Ο σκύλος που πηγαίνει κάθε μέρα στην εκκλησία που κηδεύτηκε η ιδιοκτήτριά του, με την ελπίδα να την δει

Ο σκύλος που πηγαίνει κάθε μέρα στην εκκλησία που κηδεύτηκε η ιδιοκτήτριά του, με την ελπίδα να την δει Facebook Twitter
7

Ο ισχυρός δεσμός που αναπτύσσεται μεταξύ των σκύλων και των ανθρώπων που τους φροντίζουν είναι αδιαμφισβήτητος, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις η αφοσίωση των τετράποδων ζώων είναι πραγματικά απίστευτη.

Μία ιστορία βγαλμένη από ταινία κάνει το γύρω του διαδικτύου με έναν εφτάχρονο γερμανικό ποιμενικό πou ονομάζεται Ciccio. Η ιδιοκτήτρια του τετράποδου, Maria Margherita Lochi, απεβίωσε τον περασμένο Νοέμβριο και από τότε ο πιστός σκύλος επισκέπτεται καθημερινά τον ιερό ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο ιταλικό χωριό Donaci της Puglia. Εκεί πήγαινε για επτά χρόνια με την ιδιοκτήτριά του, που τον έπαιρνε μαζί της κάθε μέρα στον ναό - και εκεί τελέστηκε η κηδεία της, και αναγκάστηκε να την αποχαιρετήσει.

Ο σκύλος που πηγαίνει κάθε μέρα στην εκκλησία που κηδεύτηκε η ιδιοκτήτριά του, με την ελπίδα να την δει Facebook Twitter

Όπως αναφέρει το Huffington Post, ο σκύλος παραμένει σιωπηλός μέσα στην εκκλησία χωρίς να ενοχλεί τους πιστούς και τον ιερέα.

Το ζώο κατά την κηδεία της ιδιοκτήτριας του είχε ακολουθήσει το φέρετρο μέσα στον ιερό ναό και από τότε επιστρέφει καθημερινά με την ελπίδα ότι θα ξαναδεί την αγαπημένη του Maria.

It's Viral
7

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

5 σχόλια
δεν ξερω αν το προβλημα το εχω εγω η συμβαινει και στους αλλους, αλλα ειναι παραξενο γιατι καθε μερα διαβαζω και ακουω για περιπτωσεις ανθρωπων να σκοτωνονται να πεινανε η να ζουνε με αθλιες συνθηκες διαβιωσης-και ναι με πειραζει-αλλα μονο αντιστοιχες ειδησεις για αυτα τα πιστα ζωακια μου φερνουν δακρυα στα ματια..δεν ξερω..
νομίζω ότι είναι η ανιδιοτέλεια που ξεπερνάει την όποια νοημοσύνη που έχει ένα τετράποδο. Δηλαδή δεν περιμένεις σε καμία περίπτωση από έναν σκύλο να το κάνει αυτό, και όταν το κάνει, νιώθεις ότι ξεπερνάει τη φύση του, και αυτό είναι μεγαλείο ψυχής. Επίσης νομίζω ότι όταν βλέπουμε/διαβάζουμε ιστορίες πόνου illustrated, μας αγγίζουν 10 φορές παραπάνω. Όλα στο μυαλό μας είναι. Ο Άστεγος στο Σύνταγμα δεν έχει όνομα, δεν έχει φωνή, είναι απλώς "το τζάνκι". Όταν διαβάσουμε την ιστορία του Μάκη, του Νίκου, της Ελένης που αναγκαστήκανε να γίνουν άστεγοι, μαζί με κατάλληλη μουσική και οπτικό υλικό, λειτουργεί διαφορετικά ο εγκέφαλος.
υπάρχει και στην Αθη΄να μια παρόμοι ιστορία με μια σκυλίτσα ονόματι Ήρα. πριν αρκετά χρόνια η Ήρα με το αφεντικό της πήγαν στα Επείγοντα του Ιατρικού Κέτρου Αθηνών στο Μαρούσι. Το αφεντικό της Ήρας δυστυχώς απεβίωσε αλλά η Ήρα δεν έφυγε ποτέ από εκεί, περιμένοντας τον να επιστρέψει....Έτσι, τώρα πιά, χρόνια μετά η Ήρα είναι πλέον το σκυλί- μασκότ του Ιατρικού Κέντρου και την φροντίζουν οι εργαζόμενοι.