ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τώρα τελευταία έβλεπα μια "φίλη" μου σχεδόν κάθε μέρα γιατί την βοηθούσα με ένα θέμα που είχε. Κάθε φορά που της πρότεινα να βρεθούμε για έναν κάθε η κάτι τέτοιο μου έλεγε ότι είχε κανονίσει. Αυτές τις μέρες μου είχε πει ότι θα λείπει. Τελικά ήταν εδώ και έβγαινε τις παρέες της. Εμένα ένα μυνημα δεν μου στείλε ποτέ. Η άλλη "φίλη" μου τα ίδια. Της στάθηκα όταν αντιμετωπίζε ένα πρόβλημα, την μάζευα από εδώ και από εκει όταν έπινε παραπάνω και δεν ήταν καλά. Τώρα που οι παρέες της είναι εδώ έχω ακούσει τις πιο ηλιθιες δικαιολογίες. Είχαμε κανονισει να βγούμε την πρωτοχρονιά αλλά τελικά μου είπε ότι οι υπόλοιποι δεν ψήνονται (μπορεί απλά να βγούνε χωρίς εμένα). Απογοήτευτηκα γιατί ήθελα όντως να πάω κάπου. Νιώθω τυχερή που έχω την οικογένεια μου αλλά δεν θέλω απλά να φάω και να πάω για ύπνο ξέρω εγω. Αυτό θα κάνει και η γιαγιά και ο παππούς μου. Βαρέθηκα κάθε μέρα τα ίδια. Νιώθω ότι όλοι ασχολούνται μαζί μου όταν θέλουν κάτι από εμένα.

Είμαι η Δήμητρα και είμαι στα 23 μου αναμένω να τελειώσω τη σχολή μου .Έχοντας περάσει κατάθλιψη και μην γνωρίζοντας πως να την επιλύσω στράφηκα στη θρησκεία μας την ορθοδοξία όχι με την έννοια να γίνω θρησκόληπτη αλλά να προσπαθώ να ενστερνιστω την κεντρική ιδέα της αγάπης της υπομονής της ταπείνωσης .Έκτοτε έφυγε η κατάθλιψη δια παντος παίρνω μεν αγωγή αλλά πλέον μπορώ και χαμογελάω έχω όρεξη για την ζωή.Εχω μια σχέση εδώ και δύο χρόνια .Στην αρχή της του φέρθηκα άσχημα λόγω και της κατάστασης στην οποία ήμουν δηλαδή τον αμφισβητουσα επειδή είχαμε απόσταση δεν πίστευα όσα μου έλεγε απιστησα κιόλας και το εμαθε. Μετά από καιρό αποφασίσαμε να κάνουμε μια νέα αρχή με εκείνον να με έχει συγχωρέσει για τα παλιά και με εμένα να μετανιώνω για την άθλια συμπεριφορά μου .Με στήριξε σε προσωπικό επίπεδο όσο κανείς αλλος.Πριν λίγο καιρό μάλιστα κάναμε σχέδια για γάμο να έρθω να μείνω στην πόλη του μετα την αποφοίτησή κ να ζήσουμε μαζι.Τοσα χρόνια πηγαινοερχομαστε.Και να έρθω στο κυρίως θέμα πριν λίγες μέρες πληροφορήθηκα πως μια κοπέλα που μένει στην πόλη μου κοντεύει να την πετάξουν έξω από το σπίτι της καθώς έμεινε άνεργη και δεν έχει να δώσει το ενοίκιο .Δεν τη γνωριζα προσωπικά αλλά έγινε μια κίνηση εδώ στην πόλη και μπήκα στον κόπο να μιλήσω σε αυτήν στο δρόμο έχει και ένα παιδάκι δεν ζουν οι συγγενείς και ο άντρας της είναι χωρισμένοι.Ετσι αφού πληροφορήθηκα που μένει πήγα έξω από την πόρτα της της άφησα εκατο ευρώ χτύπησα το κουδούνι και χωρίς να με δει έφυγα .Ένιωσα απίστευτη χαρά για αυτό .Αυτά τα λεφτά μιας που ακόμη δεν εργάζομαι στερηθηκα για να τα μαζέψω και ήταν για τα εισιτήρια μου για να πάω να δω τον σύντροφό μου αλλά μπροστά σε αυτό το πρόβλημα δεν ήθελα να αδιαφορησω και εκρινα σωστό να στείλω στην κοπέλα.Οταν το έμαθε ο σύντροφός μου ότι σκεφτόμουν να τα δώσω νευρίασε άσχημα και αυτό γιατί πίστευε πως η κοπέλα κάνει ψέματα και πως εφόσον δεν είναι κοντινή γνωστή και δεν πήγα σπίτι της να δω αν όντως χρωστάει δεν μπορούμε να ξέρουμε και μου ζήτησε μάλιστα να διαλέξω η να τα κρατήσω κ να πάω σε αυτόν η αλλιώς αν τα δώσω να χωρίσουμε.Καταλαβαινω πως από τα παλιά έχει αναμνήσεις πως δεν τον πίστευα και ένιωσε πως τον βάζω σε δεύτερη μοίρα αλλά ειλικρινά δεν μπορούσα να μην δεν βοηθήσω για να φύγω ταξιδακι κ το πολύ πολύ να έφευγα πιο μετά δύο μήνες για να πάω σε αυτόν.Του εξήγησα πως η κοπέλα το είχε ανάγκη εκείνος ανένδοτος να νομίζει πως επειδή δεν τήρησαν τον όρο του δεν τον αγαπάω .Με βρίσκετε άδικη;;;Ίσως να πληρώνω τα παλιά μου λάθη αλλά δεν μετανιώνω καθόλου που έδωσα να ναι καλά μόνο η κοπέλα και το μωράκι της .Ήθελα απλώς να το μοιραστώ

Εργάζομαι σε μια γνωστή αλυσίδα ,τα λεφτά είναι μέτρια όπως και όλο το κλίμα , πήγα για καλύτερα εκεί όμως είναι όντως κάτι μέτριο το οποίο δεν μου προσφέρει κάτι πέρα από νεύρα ,άγχος και κακή ψυχολογία! Περνάω την φάση μου ψυχολογίκα ίσως να φταίει η δουλειά ίσως ίσως δεν ξέρω τι! Δεν έχω όρεξη να βγω έξω ,να βρω φίλους μου η το φλερτ μου ας το πούμε και έτσι αισθάνομαι να γίνεται ένα χάος μέσα μου! Μένω μαζί με τους δικούς μου είμαι 22! Μου έγινε πρόταση για δουλειά να πάω σε ένα νησί μετά τις γιορτές σε ένα γνωστό μου για αρχή και το σκέφτομαι πολύ σοβαρά! Θα ήταν καλη επιλογή να πάω? Να φύγω μακρυά από τους δικούς μου για πρώτη φορά έτσι? Η θα ήμουν επιπόλαια οι φίλοι μου δεν με καταλαβαίνουν όσο χρειάζεται πιστεύω δεν έχω κάποιον να με καταλαβαίνει απόλυτα νιώθω μόνη μου ξεγελιεμαι καθημερινά !

Τι υποτίθεται ότι κάνεις με δώρα πρώην;Άλλοι τα πετάνε, άλλοι τα καταχωνιαζουν σε κούτες και τα κρατάνε κάπου κρυμμένα. Κάθε περίπτωση διαφορετική, κάθε σχέση διαφορετική, κάθε άνθρωπος διαφορετικός,κάθε τέλος διαφορετικό. Προσωπικά κλείνω οσονούπω 2 μήνες από τότε που χωρίσαμε.Δεν το χω ξεπεράσει ακόμη.Ποναει ακόμη...Στην αρχή μου ταν δύσκολο να βλεπω/χρησιμοποιώ τα δώρα του γιατί όλα μου θύμιζαν εκείνον . Παρόλα αυτά καποια τα άφησα σε κοινή θέα και κάποια τα χρησιμοποιώ καθημερινά. Γιατί όχι άλλωστε θα μπορούσαν να ταν πράγματα που χα πάρει για τον εαυτό μου. Το μόνο με το οποίο δεν ξέρω τι να κάνω είναι 1μαξιλαρι που χε τυπώσει φωτογραφία μας επάνω. Για πόσο θα το κρατάω σε σακούλα χωμένο σε ράφι κάτω απ το γραφείο μου; Δεν μου πάει να το καταστρέψω (ακόμα τουλάχιστον) και απ την άλλη λέω κρίμα να κάθεται αχρησιμοποίητο. Ξενιτεμένη 29

Αν οι γονείς σου έχουν κάνει σωστές επιλογές, είσαι μέλος μιας όμορφης οικογένειας.Αν δεν είσαι κι έχεις κάνει σωστή δουλειά (επειδή εμείς τα ορίζουμε όλα κι αφήστε τα περί τύχης...), οι φίλοι σου αναπληρώνουν τους συγγενείς σου. Καλή και Δημιουργική χρονιά!

Θέλω να κλαίω όλοι μέρα!!!!!!

Χθες διάβασα εδώ μέσα μια εξομολόγηση που ταιριάζει απίστευτα με την δική μου ιστορία. Πόσο απίθανο είναι όμως να είσαι εσύ. Που μπορεί όμως να σε ταξιδέψει το μυαλό σου... Καλή σας μέρα!

Περαστικά και γρήγορα μαζί μας

για αρκετό καιρό.Τον ένιωθα τόσο κοντά όσο λίγους ανθρώπους.Μιλούσαμε για τα πάντα.Οι συμβουλές του και η θετική του ενέργεια με έκαναν να χαμογελάω και να βλέπω κι εγώ τη ζωή με άλλο μάτι. Κάποια στιγμή μου είπε πως δεν με βλέπει απλά σαν φίλη και πως αν δεν είναι αμοιβαίο είναι καλύτερα να απομακρυνθούμε. Έτσι κι έγινε. Πάνε κάμποσοι μήνες. Μου λείπει όμως. Μου λείπει πολύ η επικοινωνία που είχαμε. Δεν μπορώ να τον δω ερωτικά (ή τουλάχιστον έτσι νομίζω) αλλά μου λείπει. Δεν ξέρω τι να κάνω..Αλήθεια δεν ξέρω..

η σημερινή ημέρα στην Αθήνα,και για ομπρέλα ούτε λόγος εξαιτίας του αέρα.Πέρασα δύο λεωφόρους στην περιοχή μου,και κάποιοι οδηγοί παραχώρησαν προτεραιότητα σ'εμένα και άλλους πεζούς,σε σημεία που μπορούσαν και να μην το κάνουν.Όσο να 'ναι,με συγκίνησε αυτό.Καλή Χρονιά με Υγεία σε όλους σας!