Αγαπημένη μου Suki, σε ευχαριστώ για το αστείρευτο γέλιο σου, τη ζεστασιά και τη φιλία σου — σεπαρακαλώ διάβασε αυτό το τηλεγράφημα· μόλις προσγειωθώ τα ξημερώματα, ας συναντηθούμε γιαGalbitang.

—Oscar Murillo, αφιέρωση στην Suki Seokyeong Kang (1977–2025)

 

Η έκθεση Ένα Τηλεγράφημα στην αγαπημένη μου Suki συνεχίζει μια ακολουθία πρόσφατων εκθέσεων του Murillo, όπως η The flooded garden στην Tate Modern του Λονδίνου (2024) και η Espíritus en el Pantano, η οποία εκτίθεται παράλληλα στο Museo de Arte Contemporáneo de Monterrey, στο Μεξικό, μέχρι τις 10 Αυγούστου 2025. Σε αυτά τα πρότζεκτ, οι θεσμικοί χώροι μεταμορφώθηκαν σε πεδία συλλογικής έκφρασης, προσκαλώντας τους επισκέπτες να κάνουν τις δικές τους καλλιτεχνικές παρεμβάσεις, εγγραφές και επικαλύψεις, στους -επικών διαστάσεων-καμβάδες που ήταν τοποθετημένοι σε όλο τον χώρο.

 

Μέσω αυτής της συμμετοχικής διαδικασίας, το μουσείο μετατρέπεται σε κοινωνική αρένα, υπογραμμίζοντας ορατά τις δυνατότητες και τις προκλήσεις της συλλογικότητας, της επικοινωνίας και της κοινής κουλτούρας. Στην έκθεση Ένα Τηλεγράφημα στην αγαπημένη μου Suki, ο Murillo στοχάζεται πάνω στη δυναμική και την ευθραυστότητα της επικοινωνίας μέσω της δημιουργίας ιχνών. Μια και μόνο χειρονομία πάνω σε μια επιφάνεια την ενεργοποιεί, φορτίζοντάς την με ενέργεια που μπορεί να αντηχήσει, να σβηστεί ή να επεκταθεί από κάποιον άλλον. Αυτές οι ιδέες της διάχυσης, της ανταλλαγής, της σύνδεσης και της ρήξης αποκτούν ιδιαίτερη σημασία στο σημερινό πολιτιστικό και πολιτικό κλίμα.

 

Στην έκθεση περιλαμβάνονται, μεταξύ άλλων, έργα από τη σειρά Flight drawings (2012–), σχέδια σε χαρτί που ο καλλιτέχνης δημιουργεί ενώ ταξιδεύει αεροπορικώς. Ορίζονται από την οικονομία των υλικών τους και εκτελούνται είτε σε μικρά φύλλα χαρτιού είτε σε μεγαλύτερα, τα οποία έχουν διπλωθεί και ξαναδιπλωθεί. Τα εργαλεία -στυλό, μολύβι και καρμπόν- είναι ελάχιστα, και ο Murillo δουλεύει και στις δύο πλευρές του χαρτιού, δημιουργώντας πυκνές, πολυεπίπεδες συνθέσεις όπου λέξεις και σημάδια αλληλοκαλύπτονται. Τα σχέδια είναι οικεία αλλά αβίαστα· εμπνευσμένα από τον αυτοματισμό, επιτρέπουν στη χειρονομία να λειτουργήσει ως μια απελευθερωμένη μορφή επικοινωνίας. Αυτή η ιδέα διαπνέει επίσης μια επιλογή εικαστικών βίντεο με τίτλο Echoing Spirits (2022–), τα οποία αποτυπώνουν περφόρμανς των τελευταίων τριών ετών, κατά τις οποίες τα Flight drawings του Murillo χρησιμοποιήθηκαν ως εργαλεία ενεργοποίησης, θυμίζοντας παρτιτούρες μουσικής.Παράλληλα, παρουσιάζονται και αρκετά ζωγραφικά έργα από τη σειρά Telegram (2013–).

 

Τα έργα αυτά προέρχονται από το αρχείο ή το «σύνολο δεδομένων» του πρότζεκτ Frequencies, μιας φιλόδοξης πρωτοβουλίας που ξεκίνησε το 2013 και περιλάμβανε την τοποθέτηση καμβάδων σε σχολικά θρανία ανά τον κόσμο, επιφάνειες που με τον καιρό συγκέντρωσαν τόσο ασυναίσθητα όσο και σκόπιμα ίχνη των μαθητών. Στους οικείους πίνακες, που λειτουργούν ως καταγραφή αυτής της πολύπλευρής, ζωντανής εμπειρίας, ο Murillo “συντονίζεται” σε κάθε καμβά, δημιουργώντας έναν διάλογο ανάμεσα στις δικές του παρεμβάσεις και τις πολλαπλές επιστρώσεις με τα ίχνη των νεαρών συνεργατών του.Τέλος, μια επιλογή έργων από τη σειρά surge (social cataracts) (2018–) φέρνει στο προσκήνιο την κατάρρευση της επικοινωνίας. Σε αυτούς τους πίνακες, πυκνά πεδία από μπλε λαδοπαστέλ εφαρμόζονται στον καμβά σε σχηματισμούς που μοιάζουν με κύματα και πλημμυρίζουν την οπτική επιφάνεια. Το αποτέλεσμα είναι μια ζωγραφική «κατακλυσμού», την οποία ο Murillo έχει συνδέσει με την ικανότητα του νερού να αφανίζει, να σβήνει τα πάντα στο πέρασμά του.

 

Η καθαρότητα διαλύεται και η κατανόηση κλονίζεται, κι όμως μέσα σε αυτήν την καταστροφή αναδεικνύονται νέες δυνατότητες. Αν το νερό λειτουργεί ως δύναμη καταστροφής, υποδηλώνει ταυτόχρονα και την ανανέωση—τη δυνατότητα εξαγνισμού για μια νέα αρχή. Η θάλασσα, με τη σύνθετη φύση της, γίνεται ένα ιδιαίτερα ισχυρό σύμβολο στο ελληνικό πλαίσιο, συνομιλώντας με ένα έθνος που περιβάλλεται από το Ιόνιο, το Αιγαίο και τη Μεσόγειο Θάλασσα. Πράγματι, κάθε ενότητα έργων της έκθεσης ενσωματώνει αυτήν την αίσθηση δυναμικής και λανθάνουσας ενέργειας, προσφέροντας όχι λύσεις, αλλά μια υπνωτιστική αμφισημία μέσα από την οποία μπορούν να αναδυθούν νέα νοήματα, νέες ιδέες, νέες φωνές.