To Record Club δεν είναι απλώς ένα δισκάδικο

Το Record Club δεν είναι ένα δισκάδικο αλλά μια χρονοκάψουλα στο κέντρο της Αθήνας Facebook Twitter
«Έχουμε την πόρτα ανοιχτή και αν μπει κανείς και μείνει ευχαριστημένος, θα το πει στους φίλους του. Εμείς ένα πράγμα ξέρουμε να κάνουμε, τους δίσκους». Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO
0

Στο υπόγειο του αριθμού 36 της οδού Βουλής βρίσκεται ένα μέρος βγαλμένο κυριολεκτικά από τα ’60s − σίγουρα το έχεις προσπεράσει περπατώντας στο κέντρο.

Κατεβαίνεις τα σκαλιά, ανοίγεις την πόρτα, κοιτάς γύρω σου και βλέπεις βινύλια, καθρέφτες, κάτι που μοιάζει με πίστα κι έχει ρετρό καθίσματα − αυτό είναι το Record Club, ένα δισκάδικο που δεν έχει καμία σχέση μ’ αυτά που έχεις συνηθίσει. Είναι μια χρονοκάψουλα στο κέντρο της Αθήνας.

Το Record Club ξεκίνησε ως κλαμπ, τη δεκαετία του ’60. «Υπήρχε μια εστία νυχτερινής ζωής στην Κυψέλη, αλλά απευθυνόταν μόνο στη νεολαία. Σ’ αυτήν την περιοχή ήταν για τους πάντες. Είχε κλαμπ για όλα τα είδη − για νέους, ντισκοτέκ, πιο οικονομικά, μέχρι τα ακριβά, με τα μεγάλα ονόματα», μου εξήγησε ο ιδιοκτήτης, Μιχάλης Νέζης. «Από τα διακόσια κλαμπ, το μόνο εν ζωή είναι αυτό. Είναι λες και έγινε ένας σεισμός, και σε μια ολόκληρη πόλη να έμεινε ένα μόνο κτίριο».

Πριν από 17 χρόνια, ο Μιχάλης αναζητούσε χώρο για να φτιάξει ένα στούντιο ηχογραφήσεων «όχι κανονικό, σαν τα σημερινά. Κάπως “αντικανονικό”». Ήθελε ένα στούντιο αναλογικό, «όπως του ’50, του ’60 και του ’70». Με μεγάλες αίθουσες, να γράφουν όλοι οι μουσικοί, οι χορωδίες − γινόταν ένα λάθος και έπρεπε να γραφτούν όλα από την αρχή, όχι σαν σήμερα που κάθε μουσικός γράφει ψηφιακά το δικό του κομμάτι.

Σ’ αυτό το υπόγειο της οδού Βουλής, που κάποτε έσφυζε από ζωή, ένα ζευγάρι έχει δημιουργήσει κάτι νέο, που όμως επικεντρώνεται στο παλιό. Αυτή είναι η μαγεία του.

Αναζητούσε ένα μέρος που να ήταν κάποτε κλαμπ, ήταν απόλυτα σίγουρος γι’ αυτό. Οι λόγοι ήταν δύο και βασικοί: «Πρώτον, επειδή θα είχε προδιαγραφές που ταιριάζουν σε στούντιο. Είναι ψηλοτάβανο, έχει ηχομόνωση από την κατασκευή του. Κι έπειτα, για ψυχολογικούς λόγους − πάντα μου άρεσε η ιδέα να παίζω μουσική σε ένα κλαμπ».

Το Record Club δεν είναι ένα δισκάδικο αλλά μια χρονοκάψουλα στο κέντρο της Αθήνας Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO
Το Record Club δεν είναι ένα δισκάδικο αλλά μια χρονοκάψουλα στο κέντρο της Αθήνας Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO

Μάζεψε όλα τα περιοδικά διασκέδασης από εκείνη την εποχή, κατέγραψε όλες τις διευθύνσεις της Αττικής και πήγε παντού. Ήθελε να δει τι απέγιναν και βρήκε πως τα περισσότερα κτίρια δεν υπάρχουν καν το 2025. Αυτό της οδού Βουλής λειτουργούσε ως αποθήκη. Έναν χρόνο μετά, περνώντας τυχαία απ’ έξω, είδε ένα ενοικιαστήριο στην είσοδο − ήταν η ευκαιρία που δεν έπρεπε να χάσει.

Έπαιρνε κάθε μέρα στο τηλέφωνο της αγγελίας, τελικά έπιασε γραμμή, έκλεισε ραντεβού και, όταν μπήκε μέσα, έπαθε σοκ. Δεν είχε χαλάσει τίποτα − είχαν καλύψει απλώς τους τοίχους και το ταβάνι. Η οροφή είναι η ίδια με του 1964, οι τοίχοι δεν πειράχτηκαν ποτέ. Έπρεπε απλώς να γυρίσουν τον χρόνο πίσω, να «σκάψουν» το υλικό που προστέθηκε και να φτάσουν στο παλιό. Πήρε μισό χρόνο, όμως έγινε πραγματικότητα και λειτούργησε ως στούντιο για δεκαπέντε, περίπου, χρόνια. Μετά, μαζί με τη σύζυγό του, Έφη Αλεβίζου, αποφάσισαν να το κάνουν δισκοπωλείο.

Κοιτώντας γύρω σου, βλέπεις την πίστα που μεταμορφώθηκε σε καθιστικό για τους πελάτες. Βλέπεις το DJ Booth, το stage, στο οποίο μπορούν να γίνουν κανονικές συναυλίες, το στούντιο ηχογράφησης που βρίσκεται ψηλότερα.

Το Record Club δεν είναι ένα δισκάδικο αλλά μια χρονοκάψουλα στο κέντρο της Αθήνας Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO

Ο Μιχάλης και η Έφη περιποιούνται τα βινύλια πριν τα βάλουν στα ράφια (κι αυτά μόνοι τους τα έφτιαξαν, με τα χέρια τους). Είδα τη διαδικασία ενώ μιλούσαμε – καθαρίζουν το βινύλιο βαθιά, το βάζουν στο πικάπ για να βεβαιωθούν πως παίζει καλά, φροντίζουν το εξώφυλλο.

«Αυτό που κάνουμε είναι ένα undo. Πες το και συντήρηση έργου τέχνης. Για να φτάσουμε σε σημείο να το βάλουμε στο ράφι με τη ζελατίνα του και να το σφραγίσουμε, θέλουμε χρόνο − μπορεί να πάρει από δέκα λεπτά ως δύο ώρες, ανάλογα με τη δυσκολία».

Διαφήμιση δεν κάνουν − απλώς υπάρχουν στο Google κι έχουν ένα προφίλ στο Instagram που ανανεώνεται ελάχιστα. «Έχουμε την πόρτα ανοιχτή και αν μπει κανείς και μείνει ευχαριστημένος, θα το πει στους φίλους του. Δεν ξέρω τι θα κάνουν, αλλά θα το κάνουν αυτοί. Εμείς ένα πράγμα ξέρουμε να κάνουμε, τους δίσκους», μου είπε ο Μιχάλης.

Μαζί με την Έφη, μου εξήγησαν ότι σήμερα τα βινύλια είναι ένα είδος underground χόμπι. Απευθύνονται σε άτομα που έχουν πάθος με τη μουσική και θέλουν το παλιό, επειδή είναι φτιαγμένο με τις καλύτερες πρώτες ύλες. Το 2025, που κυριαρχεί το streaming, είναι πολύ δύσκολο να γραφτούν δίσκοι με τις σωστές προδιαγραφές − κι αυτοί που γίνονται έτσι, κοστίζουν ακριβά.

Στο Record Club όλα είναι μεταχειρισμένα. Ο Μιχάλης και η Έφη το λειτουργούν μόνοι τους − βρίσκονται εδώ 11 ώρες την ημέρα. Δεν υπάρχει συγκεκριμένο πελατολόγιο, το μαγαζί είναι ανοιχτό για όλους − από εφήβους που δεν έχουν ξαναδεί δίσκο να παίζει και τώρα μαθαίνουν το «σπορ» μέχρι συλλέκτες και τουρίστες.

To Record Club δεν είναι απλώς ένα δισκάδικο Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO
Το Record Club δεν είναι ένα δισκάδικο αλλά μια χρονοκάψουλα στο κέντρο της Αθήνας Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO
Το Record Club δεν είναι ένα δισκάδικο αλλά μια χρονοκάψουλα στο κέντρο της Αθήνας Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν/ LIFO

Υπάρχει κάποιος στόχος που θέλουν να φτάσουν; Επιχειρηματικά, θέλουν να προλαβαίνουν να γεμίζουν τα ράφια και να αντικαθιστούν αμέσως τα βινύλια που «φεύγουν». Προσωπικά, επειδή είναι κι οι δυο τους μουσικοί, θέλουν να γράψουν εκεί τα δικά τους έργα.

«Εμείς θέλαμε να σώσουμε τον χώρο που είχε ανάγκη για ζωή. Το στούντιο δεν έχει σταματήσει − μπήκε για λίγο στον πάγο. Αυτό θέλουμε, να συνεχίσει όταν όλο το πράγμα αρχίσει να ρολάρει», μου είπαν.

Σ’ αυτό το υπόγειο της οδού Βουλής, που κάποτε έσφυζε από ζωή, ένα ζευγάρι έχει δημιουργήσει κάτι νέο, που όμως επικεντρώνεται στο παλιό. Αυτή είναι η μαγεία του.

Record Club, Βουλής 36, Αθήνα 105 57

Μουσική
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

H βαθιά υπνωτική ενέργεια του DJ Nobu

Μουσική / H βαθιά υπνωτική ενέργεια του DJ Nobu

Κάθε σετ του είναι μια κατάδυση, μια αργή πτώση σε υποσυνείδητα μοτίβα, σε αχαρτογράφητους ήχους, σε σκοτεινούς διαδρόμους που παραπέμπουν περισσότερο σε τελετουργία παρά σε πάρτι. Ένας από τους σημαντικότερους DJ's της εποχής μας έρχεται στην Αθήνα για ένα βράδι.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
Χελμός

Μουσική / Χελμός: 30 στιγμές από το πιο «ψηλό» φεστιβάλ του καλοκαιριού

Στημένο στα 1.700 μέτρα, το 3ο Helmos Mountain Festival υποδέχτηκε μερικά από τα πιο αγαπημένα ονόματα της εγχώριας σκηνής, σε ένα τριήμερο που συνδύασε μουσική, φύση και κορυφές - κυριολεκτικά και μεταφορικά.
LIFO NEWSROOM
Μυρτώ Βασιλείου: «Μου έχουν πει υποτιμητικά "πες κανένα λαϊκό, αυτό τραβάει"»

Μουσική / Μυρτώ Βασιλείου: «Μου έχουν πει υποτιμητικά "πες κανένα λαϊκό, αυτό τραβάει"»

Η νέα φωνή της ελληνικής μουσικής είναι, όπως λέει, «λίγο καθαρίστρια, λίγο ιδιωτική υπάλληλος, λίγο τραγουδίστρια». Μόλις έκλεισε τα τριάντα, ετοιμάζεται να ανέβει ξανά στη σκηνή με τη Νατάσσα Μποφίλιου και δείχνει πως έχει πολλά να προσφέρει.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Tsoula Festival

Μουσική / Tsoula Festival: Το πιο φρέσκο νησιώτικο φεστιβάλ στήνεται στην Αστυπάλαια

Με όνομα εμπνευσμένο από το παραδοσιακό φυλαχτό του νησιού, το φεστιβάλ που οραματίστηκαν τρεις δημοσιογράφοι στρέφει τα βλέμματα στην «πεταλούδα του Αιγαίου» – και έχουμε αποκλειστικά το πλήρες πρόγραμμά του.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Ο Σαίξπηρ, η Αθήνα και ένα Καλοκαιρινό Όνειρο

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Ο Σαίξπηρ, η Αθήνα και ένα Καλοκαιρινό Όνειρο

Η Ματούλα Κουστένη μάς ξεναγεί στο «Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας» του Φέλιξ Μέντελσον που εμπνέεται από τον Σαίξπηρ και θα ζωντανέψει, όπως και στο κείμενο, «στην Αθήνα, μια καλοκαιρινή νύχτα».
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Στέφανος Αθανασίου

Μουσική / Στέφανος Αθανασίου: «Γράφω για τον έρωτα, ο οποίος δεν έχει φύλο, δεν έχει καταγωγή»

Ο νεαρός τραγουδοποιός από τα Γιάννενα δεν είχε σκοπό να πει δημοτικά, αλλά συνόδεψε τη θεία του, Παγώνα Αθανασίου, σε δύο νεο-παραδοσιακά τραγούδια της Ηπείρου που του προκάλεσαν ανατριχίλα.
M. HULOT
Voltnoi & Quetempo (STEGI.RADIO), Άκης Χοντάσης Επιμέλεια Μουσικού Προγράμματος «Μια ανοιχτή πρόσκληση σε μια μουσική και ιστορική περιπλάνηση»

Plāsmata 3 / Voltnoi & Quetempo, Άκης Χοντάσης: «Μια ανοιχτή πρόσκληση σε μια μουσική και ιστορική περιπλάνηση»

Το STEGI.RADIO γίνεται για τρεις εβδομάδες το σημείο συνάντησης στα Plāsmata 3 στο Πεδίον του Άρεως, με αμέτρητες ώρες μουσικής απ' όλο τον πλανήτη και συζητήσεις που αφηγούνται ιστορίες του κόσμου.
M. HULOT
H τριλογία του Bloody Hawk κλείνει με τον καλύτερο τρόπο

Μουσική / «Φθηνά Tricks 3»: H τριλογία του Bloody Hawk κλείνει με τον καλύτερο τρόπο

Με το «Φθηνά Tricks 3» ολοκληρώνεται η τριλογία του Έλληνα ράπερ, με τη θεαματικότερη ίσως άνοδο που έχει δει η ελληνική σκηνή – ένα άλμπουμ που δεν αφήνει πολλά περιθώρια σε όποιον ακούει ραπ να ισχυριστεί πως δεν του αρέσει.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΚΑΡΑΚΑΣΗΣ