ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Εσάς σας έχει τύχει ποτέ σε κάποια περίοδο της ζωής σας να πέφτετε επανειλημμένα πάνω σε αντιεπαγγελματίες; Πραγματικά είναι κατάρα!Από τον ζαχαροπλάστη που του ζητάς 3 κιλά λευκή τούρτα και τελικά ω τι κρίμα βγήκε 5 (να το αφήσω;) και σιγά, εντάξει και το κίτρινο απόχρωση του λευκού είναι, τον μηχανικό του αυτοκινήτου που εντάξει μωρέ γυναίκα είναι δεν θα καταλάβει διαφορά ανάμεσα στο γνήσιο και aftermarket τάδε ανταλλακτικό (πόσο μάλλον αν αλλάχτηκαν οι γλύστρες της καδένας), την εταιρεία ταχυμεταφορών που δυστυχώς αδυνατεί να παραδώσει το δέμα εδώ και μια εβδομάδα σε κεντρική περιοχή της Αθήνας γιατί δεν είναι κανείς σπίτι λέει και φυσικά δεν έχει πατήσει κανείς ποτέ το κουδούνι (μέχρι και κάμερα έβαλα για να μην τρελαθώ τελείως!), την εταιρεία που παρέδωσε κάποια έπιπλα και αφού έπεσε το κασέρι τους ψάχνω εδώ και δύο ολόκληρους μήνες για να αντικαταστήσουν κάτι ελαττωματικό μέχρι και τον ξενοδόχο που δυστυχώς πρέπει να σου ακυρώσει το δωμάτιο τελευταία στιγμή, αλλά δεν θα αναλάβει να σου βρει εναλλακτική γιατί έτσι.Γιατί τέτοιος ωχαδερφισμός και σταρχιδισμός;

Το τελευταίο μας αντίο ήταν αρκετά αμήχανο.Ίσως φταίει που περιμέναμε κάποιος να το σταματήσει. Να φωνάξει ένα γυρνα πίσω. Κι όμως κανείς δεν το έκανε. when you forgive, you heal. when you let go, you grow.

Συνήθως το ακούμε από γυναίκες αλλά νομίζω νιώθω το πατρικό ένστικτο να χτυπάει την πόρτα. Έρχεται αυτή η στιγμή που νιώθεις έτοιμος να γίνεις πατέρας, όχι γιατί πρέπει επειδή είσαι σχεδόν 35, αλλά γιατί το θες και θεωρείς ότι είσαι ώριμος να αντιμετωπίσεις την μεγαλύτερη ίσως ευθύνη σε αυτόν τον κόσμο.Να φέρεις έναν άνθρωπο στη ζωή με ο,τι αυτό συνεπάγεται.Δυστυχώς οι βασικές προϋποθέσεις δεν υπάρχουν και οι συγκυρίες δεν βοηθούν, οπότε υπάρχει δρόμος ακόμα...

Ακούω και διαβάζω να κλαίγονται για μοναξιά, αλλά είναι από τη μια εφήμερη "σχέση"/παρέα στην άλλη. Τουλάχιστον κάνουν σεξ και δε θα έχουν απωθημένα.Εγώ τι να πω που ούτε σύντροφο έχω βρει, ούτε σεξ κάνω διότι δε μπορώ να διεκδικίσω μόνο αυτό από μια γνωριμία που δε με ενδιαφέρει για περισσότερα...

Εχω σχεση με το αγορι μου ενα χρονο και τα παμε πολυ καλα στον ερωτικό τομεα ομως θέλω να κάνω κάτι με κοπέλα.βλέπω Συνέχεια στο δρόμο κοπελες και μου αρέσουν ,θα ήθελα να δοκιμάσω.Γιατί συμβαίνει αυτό ξαφνικά ενώ παλιότερα δεν θα μου περνουσε καν από το μυαλο; Επίσης πως μπορώ να το πω στο αγόρι μου ώστε να μην ακουστεί περίεργο η κακο;

Πλησιάζει πάλι αυτή η μέρα. Έχω ένα παράπονο από τον Άγιο αυτό. Δεν με άκουσε ποτέ! Δεν με άκουσε ότι θέλω να ζήσω τον έρωτα και στην σχέση. Να κοιμάμαι με κάποιον αγκαλιά και να ξυπνάω με κάποιον! Έχω ρίξει τα στάνταρ μου στο πάτο και ακόμα ΔΕΝ ΜΕ ΑΚΟΥΕΙ!!!! ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΝΑ ΈΒΛΕΠΕ ΟΤΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΟ ΖΗΣΩ!!!! ΝΑ ΤΚ ΝΙΩΣΩ!!!!! ΕΧΩ ΑΓΑΠΗ ΚΑΚ ΠΡΟΣΟΝΤΑ ΝΑ ΚΑΝΩ ΕΝΑΝ ΑΝΤΡΑ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ!!!! Ειμαξ έτοιμη για σχέση είναι έτοιμη να ερωτευτώ είμαι έτοιμη να αγαπήσω. ΕΊΜΑΙ ΈΤΟΙΜΗ!!!!! ΑΚΟΥΣΕ ΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!!!!

Τον τελευταίο καιρό μου έγιναν 2 ενδιαφέρουσες προτάσεις για δουλειά. Η μεν πρώτη με ικανοποιητικά χρήματα αλλά χλιαρό γενικά το κλίμα η δε με πολύ καλύτερα λεφτά,πιο ενδιαφέροντες ανθρώπους γενικά πιο....Έχω αποφασίσει να ακολουθήσω την καρδιά μου και να πάω στη 2η αλλά ο φόβος για το άγνωστο με κατακυριεύει κ συνεχώς σκέφτομαι μήπως τα κάνω σκατά ή μήπως δεν είναι όπως το φαντάζομαι κ μήπως δεν θα καταφέρνω κ θα με διώξουν...αντί να χαρώ,φοβάμαι. Είμαι η κύρια πηγή εισοδήματος στο σπίτι μου και δεν θέλω να στραβώσει κάτι και να μείνω ρέστη...Μπορώ να υπερνικήσω τον φόβο μου;;;

Ήμουν σ μία μεγάλη πόλη για καμία δεκαετία..για σπουδές, μετά πρακτική, δουλειά και μεταπτυχιακό.. Πριν δύο βδομάδες έληξε η σύμβασή μου και καθώς ξέρω ότι στον κλάδο που είμαι δεν πληρώνουν καλά...αποφάσισα να φύγω και να γυρίσω στο πατρικό μου στην επαρχία..στην πόλη που μένω τώρα, λοιπόν, δεν είναι άσχημα..απλώς μένω αναγκαστικά με τους γονείς μου γιατί δεν έχω, όντας άνεργη, την δυνατότητα να νοικιάσω σπίτι.. και οι γονείς μου ούτε στην πόλη που δούλευα μου έστελναν λεφτά, ούτε και τώρα..είναι στενεμένοι πολύ οικονομικά και το καταλαβαίνω.. το θέμα είναι ότι η μετάβαση αυτήν, μου είναι ανυπόφορη( τσακώνομαι διαρκώς με τους δικούς μου) και δεν ξέρω μέχρι να βρω δουλειά και να νοικιάσω δικό μου σπίτι, πώς να την διαχειριστώ. Σημειωτέον ότι από κοινωνική ζωή λίγα πράγματα...οι περισσότερες φίλες μου έχουν μία στρωμένη ζωή και τις σχέσεις τους..και που κ που βγαίνω για κανέναν καφέ..πάλι καλά που γράφτηκα σε σχολή χορού και βλέπω λίγο κόσμο και ξεχνιέμαι..όσον αναφορά το θέμα σχέσεις..πονεμένη ιστορία..χώρισα πριν από έναν περίπου χρόνο από μία σχέση δύο ετών..και από τότε δεν γνώρισα κάποιον που να αξίζει να ασχοληθώ..δεν ξέρω τι να πρωτοπιάσω και τί να αφήσω..καθώς όλα μου φαίνονται βουνό..έχει κανείς κάποια ανάλογη εμπειρία..? HELP

Μου κλεψαν το κινητο σημερα στο τρενο...Κ το καταλαβα αλλα δεν προλαβα να αντιδρασω...κ κλαιω οχι για το κινητο αλλα γιατι τελευταια αυτη η πολη δεν μου εμπνεει χαρα κ ασφαλεια...

Σκέφτομαι να κατέβω Αθήνα προσεχώς για δουλειά και μεταπτυχιακό.Επειδή ζω έξι χρόνια Θεσσαλονίκη μόνη μου αλλά από πρωτεύουσα δεν έχω αίσθηση τι παίζει...Που θα με συμβουλεύατε να ψάξω σπίτι από άποψη ασφάλειας αλλά όχι τρομερά ενοίκια;