ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
9.5.2013 | 17:15

Προσφατα εμαθα οτι ο αδερφος μου κανει χρηση ναρκωτικων ουσιων

συγκεκριμενα τσιγαρα ξερω.το ειχα μαθει απο τον ξαδερφο μου πριν δυο χρονια.το ξερει και η μαμα μ και της το ειχε πει ο ιδιος ο αδερφος μου.ξεραμε ομως οτι ειχε σταματησει απο τον ιδιο τον αδερφο μου και μεσω του ξαδερφου μου.ο αδερφος μου δν το εχει πει ποτε σε εμενα,το εμαθα απο τη μαμα μου..προχτες ανεβηκα σπιτι του και μυριζε μυρωδια απο τσιγαρο.πηρα τηλ στο κεθεα και θα παω αυριο το μεσημερι σε ενα προγραμμα στηριξης μελων οικογενειας.ο μπαμπας μου δεν εχει ιδεα για ολο αυτο και η μαμα μου ουτε θελει να του πουμε.επισης προσπαθω να πεισω τη μαμα μου να ερθει και εκεινη για επαγγελματικη βοηθεια και ενω λεει ναι δεν την βλεπω σιγουρη.σκοπος μου ειναι να μαθω τροπους για να κανω και τον αδερφο μπυ να ερθει εκει και να το κοψει.φοβαμαι πολυ.για εκεινον,για τη μαμα μου,για εμενα..η μαμα μου ολη την ωρα κλαιει οταν ειμαστε οι δυο μας.προσπαθει να το καταλαβει αλλα δε μπορει..πριν λιγο μου ειπε οτι ειχε μια συζητηση μς τον αδερφο μου και της ειπε οτι θελει να φυγει να μημ βλεπει κανεναν και εκεινη οταν μου το ειπε εκλαιγε.εκεινη τη στιγμη της ειπα επι λεξη οτι ειναι λογικο αυτο που λεει αφου ειναι ναρκωμανης..και εκει εβαλε τα κλαμματα.της εξηγησα οτι δεν αντεχω να παιρνω ολα τα φορτια πανω μου.δεν μπορω αλλο να τη βλεπω να κλαει,να λεει τα παντα σε εμενα και επι της ουσιας ενω δεν το παραδεχεται να ζηταει βοηθεια απο εμενα.της εξηγησα οτι εγω αυτο που πρεπει να κανω απο τη μερια μου το κανω.δεν αντεχω να αναλαβω και τις δικες σκεψεις.χρειαζεται καποιον ειδικο.μου ειπε αφου.γυρισω αυριο απο εκεο να της πω πως ηταν εκει και μετα να κλεισει και εκεινη ραντεβου.. δεν ξερω τι να κανω..νιωθω τοσο θυμο με ολους τους που ο καθενας τους.κοιταει ην παρτη του..και κυριως οι γονεις μου..δεν αντεχει αλλο η ψυχη μου..η τουλαχιστον δεν θα αντεξει για πολυ..ειμαι 20 και εκεινος 28 μακαρι να πανε ολα καλα..
3
 
 
 
 
σχόλια
Δεν ξέρω πόσο σοβαρά είναι τα πράγματα με τον αδερφό σου, το δικό σου το μήνυμα όμως έχει μια υστερία, και αυτό δεν βοηθάει ποτέ. Είναι ανάγκη να βρείτε την ψυχραιμία σας και εσύ και η μαμά σου, γιατί απλώς κάνετε χειρότερο το όποιο πρόβλημα. Για να βοηθηθεί ένας άνθρωπος πρέπει και να θέλει και για να θέλει πρέπει και να νιώσει ότι αντιμετωπίζετε τα πράγματα όπως ακριβώς είναι: ως ένα δικό του πρόβλημα στο οποίο θα τον βοηθήσετε, και όχι ως κάτι που προκαλεί σε εσάς υστερίες και πανικούς (άρα δικό σας πρόβλημα).
Ακόμα κι αν είναι για ένα απλό μπάφο καλά έκανες και πήγες να ζητήσεις βοήθεια από ειδικό. Εκείνον να ακούσεις τι θα σου πει και κανέναν από εμάς. Σίγουρα θα ξέρει πολύ καλύτερα να σε συμβουλέψει. Και μπράβο για το θάρρος σου και το κουράγιο σου.
σε περίπτωση..,λέμε σε περίπτωση που μπεί για ενα τσιγαριλίκι στο ΚΕΘΕΑ,θα βγεί σίγουρα χειρότερος..Αν έχει τις σωστές οικογενειακές βάσεις,δεν θα χρειαστεί-θεωρώ- βοήθεια απο εκεί.Χαλαρώστε και κουβεντιάσετε.Μην κάνετε φουσκωμένες/βεβιασμένες κινήσεις απο την ασχετοσύνη σας.Ρωτήστε κι αλλού και διαβάστε.