Στο σημερινό «Α μπα»: και τα λόγια τελειώνουν

Στο σημερινό «Α μπα»: και τα λόγια τελειώνουν Facebook Twitter
71

__________________
1.


Αποφασίσαμε να παντρευτούμε!!Όλα καλα και όμορφα μέχρι που το ανακοινώσαμε στην μητέρα του φίλου μου....Δεν την είχα γνωρίσει ποτέ, καθώς είμαστε μαζί μόλις εναν χρόνο και δεν είχαν γίνει συστάσεις με γονείς και απο τις δυο πλευρές...Στην αρχή πέταξε απο την χαρά της αλλά στην συνέχεια ξεκίνησε να έχει άποψη για τα πάντα και κυριως να έχει μια αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά όταν απορρίπτουμε τις ιδέες της...Μας ρώτησε πότε θα γίνει το κρεββάτι, εμείς γελάσαμε και είπαμε οτι δεν το είχαμε σκεφτεί ποτέ και δεν υπάρχει καμία απολύτως περίπτωση να κάνουμε κρεββάτι!!!Σοκαρίστηκε πραγματικά, μας αράδιασε όλους τους συγγενείς και ξαδέρφες που εκαναν και τόνισε πως θα γίνουμε ρεζίλι(!!!!) εάν δεν κάνουμε.Ειπαμε την άποψη μας, την αιτιολογήσαμε και το δεν το συνεχίσαμε...Ξεκίνησε τα τηλέφωνα και τα μηνυματα στον φίλο μου, οτι δεν έχει πια παιδί και αυτός δεν έχει μάνα, να μην την ξαναπάρει τηλέφωνο γιατί αυτή πάει να πέσει απο το παράθυρο!!!Ευτυχώς ο γιος της γελάει και δεν δίνει σημασια προφανως γιατι γνωρίζει τις υπερβολές της...Ξεπερνάω το αρχικό σοκ, και μετά μας λεει τελεσίδικα ότι πέρα απο τον φίλο μας, επαγγελματία φωτογράφο, που θα βγάλει φωτογραφίες εκείνη έκλεισε με προκαταβολή τον δικο της φωτογράφο γιατί της αρέσει, είναι γείτονας και θα τον πληρώσει εκέινη!!!Λες και είμαστε τίποτα celebrity και θα καλύψουν το γεγονός παπαράτσι απο το OK και το Hello....Γίναμε πυρ και μανία, αλλά την αντιμετώπισε μόνο ο φίλος μου, καυγάδισε και ακυρωσε τον φωτογράφο...Μπορώ να πω και άλλα, αλλα χρειάζομαι 10σελιδο ένθετο στην lifo για να τα πω όλα!!Δεν είμαι άνθρωπος του καυγα, των εντάσεων, της γκρίνιας και της αντιπαράθεσης και δυσκολέυομαι πάρα πολύ να βρω τον ρόλο μου σε αυτή την νέα γνωριμία και σχέση που θα αναπτυχθεί με την μητέρα του μέλλοντα συζύγου....Εχω την ελπίδα ότι την έχει πιασει ο <γαμικός πυρετός> και μετά θα ηρεμήσει..

Αυτή την ελπίδα πρέπει να την πνίξεις από τώρα, γιατί θα ταλαιπωρηθείς πολύ ελπίζοντας. Το καλύτερο που μπορείς να ελπίζεις είναι να μην χειροτερέψει απότομα μετά τον γάμο. Ο άνθρωπος που λέει ότι θα πηδήξει από το παράθυρο επειδή δεν περνάει το δικό του έχει καθηλωθεί σε επίπεδα ωριμότητας παιδιού πέντε χρονών, και αν δεν βελτιώθηκε τα τελευταία πενήντα χρόνια (εξήντα; Εβδομήντα;) από τότε, καταλαβαίνεις ότι δεν υπάρχει περιθώριο ελπίδας.


Αυτά είναι τα κακά νέα. Τα καλά νέα, τα πάρα πολύ καλά νέα, είναι ότι ο φίλος σου και μελλοντικός σου σύζυγος ξέρει την υστερική και χειριστική φύση της μητέρας του, και αντίθετα με την ίδια, είναι ώριμος. Ξέρει ότι με τρομοκράτες δεν διαπραγματευόμαστε, ακόμη και όταν πρόκειται για τους γονείς μας (για να μην πω ειδικά τότε). Μπράβο για την επιλογή σου, ελπίζω να καταλαβαίνεις πόσο σπάνιοι είναι οι άνθρωποι που έχουν τις βάσεις για να μην υποκύπτουν στους εκβιασμούς των γονιών τους. Επένδυσε σε αυτή τη συμμαχία με όλη σου την καρδιά, γιατί μόνο αυτή θα σε προστατέψει από το τσουνάμι που έρχεται, γιατί να είσαι σίγουρη ότι όσο βράχος και να είναι ο άντρας σου, η αλμύρα από τα νερά θα σας τρώει.


Κράτα αποστάσεις και δείξε της με κάθε τρόπο ότι είσαι αφοσιωμένη στον άντρα σου και δεν υπάρχει περίπτωση να σας διχάσει. Μην δείξεις ποτέ ότι παίρνεις το μέρος της ενάντια στον άντρα σου, ακόμη και στην απίθανη περίπτωση που πιστεύεις ότι έχει δίκιο. Πρόσεχε πολύ, γιατί τέτοιοι άνθρωποι λειτουργούν διαβρωτικά και έχουν γαϊδουρινή υπομονή. Μην χαλαρώσεις ποτέ.

__________________
2.


"Α,μπα γεια σου. Σε διαβάζω εδώ και λίγο καιρό και μου αρέσει η ευθύτητα και σαφήνεια των απαντήσεών σου.
Το πρόβλημά μου είναι το εξής: Μετά από περίπου μια εικοσαετία μαζί, ανακάλυψα ότι ο άντρας μου με απατάει με μια γυναίκα τριάντα χρόνια μικρότερή του. Είχαμε αποξενωθεί εδώ και αρκετό καιρό και στην πορεία εμφάνισε όλα τα κλασικά συμπτώματα της κρίσης μέσης ηλικίας: παράξενες σιωπές, απόμακρος, άλλο ντύσιμο, πιο πολλά επαγγελματικά ταξίδια και όλο και πιο πολλή "δουλειά". Σε τακτά χρονικά διαστήματα προσπαθούσα να τον προσεγγίσω και να μιλήσω (πάντα επεδίωκα επαφή και ειλικρίνεια, ενώ εκείνος είναι φύσει φλεγματικός, ψυχρός και κρυψίνους). Οι απαντήσεις του ήταν πολύ ασαφείς του στυλ ""δεν ξέρω τι θέλω να κάνω με την ζωή μου, δεν ξέρφ τι αισθάνομαι για σένα, μπορει και να μη σε αγάπησα αρκετά"" κλπ. ενώ πάντα χρειαζόταν ""κι άλλο χρόνο"". Στο τελος άρχισα να κοιμάμαι σε άλλο δωμάτιο. Εχουμε ένα παιδί στην προεφηβεία, με όχι ιδιαίτερα καλές επιδόσεις στο σχολείο, που βίωνε τον πατέρα του ως επικριτικό και απόντα.
Εδώ και λίγες εβδομάδες ανακάλυψα τα πάντα στο κινητό του καθώς και ότι έχει νοικιάσει ένα διαμέρισμα με σκοπό να την δελεάσει να συγκατοικήσουν. Όταν τον αντιμετώπισα δεν έδειξε ίχνος μεταμέλειας, παραδέχτηκε τα παντα και είπε ότι αν τελικά αυτή τον απορρίψει... θα γύριζε ""ισως"" πίσω σε μας... Η στάση του με έχει τσακίσει. Ποτέ δεν θα τον ξαναεμπιστευτώ και δεν ξέρω γιατί να συγχωρήσω κάποιον που δεν έχει μετανιώσει και δεν έχει καθόλου ντροπή. Δεν με αγαπάει απλώς είμαι βολική... Εχω ήδη τα πάντα έτοιμα για το διαζύγιο. Γιατί διστάζω; Γιατί πραγματικά δεν ξέρω τι είναι χειρότερο: Κακός πατέρας ή καθόλου πατέρας;;;; Καλη σου νυχτα :-)"

Νομίζω ότι ξέρεις πολύ καλά ποια είναι η απάντηση. Όμως υπάρχουν πολλοί και σοβαροί λόγοι για να διστάζεις, πέρα από την δικαιολογία του παιδιού. Διστάζεις γιατί σε φοβίζει το άγνωστο. Όμως ένας ακόμη πιο σοβαρός λόγος είναι ότι έτσι όπως σου το έχει φέρει, θα έχεις την πλήρη ευθύνη του διαζυγίου, και μια τέτοια απόφαση έχει πολύ μεγάλο βάρος για να το σηκώσει κάποιος μόνος του. Αν σου έλεγε «τα πάμε χάλια, ας χωρίσουμε» θα ήταν διαφορετικά τα πράγματα. Τώρα, που δεν αποκλείει καν το ενδεχόμενο να γυρίσει ίσως σε εσάς, σε αναγκάζει να πειστείς ότι δεν αξίζει ούτε αυτή την χαραμάδα ελπίδας αυτός ο γάμος. Είναι δύσκολο να πάρεις μονομερώς αυτή την απόφαση, γιατί η απόφαση να παντρευτείτε ήταν από κοινού. Υποτίθεται ότι ήταν «για πάντα». Πώς να αποφασίσεις μόνη σου, χωρίς τη συμμετοχή του άλλου, ότι τελικά, δεν ήταν; Πώς μπορείς να είσαι σίγουρη ότι παίρνεις την σωστή απόφαση, όταν ο άλλος αποφεύγει να πάρει θέση (αλλά ξέρει να δημιουργεί προβλήματα;)


Ακόμα και οι χωρισμοί έχουν το βάρος της απόφασης, πόσο μάλλον τα διαζύγια, πόσο μάλλον όταν υπάρχει και παιδί. Πρέπει να πάρεις μια απόφαση που επηρεάζει και τη δική του ζωή. Όμως αυτό συμβαίνει κάθε μέρα, σε πολλές μορφές, όσο έχεις ανήλικο παιδί. Είναι μεγάλη η ευθύνη του γονέα, να εξασφαλίζει ευχάριστη ρουτίνα και ασφάλεια. Όσο είσαστε έτσι με τον άντρα σου του στερείτε και τα δύο. Ένα διαζύγιο δεν θα κάνει καλύτερα τα πράγματα, αν δεν έχετε σχέδια για να δημιουργήσετε τις κατάλληλες συνθήκες, οπότε αν η ανησυχία σου είναι το παιδί, το ερώτημα δεν είναι 'κακός πατέρας ή καθόλου πατέρας', αλλά πώς θα καταφέρεις εσύ, αποκλειστικά από τη μεριά σου (για την άλλη πλευρά δεν μπορείς να κάνεις τίποτα) θα παρέχεις στο παιδί μια ευχάριστη ρουτίνα και την αίσθηση απόλυτης ασφάλειας.

__________________
3.


"Αγαπητη α μπα,
απο μικρη ειχα την ταση να κανω αυτο που οι ""κανονες"" οριζουν πως δεν πρεπει. Βεβαια θα μου πεις ο καθενας οριζει τα δικα του δεν πρεπει και πρεπει. Το θεμα ειναι οτι κανω συνεχεια αυτο που πιστευω οτι δεν πρεπει. Χαρακτηριστικο παραδειγμα ειναι το να στελνω στον πρωην μου. Ενω καταληγω μετα απο καθε συζητηση μαζι του οτι ειναι χασιμου χρονου και δεν αξιζει (καθως το εχει αποδειξει με πολλους τροπους και πραξεις που με πληγωσαν) εγω εκει στελνω. Δεν μπορω να καταλαβω το ιδιο μου τον εαυτο. Τι περιμενω παραπανω και μπαινω στη διαδικασια να κανω συνεχεια το ιδιο και το ιδιο λαθος; Και το να του στελνω το χαρακτηριζω ως λαθος γιατι καθε φορα αποκαλυπτει κατι που με κανει να απογοητευομαι ακομα περισσοτερο για αυτο που ειχαμε, οτι δεν ειχα καμια αξια για εκεινον κτλπ. Γιατι συνεχιζω; ιδου η απορια.- ναταλι"

Δεν ακριβές ότι ο καθένας ορίζει τους δικούς του κανόνες. Για αρκετά πράγματα έχουμε συμφωνήσει συλλογικά τι είναι σωστό και τι όχι. Δεν μπορώ να φανταστώ υπό ποιες συνθήκες είναι εντάξει να είσαι αδιάκριτος και αγενής. Ούτε πότε είναι εντάξει να ασχολείσαι με τον πρώην ο οποίος σου επιβεβαιώνει με κάθε τρόπο ότι αδιαφορεί για σένα και τις προσπάθειες σου. Με άλλα λόγια, με κανόνες ή χωρίς κανόνες, η λογική λέει ότι δεν είναι καλή ιδέα να φέρεσαι με τρόπο που βλάπτει τους άλλους ή τον εαυτό σου, κι αυτό που κάνεις εσύ τώρα σε βλάπτει.


Το γιατί μπορεί να εξηγηθεί με πολλούς τρόπους, κι επειδή δεν σε ξέρω, θα σου πω την πιο πιθανή εξήγηση.


Ελπίζεις ότι δεν εννοεί αυτά που λέει και κάποτε θα σου πει το ανάποδο, ή θα σου δώσει μια ελπίδα ότι σήμαινες κάτι περισσότερο. Ο λόγος που το ελπίζεις αυτό με τόση θέρμη είναι ότι εξαρτάς την γνώμη που έχεις για τον εαυτό σου από τις γνώμες των άλλων, και ειδικότερα των αντρών με τους οποίους έχεις συνδεθεί ερωτικά. Δεν εξετάζεις αν αυτός ο άνθρωπος έχει τόση αξία ως άνθρωπος, ώστε να σε απασχολεί η γνώμη του για σένα. Αρκεί που κάποτε κάνατε σεξ. Αυτό του δίνει αυτόματα δικαίωμα να σε κρίνει, και η γνώμη του έχει βαρύτητα.


Όταν πειστείς ότι δεν χρειάζεσαι έγκριση από έναν πρώην που δεν είχατε και τίποτα σπουδαίο μαζί, θα σου περάσει.

__________________
4.


Αγαπητή Α μπα. Το τελευταίο καιρό βρίσκομαι στην εξής σχιζοφρενική κατάσταση: Πριν 2.5 χρόνια ξεκίνησα να κάνω παρέα με μία κοπέλα. Όσο πιο πολύ τη γνώριζα τόσο πιο πολύ τη γούσταρα, ερωτικά. Η κατάσταση είχε φτάσει σε ένα σημείο που δεν είχα ξανανιώσει τέτοια σωματική έλξη για άλλο άτομο, και είμαι 36. Την έβλεπα και άναβα κανονικότατα. Με γούσταρε και αυτή αλλά πριν προλάβουμε να κάνουμε κάτι με αυτή την αμοιβαία έλξη τα σπάσαμε. Έχει περάσει ένας χρόνος από τότε που κάναμε παρέα και πλέον ούτε καν την χωνεύω. Υπήρχαν συγκεκριμένοι λόγοι που τα σπάσαμε και δεν μετανιώνω καθόλου για αυτό. Απλά δεν ταιριάζαμε.Το θέμα είναι ότι συχνά βρισκόμαστε στον ίδιο χώρο και όταν τη βλέπω τη θέλω αφάνταστα. Ανάβω κανονικότατα. Έρχεται, μου πιάνει κουβέντα και καθότι δεν την χωνεύω τη ξεφορτώνομαι όπως-όπως. Τι παράνοια είναι αυτή; Το ακόμα χειρότερο είναι ότι στο μεταξύ έχω γνωρίσει άλλους ανθρώπους, που γουστάρω, πολύ, φλερτάρω και με φλερτάρουν αλλά δεν νιώθω αυτήν την παρανοική έλξη που νιώθω για αυτήν. Φυσικά, αυτό με κάνει να νιώθω ενοχές γιατί νιώθω ότι τους κοροϊδεύω. Αλλά η αληθεια είναι ότι πραγματικά τους γουστάρω. Θέλω να τους γδύσω μεν, αλλά δεν με πιάνει αυτη η τρέλα. Τι σχιζοφρενεια είναι αυτή; Αν σε μπέρδεψα με τα φύλα είμαι γυναίκα μπαι, αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασια.

Σου κάνει εντύπωση όταν συμπαθείς κάποιον με τον οποίον δεν θέλεις να κάνεις σεξ;

__________________
5.

 

Εχω μια φιλη, κολλητη απο το γυμνασιο με την οποια εδω και ενα χρονο συγκατοικουμε. Η φιλη μου εχει σχεση με τον Γ. Εξαιρετικος ανθρωπος με πολυ ενδιαφεορυσες αποψεις, που προσπαθει συνεχεια για το καλυτερο και γενικα πολυ καλη παρεα και απο οσα μου λεει η φιλη μου σαν εραστης τα σπαει. Καθε φορα που βγαινουν (2 φορες τη βδομαδα περιπου) η φιλη μου το επομενο πρωι αρχιζει τη γκρινια. ΜΑ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ. με εχει κουρασει και η γκρινια και ο λογος υπαρξης της. Παραπονιεται που τα πληρωνουν μισα μισα. Θλεει καθε φορα να της κανει το τραπεζι, να της πληρωνει το ποτο με τη δικαιολογια οτι ειναι φοιτητρια και αυτος εργαζεται. Ωστοσο ποτε δε του εχει κανει παραπονα προφανως γιατι τα κραταει ολα για το σπιτι. Της εχω εξηγησει χιλιαδες φορες οτι αυτο ειναι δικαιο και οτι πρπεει να σταματησει να βλεπει τα πράγματα οπως τη συμφερουν. Το ξερει οτι με εχει κουρασει η γκρινια της και αυτη συνεχιζει ακαθεκτη. Τι να κανω;; -Voldemort

Δεν έχω βρει αποτελεσματικό τρόπο αντιμετώπισης κουραστικού μονόλογου. Νομίζω ότι η απάντηση εξαρτάται από το πόσο σέβεσαι ή δικαιολογείς τον κουραστικό μονόλογο. Αν το έχεις πει και έχεις ξαναπεί και έχεις ξαναπεί ότι δεν αντέχεις άλλο και η άλλη πλευρά κωφεύει, νομίζω ότι δεν έχεις άλλα περιθώρια λογικής. Μόνο την φυσική σου παρουσία μπορείς να στερήσεις πια. Όταν ξεκινάει τον μονόλογο με τα ίδια και τα ίδια, φύγε, λέγοντας γιατί φεύγεις. Πήγαινε σε άλλο δωμάτιο, ή κάτι τέτοιο. Ίσως με την επανάληψη καταλάβει, όχι πόσο εγωιστικό είναι αυτό που κάνει, αλλά τουλάχιστον ότι με σένα δεν περνάει αυτή η συμπεριφορά.

__________________
6.


"Γεια σου Α,μπα,
Θα ήθελα να σε ρωτήσω το εξής: εκεί στα ξένα που ζεις, έχεις συναντήσει νοοτροπίες ανθρώπων που σου φάνηκαν περίεργες, αλλά για αυτούς είναι απολύτως φυσιολογικές; Υπήρξε κάποιο εντελώς WTF moment με τον τρόπο ζωής κάποιων ανθρώπων, δηλαδή κάτι που ούτε φανταζόσουν πριν πας να ζήσεις εκεί;"

 Οχι, γιατί τα μέρη που έχω δει ως τώρα δεν διαφέρουν πολύ σε νοοτροπία σε σχές με αυτά που ξέρω. Μικρές στιγμές υπάρχουν βέβαια. Η τελευταία ήταν πριν από λίγες εβδομάδες. Πριν φύγουμε για καλοκαίρι, συζητούσα με ένα γειτονόπουλο, 13-14 χρονών, να κουρεύει το γκαζόν και να ποτίζει τις γλάστρες. Στο πρώτο email συνεννόησης υπέγραψε ως εξής:


Yours in Christ
Tyler


Την πρώτη φορά το προσπέρασα χωρίς να καταλάβω τι είδα, αλλά μετά από λίγο, όταν κατάλαβα τι διάβασα, έκανα ζουμ στην οθόνη για να σιγουρευτώ ότι διάβασα καλά. Δεν είναι για να πέσεις από τα σύννεφα, στην επαρχία ζω, αλλά άλλο να φαντάζεσαι, και άλλο να το διαβάζεις στην οθόνη σου.

__________________
7.

Α.

 "Αγαπητη Αμπα, μου κρατας συντροφια μαζι με τον πρωινο μου καφε. Δυστυχως η ζωη μου τις τελευταιες εβδομαδες πηρε μια τελειως διαφορετικη τροπη, καθως μου βρηκαν ογκο στον εγκεφαλο, και μαλιστα σε δυσκολο σημειο(μεταξυ υποφυσης, υποθαλαμου και οπτικου νευρου και τριτης κοιλιας). Πριν, ειχα μια ζωη σχετικα καλη, ανεργη μεν αλλα ειχα καταφερει να συγκατοικησω με μια φιλη και να ερθω Αθηνα που παντα ηθελα, κλεινω 5 χρονια σχεσης με εναν υπεροχο ανθρωπο και το σημαντικοτερο προβλημα μου ηταν να χασω 5 κιλα για το καλοκαιρι κ ενα διαστρεμμα. Πλεον ολη μου η μερα περιστρεφεται γυρω απο γνωματευσεις νευροχειρουργων, καθενας πιστευει οτι ο ογκος ειναι κατι αλλο και ολοι οτι πρεπει να τον φαιρεσω με επεμβαση, η οποια θα παρατεινει τη ζωη μου (αν δεν ξαναμεγαλωσει) αλλα θα μειωσει αισθητα την ποιοτητα της. Σε περιπτωση που ο ογκος ειναι κρανιοφαρυγγιωμα δε, υπαρχει 80% πιθανοτητα να εχω υποθαλαμικη ανεπαρκεια, να αρχισω να παχαινω ανεξελεγκτα ενω ταυτοχρονα η ενεργεια μου θα ναι στο ναδιρ, η οραση μου θα επηρεαστει και αυτη και θα πρεπει να ζω με ορμονικη υποκατσταση κ συνεχεις εξετασεις για να προλαβω τα χειροτερα. Φυσικα η υποθαλαμικη παχυσαρκια κ οσα ανεφερα δε διορθωνονται (το εψαξα σε επιστημονικα αρθρα γιατρων αλλα μου τα ειπαν κ οι χειρουργοι). Απ την αλλη αν το αφησω ετσι μπορει ο ογκος να μεγαλωσει προκαλωντας ολα τα προβληματα αυτα απο μονος του και χειροτερευοντας τις συνθηκες για μελλοντικο χειρουργειο. Φοβαμαι αμπα μου. Φοβαμαι οτι θα βγω απο αυτη την ιστορια ζωντανη αλλα οχι αλωβητη. Στο δρομο θα βλεπουν μια γυναικα τεραστιων διαστασεων με 1002 προβληματα κ κανεις δεν θα σκεφτει οτι επιβιωσε απο ογκο. Και αν επιβιωσω τι? Με τετοιες συνθηκες πως θα μπορω να εχω μια ικανοποιητικη ζωη? Ως ποτε θα με φροντιζει η οικογενεια μου και ως ποτε ο συντροφός μου; Δε λεω πως η εμφανιση ειναι το παν, αλλα στην προκειμενη περιπτωση παχαινεις τοσο ανεξελεγκτα που τα χαπια αδυνατισματος και οι βαριατρικες μεθοδοι απλα σε κανουν να παιρνεις λιγοτερα κιλα!επειδη ο ογκος αυτος συνανταται σε παιδια κυριως, μετα την επεμβαση παιρνουν τοσα κιλα που καθηλονονται σε καροτσακι γιατι δεν μπορουν να μετακινηθουν πανω απο λιγα μετρα. Απο το μυαλο μου περασαν πολλες σκεψεις, να παω να κανω την εγχειρηση και μετα να πουλησω τρελα με το παχος μου και με ολα τα κουσουρια μου, να μην κανω την εγχειρηση και να ζησω τη ζωη μου στο επακρον μεχρι ο ογκος να μου χτυπησει επισημα την πορτα( γιατι τωρα τον ανακαλυψα ψαχνοντας γι αλλο προβλημα, αλλιως δεν ειχα συμπτωματα, περα απο μειωμενη περιφερικη οραση που τη διαπιστωσε ο οφθαλμιατρος κι εγω δεν ειχα ιδεα). Ντρεπομαι που το λεω αλλα ακομη και η αυτοκτονια περασε απ το μυαλο μου ωστε να μην φτασω στο σημειο να με ζουν οι αλλοι και να με λυπουνται, και να μη δωσει η οικογεμεια μου ενα σκασμο λεφτα για μαι εγχειρηση που θα με αφησει πιο πληγωμενη απ οτι ειμαι τωρα.Ολοι οι γιατροι εδω στην ελλαδα μου λενε να παω ευρωπη , Γερμανια, για την εγχειρηση. Σου γραφω γιατι σε θεωρω δικο μου ανθρωπο, ξερω πως αν δεν το εχει ζησει κανεις δεν μπορει να πει κατι σ αυτες τις περιπτωσεις, αλλα πραγματικα θελω να βρω τροπους και μεθοδους χειρισμου της καταστασης, οτι το ρολοι μετραει αντιστροφα και οσο μπορω να σωσω τη διαθεση μου, τη σχεση μου ( ως τωρα εχει σταθει βραχος διπλα μου, αλλα ισως να μην του αξιζει να περναει ολο αυτο μαζι μου) και το μυαλο μου, ειτε ειναι καποιο βιβλιο, καποια ταινια, μια συμβουλη και ιστοριες απο εσας, αν σας εχει τυχει κατι τετοιο.
Απο βδομαδα περιμενω να μου πουν την ακριβη διαδικασια της εγχειρησης που θα μου κανουν συμφωνα με τη μορφη του ογκου... ως τοτε, καλο πασχα σε ολους, και παιδια, ζηστε τη ζωη στο φουλ. Ξερω πως ακουγεται κλισε αλλα πλεον βλεπω με αλλο ματι τους γυρω μου και τις μικρες καθημερινες στιγμες που περναμε, οταν δεν ερχεται στην επιφανεια το γεγονος αυτο. Φιλια, Κατ

 

Β.
"Καλημερα αμπα, τελικα με ποιο κριτηριο καποιες ερωτησεις μπαινουν εκτακτα και αμεσως(πχ απο μελη που εκαναν παλιοτερα ερωτησεις και ηθελαν να διευκρινισουν κατι κλπ κλπ) ? Γραφουν στον τιτλο ξερω γω ""επειγον"" και τετοια, ή τις διαβαζεις ολες real time και μετα ξεκινας ν απαντας απο τις παλαιοτερες στις πιο καινουριες?
Αφορμη για την ερωτηση μουτο γεγονος οτι εστειλα ερωτηση για φλεγον θεμα υγειας οπου ηθελα συμπαρασταση απο παντου και θα μπαινα χειρουγειο εγκεφαλου σ ενα μηνα( που σημαινει πως οταν η ερωτηση απαντηθει στην ωρα της ισως να μην ειμαι σε θεση να την εκτιμησω), και ηλπιζα να απαντηθει πιο συντομα, αντ αυτου ειδα ν αναρτωνται απαντησεις αλλων μελων που τρολλαραν στις ερωτησεις κ εστελναν ψευτικες ιστοριες( ο κινεζος κ η τσαντα πχ). Στεναχωρεθηκα λιγο αλλα ελπιζω να δω την απαντηση τωρα η μετα το χειρουργειο μου :) "

Κατ, σου ζητώ συγνώμη για την καθυστέρηση. Έχεις δίκιο. Έπρεπε να είχε μπει πιο νωρίς η ιστορία σου.


Θέλω πολύ να συμπαρασταθώ, όπως είμαι σίγουρη ότι θέλουν και άλλοι, αλλά είναι πολύ δύσκολο να συμπαρασταθείς σε κάποιον που έχει μια τόσο συντριπτική εμπειρία, κάτι που δεν συμβαίνει συχνά, ειδικά όταν δεν τον ξέρεις καθόλου. Είναι τόσο εύκολο να πεις το λάθος πράγμα, όπως αισθάνομαι ότι λέω το λάθος πράγμα αυτή τη στιγμή. Ακούγομαι σοβαρή και λυπημένη, όπως αισθάνομαι, ή ακούγομαι ψυχρή και αδιάφορη; Είναι σωστό να πω ότι δεν μπορώ να μπω στη θέση σου, και γι'αυτό προτιμώ να μην πω καμία συμβουλή, γιατί φοβάμαι ότι θα ακουστώ επιπόλαια και ρηχή; Δεν είναι εντελώς άδικο για σένα να ζητάς συμπαράσταση κι εγώ να σου μιλάω για τον εαυτό μου;


Βλέπω ότι στο χρονικό διάστημα που μεσολάβησε μεταξύ των δύο ερωτήσεων πήρες κάποιες πολύ σημαντικές αποφάσεις, όπως είναι το αν θα κάνεις εγχείριση, και πού. Αυτό σημαίνει ότι από τη μεριά σου έχεις ορίσει την ζωή σου όσο πιο πολύ μπορείς, από δω και πέρα η εξέλιξη δεν μπορεί να προβλεφθεί άλλο. Αυτό που βοηθάει εμένα στα μεγάλα ερωτήματα είναι η φιλοσοφία και πιο συγκεκριμένα, ο υπαρξισμός, αλλά δεν ξέρω αν πρέπει να σου το προτείνω, μπορεί να σου χαλάσει κι άλλο τη διάθεση. Το άλλο που έχω να προτείνω είναι να ζητήσεις την προστασία και την αγάπη των δικών σου, που ευτυχώς φαίνεται ότι έχεις. Ίσως οι αναγνώστες έχουν δικές τους μεθόδους αντιμετώπισης που μπορεί να σε βοηθήσουν. Αν μας διαβάζεις, γράψε μας στα σχόλια πώς είσαι.


Σου ευχόμαστε πολλή, πάρα πολλή καλή τύχη στην εγχείρηση. Η στήλη θα είναι εδώ και μετά, αν μας χρειαστείς.

71

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
Αγαπητή Κατ,Είμαι λάτρης της στήλης αλλά είναι πρώτη φορά που θα γίνω σχολιαστής..Είμαι ιατρός, ενδοκρινολόγος κ ενιωσα την ανάγκη να σου γράψω.Αν ο όγκος που έχεις είναι κρανιοφαρυγγίωμα (ή τουλαχιστον υποψία αυτού, αφου από ό,τι καταλαβαίνω δεν υπάρχει βιοψία) τα πράγματα δεν είναι τόσο τραγικά όσο τα περιγράφεις..καταλαβαίνω το σοκ, γιατί από τη μια μέρα στην άλλη ήρθες αντιμέτωπη με πολλούς ιατρούς, διαφορετικές διαγνώσεις, επιπλοκές κ σκέψεις για το μέλλον..αλλά πίστεψε με υπάρχουν κακοήθεις όγκοι του εγκεφάλου που έχουν πολύ κακή πρόγνωση κ πολυ μικρό προσδόκιμο ζωής. Δε στο λέω για παρηγοριά, αλλά από κάπου πρέπει να πάρεις δύναμη αυτή τη στίγμη.Κ ναι, το κρανιοφαρυγγίωμα είναι μια χρόνια ασθένεια, είναι tricky η θεραπεία, αλλά είναι ένας καλοήθης όγκος κ οι ασθενείς ζουν πολλά χρόνια με αυτόν και έχουν μια καλή ποιότητα ζωής..Δεν ξέρω φυσικά πόσο μεγάλος ειναι όγκος κ τι ακριβώς διηθεί, αλλα το βασικότερο είναι να βρεις έναν καλο νευροχειρουργό -ειδικό σε όγκους υπόφυσης/υποθαλάμου γιατί αυτό θα μειώσει κ τις επιπλοκές κ τις τυχόν μελλοντικές θεραπείες..Ο όγκος τις πιο πολλές φορές δε χειρουργείται ολόκληρος, ακριβώς για να σωθεί οσο πιο πολύς φυσιολογικός ιστός γίνεται..Η μερικη υποθαλαμική/(πρόσθια) υποφυσιακή ανεπάρκεια είναι αρχικά μια σοκαριστική διάγνωση αλλά με σωστές οδηγίες και με έναν καλό ιατρό κ συνοδοιπόρο θα τα καταφέρεις..οι περισσοτεροι ασθενείς μαθαίνουν να ζουν μ αυτήν κ συχνά έρχονται με συμβουλές προς εμάς τους ιατρούς..όλες οι ορμόνες της υπόφυσης μπορούν να υποκατασταθούν κ στην πορεία της ασθένειας οι δόσεις είναι σχετικά σταθερες, με εξαίρεση την κορτιζόλη που προσαρμοζεται σε καταστασεις στρες. 2-3 μήνες μετά το χειρουργειο πρεπει να γινουν τα απαραίτητα ενδοκρινολογικά τεστ στα πλαίσια μιας νοσηλείας στο νοσοκομείο..Αμέσως μετα το χειρουργείο κάποιες ορμονες (συνήθως κορτιζολη, T4) θα χορηγηθούν τυφλα μέχρι να γίνει η τελική διάγνωση..Η ολική υποθαλαμική ανεπάρκεια/ (οπίσθια) υποφυσιακή ανεπάρκεια που συνοδεύεται απο τον αποιο διαβήτη κ την υποθαλαμική παχυσαρκία- κ κυρίως η τελευταία είναι πιο σπάνια..εγω είχα μεχρι τώρα 2 ασθενείς από τους πολλούς με υποφυσιακό όγκο! Μη σκέφτεσαι το χειρότερο σενάριο, δεν έχει νόημα, ακόμη δεν εχει κριθεί τίποτα. Αφού ο όγκος έχει επαφή με το οπτικό χίασμα έχεις ένδειξη χειρουργίου..Στα χέρια ενός καλού χειρουργού -το επαναλαμβάνω, γιατί είναι πολύ βασικό- είναι πολύ σπάνιο να υπάρξει περαιτέρω βλαβη του οπτικού νεύρου, αν κ οι ιατροί σε προειδοποιούν κ γι αυτο.., οπως πάντα για όλα τα χειρότερα σενάρια..Στην πορεία χρειάζεσαι ορμονικό κ ακτινολογικό έλεγχο σε τακτά χρονικά διαστήματα, τα οποία θα αραιώνουν αν είσαι σταθερή κ καλα ρυθμισμένη..κ σίγουρα συνοδηγούς, ενδοκρινολόγο-νευροχειρουργο-οφθαλμίατρο κ τους δικούς σου ανθρώπους.. Ένα βήμα τη φορά κ όλα θα γίνουν..Ελπίζω οι φόβοι σου να έχουν λίγο μετριαστεί.. , και τουλάχιστον να πέρασε το χειρουργείο, για να έχεις μια πρώτη εικόνα.Ελπίζω να σε βοήθησα έστω κ λίγο..Σου εύχομαι καλή τύχη, καλή αναρρωση..κ κυρίως πολλή δύναμη..απέκτησες μια χρόνια διαγνωση απο τη μια μέρα στην άλλη, αλλά είναι αντιμετωπίσιμη.Yγ. Τη Γερμανία όντως μην την απορρίψεις αμέσως..αν χρειαστείς κάτι γράψε μου! Ή έστω στείλεμας νέα μέσω της στήλης!
Υπάρχουν σπουδαίοι άνθρωποι που διαβάζουν αυτή τη στήλη,οι οποίοι δίνουν το παρόν όταν είναι απαραίτητο.Πολύ χαίρομαι γι αυτό.Χάρις σ εσένα αυτή η κοπέλα,θα νιώσει πολύ καλύτερα.
#2 Θα ήθελα πραγματικά να διαβάσουν τον προβληματισμό σου, οι κατά καιρούς γράφουσες άρθρων, που με τόση ευκολία επικρίνουν μια σύζυγο με παιδί που ενώ γνωρίζει την απιστία, προσπαθεί να βρει λύσεις προπάντων για το καλό του παιδιού της. Που αποκαλούν "βολεμένη" και "άβουλη" μια γυναίκα, που προσπαθεί να ζυγίσει μια απόφαση που - σε μικρό ή μεγάλο βαθμό- θα σηματοδοτήσει την συναισθηματική εξέλιξη του παιδιού. Θα σε συμβούλευα να προχωρήσεις μπροστά καλή μου. Γιατί κανένα παιδί δεν αξίζει έναν επικριτικό και απόντα πατέρα. Γιατί καμία γυναίκα δεν αξίζει τα "ίσως μεν αλλά" σε ό, τι αφορά την υπόστασή της σαν γυναίκα, σύζυγος, μητέρα. Μην επιτρέψεις συμπεριφορές που θίγουν την αξιοπρέπεια και την συναισθηματική ασφάλεια του παιδιού σου. Είναι δύσκολο μεν να πάρεις μια απόφαση που φαινομενικά "χαλάει" έναν γάμο, ο γάμος αυτός όπως τον περιγράφεις ωστόσο, είναι ήδη δυσβάσταχτος και επαχθής τόσο στην δική σου προσωπικότητα και αξιοπρέπεια, όσο -και κυριότερο - του παιδιού σου. Δεν γνωρίζω εάν ο σύζυγός σου είναι φλεγματικός και κρυψίνους, απ ό, τι μας λες ωστόσο διακρίνω έναν τοξικο νάρκισσο που δεν υπολογίζει καμία ευθύνη και συνέπεια μπροστά στην προσωπική του ικανοποίηση.Καλή τύχη.# Κατ κοπέλα μου, διάβασα πολλές φορές όσα έγραψες. Θα μπορούσε να τα έχει γράψει αγαπημένο μου πρόσωπο, που δυστυχώς δεν είναι πια μαζί μας (λόγω διαφορετικής φύσης και μορφής της ασθένειας). Καταλαβαίνω απόλυτα τους φόβους σου. Κανένας δεν γνωρίζει βλέποντας μιαν άγνωστη για τα επιπλέον κιλά, την απουσία φρυδιών-βλεφάρων και πολλών συνεπειών ακόμα που προκύπτουν από τέτοιου είδους θεραπείες. Ούτε και μπορεί να καταλάβει αν μια γυναίκα κρατάει την περούκα μην γλιστρήσει απ τον ιδρώτα. Ξέρεις όμως κάτι; Τίποτα απ όλα αυτά δεν μετράει! Τίποτα! Είναι η ζωή σου κορίτσι μου και θα βγεις νικήτρια και μόνο αυτό μετράει. Η ζωή σου. Το γεγονός ότι το ανακάλυψες νωρίς και ότι μπορεί να γίνει επέμβαση. Η αγάπη της οικογένειάς σου. Η αγάπη του συντρόφου σου. Κι αυτή η αγάπη δεν θ αλλάξει, πίστεψέ με. Αυτό που λαχταράνε είναι να βγεις νικήτρια και να συνεχίσεις την ζωή σου, παλεύοντας για το καλύτερο. Αγνοώντας βλέμματα, σχόλια, υπονοούμενα απ τον οποιονδήποτε άσχετο. Είναι η αγάπη των γύρω σου που θα τα σβήσει όλα, η στήριξη απ όσους σε αγαπάνε, η αγκαλιά του συντρόφου σου που στα μάτια του είσαι ό, τι πολυτιμότερο έχει. Όχι τα κιλά. Όχι το τι θα πει ο κάθε άγνωστος, ο κάθε άσχετος με την ζωή και τα όνειρά σου. Ελπίζω να μας διαβάζεις και να έχουμε σύντομα νέα σου.
#7 Αγαπημένη μου Κατ. Φαντάζομαι ότι ήδη θα έχεις κάνει το χειρουργείο σου και εύχομαι ολόψυχα όλα να πήγαν καλά! Θα ήθελα να σου πω κάτι που λογικά το έχεις ακούσει πολλές φορές από τους γιατρούς σου: κάθε άνθρωπος αντιπροσωπεύει το δικό του, το ολόδικό του 100% αναφορικά με την εμφάνιση μιας επιπλοκής ή ενός ανεπιθύμητου συμβάματος. Τα στατιστικά στοιχεία είναι αναγκαία για τη συστηματοποίηση της γνώσης και φυσικά για να μπορεί να υπάρχει πλήρης ενημέρωση στον ασθενή, και ως εκ τούτου έγκυρη συναίνεσή του για τη θεραπεία στην οποία θα υποβληθεί. Κανένας όμως δεν μπορεί να μαντέψει από πριν ότι θα παρουσιάσεις κάποιο από τα πιθανά παρελκόμενα προβλήματα. Παρόλα αυτά, αν τύχει να πάρουν τέτοια τροπή τα πράγματα, θα ήθελα να ξέρεις ότι γίνονται πολύ σπουδαίες προσπάθειες τόσο σε ερευνητικό όσο και σε κλινικό επίπεδο προς την κατεύθυνση της αντιμετώπισης ακόμα και της υποθαλαμικής παχυσαρκίας. Για παράδειγμα, η ορμόνη λεπτίνη, που ρυθμίζει το μεταβολισμό και την πρόσληψη τροφής ανάλογα με τα ενεργειακά αποθέματα του οργανισμού, έχει δράσεις καθοριστικές στη γονιμότητα, τη θυρεοειδική λειτουργία και την οστική πυκνότητα. Για την ώρα -απ' όσο μπορώ να γνωρίζω τουλάχιστον- δεν έχουν ακόμη συντεθεί αγωνιστές των υποδοχέων της λεπτίνης, κι έτσι δεν την έχουμε δει να ξεδιπλώνει τη σπουδαιότητά της ως ρυθμιστής των υποθαλαμικών μηχανισμών του ελέγχου της όρεξης. Παρόλα αυτά, η αντίσταση του ανθρώπινου οργανισμού σ' αυτήν δεν είναι και τόσο αδιάρρηκτη: σε μια κλινική μελέτη που διενεργήθηκε σε 47 παχύσαρκες γυναίκες για 24 εβδομάδες, η λεπτίνη δόθηκε στις μισές και στις υπόλοιπες δόθηκε placebo. Το αποτέλεσμα ήταν η πρώτη ομάδα να χάσει 7,1 κιλά, ενώ η δεύτερη μόλις 1,4. Με το παράδειγμα που χρησιμοποίησα θέλω μόνο να πω ότι η επιστήμη μάς εκπλήσσει διαρκώς και πολύ ελπιδοφόρα μηνύματα λαμβάνουμε σε πολύ τακτική βάση. Ίσως η λύση τελικά να μην προέλθει από αυτή την ορμόνη, αλλά είμαι πολύ αισιόδοξη ότι θα μάθουμε σύντομα καλά νέα. Θα χρησιμοποιήσω ένα άλλο παράδειγμα για το τέλος για να δικαιολογήσω την αισιοδοξία μου. Τελευταία χρησιμοποιούνται βιολογικοί παράγοντες στη νόσο του Crohn. Όσο πιο έγκαιρα χορηγηθούν, τόσο μεγαλύτερη θα είναι η τροποποίηση στην εξέλιξη της νόσου και τελικά στην ποιότητα ζωής του πάσχοντα. Περιμένουμε νέα σου σύντομα και σου στέλνουμε όλοι τις ευχές μας και μια μεγάλη αγκαλιά!
#7 Αγαπημένη μου Κατ. Φαντάζομαι ότι το χειρουργείο θα έχει γίνει ήδη και ελπίζω όλα να πήγαν καλά! Αυτό που θα ήθελα να σου πω -που εικάζω ότι το έχεις ακούσει πολλές φορές από τους γιατρούς σου- είναι ότι ο κάθε άνθρωπος αντιπροσωπεύει το δικό του, το ολόδικό του 100% αναφορικά με την εμφάνιση επιπλοκών και ανεπιθύμητων συμβαμάτων. Τα στατιστικά ποσοστά είναι αναγκαία για τη συστηματοποίηση της γνώσης και φυσικά για να μπορεί να υπάρχει πλήρης ενημέρωση στον ασθενή, και ως εκ τούτου έγκυρη συναίνεση από αυτόν για την υποβολή του στη θεραπεία. Κανένας όμως δεν μπορεί να μαντέψει αν όντως εσύ θα εμφανίσεις κάποιο από τα παρελκόμενα προβλήματα. Ακόμα όμως κι αν συμβεί αυτό, θα ήθελα να ξέρεις ότι καθημερινά γίνονται μεγάλες προσπάθειες τόσο σε ερευνητικό όσο και σε κλινικό επίπεδο
#7 η ιστορία σου με άγγιξε πολύ, θαυμάζω απεριόριστα τη δύναμή σου και δίνεις ένα δυνατό μάθημα ζωής σε όλους μας. Φοβάμαι οτι ό,τι και να σου πώ θα είναι λάθος όπως είπε και η Λένα. Ειμαι σίγουρη οτι οι κοντινοί σου ανθρώποι σε αγαπάνε πολύ και θα είναι χαρά τους να είναι δίπλα σου. σου εύχωμαι καλή ανάρρωση και σου στέλνω πολλύ πολλύ αγάπη και μια αγκαλιά! Περιμένουμε νέα σου!
#7 Λοιπόν θα σου γράψω τα εξής: Κατ αρχήν ένα βήμα κάθε φορά. Τώρα προέχει η επέμβαση.Καλή τύχη και καλή ανάρρωση.Να φροντίσεις να εξασφαλίσεις όσο μπορείς,εσύ γνωρίζεις βάσει των ιατρικών δεδομένων,μία περίοδο ανάρρωσης με την μέγιστα ιατρικά επιτρεπόμενη,ήπια ,ευχάριστη κατά το δυνατόν δραστηριότητα .Κάποιος έγραψε για βιβλία,δεν είμαι σίγουρη ότι θα είναι εφικτό να διαβάσεις τόμους σε πρώτη φάση,αλλά επιτραπέζια ίσως να μπορείς να παίξεις.Μπορείς να ζωγραφίζεις επίσης,ή να βάζεις άλλους να σου διαβάζουν σε πρώτη φάση.Επίσης υπάρχουν τα audio books και στα ελληνικά.Ψαξτο. Δίπλα σου θα χρειαστείς ανθρώπους ευχάριστους και επινοητικούς.Όχι συννεφιασμένες φατσες,μην τους αφήσεις να πλησιάσουν καν,ξεκομμένο από την αρχή.Έχω να σου κάνω μια πρόταση επί της ουσίας της υπόθεσης: Πάρα πολύ καλοί νευροχειρουργοι είναι στο Νοσοκομείο Karolinska στη Στοκχόλμη.Το Karolinska έχει γραφείο ανταπόκρισης στην Αθήνα,έχει site στο ίντερνετ και μπορείς να γράψεις στα Αγγλικά φυσικά.Θα μπορούσες να ζητήσεις μία δεύτερη εκτίμηση από αυτούς.Θα είναι ένα θέμα το οικονομικό,αλλά ,σε πρώτη φάση,τίποτα δεν χάνεις να επικοινωνήσεις.Βεβαια αν έχεις ήδη κανονίσει τα του χειρουργείου, εννοειται ότι δεν θα χάσεις περαιτέρω χρόνο. Μπορείς να κάνεις μία νύξη στους γιατρούς σου πάντως για το συγκεκριμένο Νοσοκομείο. Επίσης,πολύ καλούς νευροχειρούργους ,(λόγω πολέμων!),βρίσκεις και στο Ισραήλ.Ενδεχομένως σ αυτό να μπορούσαν να σε βοηθήσουν οι Έλληνες που ζουν ήδη εκεί,στο Τελ Αβιβ και στην Ιερουσαλήμ,μέσω Πρεσβείας και δια της ελληνικής κοινότητας και της Εκκλησίας. Υποτίθεται ότι σ αυτές τις περιπτώσεις κινητοποιούνται και βοηθάνε.Και στις δύο χώρες ,η νευροχειρουργική είναι έτη φωτός μπροστά,για διαφορετικούς λόγους σε κάθε χώρα.Σε κάθε περίπτωση, δεν χάνεις τίποτα να πάρεις πληροφορίες ,όχι για να ακυρώσεις προγραμματισμένο χειρουργείο, αλλά για να έχεις στο μυαλό σου ότι υπάρχουν κι άλλες εναλλακτικές. Δεν ξέρω αν έψαξες προς τα εκεί και δεν σου εγγυάται κανείς ότι εκεί θα λυθεί το πρόβλημα,απλά να γνωρίζεις.Να θυμάσαι ότι ,πολλές φορές,τα πράγματα μπορεί να έχουν και λίγο καλύτερη πορεία από αυτήν που έχουμε στο μυαλό μας. Επικεντρώσου στα θετικά που σίγουρα έχεις ήδη εντοπίσει. Υπάρχουν απίστευτες ιστορίες επιβίωσης. Να κανείς ένα βήμα κάθε φορά. Θα σε σκεφτόμαστε.
#7Γλυκο μου κοριτσι, ειμαι επαγγελματίας υγείας, αλλα δεν γνώριζα πολλα για το κρανιοφαρρυγγιωμα. Βρηκα καποιες πληροφοριες κ απ'αυτα που αναφέρεις κι εσυ και σε βρισκω αρκετά ενημερωμενη, οντως εμπλέκονται περισσοτερα απο ενα συστηματα κι αυτο μαλλον ειναι το δυσκολότερο σενάριο, αλλα, ειναι κατι απο το οποιο επιβιώνεις! Μπορει οι καταστάσεις που αναφέρονται να μην αφορούν σε ολες τις περιπτώσεις, μπορει να ειναι πιο ήπια, μπορει και να μην υπαρχουν καποια προβλήματα καθολου. Εγω θα σου ευχηθώ καλη τυχη, να πανε ολα καλα και με τις μικρότερες απώλειες, σου ευχομαι δύναμη και μια ζωη που θα συνεχίσεις να απολαμβάνεις και να τη ζεις γεμάτη με αγαπη, οτι κι αν γινει. Θα χαρω να διαβασω μήνυμα σου. Εχεις πολλη συμπαράσταση απο τη στήλη.
#7, Αγαπητή Κατ, εαν ακόμη δεν εχεις κάνει την εγχείρηση, ειλικρινά μην απορρίπτεις την ιδέα της Γερμανίας, το πανεπιστημιακό νοσοκομείο του Tübingen ειδικεύεται σε τέτοιες περιπτώσεις και έχει τον κατάλληλο εξοπλισμό και κάποιους από τους κορυφαίους νευροχειρούργους στον κόσμο. Αν υπάρχει κάποια πιθανότητα η εγχείρησή σου να έχει λιγότερες αρνητικές επιπτώσεις, εκεί θα την έχεις την ευκαιρία. Αν χρειαστείς πληροφορίες ή καποια βοήθεια επ' αυτού, γράψε μου!Σε κάθε περίπτωση, σου εύχομαι καλή ανάρρωση και όλα να πάνε καλά!
#7 Κατ, όσον αφορά τον καρκίνο και τους όγκους στον εγκέφαλο, θυμήθηκα τον Hamer, τον γιατρό που πρωτοείπε ότι ο καρκίνος συνδέεται πάντα με εσωτερικές, ανείπωτες συγκρούσεις. Διάβασε για αυτόν και για το New Medicine και προσπάθησε να αντιμετωπίσεις ολιστικά αυτό που σου συμβαίνει: μυαλό-ψυχή-σώμα, ασθενούν μαζί. Όλα αυτά σου συνέβησαν για κάποιο λόγο, η ρίζα του προβλήματος δεν είναι μόνο σωματική, και εκεί έκανες ό,τι μπορούσες. Ψάξου.
Προσοχή στο κενό μεταξύ ιατρών και new age τσαρλατάνων.Και όχι όλα αυτά δεν συνέβησαν για κάποιο λόγο. Η κοπέλα απλά ήταν πολύ πολύ άτυχη και φαίνεται να χειρίζεται το γεγονός με αξιοπρέπεια και αξιοθαύμαστη ψυχραιμία. Εσύ τι ακριβώς της λες;
Hamer?Όσο κι αν πάσχει η mainstream ιατρική, θεωρώ πως η γράφουσα δεν έχει ανάγκη από ψευδοεπιστημονικές θεωρίες και από ψεκασμένα τύπου: «οι Εβραίοι δεν πεθαίνουν από καρκίνο και σκοπό έχουν να ξεπαστρέψουν τους μη Εβραίους» και: «βελόνες χρησιμοποιούνται στην χημειοθεραπεία με σκοπό να ‘φυτέψουν’ τσιπς στον οργανισμό τα οποία είναι ικανά να ενεργοποιηθούν από δορυφόρους και να σκοτώσουν τους ασθενείς». ‘Έλεος!
Αχ τι άλλες μαλακίες θα ακούσεουμε... Κρίμα που δε μπορώ να πατήσω το ΟΧΙ άπειρες φορές. Μήπως θες να μας πεις και ότι όταν πέφτουμε και χτυπάμε το γόνατό μας παθαίνουμε και μανιοκατάθλιψη μια που μυαλό-ψυχή-σώμα ασθενούν μαζί?Η ρίζα του προβλήματος στον καρκίνο είναι είτε σωματική και απλά είσαι η περίπτωση, είτε μπορεί να έχεις γονιδιακή προδιάθεση, είτε να έχεις εκτεθεί σε άπειρες δόσεις ιονίζουσας ακτινοβολίας (CT πχ) και έχει προκαλέσει καρκίνο. Εσύ απλά της λες μαλακιούλες να περνάει η ώρα (επαναλαμβάνομαι, το ξέρω, αλλά δεν αντέχω, θες να τα ακούσεις).Αγαπητό 7, μπράβο για την αξιοπρέπειά σου και τον τρόπο που το χειρίζεσαι, και που έχεις το σθένος και τα γράφεις όπως είναι, μπας και βάλουμε λίγο μυαλό οι υπόλοιποι μερικές φορές, που το μόνο που ανησυχούμε είναι γιατί δεν έστειλε καληνύχτα πριν πάει για ύπνο ή γιατί δε μας μιλάει η τάδε φίλη μας. Και να τυπώσεις μπλουζάκι ότι είσαι cancer survivor, μη σου πω να αρχίσεις και κάποιο fundraising charity επί τούτου, αλλά δυστυχώς δεν είναι στην κουλτούρα μας. Εν πάση περιπτώσει, μπράβο σου για το θάρρος σου.
ellinikahoaxes.gr : "Καταρρίπτεται.Ο Δρ.Χάμερ “ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΤΕΛΟΣ”…Η χημειοθεραπεία είναι μια απάτη!"http://ellinikahoaxes.gr/2014/06/02/%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CF%81%CF%81%CE%AF%CF%80%CF%84%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CE%BF-%CE%B4%CF%81-%CF%87%CE%AC%CE%BC%CE%B5%CF%81-%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CF%83-%CF%84%CE%B5/
ellinikahoaxes.gr : "Καταρρίπτεται.Ο Δρ.Χάμερ “ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΤΕΛΟΣ”…Η χημειοθεραπεία είναι μια απάτη!"http://ellinikahoaxes.gr/2014/06/02/%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CF%81%CF%81%CE%AF%CF%80%CF%84%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CE%BF-%CE%B4%CF%81-%CF%87%CE%AC%CE%BC%CE%B5%CF%81-%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CF%83-%CF%84%CE%B5/
Αγαπητο 3 Νομιζω οτι ισχυει αυτο που λεει η Λενα αλλα οτι δεν ειναι το μονο που συμβαινει.Παντως δεν εισαι αντικομφορμιστρια ,αληθεια ,πιστεψε μας.Βρισκουμε τοσες πολλές δικαιολογίες πράγματι ,για να δικαιολογήσουμε τον εγωισμό μας,οτι θέλουμε κατι και πρέπει να γίνει επειδή το θέλουμε.Και μποστα στον εγωισμο μας και στην μικροσκοπικη πιθανοτητα να μας γυρισει το φύλλο ,δεν υπολογίζουμε τίποτα.Ούτε και τον ευατό μας,τον μόνο ανθρωπο που έχουμε πραγματική υποχρεωση να προστατευουμε no matter what.Aυτό που κανεις ειναι τζόγος.Ποντάρεις τα αισθήματα σου και την ενδεχόμενη απογοητευση ,στην πιθανότητα την 49983306η φορα να γυρισει και να σου πει ''Εισαι η μία ,σ'αγαπω για πάντα''.Εχεις προσέξει ομως που καταλήγουν οι τζογαδόροι.Στην ψαθα.Η πραματικη ψαθα θα ειναι οταν ο εαυτός σου γυρίσει και σου πει ''δεν με προστάτεψες,δεν με φρόντισες,δεν μου εδωσες την αξια που μου αξιζει,με απογοητευσες'' .Πρόσεχε,ειναι μεγαλο το τιμημα που σου φαινεται τωρα απλως ''α κανω μια ζαβολια''.
#2 Βρε παιδί μου θα διαφωνήσω για το περίφημο βάρος της απόφασης! Τι σημαίνει αυτό? Οι ώριμοι, υπεύθυνοι άνθρωποι παίρνουν το βάρος της απόφασης συχνά και ειδικότερα όταν βρίσκονται απέναντι σε ανθρώπους ανώριμους και παρτάκηδες. Δεν είναι εύκολες οι αποφάσεις αλλά όταν όλα τα στοιχεία είναι μπροστά σου και πρέπει να ενεργήσεις το κάνεις. Διότι υπάρχουν πολλοί που εκμεταλλεύονται αυτή την "ενοχή" ότι θα φέρεις το βάρος μόνη-ος και σε κρατούν σε κατάσταση αναμονής ώσπου να βολευτούν οι ίδιοι, έτσι ή αλλιώς. Αρκεί που εσύ μέσα σου γνωρίζεις πως πήρες τη σωστή απόφαση, αν κι εδώ που τα λέμε εγγυήσεις δεν υπάρχουν για καμιά, είτε μείνεις είτε φύγεις.
#2 Για κάποιο λόγο,ο σύζυγος θεωρεί εαυτόν ακαταμάχητο και έχει την φρούδα ελπίδα ότι η συγκεκριμένη παράλληλη σχέση θα εκπληρώσει τις ματαιωμένες από τον γάμο προσδοκίες του. Ουσιαστικά πρέπει να τα βάλει με τον εαυτό του που άφησε τα πράγματα να φθαρούν τόσο πολύ, χωρίς να κάνει προσπάθεια να διορθώσει την κατάσταση.Και μόνο το γεγονός ότι δεν πολυπροβληματίζεται για το θέμα του παιδιού,αλλά κινήθηκε υπογείως για να εξασφαλίσει την συνέχεια της παράλληλης σχέσης λέει πολλά.Γιατί αναφέρεις ότι το παιδί έχει μέτρια επίδοση στο σχολείο;Είναι ένα από τα προβλήματα του συζύγου; Εξοργίζομαι με τέτοιους τύπους. Εαυτουλης και ανεπαρκής συναισθηματικά ο ίδιος,φορτώνει την ανικανότητα του ν αγαπήσει στους άλλους.Τόσο επιδερμικός είναι.Προέχει το παιδί και η δική σου ηρεμία.Όταν η μικρή την οποία υποτίθεται ηράσθη σφόδρα ,θα τον πάρει χαμπάρι,θα απομακρυνθεί με την ταχύτητα του φωτός.Τους άστοργους ανθρώπους δεν τους θέλει κανείς.Κι εσύ μπορείς να ξαναφτιάξεις την ζωή σου κάποια στιγμή ,με άλλον άνθρωπο,πιο δοτικό συναισθηματικά.
#1 Ανάμεσα σε όλα αυτά τα αρνητικά υπάρχει κάτι πολύ θετικό που τα επισκιάζει και αυτό είναι η στήριξη που έχεις από το σύντροφό σου. Είναι πολύ θετικό το ότι δεν αφήνει τη μητέρα του να μπλέκεται στο τι κάνετε στη ζωή σας
#2Ώρες ώρες παν διαβάζω τέτοιες ερωτήσεις, σκέφτομαι πόσο συχνά "διαβρώνονται" οι ανθρώπινες σχέσεις ρε γαμώτο κ ειλικρινά αυτό το δεδομένο κάποιων ανδρών ότι μπορεί να γυρίσουν στη σύζυγό αφού έχουν κάνει τα μύρια όσα ή ότι αν γεράσω μην με πετάξεις πραγματικά με ξεπερνάει!!!!να πάνε στον αγύριστο!