Στο σημερινό ‘Α, μπα’: ποιος είναι ο λόγος που σου στέλνουμε ερωτήσεις;

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: ποιος είναι ο λόγος που σου στέλνουμε ερωτήσεις; Facebook Twitter
22


________________
1.


Αγαπητη α, μπα;
Εμφανως διαβαζω την στηλη σου πολύ καιρο, για αυτό και τελικως αποφασισα και εγω να γραψω, ζητωντας μια διευκρινηση πανω από όλα, γιατι νοιωθω ότι εχω μπερδευτει.
Αγαπω το «αγορι» μου; «Συντροφο» μου; (δεν ξερω ποια είναι η καταλληλοτερη λεξη πραγματικα) οσο κανεναν στο κοσμο. Από την πρωτη στιγμη φανηκε το ποσο ταιριαζαμε, και τα 2 χρονια ηρεμης σχεσης το επιβεβαιωσαν. Λογω ενός προβληματος υγειας που ειχε παντα, και γνωριζα παντα,και στηριζα οσο κανεις, τον βλεπω τον τελευταιο καιρο να εχει αλλαξει δραματικα. Δεν εχει διαθεση για τιποτα και φοβαται τα παντα. Και μεσα σε όλα, ακομη και εμενα.
Η διευκρινηση που θελω είναι η εξης. Ειδα μια χαζοχαρουμενη εικονα στο Fb που ελεγε κατι του στυλ αν φοβασαι φευγεις μακρια, αν αγαπας πραγματικα βρισκεις τροπο. Εγω νοιωθω ότι τροπο δεν μπορω να βρω, δεν με αφηνει, δεν θελει. Είναι αρνητικος στα παντα, κ η οικογενεια του στηριζει την αρνηση του. Δεν θελω όμως να φθαρω επιμενοντας σε κατι που δεν το πιστευει ουτε ο ιδιος. Για αυτό και του ειπα μεινε μονος, ξεκαθαρισε τα, και αν με βρεις στο τοπιο εχει καλως. Εάν όχι πρεπει κ εγω να συνεχισω την πορεια μου.
Ηταν εγωιστικο; Was I weak? Είναι αυτό δειγμα ότι δεν αγαπας καποιον;- Chimaira(z)

Μπορείς να αγαπάς κάποιον και όταν κάνει πράγματα με τα οποία δε συμφωνείς, αλλά η αγάπη δεν είναι το μοναδικό συστατικό που χρειάζεται για να είσαι σε συναισθηματική σχέση, δεν είναι καν αρκετό. Οι αποφάσεις που παίρνει ο ένας επηρεάζουν τη ζωή του άλλου πολύ άμεσα, και αυτό είναι το δύσκολο κομμάτι μιας σχέσης: πώς θα παραμείνεις σε αυτή χωρίς να χάσεις τον εαυτό σου. Για να είναι βιώσιμη μια σχέση πρέπει οι αποφάσεις να γίνονται από κοινού, κι αν αυτό δε γίνεται, αυτός που διαφωνεί πρέπει να τουλάχιστον να αντέχει – ή ακόμη και να ανέχεται. Όταν δε μπορεί να το κάνει, τότε χωρίζει. Η αγάπη βοηθάει στην κατανόηση της αδυναμίας του άλλου, βοηθάει στις διαπραγματεύσεις, αλλά δυστυχώς, όσο κι αν το θέλουμε, δε λύνει προβλήματα.

________________
2.


Παίρνω αφορμή από την απάντηση στο σημερινό 7 και ρωτάω κάτι που έχω σκεφτεί πολλές φορές και δεν μπορώ να απαντήσω: Είναι (περίπου αν όχι τελείως) βέβαιο ότι η Δύση ευθύνεται για τις περισσότερες συμφορές του αναπτυσσόμενου κόσμου. Τους ρημάξαμε (μας βάζω κι εμάς στους δυτικούς) με την αποικιοκρατία, εκμεταλλευτήκαμε τον όποιο εθνικό πλούτο τους, τους πουλήσαμε σκλάβους, φτιάξαμε κράτη όπως γουστάραμε με φυλές που δεν μπορούσαν να συμβιώσουν και πλέον είναι το φτηνό εργατικό δυναμικό μας. Αν λοιπόν υποθέσουμε ότι δεν είμαι η Apple και τα Zara, δεν ελέγχω το πόσο θα πληρωθούν αυτοί οι άνθρωποι για τη δουλειά τους ούτε τις συνθήκες εργασίας τους και κανείς δεν δίνει δεκάρα για το τι πιστεύω για την πολιτική και την οικονομική κατάσταση στη χώρα τους, τι μπορώ να κάνω για να μην συμμετέχω σε αυτήν την αδικία; (Να πάψω να αγοράζω προϊόντα από πολυεθνικές...τη βλέπω την απάντηση να μου σκάει στη μούρη). Κάθε φορά που έρχεται αυτή η συζήτηση, όταν σε μια παρέα σαχλαμαρίζουν με τα i-phone, που φτιαχνονται από ανθρώπους που δεν την παλεύουν και πηδάνε από τα παράθυρα, θυμάμαι εκείνη την περίφημη ερώτηση του Χορν στην καλή του στο Μια ζωή την έχουμε, αν θα πατούσέ το κουμπί που σκοτώνει εκατό χιλιάδες μανδαρίνους στα βάθη της Κίνας για να γίνει πλούσια. Εμείς αυτό το κουμπί το πατάμε κάθε μέρα για τηλέφωνα, ρούχα, τηλεοράσεις και άλλα πολλά, αναγκαία και μη. Σοβαρά αγαπητή Α,Μπα, ξέρω ότι και μόνο η διερώτηση είναι πολυτέλεια, αλλά ποια είναι η γνώμη σου;

Είναι από αυτά που δεν έχω λύσει ακόμη μέσα μου, όμως αν έχεις όρεξη να το ψάξεις παραπάνω, να συνεχίσεις την αναζήτηση και σου προτείνω να διαβάσεις ό,τι βρεις στο θέμα "white guilt" (είναι όρος) και ένα καλό βιβλίο σχετικά είναι το «Η τυραννία της μεταμέλειας» του Πασκάλ Μπρυκνέρ με υπότιτλο «Δοκίμιο για τον δυτικό μαζοχισμό», που μιλάει για την ενοχή ως πηγή αυταρέσκειας, για τις ευθύνες αλλά και για τις επιτυχίες της Δύσης, και ασκεί κριτική σε ομάδες που συνήθως βρίσκονται στο απυρόβλητο. Όταν μιλάει για την Γαλλία δε, είναι σα να μιλάει για την Ελλάδα:


«Όλοι οι οπαδοί της στασιμότητας στη Γαλλία, που αγωνίζονται αποκλειστικά και μόνο για τη διατήρηση των κεκτημένων, οφείλουν να υιοθετήσουν τον λόγο του κινήματος σε σημείο που ο αριστερισμός έγινε η γεροντική ασθένεια του σοσιαλισμού. Αυτή η καινούργια παρελθοντολατρία, η τυλιγμένη στην γλώσσα των αβράκωτων, είναι αρκετά αποπροσανατολιστική σε πρώτη προσέγγιση, αφού ανακατεύει επαναστατικά συνθήματα με συντεχνιακές διεκδικήσεις. Κυρίως εκδηλώνει τον ίδιο τρόμο απέναντι στην πορεία του χρόνου και στις μεταμορφώσεις του κόσμου». (...)


«Έτσι βλέπουμε γέρους απόμαχους του Μάη του '68, καταπονημένους αυλοκόλακες, που έχουν κάνει όλων των ειδών τους συμβιβασμούς, όλων των ειδών τις χαμέρπειες, να αναλαμβάνουν πάλι υπηρεσία και να ξαναβυθίζονται στον αντικαπιταλισμό της νιότης τους: ριζοσπαστισμός της ανδρανάπαυσης. Παντού, σε όλες τις μεσαίες τάξεις, ευδοκιμεί ο "μπολσεβικισμός του γλυκού νερού". Δεν υπάρχει καλλιτέχνης, δημοσιογράφος, ηθοποιός που να μην θέλει να είναι ανατρεπτικός, ιδιαίτερα όταν επιδοτείται από το κράτος. (...) Ένα ολόκληρο τμήμα της διανόησης διακρίνεται για την άρνηση της προόδου, το μίσος για τη νεωτερικότητα, τις πεσιμιστικές προβλέψεις. Η ιερεμιάδα έχει γίνει κοινός παρονομαστής των ελίτ.» (...)

 

________________
3.


Αγαπητή Α, μπα; Έμαθα κάτι και δεν ξέρω τι να κάνω. Πίστευα πάντα ότι όλοι οι μεγάλοι λογοτέχνες πίνουν πάρα πολύ, είναι όλη την ώρα μεθυσμένοι και πέφτουν κάτω, παίρνουν τηλέφωνα αγνώστους το βράδυ, κ.λπ. Εγώ από μικρή ήθελα να γίνω λογοτέχνης, αλλά δεν έχω τρομερό ταλέντο (έχω γράψει μία τριλογία μόνον, μέχρι στιγμής, και μια συλλογή με άπαντα τα ποιήματά μου, σε αυτοέκδοση με πίνακες). Έτσι, λοιπόν, άρχισα κι εγώ να πίνω, για να έρθω πιο κοντά στο όνειρο. Στην αρχή δεν το άντεχα πολύ, τώρα το συνήθισα και μπορώ να πιω μόνη μου 3 μπουκάλια κρασί (κόκκινο). Όμως, πριν δύο εβδομάδες συνάντησα μια φίλη στο δρόμο (παλιά γνωστή από το βόλλευ) η οποία μου είπε ότι ένας συγγραφέας, σύμφωνα με τη γνώμη της σημαντικός (εγώ δεν τον ξέρω), Φρανσκάφκας, Ιρλανδός νομίζω χίπης, αυτός, λέει, δεν πίνει. Και άμα δεν πίνει, πώς γράφει; Και έχω πέσει να πεθάνω... Τζάμπα πίνω τόσα χρόνια; Και έχω ξοδέψει και πολλά λεφτά, να παίρνω πάντα το πιο καλό κρασί, το πιο καλό ουίσκι, νιώθω πολύ περίεργα και θυμωμένη με τους φίλους μου που δεν μου το είπαν έγκαιρα. Και μάλιστα έξι από τους φίλους μου είναι κι αυτοί συγγραφείς. Και σκέφτομαι μήπως ενώ το ήξεραν δεν μου το είπαν για λόγους ανταγωνισμού...
Το καλοκαίρι έχω δηλώσει συμμετοχή σε ένα σπίτι λογοτεχνών. Δεν ξέρω εάν πρέπει να πάω. Τι να κάνω;


ΥΓ. Βρίσκομαι σε μια φάση ολοκλήρωσης ενός μυθιστορήματος με θέμα τον εαυτό μου, από όταν ήμουν μικρή μέχρι και σήμερα που είμαι αρκετά ώριμη (22 χρόνων). Φοβάμαι ότι δε θα βγει καλό. Τι πιστεύεις; Επίσης, σε ποιον εκδοτικό οίκο θα μου πρότεινες να το στείλω; Θα σε ενδιέφερε να το μεταφράσεις εσύ στα αγγλικά; (δεν είναι ότι δεν ξέρω αγγλικά –ξέρω και λίγα γερμανικά). Ακόμη, γράφω και στίχους για τραγούδια, αλλά δεν τους μελοποιώ εγώ. Εάν μου έρθει μελωδία, εντάξει, αλλά αυτό συμβαίνει σπάνια.

Σε ευχαριστώ πολύ, Λ. Σ.

Έχουν εξελιχθεί πολύ τα τρολ πλέον, γράφουν ολόκληρα κείμενα.

________________
4.


Πιστεύεις ότι ο λόγος που σου στέλνουμε ερωτήσεις είναι γιατί πραγματικά θέλουμε μια απάντηση ή γιατί χαιρόμαστε όταν βλέπουμε κάτι δικό μας γραμμένο σε δημόσιο χώρο έστω και με ψευδώνυμο; Δεν κερδίζουμε λίγη δημοσιότητα έτσι και εμείς; Επίσης πιστεύεις ότι όλοι αυτοί που σου γράφουμε, αν δεν υπήρχε αυτή η ανωνυμία θα γράφαν τα ίδια πράγματα; Δεν εξιτάρει λίγο αυτή η εξωμολογητική ανώνυμη μικρή δημοσιότητα που μας προσφέρει η σελίδα σου;- Ελένη

Δε νομίζω ότι είναι σωστό να αντιμετωπίζουμε όλους όσους στέλνουν ερωτήσεις ως μια ενιαία ομάδα. Κάποιοι θα το κάνουν για την ελάχιστη δημοσιότητα, κάποιοι ίσως όντως θέλουν μια απάντηση από κάποιον άγνωστο και η ανωνυμία βοηθάει όταν θέλεις να περιγράψεις ένα πρόβλημα, κάποιοι το κάνουν για πλάκα.

________________
5.


Γεια χαρά Λένα! Δεν μου εμφανιζεται η φόρμα για τις ερωτησεις (μπορεί και να την έχετε βγάλει γενικώς) οπότε στέλνω εδώ. Είμαι φοιτήτρια αρχιτεκτονικής και θέλω να σε ρωτήσω αν έχεις να
προτείνεις κάποιο σχετικά οικονομικό συνδρομητικό περιοδικό αρχιτεκτονικής. Αξίζει να το ψάξω ή το ίντερνετ είναι αρκετό για πληροφόρηση; Επίσης, ψάχνω να διαβάσω βιογραφίες ή ακόμα καλύτερα αυτοβιογραφίες αρχιτεκτόνων, έχεις καμία πρόταση παρακαλώ;
Ευχαριστώ πολύ, have a happy day :)


Madlen-SMagda


Δες εδώ, εδώ, εδώ, εδώ κι εδώ, αλλά για τέτοια θέματα μίλησε με τους συμφοιτητές σου. Από αυτούς θα μάθεις τα καλύτερα.

 

________________
6.


Αγαπητή α μπα,
Έχοντας ζήσει 6 χρόνια φοιτητική ζωή μακριά απ' το σπίτι η αναγκαστική πλέον συμβίωση με μαμά, πατριό (ο αδερφός δε μετράει) μου φαίνεται ανυπόφορη. Έχουν μια φανταστική ιδιότητα να σου
χαλάνε τη διάθεση είτε επειδή καπνίζουν και όλο το σπίτι βρωμάει, είτε επειδή η κάθε κίνηση σου συνοδεύεται και από μια παρατήρηση (πλύνε το πιάτο σου, αχ κάνε αυτό γιατί πονάει η μέση μου) είτε επειδή ακόμα και ο χώρος σου καταπατάται χωρίς λόγο και αιτία απλά για να τσεκάρουν αν είσαι καλά.. και ερωτώ θα πρεπε να νιώθω ευγνωμοσύνη και να λέω στον εαυτό μου '' άλλα παιδάκια .. '' ή είναι λογικό όποτε είμαι σπίτι να είμαι κακόκεφη και να 'χω τάσεις
φυγής; Και τέλος πάντων πώς αντιμετωπίζουμε το τελευταίο μέχρι να βρεθεί λύση - χρήμα για δικιά μου τρύπα;!- jolie molie"


Λογικό είναι, και ξέρω ότι αυτό που θα πω θα περάσει απαρατήρητο, αλλά μέχρι να έρθει η ώρα για τη δικιά σου τρύπα, εκμεταλλεύσου αυτό τον χρόνο για να γνωρίσεις καλύτερα τη μαμά σου και τον πατριό σου, γιατί θα έρθει η ώρα που θα σου λείψουν όλα, ακόμη και η γκρίνια τους. Για την ιδιωτικότητα στο δωμάτιό σου όμως, είσαι εσύ υπεύθυνη: βάλε τα όρια σου με σοβαρότητα και απόλυτο τρόπο. Σε βλέπουν για παιδί, γι' αυτό το κάνουν, είναι δική σου ευθύνη να δείξεις ότι δεν είσαι παιδί.


________________
7.


αγαπητή,
μιλάω πολύ..όταν αγχώνομαι, όταν είμαι χαρούμενη, όταν είμαι σε μια παρέα που κανείς άλλος δεν μιλάει πολύ... πολλές φορές γίνεται κουραστικό αλλά δεν μπορώ να το σταματήσω !! καμία συμβουλή ? -μπλαμπλα—


Ευτυχώς, το έχεις καταλάβει. Ίσως να έχεις καταλάβει και πόσο κουραστικό είναι αυτό για τους άλλους. Μπορεί να υπάρχουν διάφοροι λόγοι γι' αυτό, και πρέπει να τους εξερευνήσεις, για να μπορέσεις να το σταματήσεις. Επειδή λες ότι το κάνεις και όταν αγχώνεσαι κι επειδή φαίνεται ότι δεν αντέχεις τη σιωπή, θα υποθέσω ότι δεν είσαι νάρκισσος που μιλάει πολύ για να τραβήξει την προσοχή πάνω του, αλλά ότι δεν έχεις ακόμη καταλάβει πώς να επικοινωνείς με τους άλλους και πώς να δείχνεις ενδιαφέρον, αλλά κυρίως το πώς να φαίνεσαι η ίδια ενδιαφέρουσα. Δεν έχεις πειστεί ότι το να ακούς τον άλλον σιωπηλά, να μην τον διακόπτεις και να του αφήνεις χρόνο να εκφραστεί μέχρι ο ίδιος να βάλει τελεία, όχι μόνο θα σε δώσει μεγαλύτερη αξία, αλλά και μεγαλύτερο κύρος. Είναι η ανωριμότητα που εκφράζεται με πολυλογία, και αν προσπαθήσεις με επιμονή και θέλεις να αλλάξεις, ίσως τα καταφέρεις.


Προτείνω την εξής άσκηση:


Όταν μιλάς, παρακολούθησε τις κινήσεις των άλλων. Αν κοιτάνε το ρολόι τους, κοιτάνε τους άλλους, προσπαθούν να τραβήξουν τους διπλανούς στη συζήτηση, κοιτάνε το πάτωμα, ένα πράγμα ψάχνουν: την έξοδο για να γλιτώσουν από σένα.

Μια είναι η απόδειξη ότι ο άλλος σε παρακολουθεί και δε βαριέται του θανάτου: σε κοιτάει στα μάτια χωρίς διακοπές.

Την επόμενη φορά που θα δεις τα μάτια του συνομιλητή σου να ψάχνουν διέξοδο, σταμάτα αμέσως να μιλάς και κάνε μια ερώτηση. Ανάγκασε τον εαυτό σου να μην διακόψει τον άλλον. Συνέχισε να κάνεις ερωτήσεις (μιας πρότασης!) και μην αρχίσεις ξανά μονόλογο, μέχρι τα μάτια του άλλου να σε κοιτάνε πάλι χωρίς διακοπή.
Μέτρα πόσες φορές το κάνεις αυτό κάθε μέρα. Όσο λιγοστεύει το νούμερο, τόσο καλύτερα τα πας.

22

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

14 σχόλια
#3 Συγγνώμη που σού το λέω,αλλά τόσα «εγώ» και «εμένα» σε κείμενο, δεν τα έχω ξαναδει. Εστίασε στην δουλειά και άσε το ποτό,σε χαλάει.Α,μπα, γι αυτο σ αγαπάμε!#6 Δες το λιγάκι διαφορετικά: Τί θα σού κοστίσει να πλύνεις ένα πιάτο επιτόπου; Υιοθέτησε μια-δυο συνήθειες που θα σε ανεβάζουν στα μάτια τους και δεν θα γίνονται πιεστικοί και φορτικοί με πράγματα πιο ουσιώδη γι σενα, όπως ο χώρος σου και τα νεύρα σου.Τους ακούς,σε ακούν,κάπως έτσι. Ευτυχώς ή δυστυχώς η συμβίωση θέλει συμβιβασμούς. Αυτό που πρέπει να προσέξεις είναι ποτέ να μην χάσεις την αισιοδοξία σου και την διάθεση να προσπαθείς. Θα δεις ότι τελικά οι δικοί σου απλά είχαν λάθος ιδέα για κάποια πράγματα, σκέψου πώς θα είναι όταν καταλάβουν ότι είσαι υπεύθυνο άτομο-τελικά ;) .Και όταν καταλάβεις πως είστε σύμμαχοι, που δεν θα είστε για πάντα μαζί και το σωστό θα ήταν να μοιράζεστε στιγμές με χαμόγελο-ή τουλάχιστον να το επιδιώκετε.#7 Πρόσφατα συνάντησα το αντίθετο. Να προσπαθείς να επικοινωνήσεις και να μην λαμβάνεις λέξη. Λέξη όμως!Τουλάχιστον εσύ προσπαθείς να σπάσεις τον πάγο!Τώρα αν έχεις πάρει αντί για φτυάρι ολόκληρη μπουλντόζα, είναι στο χέρι σου να το αλλάξεις. Απλά χαλάρωσε. Και ζήτα πιο συχνά την άποψη του συνομιλητή σου ώστε να επιτυγχάνεται διάλογος. Και όλα θα κυλούν υπέροχα. ~επίσης μπλαμπλα~
#2Η γνώμη μου είναι πως οι καταναλωτές μιας χώρας, σαν την Ελλάδα η οποία δυστυχώς δεν παράγει τίποτα άλλο, εκτός από τουρισμό και αγροτικά προϊόντα και εισάγει τα πάντα, είναι θύματα των πολυεθνικών όλης της υφηλίου. Όσο κι αν προσπαθήσουμε να μποϋκοτάρουμε τις πολυεθνικές, σίγουρα υπάρχει έστω κι ένα προϊόν που χρησιμοποιούμε στην καθημερινότητά μας που έχει φτιαχτεί από πολυεθνική. Μόνο αν αποφασίσουμε να γυρίσουμε στην εποχή των παππούδων μας και να ξεαυτοματοποιήσουμε τη ζωή μας θα πούμε ότι γίνεται δουλειά. Ακόμη και το ίντερνετ, μέσω του οποίου έγινε αυτή η ερώτηση, προϊόν πολυεθνικής είναι. Δυστυχώς αυτή είναι η μόνη αλήθεια, κατά τη δική μου άποψη όπως είπα και στην αρχή.
Δεν μπορουσα να διαβασω πιο λαθος σχολιο!!!! παραγουμε παααααααρα πολλα προιοντα απλα σε μικρη κλιμακα γιατι ο κοσμος προτιμα τα ξενα (!!!!!!!!) λοιπον εχουμε και λεμε:γαλακτοκομικα, αλλαντικα, κρεατα, γαριδακια, πατατακια, σοκολατοειδη (παρετε και καμια nucrema αντι nutellα), ζαρζαβατικα, αναψυκτικα, απορρυπαντικα, καλλυντικα, φαρμακα (ναι! μπορειτε να ζητησετε το ελληνικο γενοσιμο!), ανατομικα & ορθοπεδικα ειδη, ρουχα, εσωρουχα, πυτζαμες, παπουτσια (υπαρχουν πολλες βιοτεχνιες που μαλιστα εχουν τα δικα τους μαγαζια & θα εκπλαγεις απο την ποιοτητα και τις τιμες-συνηθως βρισκεις μαζεμενα σε συγκεκριμενες περιοχες), επιπλα, διακοσμητικα, σεντονια, πετσετες,υλικα δομησης, χρωματα, ηλεκτρολογικα, γραφικη υλη, στυλο, ειδη ατομικης υγιεινης, χαρτικα, ηλεκτρικες συσκευες και οικιακες μικροσυσκευες....ουφ!! και απο κει και περα υπαρχουν και καποιες εταιριες οι οποιες κανουν εισαγωγη εξαρτηματων & συναρμολιγηση (π.χ. ηλεκτρονικα ειδη-παλαιοτερα ειχε και αυτοκινητα...ακουσα οτι θα ξανακανουν)και σιγουρα υπαρχουνε και αλλα...Οποιος ψαχνει βρισκει!
#3 Λένα μην κοροϊδεύεις ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΠΟΛΥ! Απλά είναι σεμνό και ταπεινό το κορίτσι και δεν έχει η ίδια καταλάβει ακόμα τι ταλέντο είναι. ΑΝΤΕ ΜΠΡΑΒΟ, είμαι 27 ετών και ασχολούμαι με τη συγγραφή 29 χρόνια, άρα κάτι παραπάνω θα ξέρω από σένα!!!
#2 Αυτό το σχόλιο θα κάνει μάλλον πολλούς να με κακοχαρακτηρίσουν, αλλά θα το διακινδυνεύσω.Λοιπόν, όσον αφορά στο τι να κάνεις για να μη συμμετέχεις στην εκμετάλλευση πληθυσμών από βιομηχανίες, ήδη έχεις μια ιδέα: Ναι, γιατί βρίσκεις τόσο περίεργο να προσπαθήσεις να αποφεύγεις τα προϊόντα από πολυεθνικές; Δεν είναι τόσο αδύνατον όδο νομίζεις. Για την ακρίβεια, μπορείς να κάνεις εκτενή έρευνα (αφού άλλωστε λες ότι είναι σημαντικό θέμα για 'σένα) και να δεις ποιες είναι οι μεγάλες εταιρίες που διατηρούν μονάδες παραγωγής όπου επικρατούν τριτοκοσμικές συνθήκες, παιδική εκμετάλλευση κλπ. Υπάρχουν εταιρίες, μεγάλες και μικρότερες, που δεν το κάνουν. Και τέλος πάντων δε μπορεί να σου εγγυηθεί κάποιος 100% επιτυχία, αλλά σίγουρα μπορείς να συμμετάσχεις σε αυτό το σύστημα πολύ λιγότερο (αν όχι καθόλου).Δεύτερον, μπορείς να συμμετάσχεις ενεργά σε κινήσεις για την καταπολέμηση του φαινομένο, για παράδειγμα σε διεθνείς ΜΚΟ όπως η Committee for the Abolition of the Third World Debt (CADTM). Και γενικώς εάν θέλεις να βοηθήσεις χώρες που μαστίζονται από τη φτώχεια και τις ανισότητες, υπάρχουν πολλοί τρόποι να το κάνεις. Θα χρειαστεί φυσικά να ξοδέψεις χρήματα ή/και χρόνο ή/και κόπο, και όλα εξαρτώνται από το πόση διάθεση έχεις να το πάρεις σοβαρά.Τέλος, δεν ξέρω αν θα σε βοηθήσει πραγματικά αλλά... έχεις σκεφτεί ότι υπάρχουν και αρκετές συμφορές για τις οποίες δεν ευθύνονται (αποκλειστικά) οι δυτικοί (ειδικά τώρα πλέον); Προσοχή, κανείς δε μπορεί να αρνηθεί την κτηνωδία που έλαβε χώρα για αιώνες, όταν η πχ. Αφρική καταρημάχτηκε και όταν η ύπαρξη της δουλείας άφησε ένα ανεξίτηλο σημάδι ντροπής στην ιστορία του δυτικού πολιτισμού. Όμως: δεν υποχρέωσαν οι δυτικοί πολλούς αφρικανικούς και μουσουλμανικούς πληθυσμούς να υιοθετήσουν τη Σαρία. Δεν τους ώθησαν εκείνοι να λιθοβολούν μοιχαλίδες και ομοφυλόφιλους, να πραγματοποιούν κλειτοριδεκτομές ή να παντρεύουν τα παιδιά τους σε ηλικία 11-13 ετών. Επίσης, μην ξεχνάμε την ύπαρξη πολλών δικτατοριών και διεφθαρμένων κυβερνήσεων από ντόπιους, σε πάρα πολλές χώρες. Πολλές στηείχθηκαν από δυτικούς θα μου πεις. Όντως, αλλά: 1.Oχι πάντα. 2. Το κυριότερο, εάν στηρίζονται από διεφθαρμένους δυτικούς, αυτό καταργεί κάθε ευθύνη των τοπικών τυράννων; Και η χούντα στην Ελλάδα στηρίχθηκε από τις ΗΠΑ, είναι γνωστό. Και; Οι χουντικοί οι ίδιοι δεν ήταν γεννήματα της κοινωνίας μας, δεν είχαν ευθύνη; Όλοι αυτοί που τη στήριξαν (και ακόμη τη νοσταλγούν...) δεν έχουν ευθύνη; 5χρονα παιδιά είμαστε, να μας άγουν και να μας φέρουν "οι ξένοι";
Νομίζω ότι η πρόοδος ή η οπισθοδρόμηση μιας κοινωνίας δεν έχει να κάνει μόνο με την "επιλογή" των μελών της, έχει να κάνει και με παράγοντες που θα κάνουν εφικτή αυτήν την επιλογή, και τέτοιοι παράγοντες είναι η ειρήνη, το βιοτικό επίπεδο, η εκπαίδευση, η ανάπτυξη των τεχνολογιών, μην τα λέω, τα ξέρουμε. Σε χώρες με δυσθεώρητα ποσοστά αναλφαβητισμού και ανθρώπων που ζουν κατω από το όριο της φτώχειας, που επιπλέον δέχονται τεράστιες επεμβάσεις στην εσωτερική πολιτική τους από τη Δύση, η οποία πολλές φορές ρίχνει λάδι στη φωτιά των ένοπλων συγκρούσεων για δικούς της λόγους (δες ας πούμε τι έχει γίνει στο Αφγανιστάν), είναι δύσκολο να μιλάς για "επιλογή" με τους όρους που μιλάς στην Ευρώπη. Και αν αυτό είναι εξαιρετικά αφηρημένο ως παράδειγμα, σκέψου ελληνική ύπαιθρο τη δεκαετία του 30, που επίσης τα κοριτσάκια παντρεύονταν από την εφηβεία και έπρεπε να είναι παρθένες αλλιώς σφάζονταν οικογένειες, σκέψου κάποιοι άνθρωποι ποια περιθώρια διεξόδου είχαν, πόσες δεκαετίες έκανε να έρθει ο "διαφωτισμός" σε αυτή τη χώρα (τρομάρα μας) με πολλά λεφτά να πέφτουν απέξω και σε σχετική ειρήνη τα τελευταία 70 χρόνια, και μετά σκέψου αν η ελληνική κοινωνία θα μπορούσε να είναι έστω και εδώ που είναι τώρα χωρίς απολύτως καμία οικονομική βοήθεια και όντας σε διαρκή πόλεμο όπως είναι μεγάλος αριθμός χωρών της Αφρικής και της Ασίας (Πακιστάν, Αφγανιστάν, Ιράν, Σομαλία, Ερυθραία, Κογκό.... ο κατάλογος είναι μακρύς). Σκέψου επίσης τι θα συμβεί στην ελληνική κοινωνία τα επόμενα 50 χρόνια με τους μισθούς να κατρακυλάνε και το κοινωνικό κράτος να καταρρέει, όταν ήδη σήμερα τα φτωχότερα στρώματα (γιατί είναι κοινή διαπίστωση ότι κυρίως ένα λούμπεν κομμάτι της κοινωνίας στηρίζει τη ΧΑ) έχουν συμπιεστεί τόσο που να δίνουν ποσοστά 10% στο νεοφασισμό (γεγονός που από μόνο του δείχνει πόσο ατελής ήταν ο "ελληνικός διαφωτισμός", αφού δεν μας έμαθε στοιχειώδεις κανόνες λογικής, όπως ότι δεν είναι το πρόβλημα της κοινωνίας οι μετανάστες). Σκέψου τι θα συμβεί όταν αυτά ακριβώς τα στρώματα δεν θα μπορούν να στείλουν παιδιά να σπουδάσουν στα πανεπιστήμια γιατί δεν θα μπορούν να ανταπεξέλθουν στο κόστος, έχοντας στο νου ότι έξω από το Χυτήριο μαζεύτηκαν εκπρόσωποι μιας γενιάς που τουλάχιστον πρόλαβε να σπουδάσει.
@ Tiger LilyΣε όλα όσα λες έχεις πολύ δίκιο. Απλώς – επειδή κι εμένα με έχει πολύ απασχολήσει πολύ το θέμα της κατάστασης των λαών στις αναπτυσσόμενες χώρες – ο προβληματισμός μου έγκειται σε κάτι διαφορετικό, σε κάτι που δεν γίνεται συχνά αναφορά γιατί είναι λίγο ταμπού (και αυτό εννοούσα ότι πολλοί θα με κακοχαρακτήριζαν που το θίγω):Ας κάνουμε την υπόθεση ότι οι Δυτικοί δεν πατούσαν ποτέ την Αφρική ή την Ινδία. Αμέσως αμέσως θα εξαφανίζονταν κάποια προβλήματα: Δεν θα είχε υπάρξει η δουλεία (μαύρων από λευκούς), δεν θα είχαν αποστραγγιστεί οι πλουτοπαραγωγικές πηγές πολλών χωρών από τους δυτικούς.Για να σκεφτούμε όμως: Θα ήταν όλα, όλα καλύτερα; Η κλειτοριδεκτομή, ο γάμος μικρών παιδιών ήταν κάτι που προϋπήρχε της επέλασης των δυτικών. Υπάρχει κάποιο στοιχείο ότι αυτό θα είχε σταματήσει; Μήπως άλλα στοιχεία δείχνουν ότι θα είχε μεγαλύτερη έκταση; Στην Ινδία οι Άγγλοι έκαναν τέρατα. Παράλληλα, έβαλαν τέλος (σε συνεργασία με προοδευτικούς Ινδούς) στην πρακτική του sati, δλδ της καύσης της χήρας μαζί με τη σορό του άνδρα της. Αν δεν είχαν ανακατευτεί ποτέ, θα είχαν εισακουσθεί οι προοδευτικοί Ινδοί; Μπορεί. Μπορεί από την άλλη να συνεχιζόταν ως σήμερα.Δεν υπάρχει επαρκής αλφαβητισμός, λες. Σωστά. Συνειδητοποιείς ωστόσο ότι όταν μιλάμε για αλφαβητισμό, η εικόνα που έχουμε για αυτόν έχει διαμορφωθεί από τα δυτικά μας πρότυπα; Δεν εννοείς άλλωστε να ξέρω την αλφάβητο της όποιας γλώσσας μου (αυτό δε με κάνει απαραίτητα προοδευτικό, κι οι χρυσαυγίτες ξέρουν κουτσά στραβά την αλφάβητο). Εννοείς να εκπαιδευτώ σε έννοιες αποδοχής του διαφορετικού, σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων κλπ. Σε έννοιες που σε πολλά μικρά χωριουδάκια (ΚΑΙ της Ευρώπης ΚΑΙ της Αφρικής) ΔΕΝ τις συναντούσες πριν την εξάπλωση των ιδεωδών της αστικής δυτικής κοινωνίας.Γνωρίζεις άλλωστε ίσως ότι πολλές χώρες – κάποιες καθόλου φτωχές, χαρακτηριστική περίπτωση η Σ. Αραβία – αρνούνται να συμμορφωθούν με επιταγές της Χάρτας ανθρωπίνων δικαιωμάτων επειδή είναι «αντίθετες με την παράδοσή τους»; Αυτήν τους την παράδοση την δημιούργησαν οι Δυτικοί; (Για να σε προλάβω, ναι ξέρω ότι η Σ. Αραβία είναι φιλαράκια των Αμερικάνων, δεν τους ανάγκασαν όμως οι Αμερικάνοι να ντύνουν τις γυναίκες τους με σακιά, και σίγουρα δεν τους βύθισαν στη φτώχεια.)
Να είστε καλά για τα αποσπάσματα του βιβλίου του Μπρυκνέρ,θα το ψάξω εν ευθέτω χρόνω.Οι παράγραφοι που μιλά για τη Γαλλία είναι σαν να φωτογραφίζουν συγκεκριμένο ελληνικό πολιτικό χώρο.Απίστευτο!La France profonde έχει πολλά κοινά σημεία με την Grece profonde τελικά.
σωστή η παρατήρηση, σωστός ο Μπρύκνερ, αλλά η αριστερά εμμένει αριστερά ακριβώς γιατί δεν μπορεί να ξεκολλήσει. Αν μπορούσε να ξεκολλήσει, δε θα ήταν αριστερά, θα'ταν δεξιά.
1@ Ρωτάς αν ήταν εγωιστικό.Ναι ήταν κατά την ταπεινή μου άποψη.Σε μια τόσο δύσκολη στιγμή γι αυτόν(που λες ότι "αγαπάς όσο κανέναν στον κόσμο"),του είπες "να μείνει μόνος" γιατί "δεν θες να φθαρείς" και "πρέπει να συνεχίσεις την πορεία σου".Φυσικά και είναι δικαίωμα σου να θες να προστατεύσεις τον εαυτό σου.Αλλά,αν πραγματικά αγαπάς κάποιον,δεν μένεις μαζί του μόνο στην μπουνάτσα αλλά και όταν περνάς το Τρίγωνο των Βερμούδων με 9 μποφόρ.Δύσκολη πίστα..