ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ευρισκόμενος σε συζήτηση για τις διαπροσωπικές σχέσεις και το πότε, δηλαδή μετά από πόσο χρονικό διάστημα είναι σωστό ένα ζευγάρι να προχωρήσει σε επισημοποίηση της σχέσης και σε γάμο, διατύπωσα και εγώ την άποψή μου, την οποία θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας και να ακούσω απόψεις. Κατ' αρχάς, η κάθε περίπτωση είναι διαφορετική. Έχει να κάνει με την ηλικία του ζευγαριού, το σε τι φάση βρίσκονται τα επαγγελματικά τους, άρα σε έναν μεγάλο βαθμό και τα οικονομικά τους, αν έχουν ή όχι άλλες υποχρεώσεις κλπ. Θεωρώ αυτονόητο ότι μεταξύ τους ταιριάζουν και έχουν και οι δύο την προοπτική για κάτι σταθερό, σε βάθος χρόνου. Με βάση όλα τα ανωτέρω, πιστεύω ότι, μετά από 1 με 1,5 έτος και υπό ην προϋπόθεση ότι τα πράγματα πάνε καλά (o.k.,θα υπάρξουν και διαφωνίες, εντάσεις κλπ. - όλα μέσα στο πρόγραμμα είναι), το ζευγάρι μπορεί να επισημοποιήσει την σχέση, δηλαδή να αρραβωνιαστεί. Και προτού κάποιοι αρχίσουν τα γνωστά, ότι δηλαδή ο αρραβώνας είναι ξεπερασμένος κλπ., θα πω ότι, ο αρραβώνας αποτελεί μια δέσμευση, η οποία τεστάρει σε μεγάλο βαθμό την θέληση (ή την μη θέληση) για το επόμενο και πολύ μεγάλο βήμα (τον γάμο εννοώ). Επίσης, είναι αυτονόητο ότι, ταυτόχρονα με τον αρραβώνα, το ζευγάρι πρέπει να συζήσει, αν ήδη δεν συζεί. Εκεί θα φανούν πλέον οι λεγόμενες αντοχές του ζευγαριού. Ζώντας πλέον επί καθημερινής βάσης κάτω από την ίδια στέγη, όχι στο στιλ: Κοιμάμαι σήμερα σπίτι σου, κοιμάσαι αύριο στο δικό μου κλπ. Μετά την πάροδο 1 - 1,5 έτους ακόμα και αφού έχουν γίνει τα παραπάνω, Δηλαδή σε ένα συνολικό διάστημα περί τα 3 έτη, συν πλην κάτι, νομίζω ότι πλέον, το ζευγάρι μπορεί να προχωρήσει σε γάμο. Αυτή είναι εν ολίγοις η άποψή μου, χωρίς ασφαλώς τα χρονικά διαστήματα να είναι και 100% standard... Καλά δεν τα λέω βρε παιδιά; Κάνω κάπου λάθος;

Και τι ζητάω;Να ξανά νιώσω λίγο πως είναι να ζείς χωρίς άγχος. Πολλά ζητάω ε;

Δεν αντέχω άλλο την μοναξιά.Ώρες ώρες μου αρέσει να κάθομαι μόνη μου,όμως δεν αντέχω άλλο. Σχέση έχω να κάνω 2 χρόνια. Φίλους δεν έχω στην πόλη που μένω και είμαι να σκάσω..Να μην μπορώ να πω μια κουβέντα,με έναν άνθρωπο.

Σε λίγες μέρες έχω γενέθλια κ δεν έχω καθόλου όρεξη να τα γιορτάσω.Εδώ και δύο σχεδόν χρόνια παλεύω με την στεναχώρια και έχω γίνει μια μάσκα. Σπάνια γελάω. Και είμαι πολύ νέα,κουρασμένη πολύ ψυχικά. Νοσταλγώ τις ώρες που ήμουν παιδί και δεν με ένοιαζε τίποτα.

Και έχω φαντασια με μεγαλύτερο χωρίς όμως να έχω τόλμη να το κάνω ούτε θα το κάνω .. Μηπως χάνω λαδια?

Παρόλο που δεν έχω σχέση και φίλους..νιώθω απίστευτα καλά που είμαι μόνη μου και απολαμβάνω τν πλήρη ελευθερία μου!! Φέτος μάλλον θα πάρω το πτυχίο μου , έχω τέλειες σχέσεις με την οικογένεια μου, λατρεύω τον αδερφό μου και την γιαγιά μου

Μανούλα μου σήμερα κλείνεις 5 μήνες που έφυγες από κοντά μας!!! Μου λείπεις απίστευτα!! Δεν ξέρω τι να κάνω...Νιωθω τόσο μόνη! Μακάρι να ήσουν εδώ και θα άλλαζα πολλά!!! Έχω αναθεωρήσει τόσα πράγματα αλλά τώρα τι να το κάνω... Σε αγαπάω πολύ!!!

Ρε παιδια εχω μια απορια. Εσεις ποσα λεφτα εχετε στην ακρη για ωρα ανάγκης η οτιδήποτε; ειμαι κ μονος που καθε τελος του μηνα μενω με 2 ευρω; για πείτε λιγο

Εγώ είμαι μόνος μου χωρίς φίλους και σύντροφο και είμαι μια χαρά!....Λυσα όλοι με το που ακούσουν τετοιο πράγμα να σου πουν ότι δεν ζεις ολοκληρωμένα...... Μωρετιμαςλες.....Λυσαξε λίγο ακόμα μπας και σου φύγει η ζήλια!

Και εκεί που νομίζεις ότι δεν έχεις λόγο ύπαρξης και νομίζεις ότι όλα πάνε χαλιά στη ζωή σου, μαθαίνεις ότι ένας πολύ κοντινός σου άνθρωπος έχει καρκίνο και αναθεωρεις τα πάντα....ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΥΓΕΙΑ ΠΑΙΔΙΑ!!!ΟΛΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ!ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΦΤΑΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΑΓΓΙΞΟΥΜΕ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ!!!!ΜΟΝΟ Η ΥΓΕΙΑ ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ!!!ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΤΕ , ΒΓΕΙΤΕ ΕΞΩ , ΣΕΡΓΙΑΝΗΣΤΕ ΣΕ ΟΜΟΡΦΑ ΣΤΕΝΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, ΖΗΣΤΕ ΤΗ ΖΩΗ ΣΑΣ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΜΕΔΟΥΛΙ!!!ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΟΔΗΓΟ ΤΗΝ ΣΥΜΠΟΝΟΙΑ, ΤΗΝ ΚΑΛΟΣΥΝΗ, ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ !