζω,γιατί τα μυαλά σ'αυτές τις ηλικίες,ειδικά των αγοριών,είναι αλλού.Πέρασαν 8 χρόνια,και την ξαναείδα και πάλι σε ένα reunion που κάναμε πρίν από 2 μήνες.Δέν την γνώρισα όταν την είδα,η αλλαγή της εμφανισιακά είναι εκπληκτική.Ήταν τόσο όμορφη που δέν υπάρχουν λόγια να πώ.Σίγουρα η εμφάνιση ήταν το πρώτο που πρόσεξα,δέν θα πώ ψέματα,αλλά στη συνέχεια αυτό μου με κέρδισε ήταν ο τρόπος που μιλούσε,η συμπεριφορά της,το στύλ της γενικότερα.Καλλιεργημένη,λογική,και ταυτόχρονα ανέμελη,αυτό κατάλαβα.Επαναλάβαμε την έξοδο με τους παλιούς φίλους άλλες δύο φορές και το κλίμα μεταξύ μας ήταν πολύ καλό,δηλαδή δέν μου έδειξε ότι κρατάει κακία να το πώ έτσι,από το παρελθόν.Την σκέφτομαι,θέλω πολύ να την προσεγγίσω.Έμαθα από μία κοινή μας φίλη ότι είχε σχέση και χώρισε πρίν από περίπου 6 μήνες,και μου έδωσε το τηλέφωνο της,να είναι καλά που με διευκόλυνε.Στα social θα μου ήταν πιό εύκολο πιστεύω,αλλά δέν έχει.Κάποια στιγμή ανέφερε ότι είχε insta αλλά το έκλεισε γιατί δέν έβρισκε κάποιο ενδιαφέρον,και η αλήθεια είναι ότι αυτό μου άρεσε γιατί κι εγώ μία απ'τα ίδια.Όταν δύο από τους φίλους σχολίαζαν και έλεγαν πόσο όμορφη είναι και πόσο έχει αλλάξει κλπ,ζήλεψα πολύ και τότε σιγουρεύτηκα για το πώς νιώθω.Θέλω να κάνω προσπάθεια,αλλά πώς να επικοινωνήσω μαζί της έτσι στο άκυρο και τί να της πώ;Ψάχνω να βρώ τρόπο και λόγους και δέν βρίσκω κανένα.

Θέλω τόσο πολύ να βρω ένα φιλαράκι να γίνουμε κοληταρια να επενδύσω συναισθηματικά.. να είναι δίπλα μου ότι χρειαστώ και να είμαι δίπλα της ότι χρειαστεί να βρίσκουμε χρόνο η μία για την άλλη και να έχουμε ουσιαστική φιλιά!!!

Οταν μιλαμε και της την λεω (την πειραζω θα πω εγω) παραπονιέται οτι δεν ειμαι καλος μαζι της και τι θελω; οταν ειμαι καλο μαζι της και της κανω κοπλιμέντα δεν απαντάει ή με λεει υπερβολικό. Δε καταλαβαινω πως πρεπει να ειμαι απεναντι της. Εχουμε φιλικη και επαγγελματική σχεση. Αλλα μου αρεσει και κατα 99% το ξερει απο το τροπο που φερομαι και καποια πράγματα που εχω πει στην κοινη μας παρεα. Δεν το εχω πει ξεκαθαρα.

Καλησπέρα στην παρέα. Όντας πλέον ελεύθερος μετά από μεγάλη σχέση (9 χρόνια για την ακρίβεια) και επειδή είχα χάσει αρκετούς φίλους/γνωστούς λόγω της κατάστασης με την σχέση (πάμε παρακάτω το είχαμε αποδεχτει) είπα και εγώ σαν καλό παιδί απ' το να ψάχνω έξω να βρω μια κοπελίτσα να συνεχισω και εγώ την ζωή μου να κατεβάσω γνωστότατη εφαρμογη γνωριμιών. Εν τέλη μην τα πολυλογω κάθετε το πρώτο match και βγαίνω με μια κοπέλα ( αρκετά πιο μακριά από εκεί που εμένα) και πρόσφερα καφέ να τα.πουμε από κοντά. Πήγα την γνώρισα φαινόταν μια χαρά κοπέλα και πρόθυμη κλπ. Εγώ κλασικά ήμουν απλός και έξω απ' τα νερά μου αφού είχα να παίξω μπάλα από τα 20 μου...αλλά οκ σιγά σιγά έδειξα το ποιος είμαι απ' την αρχή και πήγε καλά με αποτέλεσμα να την δω 3-4 φορές ακόμα. Μετά από τις 4 φορές που την είδα μου πέταξε μια φθηνή δικαιολογία για να μην βρεθούμε για 1 εβδομάδα ... Τις μέρες παρεπιπτόντως που βρισκόμασταν έβλεπα μηνύματα από την εφαρμογή ότι επικοινωνουσε και με άλλους αλλά τι να πω αφού ήταν αρχή ακόμα και γνωριμία απλά είπα οκ ξερω γω θα ρίχνει άκυρα, Δεν ήταν και πολύ τον social media απλά αρκέστηκα σε ένα viber για επικοινωνία αλλά και που πήρα viber ουδέποτε μου έστειλε μήνυμα αλλά κ σαν κλασικός μακακας που είμαι λέω να μην την στέλνω δεν την ξέρω κιολας να μην ενοχλώ, περνάει η εβδομάδα και ούτε φωνή ούτε ακρόαση, της έστειλα ένα μήνυμα αν είσαι καλά κ τα.σχετικα.και δε.πηρα ποτέ απάντηση, χαχαχ ξέρω θα με βρίζετε κ θα λέτε τι Πάπαρι πρεπει να με και να ασχολουμε ακόμα απλά απορώ γιατί δεν τα είχα ζήσει αφού ήμουν πολύ καιρό σε σχέση οπότε τα βλέπω λίγο κάπως όλα αυτά σαν πρώτη εμπειρία μετά από χωρισμό...είπαμε να είμαστε ο εαυτός μας αλλά ξέρω γω πολύ δεν πάει αυτό ? Τέτοια κοροϊδία? Με βρίζετε για την εφαρμογή σίγουρα αλλά απ' το να βγω κ να φλερταρω σε μπαρ όχι δεν θα το έκανα ,πιο εύκολο μου φάνηκε και είπα να προσπαθήσω αλλά τι φάση ? .... Ευχαριστώ για τα σχόλια σας εκ τον προτέρων

Είμαστε εδώ και ενάμιση χρόνο με το αγόρι μου, και οι δύο στα 25. Δουλεύουμε, βρισκόμαστε όποτε μπορούμε και περνάμε χρόνο μαζί. Έχω μία γνωστή που είχα να δω πολύ καιρό και τυχαία την είδαμε μαζί σ' ένα μαγαζί. Η γνωστή μου αυτή κάνει μόντελινγκ, οπότε μπορείτε να φανταστείτε πόσο ωραία και εντυπωσιακή είναι... Αργότερα τη βρήκα στο Ίνστα κι άρχισα να την ακολουθώ και ήταν μπροστά μου και ο δικός μου και αμέσως ενδιαφέρθηκε, ρώτησε αν είναι η κοπέλα που είδαμε και με ρωτούσε γενικά στοιχεία για εκείνη. Να το παραδεχτώ ότι η κοπέλα αυτή είναι πολύ εντυπωσιακή και στις φώτο και φαίνεται ότι κάνει πολύ ενδιαφέρουσα ζωή κι εκτός φωτογραφίσεων, δηλαδή πάει διακοπές σε ωραία μέρη, κάνει inline skating, κάνει pole dancing, πάει με τις φίλες της σε ωραία ξενοδοχεία (Ελλάδα και εξωτερικό) και φωτογραφίζεται εκεί με λουλούδια, σαμπάνιες κλπ. Για να είμαι ειλικρινής, δεν ξέρω αν όλα αυτά τα χρήματα τα κερδίζει μόνο με το μόντελινγκ ή αν τη βοηθάνε και οι δικοί της ή αν έχει φαν σπόνσορες, δεν θέλω να πω τίποτα εδώ, αν και ξέρω ότι πολλά μοντέλα έχουν κάτι side income και όχι μόνο από προμοταρίσματα. Τέσπα, όλοι βλέπουμε απλώς μια πανέμορφη κοπέλα που πρεζεντάρει μια χλιδάτη ζωή και τη χαίρεται. Εννοείται ότι και ο δικός μου εντυπωσιάστηκε. Του έδειχνα τις φωτογραφίες για να μην κάνω σαν κομπλεξικιά, αφού είναι ωραία και το παραδέχομαι και δεν με πειράζει. Δεν είχε καμία φωτογραφία με άντρα και ο δικός μου λέει πώς και έτσι είναι μόνη μια τέτοια κοπέλα. Εκεί του είπα κι εγώ μη νομίζεις ότι είναι εύκολο να κάνεις μια τέτοια κοπέλα χαρούμενη όταν κάνει τέτοια ζωή. Με ρώτησε τι εννοείς και του λέω ότι μια τέτοια κοπέλα δεν θα είναι σαν εμένα που ευχαρίστως θα περνάει κάθε σαββατόβραδο μέσα με Νέτφλιξ και ποπ κορν, αλλά θα θελήσει να πάει ξέρω γω για κλάμπινγκ ή για socializing για να μπορέσει να ποστάρει κάτι κιόλας γιατί αυτό είναι και λίγο μέρος της δουλειάς της. Σα να τον είδα πολύ σκεφτικό και μου λέει ε ναι έχεις δίκιο εγώ μπορεί να μην είμαι σε θέση να της προσφέρω τίποτα απ' αυτά. Του λέω γελώντας οτι μιλάει λες και την έχει βάλει σοβαρά στο μάτι. Και μου παραδέχτηκε με κάποια ενοχή ότι ακριβώς τέτοια κοπέλα είναι ο τύπος του εμφανιασιακά (αυτή είναι ψηλή, πολύ αδύνατη, ασπρούλα, ξανθιά, γαλανομάτα ενώ εγώ είμαι μετρίου αναστήματος και pear shaped τυπική Μεσογειακή ας πούμε) και απλώς του έκανε τρομερή εντύπωση. Ε τότε του 'πα και εγώ σοβαρά ότι αν όντως του αρέσει μια τέτοια, εγώ δεν θέλω να τον κρατάω από κάτι καλύτερο και ότι ας είναι με τις ευλογίες μου. Απλώς να ξέρει ότι τέτοιες κοπέλες έχουν συνήθως πολύ υψηλές προσδοκίες. Ο δικός μου κατά κανόνα βαριέται να βγαίνει, ταξίδια επίσης δεν πηγαίνουμε παρά το ότι ήθελα και είχα αναλάβει να τα οργανώσω, δεν θέλει, το πολύ στο εξοχικό στη θάλασσα και πίσω. Του αρέσει να είμαστε μέσα, να βλέπουμε σειρές και να μαγειρεύουμε είτε μαζί ή εγώ να φτιάχνω κάτι. Είναι της ήσυχης σπιτογατίσιας ζωής, ούτε καν στις γιορτές δεν θέλει ιδιαίτερα να πηγαίνουμε κάπου, ούτε Αγ. Βαλεντίνου ούτε τίποτα. Δεν πάει ούτε γυμναστήριο ούτε τα σπορ του αρέσουν (εγώ έχω χόμπυ το βόλλεϋ αλλά πάω με φίλες μου, δεν έχω κοινά χόμπι καθόλου με τον δικό μου). Δεν ξέρω από πού και ως πού νομίζει ότι θα βρει τη θεάρα μοντελάρα που θα του φτιάχνει τέλειο παστίτσιο και θα πηγαίνει μαζί του το πολύ με το ΚΤΕΛ ως το χωριό χωρίς ο άλλος να χρειαστεί να κάνει τίποτα για να κερδίσει και να κρατήσει το ενδιαφέρον της. Όταν πρωτογνωριστήκαμε, ξεκινήσαμε απλά με βόλτες στα πάρκα και καφέ στο χέρι, δεν χρειάστηκα λουλούδια και δείπνα και βιολιά γιατί εγώ ας πούμε είμαι το λαϊκό κορίτσι ΟΚ? Ε το Ίνστα μόντελ δεν θα είναι έτσι, έχει τόσους και τόσους γύρω της έτοιμους να της προσφέρουν πολλά περισσότερα, δεν την κατακτάς πηγαίνοντάς την στο πάρκο με καφέ σε πλαστικό και το χέρι στην καρδιά σου, περιμένει πολλά περισσότερα απ' αυτό. Όλα αυτά του τα είπα και αποχαιρετηθήκαμε λίγο κρύα μετά. Δυστυχώς εδώ και δυο μέρες δεν μου έστειλε ο άλλος. Δεν ξέρω αν θίχτηκε ή αν απλώς του πήρε τα μυαλά το Ίνστα προφίλ της μοντέλας, αλλά άμα έχει βάλει στόχο ψηλότερο (και κυριολεκτικά, αφού ψηλή είναι), ε τι να πω. Άρα ήταν μαζί μου όλον αυτό το καιρό επειδή ήμουν η βολικιά, πολύ κρίμα.

Καλοκαιρι 2019,συναδελφος που αντιμετωπιζει οικονομικα προβληματα μου ζητει βοηθεια για να βγαλει το μηνα για τα βασικα,σουπερ μαρκετ κλπ,προσποιουμενος τον αξιοπιστο φιλο αφου που και που βγαιναμε για καφε στα διαλλειματα μας παρεα. Του δανειζω αρχικα λιγα χρηματα,τον αλλο μηνα με πιεζει να του δωσω και αλλα,του δινω γιατι δεν εχω πιστεψει οτι με βρηκε "καλο παιδι" και με εκμεταλλευεται. 1,5 χρονο μετα,δεν μου εχει επιστρεψει τιποτε,εχει αγορασει αυτοκινητο μεταχειρισμενο με πλατες αλλου ατομου,πληρωνει και καλυπτει αλλες υποχρεωσεις του αλλα για μενα δεν εχει μισο ευρω. Εδειξα ως ενα σημειο κατανοηση,ανεκτικοτητα,ομως βαρεθηκα και κουραστηκα να περιμενω να παρω τα χρηματα που μου χρωστανε πισω,την τελευταια φορα που επικοινωνησα με τον τυπο αυτο,απαιτωντας να σταθει στο υψος του και να διευθετησει το θεμα εστω και με μικρες δοσεις επιστροφης,ακουσα βρισιδια,μου ειπε να μην τον ζαλισω με τα κολολεφτα μου και εμμεσως με κοροιδευε οτι θα μου δινει 20 ευρω το μηνα γιατι αυτο μπορει. Δυστυχως φταιω εγω και μονο εγω,που επεσα θυμα εκμεταλλευσης απο υπερβολικη καλοσυνη και συμπονια για τις δυσκολιες καποιου αλλου,μολις παρω πισω τα χρηματα,θα κοπει οποιαδηποτε επικοινωνια και θα απομακρυνθω απο το συγκεκριμενο τοξικο και προβληματικο ατομο.