Οκνηροί εργαζόμενοι, επαγγελματίες άνεργοι και αρπαχτικά εργοδότες

Οκνηροί εργαζόμενοι, επαγγελματίες άνεργοι και αρπαχτικά εργοδότες Facebook Twitter
Αναζητούνται συνθήκες για να γεννηθούν καλές θέσεις εργασίας.
24

«Δίνω 2.500 ευρώ τον μήνα και δεν βρίσκω μάγειρα» παραπονιόταν έντονα εστιάτορας τουριστικής περιοχής στην επαρχία, που διατηρεί μεγάλο και απαιτητικό μαγαζί με 5μηνη σεζόν.


Με έναν πρόχειρο υπολογισμό ο επιχειρηματίας ήθελε να βρει σοβαρό επαγγελματία που θα ήταν ικανοποιημένος με ετήσια έσοδα 12.500 ευρώ (άντε και με κάποια επιδόματα ανεργίας).


Σε αυτά τα χωράφια άναψε φωτιά μια πρόσφατη έρευνα της εταιρείας διάθεσης εργαζομένων Manpower, που είχε τίτλο «8 στους 10 Έλληνες εργοδότες δεν βρίσκουν εργαζόμενους».


Βγήκαν στην επιφάνεια στοιχεία, που δείχνουν ότι το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα έχει απαξιωμένες τις τεχνικές σχολές, σε αντίθεση με την υπόλοιπη Ευρωπαϊκή Ένωση. Κατά την έρευνα αυτή είμαστε οι τρίτοι χειρότεροι από τις χώρες που συμμετέχουν. Μια πλευρά του θέματος είναι ότι το εργατικό δυναμικό της χώρας δεν έχει τις ικανότητες που χρειάζεται η αγορά εργασίας.

Αντί να μπαίνουν κάποιοι στον πειρασμό να μιλάνε για τεμπέληδες ανέργους, είναι πιο δημιουργικό να στραφεί η συζήτηση σε αυτά που μπορεί να κάνει καλύτερα η χώρα για να γίνει πιο παραγωγική. 


Όπως σημειώνει ο Θοδ. Γεωργακόπουλος, είμαστε τελευταίοι στον «Ευρωπαϊκό Δείκτη Ικανοτήτων» του CEDEFOP (Οργανισμός της ΕΕ). Είμαστε και κάτω από τη βάση στο επίπεδο εγγραμματισμού του ενεργού πληθυσμού στον ΟΟΣΑ.


Έχουμε αρκετούς γονείς ακόμα που θέλουν να γίνουν τα παιδιά τους μηχανικοί-γιατροί-δικηγόροι, κι ας ξέπεσαν αυτές οι ειδικότητες αρκετά πριν από την κρίση – και επαγγελματικά και στο στάτους του «καλού γαμπρού». ΤΕΙ που έγιναν πανεπιστήμια βγάζουν «τεχνικούς γεωργικών μηχανημάτων», «στελέχη ιχθυοτροφείων» και τρέχα γύρευε τι ειδικότητες, με σχολές που έφτιαξαν πολιτικοί στα χωριά τους για να βολέψουν φίλους πανεπιστημιακούς και ιδιοκτήτες διαμερισμάτων.

Αυτό θέλουν οι εργαζόμενοι

Στο άκουσμα αυτών των στοιχείων ήταν πάρα πολλές οι αντιδράσεις εργαζομένων που θεωρούν ότι το ζήτημα είναι αντίστροφο: οι εργαζόμενοι δεν ανταποκρίνονται σε προσκλήσεις εργοδοτών που προσφέρουν χαμηλές αμοιβές ή αμφίβολες συνθήκες εργασίας.


Οι εξειδικευμένοι εργαζόμενοι και τα νέα ταλέντα έχουν φύγει κατά κύματα τα χρόνια της κρίσης. Και θα συνεχίσουν να φεύγουν, καθώς οι ευκαιρίες εξέλιξης στην Ελλάδα είναι περιορισμένες. Οι κρατήσεις για την ασφάλιση αδιανόητες. Ένας πολύ μεγάλος αριθμός ελληνικών επιχειρήσεων είναι μικρές, δεν έχουν συνθήκες ασφάλειας, συχνά είναι προσωπικές/οικογενειακές. Διαβάστε εδώ έναν πολύ ενδιαφέροντα διάλογο ανάμεσα στον επιχειρηματία κ. Φ. Κοκοτό για τις ευθύνες των επιχειρηματιών και το μερίδιο των εργαζομένων, για αυτή την ανορθογραφία της ελληνικής αγοράς εργασίας.

Υπάρχει και η γκρίζα ζώνη εργοδοτών στην εστίαση, στον τουρισμό, στα κούριερ, στα ντελίβερι, στα σεκιούριτι, τα συνεργεία καθαρισμού (που χρησιμοποιούν συχνά και οργανισμοί του δημοσίου, παρακαλώ). Τριακόσια, τετρακόσια ευρώ τον μήνα, δίχως υπερωρίες, με αμφίβολη ασφάλιση, ενίοτε σε μακρινή απόσταση από το σπίτι τους.

Λείπουν πωλητές και οδηγοί;

Αρκετοί απ' όσους σχολίασαν την έρευνα αναρωτιούνται για το δείγμα των 1.000 εργοδοτών που δηλώνει ότι απευθύνεται στην Ελλάδα. Οι ειδικότητες που δηλώνεται ότι είναι σε έλλειψη (πωλητές, τεχνικοί, οδηγοί) ενισχύουν τα επιχειρήματα όσων υποστηρίζουν ότι οι συγκεκριμένοι εργοδότες μάλλον δεν βρίσκουν προσωπικό γιατί προσφέρουν χαμηλές αμοιβές ή δεν εγγυώνται αξιόπιστες εργασιακές συνθήκες.


Η ζωή είναι πεζή... Κάποιοι που δεν έχουν δουλειά βολεύονται με τα επιδόματα ή το χαρτζιλίκι των παππούδων, που αποτελούν και αφήγημα μεγάλου μέρους του πολιτικού συστήματος και των media. Όσο τα επιδόματα/χαρτζιλίκι της οικογένειας είναι πάνω από τέτοιες αμοιβές για εργασία, αυτές οι έρευνες θα βρίσκουν αντίστοιχα αποτελέσματα και δεν θα εντοπίζουν ότι πιθανόν τα μεγαλύτερα ελλείμματα αφορούν σε προγραμματιστές (που βρίσκουν καλές δουλειές σε Ελλάδα ή εξωτερικό ή δουλειά από το σπίτι τους για εργοδότες του εξωτερικού) ή ειδικεύσεις που έχουν σχέση με τον τουρισμό και (λίγο) την εστίαση, όπου η σχετική αγορά αναπτύσσεται, ωριμάζει και ζητά στελέχη με σπουδές και εμπειρία.

Θα ήταν χρήσιμο να γίνει μια μεθοδική έρευνα από κρατικό φορέα, αλλά θα αποκάλυπτε τις αδυναμίες της εκπαίδευσης, τις παρενέργειες του εθισμού στα επιδόματα και της σπειροειδούς κίνησης της οικονομίας προς χαμηλότερης ποιότητας υπηρεσίες που απαιτούν χαμηλότερες αμοιβές.


Όποιοι εργοδότες προσφέρουν καλύτερες αμοιβές και στοιχειώδη εκπαίδευση (κι αυτή έχει κόστος), θα βρουν και πωλητές και οδηγούς. Νόμος προσφοράς και ζήτησης.

Καλές θέσεις εργασίας

Αντί να μπαίνουν κάποιοι στον πειρασμό να μιλάνε για τεμπέληδες ανέργους, είναι πιο δημιουργικό να στραφεί η συζήτηση σε αυτά που μπορεί να κάνει καλύτερα η χώρα για να γίνει πιο παραγωγική. Εκπαίδευση προσανατολισμένη στις ανάγκες της κοινωνίας και όχι στα ρουσφέτια που βολεύουν πόλεις και φίλους της πληθωριστικής τάξης των εκπαιδευτικών και διοικητικών. Εργοδότες που σέβονται τους εργαζόμενους, κι αν δεν το κάνουν από μόνοι τους, να το επιβάλει η τήρηση των νόμων.


Αναζητούνται συνθήκες για να γεννηθούν καλές θέσεις εργασίας. Αν συνεχίσει η σημερινή κατάσταση της οικονομίας, τότε η συζήτηση θα κολλήσει στο πόσο ασυνεπείς είναι οι μικρές εταιρείες που ψάχνουν ντελίβερι, ανειδίκευτο προσωπικό ή άτομο με τρία πτυχία που θα κάνει τέσσερις δουλειές.


Συνάντησα πρόσφατα καλοπροαίρετο φίλο, που ήταν κάπως στεναχωρημένος γιατί η νεαρή κόρη του άφησε μια δουλειά στο δημόσιο (σε κάποιο Επιμελητήριο...) για μια θέση digital marketing στο Λονδίνο. Καταλαβαίνω τον πατέρα, έναν αγωνιστή συνταξιούχο πυροσβέστη, αλλά νιώθω –κι ας μην την έχω γνωρίσει– πιο πολύ την κόρη του, που θέλει να παλέψει το όνειρό της και δεν αρκείται στην «τακτοποίηση» που προσφέρει η Ελλάδα.

Στήλες
24

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Θοδωρής Αντωνόπουλος / Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Αν θεωρήσουμε την ομοφυλοφιλία επάγγελμα, αξιότιμε κ. συνήγορε, τότε σίγουρα αυτό θα πρέπει να ενταχθεί στα βαρέα ανθυγιεινά. Τουλάχιστον για όσο μπορούν να δηλητηριάζουν τον δημόσιο λόγο κακοποιητικές απόψεις, αντιλήψεις και πρακτικές, σαν αυτές που είτε εκφέρετε είτε ενθαρρύνετε.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Δημήτρης Π. Σωτηρόπουλος / Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Αντί να διαφωνήσουμε για το ένα ή το άλλο θέμα, όπως και είναι θεμιτό και αναμενόμενο σε μια δημοκρατία διαλόγου, το μόνο που ξέρουμε να κάνουμε είναι να εξευτελιζόμαστε οι ίδιοι και να εξευτελίζουμε τους άλλους, ωσάν να ήταν οι χειρότεροι εχθροί μας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Π. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ
O βούρκος των ημερών

Στήλες / O βούρκος των ημερών

Σήμερα: Μηνύματα στο αλεξίπτωτο • • • βουλευτική ηπιότητα • • • περιβαλλοντικη καταστροφή στο Ισραήλ • • • δύσκολες μέρες για τον Μακρόν • • • εμβολιαστική ευνοιοκρατία • • • ένας γενναιόδωρος πρώην οδηγός νταλίκας • • • η περιπέτεια της «μυστικής ομιλίας»
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Αρετή Γεωργιλή / Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Γιατί όλη αυτή η πολιτική χυδαιότητα που αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη από το πραγματικό πρόβλημα και στρέφει τη συζήτηση σε μια στείρα κομματική αντιπαράθεση, στις πλάτες όλων αυτών των παιδιών, που το μόνο που ζητούν είναι δικαίωση και γαλήνη;
ΑΡΕΤΗ ΓΕΩΡΓΙΛΗ
Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Τι διαβάζουμε σήμερα: / Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Σήμερα: Τα Ζεν της Βαϊκάλης • • • νίκη μεγαλοψυχίας • • • η βία δεν πτοεί (ακόμη) τους Βιρμανούς • • • μια πρώτη δικαίωση • • • οι επίμονοι Ινδοί αγρότες • • • δημοκρατία και πίτσα • • • ένας τιτάνας
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

7 σχόλια
Σε ένα γύρο της Ρουμανίας που κάναμε προ τριετίας, με είχε εντυπωσιάσει το γεγονός ότι σε όλα σχεδόν τα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος υπήρχε η ταμπέλα"Ζητείται προσωπικό". Ταυτόχρονα, με ελάχιστες εξαιρέσεις, η ποιότητα του σέρβις ήταν κακίστη. Πολύ λογικό αν σκεφθεί κανείς ότι η χώρα έχει υποστεί πραγματική δημογραφική αφαίμαξη (όχι μόνο ταλέντων, αλλά και απλώς ικανών εργαζόμενων) και ότι η εστίαση προσφέρει μισθούς πείνας.Αν σκεφθεί κανείς τους μισθούς που πληρώνονταν (και την μικρή αγοραστική δύναμη που αντιστοιχούσε σε αυτούς) και μόνο ότι στο τραπέζι μας έφταναν κάποτε κάποια πιάτα και ποτά ήταν θαύμα...
Ενα μικρό παράδειγμα: Πιστεύει κανείς ότι γνωστή ελληνικής ιδιοκτησίας εταιρία σουπερμάρκετ που φημίζεται για τις ορθές εργασιακές πρακτικές της θα δυσκολευτεί ποτέ στις προσλήψεις της;
Μήπως είναι λίιιιιιγο η μπάλα στην εξέδρα όλα αυτά; Τόσο κοντή μνήμη έχουμε;Ανοίξτε εφημερίδες του '60, του '70, του '80. Εδώ και μισόν αιώνα (τουλάχιστον) οι εργοδότες μυξοκλαίγονται "δεν βρίσκουμε κατάλληλο προσωπικό" και οι εργαζόμενοι μυξοκλαίγονται "δεν μας πληρώνουν αρκετά".Δεν έχει σχέση με την κρίση αυτό, ούτε με την κατάσταση της οικονομίας. Πάντα έτσι ήταν.Κάπου στα 1965-1970 συντελέστηκε μια τεράστια αλλαγή, που κανένας δεν ενδιαφέρθηκε να αναλύσει. Χαμένοι μέσα σε μεταμαρξιστικές αμπελοφιλοσοφίες και κολλημένοι στο απαρχαιωμένο δίπολο αριστεράς - δεξιάς, οι περισσότεροι δεν θέλουν να δουν τα προφανή.1) Εισ(μ)αστε όλοι σ(μ)ας άχρηστοι. Αναλώσιμοι. Τίποτα.Χρήσιμοι μόνο σαν καταναλωτές πολύ συγκερκιμένων προϊόντων. Ο ρόλος σας στην παγκόσμια οικονομία είναι ένας. Καθήστε να σας ξεσκίσουν για να πάρετε γκατζετάκια σε αντάλλαγμα. Κανένας δεν σας χρειάζεται πια για την παραγωγή βασικών αγαθών.ΠΕΡΙΣΣΕΥΕΤΕ όλοι, τουλάχιστον στο σημερινό κυρίαρχο οικονομικό μοντέλο.Ο πρωτογενής τομέας έχει πέσει κάτω από 10%. Το 90% δουλεύει στον τριτογενή τομέα, δηλαδή την διαχείριση του Τίποτα και του Άχρηστου.Ο _πραγματικός_ πρωτογενής τομέας είναι ακόμα μικρότερος από τον επίσημο. Φτιάχνουμε χιλιάδες τόνους τροφής (πρωτογενής τομέας επίσημα) που την ΠΕΤΑΜΕ. Γκρεμίζουμε κτίρια για να τα ξαναχτίσουμε, οι μηχανές χαλάνε επίτηδες γρήγορα για να τις ξαναφτιάξουμε κ.ο.κ.Το φεησμπουκ επί 12 χρόνια δεν είχε κερδίσει ΟΥΤΕ ΕΝΑ σεντς. Το αντίθετο, έκαιγε χιλιάρικα σε ασύλληπτους ρυθμούς. Οποιαδήποτε επιχείρηση θα είχε κλείσει σε dt (οι ανόητοι ακόμα ασχολούνται με καπιταλισμούς και με την αριστερά).Μαντέψτε ποιός το πλήρωνε όλα αυτά τα χρόνια.Και μαντέψτε κυρίως τον ΛΟΓΟ που το πλήρωνε.Ολη αυτή η αναλώσιμη, άχρηστη (και ηλίθια) μάζα των καταναλωτών έπρεπε κάπως να καυλαντίζει προκειμένου να μην καταλάβει ότι η ζωή της είναι πεταμένη στα σκουπίδια.Η πιο επαναστατική πράξη σήμερα δεν είναι να βγαίνεις στους δρόμους με πανώ, ζητώντας αυξήσεις μισθών (σε αναλώσιμες δουλειές).Η μεγαλύτερη επανάσταση είναι να μην κάνεις παιδιά και να μην καταναλώνεις.Να καταναλώνεις μόνο αυτά που σε κάνουν ευτυχισμένο και υγιή.2) Ολοι μιλάνε για την ανάπτυξη, λες και πρόκειται για το Ιερό Δισκοπότηρο. Γιατί;Γιατί σκίζονται όλοι "να δώσουμε κίνητρα στις επιχειρήσεις, ευέλικτη εργασία, μηδέν γραφειοκρατία κλπ, προκειμένου να έχουμε ανάπτυξη".Ποιός ακριβώς την χρειάζεται αυτήν την ρημάδα την ανάπτυξη; Δηλαδή ΠΟΣΟΥΣ τόνους τροφής και ενέργειας πρέπει ακόμα να παράγουμε για να τους πετάξουμε μετά;Η μέση ευρωπαία γυναίκα ψωνίζει ΕΞΙ κομμάτια ρούχων ΚΑΘΕ χρόνο που τα πετάει αφόρετα - με την ζελατίνα. Οι αμερικάνες και οι γιαπωνέζες περισσότερα.Δηλαδή θα έρθει η ανάπτυξη και τα θηλυκά θα αγοράζουν και θα πετάνε δώδεκα κομμάτια; Για ποιόν λόγο;Τουλάχιστον τα χαμστεράκια στις ρόδες τους γυμνάζουν τους μυς τους. Εμείς γιατί να παράγουμε διαρκώς (πρωτογενώς) πράγματα που τα πετάμε; Και γιατί να διαχειριζόμαστε (τριτογενώς) ότι μαλακία μας κατέβει;3) Ιδιαιτερότητα της Ελλάδας. Η Ελλάδα δεν έχει καπιταλισμό. Εχει κρατικοδίαιτο παρασιτισμό. Οπότε κάθε κουβέντα περί ανάπτυξης, εργαζομένων, θέσεων εργασίας και μισθών είναι στον βρόντο.Δεν υπάρχει ΟΥΤΕ ΜΙΑ ελληνική επιχείριση με τζίρο πάνω από 1 εκ. που να μην κάνει "μπίζνα" με το κράτος. Αυτό στα δικά μου μάτια λέγεται σοβιετία, παλαιού τύπου μάλιστα (1918 - 1922). Τα κέρδη πηγαίνουν στους γνωστούς ολιγάρχες, τις ζημιές τις καλύπτει το κράτος, δηλαδή τα άχρηστα, αναλώσιμα ανδράποδα.Ακόμα και οι μικρές επιχειρήσεις (δικηγόροι, μηχανικοί, λοιποί ελεύθεροι επαγγ) είναι 100% εξαρτημένες από δωράκια του κράτους. Γιατί όταν το κράτος σου ζητάει ένα #%^#^%#^χαρτο και αυτό πρέπει να το πάρεις από μηχανικό, τότε ξέρουμε σε ποιόν χρωστάνε το εισόδημα τους οι μηχανικοί (και όλοι οι άλλοι με παρόμοιους τρόπους). Σίγουρα όχι στην αξία τους και την παραγωγικότητα τους.Δεν υπάρχει παραγωγή στην Ελλάδα. Τσιμέντα, πετρέλαια, τράπεζες - that's all.Κρατικοδίαιτοι.Δύο άλλοι οικονομικοί τομείς (ναυτιλία, τουρισμός) δεν μας αφορούν, επειδή κανένας τους δεν δίνει φόρους στο ελληνικό κράτος.Ο δεύτερος μάλιστα (τουρισμός) μας φορτώνει με τσιμέντο, σκατό και σκουπίδι.= = =Και μετά από όλα τα παραπάνω, ακόμα ασχολιόμαστε με το πως θα έρθει η ανάπτυξη και με το αν οι επιχειρήσεις βρίσκουν υπαλλήλους...Χαχαχαχαχα.
100% συμφωνω, ακριβως αυτο ειναι το προβλημα.Εγω το συνοψιζω σε μια φραση: Η Ελλαδα παραγει προιοντα χαμηλης προστιθεμενης αξιας για την παγκοσμια αγορα.Αυτο περιλαμβανει ολα τα παραπανω που ειπες.
Tο κείμενο αυτό κάνει μερικές απολύτως καίριες καιουσιαστικές κατ'εμέ διαπιστώσεις.Η φράση που μου έκανε την μεγαλύτερη εντύπωση πάντως και με την οποία καθόλου δεν διαφωνώ είναι η εξής:Η μεγαλύτερη επανάσταση είναι να μην κάνεις παιδιά και να μην καταναλώνεις. Να καταναλώνεις μόνο αυτά που σε κάνουν ευτυχισμένο και υγιή.
Ακριβώς φίλε μου.Και για να προσθέσω κ γω κάτι, η ανθρωπότητα παράγει ήδη αρκετά πράγματα για να ζήσουμε ολοι μια πολύ άνετη ζωή, το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει σωστη διαχείριση και ότι ο τεράστιος πλούτος κατεχεται απο μια ισχνη μειοψηφία αφήνοντας τα ψιχουλα για την πλειοψηφία.
Να μιλήσουμε και για εργοδότες που ξεζουμίζουν τους υπαλλήλους τους που δουλεύουν 15ωρα για 400 ευρώ; Και μάλιστα με δύο Μάστερ; Ή για τους ίδιους που δεν θέλουν να ξοδέψουν άλλα 400 για δεύτερο υπάλληλο;
Όχι, όχι, αυτά είναι αριστερά πράγματα και δεν τα λέμε για να μη μας παρεξηγήσουν.Ούτε για τη μαύρη εργασία θα μιλήσουμε, ούτε για τις διάφορες ευέλικτες μορφές της, ούτε για την κατάσταση στα χωράφια όπου μετανάστες δουλεύουν σχεδόν σε συνθήκες δουλείας και ενίοτε τους πυροβολούν στο ψαχνό αν τύχει και ζητήσουν τα δεδουλευμένα. Δεν θα μιλήσουμε ούτε για την κατάσταση στην εστίαση, όπου η πλειοψηφία δουλεύει μαύρα και εξαφανίζονται με μαγικό τρόπο όταν περνάει ο έλεγχος της εφορίας για να επανεμφανιστούν όταν φεύγει. Ούτε για ανασφάλιστους ντιλιβεράδες που παίζουν το κεφάλι τους κάθε μέρα ρουλέτα και πιέζονται να γίνουν ακόμη πιο γρήγοροι και ανταγωνιστικοί, γιατί «ξέρεις πόσοι εκεί έξω περιμένουν μια δουλειά;».Θα πούμε μόνο ότι οι εργαζόμενοι είναι τεμπέληδες και ότι είναι κακό πράγμα να χωρίζουμε τους ανθρώπους σε πλούσιους και φτωχούς, εργαζόμενους και εργοδότες, αφεντικά και εργάτες. Είμαστε όλοι μια αγαπημένη οικογένεια με όμοια συμφέροντα και κοινές επιδιώξεις. Οτιδήποτε άλλο δεν το λέμε.Τι είμαστε, τίποτε κομμουνιστές;
Όχι. Είμαστε κακομαθημένοι τεμπέληδες άνεργοι που δεν θέλουμε να μεταπηδήσουμε αδιαμαρτύρητα και χωρίς πολλά πολλά στο επόμενο level των κακοπληρωμένων για να συμβάλλουμε στην επανεκκίνηση της οικονομίας, στην προσέλκυση επενδυτών, στην άνοδο του ΑΕΠ και στην συνεπαγόμενη λύση του δημογραφικού (μια και θα μπορούμε πλέον να καταναλώνουμε έστω και αυτόν τον πενιχρό μισθό μας, να κάνουμε οικογένειες, να αγοράζουμε babylino και να πληρώνουμε νταντάδες, φροντιστήρια και ιδιωτικά πανεπιστήμια φιλικά προς την επιχειρηματικότητα) για να αποτρέψουμε ως γνήσιοι πατριώτες την αλλοίωση του Έθνους. Εμείς φταίμε. Τεμπελχανάδες στα όρια της προδοσίας. Εθνικοί μειοδότες. Άει να χαθούμε, λέω 'γω.
Μπα απλά την Δασκάλα σλοβακικη ταινία που είχα τύχει να δω στο φεστιβάλ θεσαλλονικης για να δεις τι σημαίνει ολίγοψώνιο εργασίας όπως αυτό που ονειρεύεσαι. Αλίμονο μας όταν οι υπηρεσίες καθαριότητας δεν είναι εργολαβίκες. Αυτό σημαίνει ότι πληρώνουμε βύσματα για χαμηλής εδεικςυσης εργασίες αντί νοσηλευτές κ γιατρούς. Btw οι πλέον καταπιεστικες συνθήκες εργασίες βρίσκονται στο δημόσιο
Εσένα σου θυμίζει τίποτα; εσύ λες να διορίσουν 5 στο δημόσιο ως καθαριστριες κ να αφήσουμε 205 να στεναζουν. Εσένα το φτιάξε επιθεώρηση εργασίας που να κλείνει επιχειρήσεις κακοπληρωτες κ μαφιοζικες σου λέει κάτι;ώστε να έχουν κ οι 210 αξιοπρεπής συνθήκες. Εσείς θέλετε 205 εξαθλιωμενους κ 5 να κοροϊδεύουν την κοινωνία.
Αν και συμφωνώ με τα σχόλια του Γράφοντα και του σαλιγκαριού, θέλω να προσθέσω και μια άλλη διάσταση: Η Manpower τουλάχιστον τα τελευταία 7 χρόνια βγάζει αυτή την έρευνα με τα πανομοιότυπα συμπεράσματα, που συνοψίζονται στο εξής ένα: υπάρχει έλειψη ταλέντων στην Ελλάδα και οι εργοδότες δεν βρίσκουν τους κατάλληλους εργαζομενους. Είναι σαν να εξετάζει το θέμα από μία μόνο οπτική. Και το προσδιορίζω χρονικά στα 7 χρόνια, γιατί θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι το Δεκέμβριο του 2013, παρακολούθησα μια εκδήλωση στο Hilton, όπου στελέχη της Manpower παρουσίασαν την τότε έρευνα τους, που κατέληγε σε αυτό το ίδιο συμπέρασμα. Όταν ήρθε η σειρά του κοινού, ένας κύριος που συστήθηκε ότι θα μιλήσει ως εργοδότης ρώτησε πώς είναι δυνατόν χιλιάδες νέοι, που απορρίπτονται στη χώρα μας, να έχουν βρει δουλειά στο εξωτερικό, εφόσον υπάρχει έλλειψη ταλέντου. Όπως το θυμάμαι, οι ομιλητές φάνηκαν να ενοχλούνται και επανέλαβαν ότι αυτό δείχνουν οι έρευνές τους.
πώς είναι δυνατόν χιλιάδες νέοι, που απορρίπτονται στη χώρα μας, να έχουν βρει δουλειά στο εξωτερικό, εφόσον υπάρχει έλλειψη ταλέντου Πηγή: www.lifo.grΚαι όχι μόνο έχουν βρει δουλειά, αλλά και με απολαβές που εξασφαλίζουν αγοραστική δύναμη και εργασιακές συνθήκες τις οποίες, εάν τις είχαν ζητήσει από τους Ελληνες επιχειρηματίες, αυτοί θα κραύγαζαν ότι έχουμε Σοβιετία.
"...είναι πιο δημιουργικό να στραφεί η συζήτηση σε αυτά που μπορεί να κάνει καλύτερα η χώρα για να γίνει πιο παραγωγική."Αυτή είναι η ουσία της συζήτησης. Όταν οι τριανταπεντάρηδες μας ακόμα δεν ξέρουν τι θέλουν να γίνουν όταν μεγαλώσουν κάτι πάει πολύ στραβά σε όλο το σύστημα. Είναι τελείως άστοχο να προσπαθείς να ρίξεις απλουστευτικά το φταίξιμο είτε στους εργαζόμενους είτε στους εργοδότες. Η ελληνική οικονομία είναι σε έναν φαύλο κύκλο μαρασμού, όπου οι νέοι κατευθύνονται από την οικογένεια, το σχολείο και την κοινωνία σε υπερκορεσμένους κλάδους, δεν βρίσκουν εργασία, άρα δεν καταναλώνουν, άρα οι επιχειρήσεις δεν πουλάνε, άρα δεν μπορούν να προσφέρουν καλές θέσεις εργασίας, άρα υπολείπονται σε κατάλληλο προσωπικό, άρα δεν είναι ανταγωνιστικές, άρα μειώνουν κι άλλο τις απολαβές και τον αριθμό του προσωπικού τους, κλπ. Θα πρέπει να δημιουργήσουμε μια κουλτούρα σοβαρού επαγγελματικού προσανατολισμού με πχ πρακτική κοντά σε επαγγελματίες ήδη από το σχολείο (ναι και από το γενικό Λύκειο) όπως γίνεται σε χώρες με μηδενική πρακτικά ανεργεία όπως πχ στη Γερμανία.
Χωρίς να είμαι ο πλέον ειδικός νομίζω ότι αυτό επιτυγχάνεται όταν έχεις ανταγωνισμό εργοδοτών.Αυτή τη στιγμή έχουμε ανταγωνισμό εργαζομένων. Με την ανεργία μπετοναρισμένη σε ποσοστά Ουκρανίας '90s αλλά με πολύ ζωντανή την ανάμνηση πολύ καλύτερων ημερών. Δεν είναι λίγοι οι εργαζόμενοι που δουλεύουν μόνο και μόνο για να μην υπάρχει κενό στο βιογραφικό τους, καθώς οι οικονομικοί όροι είναι κωμικοί σε σχέση με το κόστος ζωής. Αλλά αν και ο εργοδότης μπορούσε να παράσχει καλύτερους οικονομικά όρους δεν θα ήταν όλες οι επιχειρήσεις με κόκκινα δάνεια. Η πλειοψηφία δεν μπορεί να δώσει περισσότερα λεφτά.Από την άλλη είναι σαφές ότι όσο συντηρείται μια τέτοια κατάσταση "πονηρούληδες" εργοδότες εκμεταλλεύονται το κλίμα.Πώς δημιουργείς ανταγωνισμό εργοδοτών; Διάολε, φέρνοντας επενδυτές. Απλοποιώντας τη νομοθεσία, τελειώνοντας με το κτηματολόγιο, ορίζοντας χρήσεις γης, επιταχύνοντας τους ρυθμούς απονομής δικαιοσύνης, έχοντας σταθερό φορολογικό πλαίσιο (δεν μπορεί μια εταιρεία να μην μπορεί να κάνει business plan γιατί κάθε χρόνο αλλάζει η φορολογική νομοθεσία), έχοντας λειτουργικές υποδομές (πχ να μην κλείνουν την εθνική οδό κάθε τόσο οι αγρότες), λύνοντας τον γόρδιο δεσμών των κόκκινων δανείων των τραπεζών έτσι ώστε να μπορεί να υπάρχει χρηματοδότηση εταιρειών από τις τράπεζες, χτίζοντας ένα εκπαιδευτικό σύστημα φιλικό προς την επιχειρηματικότητα (ναι, αναφέρομαι στα πανεπιστήμια όπου κουμάντο κάνουν τα καδρόνια των ΕΑΑΚ)...Αλλά για να γίνουν όλα αυτά είναι άπειρες οι ιδεοληψίες που πρέπει να πολεμήσουμε. Και κατά βάση ΔΕΝ θέλουμε. Εμείς. Οι άνεργοι, οι κακοπληρωμένοι. Με αυτή την έννοια είμαστε "τεμπέληδες". Ιδέες δεν αλλάζουμε.
Συμφωνώ με όλα εκτός από το σχόλιο ότι οι εταιρείες είναι στο κόκκινο: ναι κάποιες είναι. Αλλά ακόμα και αυτές, μπορούν να προσφέρουν καλύτερους όρους απασχόλησης χωρίς κόστος όπως κανονικό οκτάωρο ενθαρρύνοντας για να μην πω επιβάλλοντας στους υπαλλήλους να φεύγουν στις 8 ώρες. Και όχι να μηχανεύονται τρόπους για επιπλέον ώρες στο γραφείο ή να δημιουργούν δυσάρεστη ατμόσφαιρα σε όποιον φεύγει στις 8 ώρες. Για να μην αναφέρω μικρές παροχές που μπορούν να εκπίπτουν από τη φορολογία. Σε αυτό προσθέστε και τις εταιρείες που είναι κόκκινες μόνο για την εφορία με ιδιοκτήτες να απολαμβάνουν εξαιρετικό βιωτικό επίπεδο τονίζοντας τη "δυσκολία επιβίωσης της εταιρείας" στους υπαλλήλους. Συχνά πιστεύω ότι οι Έλληνες επιχειρηματίες προτιμούν χαμηλότερα κέρδη και να επιβάλλουν κακή ατμόσφαιρα στην εταιρεία για να δείξουν ότι είναι αφεντικά παρά κέρδη για αυτούς και καλούς μισθούς για το προσωπικό τους. Και τέλος να αναφέρουμε πόσο ακριβό είναι το βασικό βιοτικό επίπεδο ζωής: Ενα μικρό διαμέρισμα σε κακή περιοχή κοστίζει σχεδόν το 60% από ένα μεγαλύτερο και σε καλύτερη περιοχή. Αρα οι μικροί μισθοί είναι ακόμα χειρότεροι.
Νομίζω ότι αυτό είναι μια αποτυχία του εμπορικού δικαίου.Ο μέτοχος, ο εταίρος μπορεί να φουντάρει την επιχείρηση και να επιβιώσει αυτός. Ακόμη και ενσυνείδητα. Δόλια.Σε δεύτερο επίπεδο και στα όρια πιο ελευθερίων συζητήσεων να συμφωνήσω ότι ο μέσος Έλλην όντως κρύβει έναν μικρό σαδιστή μέσα του και αυτό φαίνεται όταν καταλαμβάνει οποιαδήποτε θέση εξουσίας.
Ολοένα και συχνότερα τα τελευταία χρόνια, αντιμετωπίζω υπαλλήλους άσχετους και αναπαρκεις. Δυστυχώς η θεωρεία που λέει ότι το καλύτερο κομμάτι τις χώρας μετανάστευσε και μείναμε πίσω οι "ουγκανοι" επιβεβαιώνεται συνεχώς. Ακόμα και οι επαρκείς και άξιοι υπάλληλοι όμως, δεν έχουν διάθεση να εργαστούν με την ψυχή τους αντί πινάκιου φακής και έχουν δίκιο.Ο φαύλος κύκλος θα σταματήσει μόνο με την εισροή κεφαλαίων και επενδύσεων στη χώρα. Αυτό επείγει, είναι ανάγκη απόλυτη! Κρίμα που πολλοί Έλληνες αδυνατούν να το καταλάβουν και σαν συνέπεια, πληρώνουμε όλοι μαζί τον λογαριασμό!
α, είναι "πονηρούληδες" όσοι πυροβολούν εργάτες στη Μανωλάδα και προσλαμβάνουν γνωστούς δικηγόρους. όσοι ξυλοκοπούν ντελιβεράδες, βιάζουν εργάτριες και υπαλλήλους, βρίζουν χυδαία συνδικαλιστές, διαμαρτύρονται στην πρωθυπουργάρα ότι δεν τους αφήνει το ΣΔΟΕ να πιάσουν μια δεκάρα, βάζουν σε εφημερίδες αγγελίες "ζητώ καθαρίστριες για ξενοδοχείο - παρέχω τροφή και στέγη - ΜΟΝΟ" και μετά δεν καταλαβαίνουν και πού είναι το πρόβλημα. Εσείς που τα ξέρετε όλα, μήπως μπορείτε να μάς πείτε σε ποιά πανέμορφη πόλη μεγάλου νησιού υπάρχει ομάδα στο viber με τίτλο "ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΝ...", της οποίας τα μέλη απλώς στέλνουν ένα κενό μήνυμα όταν φανεί στο πρώτο νυχτερινό μαγαζί το ΣΔΟΕ και την άλλη ημέρα το πρωί πληρώνονται με έρανο από τους υπόλοιπους μαγαζάτορες; βρείτε μου έναν τρόπο να τελειώνουμε με αυτές τις ιδεοληψίες των αφεντικών κ;αι των τσιρακιών τους και τις δικές μας τις ιδεοληψίες θα τις συζητήσουμε στην επόμενη συνεδρία...
δεν πειράζει, Γράφοντα, μείνε με τις ιδεοληψίες σου, εμνείς (όσο κι αν δεν μάς αρέσει) ζούμε στον πραγματικό κόσμο. Θέλεις να με πείσεις ότι η πλειονότητα των εργοδοτών είναι αγγελούδια - καλή τύχη. Έχει πλάκα όταν σού μιλάω για τον εργοδοτικό συνδικαλισμό κι εσύ να υποστηρίζεις πως είναι λίγοι - αν ήταν λίγοι δεν θα ήταν θέμα. (σαν την άλλη αγαπημένη σου επαγγελματική ομάδα- στην οποία υπάρχουν επίσης απλώς μόοονο κάτι εκατοντάδες "μεμονωμένα" περιστατικά)