Oύτε για πλάκα νέο δημοψήφισμα. Από τον Άρη Δημοκίδη

Oύτε για πλάκα νέο δημοψήφισμα. Από τον Άρη Δημοκίδη Facebook Twitter
Θέλει κατά βάθος να φέρει τη δραχμή; Ας την φέρει, αναλαμβάνοντας όμως ο ίδιος την ευθύνη. Θέλει να συμβιβαστεί οδυνηρά με τους δανειστές; Ας τελειώνει επιτέλους, χωρίς όμως να ρίχνει την ευθύνη στον κόσμο ή στην κακιά στιγμή. (Φωτ.: Menelaos Myrillas / SOOC)
42

Υπάρχουν διάφορα ενδεχόμενα σχετικά με τις διαρροές για την πιθανή ανακοίνωση Δημοψηφίσματος τη Δευτέρα από τον Πρωθυπουργό:

Μπορεί, όπως ισχυρίζεται το Μαξίμου να το διέρρευσαν οι εχθροί του, μπορεί όπως ισχυρίζονται οι εχθροί του να το εννοεί και να το κάνει (όχι πια μάλλον, αφού κάηκε τέτοιο ενδεχόμενο με τη δημοσιοποίησή του) μπορεί απλά να τεστάρει τα νερά, μπορεί και να χρησιμοποιεί την απειλή δημοψηφίσματος για να 'εκβιάσει' τους δανειστές και να κερδίσει κάτι, έστω και ψίχουλα. Τέτοιες κουτοπόνηρες τακτικές έχουμε δει άπειρες τα τελευταία δύο χρόνια. Όλες απέτυχαν παταγωδώς και στο τέλος βγήκαμε ακόμα πιο ζημιωμένοι. 

Όμως για την απίθανη περίπτωση που όντως σκεφτούν σε κάποια στιγμή να το ξανακάνουν, είτε τώρα ή σε λίγο καιρό, ας ειπωθούν δυο πράγματα. 

 1) Θα μοιάζει με φάρσα - που πάλι θα χειροτερέψει τα πράγματα

Αν τη δεύτερη φορά η ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα, εμείς ξεκινήσαμε απ' την αρχή έτσι. Το Δημοψήφισμα του '15 ήταν ό,τι πιο άχρηστο και διχαστικό μπορούσε να επινοήσει πολιτικός: Φάρσα και τραγωδία μαζί. Ο Τσίπρας ήθελε να βγει το Ναι, πόρωνε τον κόσμο εναντίον του Όχι, έκανε στο τέλος ό,τι ήθελε, φέρνοντάς μας εκτός απ' τα capital controls και μια συμφωνία πολύ χειρότερη κι απ' αυτήν του δημοψηφίσματος. 

Η δικαιολογία του για την προκήρυξη του Δημοψηφίσματος του '15 ήταν πως εξαιτίας της πίεσης που θα νιώσουν οι Ευρωπαίοι απ' το Δημοψήφισμά θα ρεζιλευτούν και θα ταπεινωθούν - και θα κερδίσουμε στη διαπραγμάτευση. Συνέβη ακριβώς το αντίθετο. Ούτε το ευρώ καταστράφηκε, ούτε η Ευρώπη χρεοκόπησε επειδή εμείς "αντισταθήκαμε ηρωϊκά" και χάσαμε φριχτά και στη διαπραγμάτευση. 

Είναι χαζοί αυτοί οι εκβιασμοί κι οι μπλόφες. Κυρίως όμως δεν πιάνουν. (Στους ξένους τουλάχιστον, γιατί υπάρχουν ακόμα Έλληνες που τα χάφτουν και νιώθουν εθνική ανάταση...) Εδώ έχουμε τον Σόιμπλε να μας σπρώχνει υπογείως αλλά και δημοσίως προς το Grexit, και ακόμη νομίζουμε ότι θα τους τρομάξουμε αν απειλήσουμε με Grexit ή με δημοψηφίσματα. 

Δεν έχει πετύχει με αυτές τις κουτοπόνηρες τακτικές ποτέ τίποτα. Ποτέ. Και παρ' όλα αυτά, συνεχίζει να κάνει τα ίδια πιστεύοντας κάθε φορά πως τώρα όλα θα είναι διαφορετικά

Με τη βοήθεια της δημιουργικής ασάφειας (δηλαδή της ψευτιάς) του Βαρουφάκη, ο Τσίπρας τελειοποίησε την τακτική του "τα λέω της νύφης για να τ' ακούσει η πεθερά", της παγίδας, του chicken game, του "μη φοβάστε, δεν εννοώ αυτά που λέω αλλά θα μας βοηθήσουν στη διαπραγμάτευση". Δεν έχει πετύχει με αυτές τις κουτοπόνηρες τακτικές ποτέ τίποτα. Ποτέ. Τίποτα. Και παρ' όλα αυτά, συνεχίζει να κάνει τα ίδια, χωρίς να διδάχτηκε τίποτα. Κάθε μπλόφα του Τσίπρα, κάθε καθυστέρησή του, κάθε κολπάκι του μας ζημιώνει ακόμα περισσότερο.

Μετά τη γελοιότητα του πρώτου δημοψηφίσματος δεν θα περίμενα να έχει κανείς τους τα μούτρα έστω και να σκεφτεί -ακόμα και για πλάκα- να κάνει δεύτερο... 

Oύτε για πλάκα νέο δημοψήφισμα. Από τον Άρη Δημοκίδη Facebook Twitter
(Φωτ.: Menelaos Myrillas / SOOC)

2) Οι κυβερνήσεις είναι για να κυβερνούν. 

Ο Τσίπρας δε δικαιούται να ζητήσει τη βοήθεια του κοινού και πάλι. Γιατί; Γιατί απλούστατα εξελέγη για να κυβερνήσει όπως νομίζει. Εξελέγη για δεύτερη φορά αφότου είχε διαστρεβλώσει τη λαϊκή εντολή του Όχι, πράγμα που σημαίνει πως όσοι τον ψήφισαν ήξεραν ότι αλλάζει θέσεις όποτε τον συμφέρει. Το ήξεραν και δεν τους πείραξε, τον ψήφισαν παρόλα αυτά.  

Οπότε, ο κ. Τσίπρας, όπως και ο κάθε Πρωθυπουργός, έχει το δικαίωμα να κάνει ό,τι νομίζει, φυσικά μέσα στο πλαίσιο της νομιμότητας. Έχει τη λαϊκή εντολή να κρίνει και να πράξει και δεν είναι δυνατόν να ρίχνει πάλι το μπαλάκι σε μας επειδή δεν κατόρθωσε να κάνει τίποτα απ' όσα υποσχέθηκε. Χρησιμοποιεί την απειλή/υπόσχεση μόνο για λόγους τακτικής, και καταφεύγει σ' αυτό για να μην πάρει την ευθύνη των πράξεών του.

Θέλει κατά βάθος να φέρει τη δραχμή; Ας την φέρει, αναλαμβάνοντας όμως ο ίδιος την ευθύνη. Θέλει να συμβιβαστεί οδυνηρά με τους δανειστές; Ας τελειώνει επιτέλους, χωρίς όμως να ρίχνει την ευθύνη στον κόσμο, στην αντιπολίτευση ή στην κακιά στιγμή. 

Καλώς ή κακώς αυτός έχει το τιμόνι και πρέπει να οδηγήσει. Αν δεν μπορεί, ή αν δε θέλει να πάρει την ευθύνη, ας αποχωρήσει οικειοθελώς κι ας αφήσει άλλον του κόμματός του να κυβερνήσει, ή ας πάει και σ' εκλογές. Ίσως έτσι να κάνει, επιτέλους, το πρώτο πραγματικό καλό από τότε που ανέλαβε. 

Σε κάθε περίπτωση, προσωπικά θα χαιρόμουν ένα τέτοιο ανειλικρινές δημοψήφισμα να το σνομπάραμε όλοι μας. Να πήγαιναν μόνο οι βολεμένοι του να ψηφίσουν, και να κηρυχθεί, τελικά, άκυρο.

Στήλες
42

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Θοδωρής Αντωνόπουλος / Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Αν θεωρήσουμε την ομοφυλοφιλία επάγγελμα, αξιότιμε κ. συνήγορε, τότε σίγουρα αυτό θα πρέπει να ενταχθεί στα βαρέα ανθυγιεινά. Τουλάχιστον για όσο μπορούν να δηλητηριάζουν τον δημόσιο λόγο κακοποιητικές απόψεις, αντιλήψεις και πρακτικές, σαν αυτές που είτε εκφέρετε είτε ενθαρρύνετε.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Δημήτρης Π. Σωτηρόπουλος / Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Αντί να διαφωνήσουμε για το ένα ή το άλλο θέμα, όπως και είναι θεμιτό και αναμενόμενο σε μια δημοκρατία διαλόγου, το μόνο που ξέρουμε να κάνουμε είναι να εξευτελιζόμαστε οι ίδιοι και να εξευτελίζουμε τους άλλους, ωσάν να ήταν οι χειρότεροι εχθροί μας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Π. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ
O βούρκος των ημερών

Στήλες / O βούρκος των ημερών

Σήμερα: Μηνύματα στο αλεξίπτωτο • • • βουλευτική ηπιότητα • • • περιβαλλοντικη καταστροφή στο Ισραήλ • • • δύσκολες μέρες για τον Μακρόν • • • εμβολιαστική ευνοιοκρατία • • • ένας γενναιόδωρος πρώην οδηγός νταλίκας • • • η περιπέτεια της «μυστικής ομιλίας»
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Αρετή Γεωργιλή / Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Γιατί όλη αυτή η πολιτική χυδαιότητα που αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη από το πραγματικό πρόβλημα και στρέφει τη συζήτηση σε μια στείρα κομματική αντιπαράθεση, στις πλάτες όλων αυτών των παιδιών, που το μόνο που ζητούν είναι δικαίωση και γαλήνη;
ΑΡΕΤΗ ΓΕΩΡΓΙΛΗ
Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Τι διαβάζουμε σήμερα: / Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Σήμερα: Τα Ζεν της Βαϊκάλης • • • νίκη μεγαλοψυχίας • • • η βία δεν πτοεί (ακόμη) τους Βιρμανούς • • • μια πρώτη δικαίωση • • • οι επίμονοι Ινδοί αγρότες • • • δημοκρατία και πίτσα • • • ένας τιτάνας
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

20 σχόλια
Και όμως, οι πορδές αυτές μπορεί να κάνουν τεράστια ζημιά. Σε εμάς τους ίδιους, δηλαδή (όχι στον Παγκόσμιο Καπιταλισμό ή στην Ευρώπη, ή και στο ευρώ ακόμα, όπως νομίζουν οι ίδιοι).
Αν ερθει ενας πλασιε ως επισκεπτης σπιτι, με υποσχεση να σου δωσει δωρεαν κατι, και οταν μπει θεσει το ερωτημα : τη ζωη σου ή τα λεφτα σου, απαντας η όχι;Τον πετας εξω απο το σπιτι σου.
Άρη, όταν γράφεις "Υπήρξε έντονη φημολογία...", αναφέρεσαι στην πληροφορία του συντάκτη των Παραπολιτικών από "επιχειρηματικούς και τραπεζικούς κύκλους" (ένα απλό γκουγκλάρισμα στα νεα του τελευταίου 24ωρου αρκεί για να το βρεί κανεις) ;
Όταν οι πολίτικοι ρίχνουν το βάρος και τις ευθύνες στο λαό τότε άμεσα δηλώνουν ότι έχουν αποτύχει και αυτή η δήλωση αποτυχίας γίνεται μέσα από ένα δήθεν δημοκρατικό δημοψήφισμα.
Ο τελειότερος λαός του κόσμου έχει πρωθυπουργό που θεωρεί Κούβα-Βενεζουέλα χώρες παραδείσους. Η πλειοψηφία συμφωνεί.Ο πρωθυπουργός ζήτησε δημοψήφισμα, το κέρδισε και το άλλαξε μόνος του. Πραξικοματικά. Δεν άνοιξε μύτη. Εάν πραγματικά πίστευε στην Ευρωπαϊκή πορεία της χώρας δεν θα προσπαθούσε έστω να εφαρμόσει μια μεταρρύθμιση; Αυτός προσπαθεί να κλείσει κανάλια-εφημερίδες, να στήσει διαπλοκή και να ελέγξει τα δικαστήρια με παρόμοιο τρόπο που το κάνει ο Μαδούρο, αλλά και ο Ερτογάν και πλέον ο Τραμπ.Ο Τσίπρας δεν ηγείται του ΣΥΡΙΖΑ πλέον, αλλά του εθνικοσοσιαλιστικού κινήματος της Ελλάδας. Αυτό περιλαμβάνει αριστερά, ακροδεξιά, φασίστες και ακόμη και την καραμανλική ΝΔ. Έχει στην πραγματικότητα >50 του εκλογικού σώματος με το μέρος του. -Γιατί να χάσει εκλογές και να μην κερδίσει δημοψήφισμα;
Εάν θέλουν δημοψήφισμα οι οποιουδήποτε προσανατολισμού πολιτικοί, εγώ θα τους προκαλούσα με το παρακάτω ερωτηματολόγιο, γιατί ΕΜΑΣ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΜΑΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΝ ΟΙ ΙΚΑΝΟΙ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ : ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ1. Συμφωνείτε με την συγκρότηση κυβέρνησης να τίθενται και να ανακοινώνονται δημόσια οι ετήσιοι στόχοι κάθε υπουργείου ;2. Συμφωνείτε ο υπουργός που θα αποκλίνει των στόχων κατά 10 % - που θα πρέπει να γίνεται αποδεκτό με ψηφοφορία της Βουλής από 200 βουλευτές ότι δεν συνέβαλαν έξωθεν πολιτικοί λόγοι για αυτό - ΝΑ ΕΚΠΙΠΤΕΙ ΑΥΤΟΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΞΙΩΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ; 3. Συμφωνείτε σε περίπτωση που 200 βουλευτές αξιολογούν ότι δικαιολογημένα απέκλινε των στόχων το Υπουργείο κατά 10 % και ο υπουργός παραμείνει στην θέση του και - για δεύτερη χρονιά - αποκλίνει πάλι των στόχων του, ο υπουργός και όσοι βουλευτές είχαν εγκρίνει την παραμονή στην θέση του το πρώτο έτος ΝΑ ΧΑΝΟΥΝ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΟΥ ΕΠΑΝΕΚΛΕΓΕΣΘΑΙ ΕΦ' ΟΡΟΥ ΖΩΗΣ ; ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΔΙΑΙΚΑΣΙΑ ΘΑ ΚΑΘΙΣΤΟΥΣΕ ΠΙΟ ΥΠΕΥΘΥΝΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΕΜΑΣ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΙΟ ΕΝΕΡΓΟΥΣ ΚΑΙ ΙΚΑΝΟΥΣ ΝΑ ΚΡΙΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ.Ιδού η Ροδος, ιδού και το πήδημα για τα κόμματα ! Όποιο δεν φοβάται την θεσμική αξιολόγηση και θέλει να αποδείξει ότι πραγματικά σέβεται τον λαό και δεν τον κοροϊδεύει με άλλα διλήμματα, ας προωθήσει ένα δημοψήφισμα αυτής της κατεύθυνσης !
Υπάρχει χειρότερος πρωθυπουργός από το 1974 και μετά? Υπάρχει αθλιότερη/χυδαιότερη κυβέρνηση από το 1974 και μετά? Υπάρχουν ανεπαρκέστεροι, σε στρατηγικό/τακτικό και διαχειριστικό επίπεδο, υπουργοί/υφυπουργοί και στελέχη από το 1974 και μετά? Αυτά τα ερωτήματα θα μπορούσαν να αποτελέσουν τη βάση ενός ενδιαφέροντος δημοψηφίσματος... Αλλά, όπως πολύ σωστά αναφέρθηκε προηγουμένως, το πρόβλημα είμαστε εμείς. Τη γουστάρουμε την παρόλα, την παραμύθα, φτιαχνόμαστε με λόγια μεγάλα και συνωμοσιολογίες της δεκάρας, θέλουμε τους Σώρες μας... Επομένως δεν είναι παράλογο που αυτός ο αχταρμάς αμετανόητων σταλινιστών, άσχετων ιδεοληπτικών της καφενόβιας Αριστεράς της dolce vita (να περνάμε καλά με τα λεφτά των άλλων)και Maduro wannabes μας έχει φτάσει εκεί που μας έχει φτάσει. Ας προσέχαμε.
Από που προκύπτει πως ο Τσίπρας ήθελε να βγει το Ναι;Επειδή η επίσημη popular αφήγηση μιλάει για προδοσία του Όχι που μετατράπηκε σε Ναι;Ακόμα περιμένω από το καλοκαίρι του '15 να μου πει κάποιος που υποστήριξε το Όχι(και εμμένει σε αυτήν την αφήγηση ότι ο Τσίπρας το πρόδοσε) γιατί τα μέτρα που πρότεινε ο ΣΥΡΙΖΑ στην διαπραγμάτευση ήταν καλύτερα από τα μέτρα του Γιούνκερ.Η διαφορά τους ήταν περίπου στα 800 εκατομμύρια.8 δις ο ΣΥΡΙΖΑ, 8.8 δις οι "εταίροι",αν θυμάμαι καλά τα ακριβή ποσά.Εξ'αρχής για νέα μέτρα ήτανε το παιχνίδι,είτε με Ναι είτε με Όχι.Σε αυτό πόνταρε ο ΣΥΡΙΖΑ,ότι με την "δημιουργική ασάφεια"(για όσους θυμούνται την ατάκα αυτή του Βαρουφάκη) που ήταν διατυπωμένο το ερώτημα του δημοψηφίσματος θα αποσπάσει την ψήφο του κόσμου.Δεν ξέρω τι "συγκρούσεις" και τα ρέστα ονειρευόσασταν με τα Όχι.Πράγματικά.Αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ το είχε στήσει μαεστρικά το θέατρο,οφείλω να του το αναγνωρίσω.
Έτσι είναι,επειδή λέω πως είτε με ναι είτε με όχι, μέτρα θα παίρνονταν, είμαι μισθοδοτούμενος της Κουμουνδούρου. Στο θολωμενο μυαλό του μέσου Έλληνα η λογική απουσιάζει. Πόσο μάλλον αν κι η πραγματικότητα δεν συμφωνεί με τα όσα πιστεύει και εν τέλει τον ξεπερνάει,τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα.
Κύριε Δημοκίδη, νομίζω ότι, παρά την ορθή επιχειρηματολογία σας στο άρθρο, είστε αρκετά ευφυής, ώστε να καταλάβετε ότι η πραγματική "νίκη" του Τσίπρα στην προκειμένη περίπτωση είναι πως με την πολιτική του κατάφερε να βάλει το θέμα δραχμή/Grexit απ' το "παράθυρο" αλλά και, ΚΥΡΙΩΣ ΑΥΤΟ ΜΑΛΙΣΤΑ- ότι πέτυχε να μάς κάνει να θεωρούμε τόσο αψυχολόγητες και σπασμωδικές ενέργειες ως θεμιτό τρόπο διακυβέρνησης μιας -θεωρητικά έστω- σύγχρονης δυτικής δημοκρατίας. Κοντολογίς, και μόνο που ξοδεύετε χρόνο για να επιχειρηματολογήσετε για κάτι τόσο παράδοξο, φοβούμενος -όπως κι εγώ εξάλλου- ότι για ένα -μικρό ή μεγάλο- μέρος της κοινής γνώμης/εκλογικού σώματος όχι απλώς δε θεωρείται πια παράλογο αλλά μοιάζει -τουλάχιστον- λογικό, αν όχι επιθυμητό, σημαίνει ότι τα πράγματα είναι ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ ΑΣΧΗΜΑ! Ποστάρω/κοινωνώ αυτούς τους φόβους μου εδώ και καιρό, αλλά είμαι ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΑ ΑΠΑΙΣΙΟΔΟΞΟΣ! Ελπίζω να διαψευσθώ ...
Ο Τσίπρας είναι τυχοδιώκτης του χειρίστου είδους και πρέπει να το καταλάβουμε καλά όλοι μας αυτό. Εάν χρειαστεί να καταστρέψει τη χώρα ή να πεθάνουν άνθρωποι για να κερδίσει μία ώρα στην εξουσία θα το κάνει χωρίς δεύτερη σκέψη. Ας το έχουν υπ' όψιν τους όση των ψήφισαν. Για τους υπόλοιπους που είχαμε δει εξ' αρχής τη πραγματική του φύση, δυστυχώς δεν είμαι αισιόδοξος ότι θα εγκαταλείψει την εξουσία έτσι απλά.
Κανένα δημοψήφισμα, ούτε εκλογές, δεν κηρύσσεται άκυρο επειδή δεν ψήφισε αρκετός κόσμος. Και ένας να ψηφίσει, είναι έγκυρο. Ποτέ δεν κατάλαβα πώς ξεκίνησε αυτή η φήμη, πόσες φορές έχει διαψευσθεί, και πώς γίνεται ακόμα να κυκλοφορεί, πόσο μάλλον εδώ.
Αποχη και απαντηση στο δρομο για την δημοκρατια. Η ελλαδα εχει δημοκρατια πραγματικη οχι βορειοκορεατικου τυπου 40 χρονια τωρα λογω και συμμετοχης σε ΕΕ.
Αυτή η αντίληψη περ "ακυρου" δημοψηφίσματος ξεκίνησε από την παρανόηση των ποσοστών που προβλέπονται για την δεσμευτικοτητα του δημοψηφίσματος.Ανάλογα δημοψηφίσματα με χαμηλά ποσοστά συμμετοχής είναι μεν έγκυρα, αλλα δεν είναι δεσμευτικα, παρα μόνο συμβουλευτικα. Δηλαδή μπορεί η εκτελεστική εξουσία να πράξει και αντίθετα από το αποτέλεσμα, κάτι που δεν θα μπορούσε (θεωρητικά) να κάνει εάν τα ποσοστά συμμετοχής ήταν υψηλά, οποτε το αποτέλεσμα θα θεωρούταν δεσμευτικό.Θα είχε πολύ πλάκα στο προηγούμενο δημοψήφισμα να κεριζε το ναι, όντας δεσμευτικό. Τότε θα ήταν υποχρεωμένοι να νομοθετήσουν για μια συμφωνία που δεν ίσχυε πλέον (όπως είχε ξεκαθαρισει η απέναντι πλευρά)
ΠοκοπικοΑυτό που δεν μπορεί να εισαχθεί σε δημοψήφισμα είναι ψηφισμένο νομοσχέδιο που αφορά σε δημοσιονομικα θέματα. Ο συνταγματικος νομοθέτης, πολύ λογικά, έκρινε ότι δεν μπορείς να ρωτάς τον λαό αν θέλει να του βάλεις φόρους ή όχι. Ποιος θα πει ναι;Επίσης, προφανώς δεν είναι δυνατόν να γίνει δημοψήφισμα χωρίς να υπάρχει ένα ερώτημα που να χρήζει ξεκάθαρης, σαφούς, απάντησης, σε κάτι που να μπορεί να κρίνει ο λαός. Λ.χ. πες ότι είχαμε εθνικό νόμισμα. Δεν θα ήταν δόκιμο ερώτημα "θέλετε υποτίμηση ή όχι"; πως μπορεί να κρίνει ο μέσος πολίτης τις συνέπειες που συνεπάγεται η απάντηση του;Η πρώτη απαγόρευση προκύπτει από το γράμμα του Συντάγματος. Η δεύτερη από το πνεύμα του. Το δημοψήφισμα του Τσίπρα αφορούσε σε δημοσιονομικα θέματα (αφού η υπογραφή της συμφωνίας συνεπαγόταν ταυτόχρονη δέσμευση για δημοσιονομικά μετρα), αλλα δεν ήταν για ψηφισμένο ηδη νομοσχεδιο. Ήταν πάντως ξδη προβληματικο από αυτήν την άποψη. Ήταν επίσης προβληματικο και εξαιτίας του δευτερου λόγου. Ήταν τόσο αμευθυνο σαν να βαζεις έναν νέο οδηγο να οδηγήσει ένα αυτοκίνητο F1 (και μόλις πηγε να το ρίξει στον τοιχο, το πήρε αρον αρον στα χέρια του
Το σχήμα είναι κλασσικό: επικαλούμαστε πολύ ό,τι σκοπεύουμε να υπονομεύσουμε. Εν προκειμένω τη δημοκρατία. Η δημοκρατία μας είναι αντιπροσωπευτική, όχι άμεση, κι ο λόγος δεν είναι πληθυσμιακός. Επιπλέον, υπεράνω της στιγμιαίας βούλησης του λαού, που ανά τετραετία σχεδόν αλλάζει, υπάρχει η διαρκής βούληση του λαού όπως εκφράζεται στο Σύνταγμα.Αν λοιπόν έχουμε μια κυβέρνηση που αρέσκεται να παίζει μαζί μας, το Σύνταγμα θα μας προστατέψει. Να το διαβάσουν καλά πριν κάνουν οτιδήποτε. Αρκεί η οικονομική κρίση. Να μην έχουμε και πολιτειακή κρίση.
Άρη είναι φανερό ότι ψάχνει διαφυγή! Τα νούμερα δυστυχώς πια είναι αδυσώπητα δεν μπορούμε να εξαπατούμε κανέναν, και σε αυτή την περίπτωση ο καθένας κοιτάζει να σώσει το μαγαζί-κόμμα του! Είμαι πεπεισμένος ότι με την πρώτη αφορμή από τους δανειστές μας θα δρομολογηθούν εξελίξεις που έχουν ΗΔΗ χιλιοσυζητηθεί στο ΣΥΡΙΖΑ! Δεν βλέπω φως δυστυχώς! Κάθε χρόνο και χειρότερα...
Ο Αλέξης είναι πραγματικός Δημοκράτης, γι αυτό ζητάει τη γνώμη του Λαού για σοβαρά θέματα. (Και μετά κάνει ό,τι τον συμφέρει).Παρεμπιπτόντως, τι (πραγματικά) ισχύει, με βάση το Σύνταγμα, όσον αφορά την εγκυρότητα των δημοψηφισμάτων ως συνάρτηση της αποχής;
Σ'ευχαριστώ πολύ, Δον Ιδιώτη.Με άλλα λόγια, θέλουμε πάνω από 60% αποχή. Δείτε λοιπόν τώρα τι γίνεται: Στο δημοψήφισμα του 2015 η συμμετοχή ήταν 62,5% (άρα είχαμε αποχή 37,5%), και ΝΑΙ εψήφισε το 38,69% αυτού του 62,5%, δηλαδή το 24.18% του εκλογικού σώματος (62,5% Χ 38,69%).Αν υποθέσουμε πως ΟΛΟΙ όσοι απείχαν θα απόσχουν ξανά, και πως ΟΛΟΙ όσοι εψήφισαν ΝΑΙ θα απόσχουν από αυτό το νέο δημοψήφισμα, έχουμε και λέμε:37,5% + 24,18% = 61,68%Σωστά;Πολύ επικίνδυνη η αποχή, κατά την γνώμη μου. Διορθώστε με αν κάνω λάθος.
Το ζητούμενο, φυσικά, είναι ποιό θα είναι το δίλημμα που θα θέσει το δημοψήφισμα. Αν είναι τόσο εγκληματικά ηλίθιοι (ή εγκληματίες σκέτο) ώστε να το θέσουν ως "Ευρώ ή Δραχμή" τότε υπάρχει μεγάλο πρόβλημα. Αν όμως μας θέσουν κάποια άκυρη σαχλομπουρδίτσα όπως την προηγούμενη φορά, έτσι ώστε ό,τι αποτέλεσμα και να υπάρξει να μπορεί να αγνοηθεί από τους καραγκιόζηδες που κυβερνούν, τότε φυσικά και απέχουμε. Τουλάχιστον έτσι δεν εξευτελίζεται περισσότερο η Δημοκρατία.Ας μην ξεχνάμε πως όλοι αυτοί γαλουχηθήκανε στις διάφορες πορείες, όπου παραδοσιακά οι φοιτητικές νεολαίες επιδίδουν κάποιο σαχλό ψήφισμά τους σε κάποιον (πχ στην αμερικανική πρεσβεία μετά το τέλος της πορείας του Πολυτεχνείου). Και μετά πάνε και σπάνε την πόλη ή βρίσκονται στα διάφορα καφενεδάκια και μπαρ και τα λένε. Τώρα κάνουν το ίδιο με "δημοψηφίσματα", με τα οποία οι μονίμως ανίκανοι να ενηλικιωθούν διαμηνύουν στους ενήλικους (δανειστές, ευρωπαϊκές κυβερνήσεις κλπ) πόσο θυμωμένοι είναι, και καλά.Το "μόνο" που πετυχαίνουν είναι να εξευτελίζουν την Δημοκρατία μας και καταστρέφουν την οικονομία μας.
Υπάρχει και ένα άλλο ενδεχόμενο, ΠΟΛΥ διαδεδομένο σε όλες τις αστικές δημοκρατίες: ο πρωθυπουργός ζητάει την γνώμη του λαού για ένα θέμα (με δημοψήφισμα) και καταθέτει ξεκάθαρα από πριν την δική του άποψη.Αν η δική του άποψη δεν επικρατήσει στο δημοψήφισμα, ο πρωθυπουργός παραιτείται αμέσως!Ετσι ακριβώς έγινε με το Brexit, ετσι έχει γίνει πολλές φορές σε πολλές χώρες. Πολλές φορές δεν χρειάζεται καν δημοψήφισμα, αν η θέληση του λαού είναι ξεκάθαρη (π.χ. ο Σρεντερ παραιτήθηκε στην Γερμανια οταν προτεινε ξεκαθαρα μια πολιτική και ο λαός ζήτησε το αντίθετο).Αλλά τα ασπόνδυλα δεν έχουν τα κότσια να ζητήσουν την γνώμη του λαού. Ούτε το θάρρος να εκφράσουν αυτά που πραγματικά πιστεύουν, ούτε την θέληση να εφαρμόσουν αυτά που ζητάει ο λαός. Το μόνο που ξέρουν είναι τα ήξεις-αφήξεις και το πως θα είναι κολλημένος ο ποπός τους στην καρέκλα. Αεριτζήδες του μπλαμπλα.
Πες τα χρυσόστομε!Και το πιο οικτρό που ζω φτάσει να σκεφτώ ότι τους νοιάζει, είναι, παρόμοιο με αυτό που είπες:...Να φτάσουν με οποιονδήποτε τρόπο τις 2 θητείες για να "καβατζώσουν" τη βουλευτική σύνταξη.. Όπως και οι περισσότεροι προκάτοχοί τους..Τέτοια κατάντια δηλαδή.Άρη εύγε!
"Θέλει κατά βάθος να φέρει τη δραχμή; Ας την φέρει, αναλαμβάνοντας όμως ο ίδιος την ευθύνη."; Άρη αυτός θα φέρει την ευθύνη,το ποιος θα πληρώσει την νύφη είναι το θέμα :)Γιατί μπορεί στα αστικά κέντρα κάποιοι να "ξορκίζουν"την δραχμή αλλά εάν βγεις προς τα χωριά θα διαπιστώσεις πως οι νοσταλγοί είναι πολλοί και μάλιστα φέρνουν και παραδείγματα του "μεγαλείου" της Ελλάδας με το εθνικό νόμισμα.
Εγω πιστευω οτι οι πιο πολλοι Ελληνες αδυνατουν να καταλαβουν τι θα πει παγκοσμια πολιτικη και τι θα πει οικονομια στον 21ο αιωνα . Και ο Τσιπρας βασιζεται ακριβως σε αυτον τον οικονομμικο αναλφαβητισμο . Χρονια τωρα μιλαμε και η κριση ειναι καβγας καφενειου μεταξυ Ελλαδος vs Γερμανις/Μερκελ/κακων ευρωπαιων και δεν ξερω εγω τι αλλο . Η χωρα δεν εχει φυσικους πορους , δεν εχει βιομηχανια , δεν εχει διεθνη ισχυ και ομως ρισκαρει καθε τρεις και λιγο την θεση της στη σημαντικοτερη διεθνη συμμαχια στην οποια εχει υπαρξει ποτε μελος και συμπεριφεται σαν να παζαρευει χαλια σε παζαρι . Ο Τσιπρας ειναι ο χειροτερος πρωθυπουργος που θυμαμαι , μαζι με τον Καραμανλη το νεοτερο . Οι ψηφοφοροι του ομως , και του Καμμενου που ειναι και ψηφοφοροι του πρωτου δημοψηφισματος , ακομα να καταλαβουν οτι υπαρχουν και χειροτερα ? ακομα και σημερα?
θα διαφωνήσω για τον Καραμανλή για 2 λόγους.1) βέτο στα σκόπια και 2) η συμφωνία με τους Ρώσσους για το Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη.ήταν δηλαδή ο τελευταίος ΠΘ που άσκησε κάποια εξωτερική πολιτική αλλά δεν είχε τις πλάτες να την στηρίξει(το άνοιγμα στους Ρώσσους) κατά άλλα συμφωνώ
Δεν αξίζουν εύσημα στον Καραμανλή γι αυτά τα δυο. Είναι σχεδόν πάγια ελληνική πολιτική, και θα τα ακολουθούσε οποιοσδήποτε πρωθυπουργός. Έστω κι έτσι, η αποδυναμωση της χώρας με τον αλόγιστο δανεισμό, μας έκανε πολύ πιο ευάλωτους διεθνώς. Φυσικά κι άλλοι στη θεση του θα έκαναν το ίδιο λαθος.
Η διετία που εκτίναξε το χρέοςΗ παράλυση κράτους και εισπρακτικού μηχανισμού, το όργιο προσλήψεων και οι εκτός δυνατοτήτων αυξήσειςhttp://www.tovima.gr/politics/article/?aid=493975
Η διετία που εκτίναξε το χρέοςΗ παράλυση κράτους και εισπρακτικού μηχανισμού, το όργιο προσλήψεων και οι εκτός δυνατοτήτων αυξήσειςhttp://www.tovima.gr/politics/article/?aid=493975
Για τον Καραμανλή ακόμη μπορούμε να πούμε ότι ήταν ο πρώτος που φώναζε ότι η κρίση είναι παγκόσμια και εδώ όλοι πίστευαν ότι λεφτά υπάρχουν, ότι αύξησε δυο φόρες το ΑΕΠ της χωράς, ότι το χρέος που δήθεν αύξησε ήταν τοξικά ομόλογα που μεταβιβάστηκαν από την κυβέρνηση Σιμίτη και δεν ήταν 120 δις άλλα τελικά κάτω από 30 δις, όσο για του συμβασιούχους που μονιμοποίησε δεν ήταν 300.000 άλλα 20.000. λιγότεροι δηλαδή από τους μετακλητούς του Τσιπρα. Ακόμη τότε θυμάμαι ότι για φοιτητική μεταγραφή του γιου ενός υπουργού υπήρχε παραίτηση του υπουργού κάτι που στις μέρες μας φαίνεται αδύνατον να γίνει. Δε ξέρω γιατί άλλα καλλιεργείται ένα μεγάλο ψεύδος για αυτόν τον άνθρωπο στο φόβο να μην ειστρέψει στη πολίτικη μη φοβάστε οι Καραμανλήδες όταν αποσύρονται σωπαίνουν και δεν επιστρέφουν.
Δεν γινεται να αποδοκιμαζεις τον Τσιπρα αλλα να εθελοτυφλεις στην διαφθορα αλλα και δηλεια/σιγη του Καραμανλη σαν πολιτικο προσωπο . Ειτε εχεις αντικειμενικοτητα στην κριση σου , ειτε οχι . Τα 60 χιλιομετρα αγωγου στην Αλεξανδρουπολη που τελικα ακυρωθηκε , παρα τις φανφαρες και τη προπαγανδα , δεν θα αλλαζανε ριζικα τα οικονομικα της χωρας . Το 'ανοιγμα' στη μαμα Ρωσσια που λες μου φαινεται ακατανοητα δημοφιλες στην Ελλαδα , μιας και η συγκεκριμενη χωρα δεν μας εχει στηριξει ποτε ιδιαιτερα ουτε οικονομικα ουτε πολιτικα . Και εγω χαρηκα το βετο στα Σκοπια ομως το συγκεκριμενο θεμα καθε αλλο παρα εχει λυθει και στρουθοκαμιλιζουμε για μια μαχη που δυστηχως η Ελλαδα εχει σε μεγαλο βαθμο ηδη χασει ( κανεις , απο τουριστικους οδηγους μεχρι την google maps , δεν αναφερεται στη γειτονα με οποιοδηποτε αλλο ονομα απο το 'Μακεδονια' οσο και αν με πληγωνει αυτο ) και αρνουμαστε να το δουμε . Οποτε προς τι η νοσταλγια για τις εποχες του Καραμανλη και τις 'επιτυχιες' του ?
@ spyrus sgouroΈχεις δίκιο σε αυτό. Ήταν τα μόνα αξιόλογα του Καραμανλή του κατά τ' άλλα τελείως Β' . Για θυμήσου όμως ποιο είχε υπουργό εξωτερικών για να τα χειριστεί και πως κατέληξε ... ίσως τότε να αντιληφθείς και για ποιο λόγο δεν πέτυχε.
Δεν είναι μόνο "οικονομικός" ο αναλφαβητισμός φίλε GREEKO25. Εδώ μιλάμε για ουρακοτάγκους. Το δημοψήφισμα ήταν η απόλυτη καταμέτρηση αυτών. Δεν χρειαζόταν να είναι κάποιος ιδιαίτερα ευφυής και να έχει ένα κάποιο οικονομικό υπόβαθρο για να αντιληφθεί την απάτη και τον κίνδυνο. Εκτός βέβαια αν είναι ουρακοτάγκος. Οι ίδιοι μπούφοι ακούν για επιστροφή σε δραχμή, υποτίμηση του νομίσματος αλλά ισοτιμία ένα προς ένα, αύξηση ανταγωνιστικότητας ενώ δεν έχουμε πρώτες ύλες κλπ κλπ και νομίζουν ότι στο τέλος του μήνα θα παίρνουν την αξία του χρήματος που παίρνουν σήμερα μετά από όποια μείωση. Πρόκειται για έναν καθυστερημένο λαό, ένα παντελώς ηλίθιο κόσμο που η βλακεία του τον καθιστά επικίνδυνο. Μετά το δημοψήφισμα δεν έχω καμία ελπίδα. Όταν έχεις να κάνεις με ουρακοτάγκους, όποιος και να έρθει στην εξουσία τα πράγματα θα είναι πολύ δύσκολα. =====
Ας κανουμε μια μικρη παρεκβαση εδώ κι ας αφησουμε για λιγο τα περι δημοψηφισματος-παρωδία,ναι,το πρωτο,τραγωδια,δε,το πιθανολογουμενο-κι ας μιλησουμε λιγο για την ευκολια που καταχεριζεις έναν ολοκληρο(;)λαο.Ουρακοταγκοι λοιπον!Τοτε(και συμφωνα παντα,βεβαια,με το εμβριθες σκεπτικο σου),ουρακοταγκοι είναι και αυτοι που ψηφισαν brexit,ουρακοταγκοι ειναι κι αυτοι που εξελεξαν τον Τραμπ,ουρακοταγκοι είναι και πολλοι Γαλλοι που ψηφιζουν Λεπεν.Λαμπρα,πεφωτισμενα εθνη,ωριμοι λαοι!Και αν παμε λιγο πισω,στο όχι και τοσο μακρινο παρελθον,θα δουμε τον πιο μορφωμενο τοτε λαο της Ευρωπης να εκλεγει τον Χιτλερ,ο οποιος ουρακοταγκους ανεβαζε,πιθηκους κατεβαζε τους Εβραιους.Απο την ιδια συνομοταξια επιλεγουν να στολιζουν τους μεταναστες,ή και οσους δεν ταιριαζουν με τα ευγενη χνωτα τους,και οι Φαρατζ,Τραμπ,Λεπεν.*Το μεγαλο λαθος που γινεται όχι μονο από εσενα,αλλα από παρα πολλους,αγνωστους και μη,είναι να τοποθετουν στους αντιευρωπαϊστες συλληβδην το 62% του όχι.Θα ηθελα επι της ευκαιριας να μου πειτε: αυτά τα ‘’ταματα του Εθνους’’,πού τα τοποθετειτε κυριε σκελετορα;γιατι από το 38% του ευρωπαϊκου ναι προερχονται.Και αληθεια,η στηλη αυτή εδώ που αρεσκεται στα ‘’μικρα’’,αλλα καμια φορα καταπιανεται και με ‘’μεγαλα’’,γιατι δεν το ανακινησε το θεμα;Και αν όχι η στηλη ετουτη,γιατι όχι γενικως στη lifo;