Στο σημερινό «Α μπα»: άλλα λόγια ν’αγαπιόμαστε

Στο σημερινό «Α μπα»: άλλα λόγια ν’αγαπιόμαστε Facebook Twitter
67


__________________
1.

Αγαπητή Α, μπα,
έχεις πάει ποτέ σε στριπτιτζάδικο; Κι αν όχι, θα πήγαινες, αν σε προσκαλούσε κάποια παρέα; Και γενικότερα, πώς σου φαίνεται, ως μορφή ψυχαγωγίας;

-Spiderkid


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Με αυτή την ερώτηση μου θύμισες κάτι που είχα ξεχάσει σχεδόν τελείως. Πριν από πολλά χρόνια, είχα αγκαλιάσει μια κολώνα με όλη μου τη δύναμη ενώ με τράβαγαν από τα πόδια για να πάω με το ζόρι στο τοπικό στριπτιζάδικο «για πλάκα». Τελικά δεν με ξεκόλλησαν. Εννοείται ότι σέβομαι όσες γυναίκες επιλέγουν αυτή τη δουλειά με τη θέληση τους, αλλά αυτοί οι χώροι μου είναι πάρα πολύ ξένοι και δεν μπορώ να δω ποια είναι η πλάκα της υπόθεσης.

__________________
2.


Αγαπητή Α,μπα,
Σε πολλές απαντήσεις σου αναφέρεις τον ψυχολόγο/ψυχίατρο ως τον τρόπο για να ψαχτείς με το πρόβλημά σου και να βοηθηθείς και συμφωνώ απόλυτα! Τι γίνεται στην περίπτωση που δεν υπάρχει η οικονομική ευχέρεια για κάτι τέτοιο? Μένω σε επαρχιακή πόλη, σπουδάζω και δεν υπάρχει τίποτα δωρεάν, ούτε από το πανεπιστήμιο. Έχω την αίσθηση ότι τα θεματάκια μου έχουν φτάσει ταβάνι και δεν πάει άλλο να προσπαθώ να τα καλύπτω με ''εργασιοθεραπεία''. Υπάρχει τίποτα ή να συνεχίσω να συσσωρεύω?...(η γραμμή υποστήριξης δεν θεωρώ ότι θα με βοηθήσει μακροπρόθεσμα, γιατί θέλω έναν άνθρωπο που να έχω μια π.χ εβδομαδιαία επαφή).Ευχαριστώ για τον χρόνο σου
-_desperate teen


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Υπάρχουν ψυχολόγοι που προσφέρουν συνεδρίες μέσω σκάιπ. Δεν θα είναι δωρεάν, αλλά έχω την εντύπωση ότι είναι πιο φτηνά. Δυστυχώς για το γεγονός ότι μερικές φορές για κάποιους δεν υπάρχει δωρεάν λύση δεν μπορώ να προτείνω κάτι. Τι είναι δωρεάν στα θέματα υγείας; Είναι απορίας άξιο πώς η Ελλάδα, στην κατάσταση που είναι, έχει έστω και αυτές τις δωρεάν επιλογές στα μεγάλα κέντρα. Προτείνω να μάθεις ποιες είναι οι τιμές μιλώντας με συγκεκριμένους επαγγελματίες, γιατί η οικονομική στενότητα είναι γενική πραγματικότητα, δεν είσαι η εξαίρεση που ξεφεύγει. Μπορεί να εκπλαγείς ευχάριστα.


__________________
3.

Α,μπίτα μου λατρεμένη,
Έχω το εξής θέμα και ζητώ μια μικρή βοήθεια απο όλους εδώ.
Είμαι 25 χρονών και 55 κιλά.. 1,68 ύψος.. βλέποντας με βλέπεις μια κανονικότατη σε κιλά κοπέλα προς το αδύνατο θα έλεγα (αν τυχόν σου φανούν πολύ λίγα για το ύψος να τονίσω πως δεν έχω ΚΑΘΟΛΟΥ στήθος!) Μιλόντας με γιατρούς (θέματα υγείας αλλα οχι σοβαρά!) έχω πειστεί πως είμαι τυχερή που μένω σε αυτά τα κιλά (υποθυρεοειδισμος+πολυκυστικές ωοθήκες) και προσπαθώ με μέτρο να μένω σταθερή στα κιλά μου.
Το άγχος μου ξεκινάει με το σκεπτικό "δεν πρέπει να βάλω παραπάνω κιλά γιατί θα απορυθμιστούν ολα" αλλά και "Δεν πρέπει να χάσω κιλά γιατί τα μούτρα μου γίνονται σαν ανάποδο γαμώτο!" Και όντως δεν υπερβάλω..όσες φορές έτυχε να χάσω 3-4 κιλά όλοι με κράζανε για το πόσο εχει κόψει το πρόσωπο μου και δεν μου πάει..αλλα κι εγώ το έβλεπα! Όταν όμως περνάω στεναχώριες δεν κατεβαίνει τίποτα! Σκέφτομαι το αγαπημένο μου φαγητό και μου έρχεται εμετός..Δεν ξέρω αν σας έχει τύχει να τρώτε με αηδία.. Είμαι ένας άνθρωπος που εκτιμώ πολύ το φαγητό..το λατρεύω! Όταν ομως φτάνουν τα πράγματα εκεί απλά δεν το ελεγχω! Και γράφω σήμερα γιατί περνάω πάλι μια φάση τέτοια (2 χρόνια είχα να το πάθω). Έχω μεγάλη απογοήτευση μέσα μου και άρχισαν πάλι τα ίδια! Μόλις νιώθω λίγο καλύτερα και πάω να φάω μια μπουκιά μου σκάνε στο μυαλό όσα με πλήγωσαν και ακόμα με πονάνε και μου κόβεται η ορεξη μαχαίρι! Μου έρχεται εμετός απο το άγχος.. έχω κάνει κιόλας!
Δεν νιώθω οτι με παίρνει να βάζω το σώμα μου σε τέτοια σκαμπανεβάσματα και να χαλάω τον οργανισμό μου αλλά δεν ξέρω τι μπορεί να βοηθήσει και που να απευθυνθώ.. Σκέφτηκα τον ψυχολόγο και είναι κάτι που ούτως ή άλλως θέλω να κάνω και είναι στο πρόγραμμα αλλά σκάλωσα στο γεγονός οτι το θέμα είναι διατροφικό και δεν ξέρω κατα πόσο θα μπορούσε όντως να βοηθήσει.
Έχει κανείς να προτείνει κάτι για να καταφέρνω να τρώω σαν άνθρωπος όταν είμαι στις μαύρες μου; Πώς το κάνουν αυτοί που τρώνε τούρτες και κλαίνε;!


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Είναι πάρα πολύ συνηθισμένη η αλλαγή στην όρεξη με αφορμή το συναίσθημα, είτε από την μια, είτε από την άλλη. Αυτοί που τρώνε τούρτες κλαίγοντας δεν είναι διαφορετικοί, κάνουν ακριβώς το ίδιο με σένα, από την ανάποδη.


Ο εμετός από το άγχος δεν είναι διατροφικό θέμα. Είναι σωματοποιημένη αντίδραση. Υπάρχουν ψυχολόγοι που είναι ειδικευμένοι στις διατροφικές διαταραχές. Δεν λέω ότι ανήκεις σε αυτή την κατηγορία, το αναφέρω για να επιχειρηματολογήσω υπέρ του ότι η σχέση με το φαγητό για κάθε άνθρωπο είναι και βαθιά ψυχολογική. Η τροφή δεν είναι μόνο θερμίδες, είναι συμβολισμός. Από τα λίγα που λες νομίζω ότι ασχολείσαι πάρα πολύ με το βάρος σου, έτσι κι αλλιώς, ή ασχολείσαι υπερβολικά με αυτά που σου λένε οι άλλοι για την εμφάνισή σου, και αυτό δεν έχει να κάνει με την κατάσταση της υγείας σου. Ασχολείσαι ιδιαιτέρως με τα 3-4 κιλά που αμφιβάλλω πάρα πολύ ότι σε ασχημαίνουν, και δέχεσαι ως δίκαια τα αγενέστατα σχόλια τύπου «έχει κόψει το πρόσωπό σου και δεν σου πάει». Μου ανέβηκε η πίεση που το διάβασα, και μετά μου ανέβηκε η πίεση που κάθεσαι και τα ακούς και πιστεύεις ότι έχουν και δίκιο. Έχεις απολύτως κανονικό βάρος για να αναλύεις τον εαυτό σου τόσο πολύ. Ναι, να πας σε έναν ψυχολόγο. Θα σε βοηθήσει οπωσδήποτε.

__________________
4.

Γεια σου, Λένα μου! Θέλω τη γνώμη σου πάνω σε κάτι που με απασχολεί όλο και πιο συχνά το τελευταίο διάστημα. Είμαι 29 χρονών και είμαι με το φίλο μου 4,5 χρόνια (σχεδόν συνομήλικος μου), τον αγαπώ και με αγαπά πολύ, και το προχωράμε σοβαρά, καθώς μόλις συγκατοικήσαμε και μιλάμε για το μέλλον για γάμο και παιδιά. Το θέμα είναι πως ενώ δε μπορώ και δε θέλω να σκεφτώ τη ζωή μου χωρίς αυτόν από την άλλη νιώθω πως έχει χαθεί- από τη μεριά μου μόνο- η ερωτική έλξη. Δε νιώθω να με εξιτάρει σεξουαλικώς. Το σκέφτηκα πολύ το θέμα, μήπως έπαψα να είμαι ερωτευμένη, μήπως με απωθεί το γεγονός ότι έχει βάλει κιλά (πάνω από 10) αλλά νομίζω πως κατέληξα στο ότι ίσως δεν είμαι εγώ τόσο σεξουαλικό άτομο (δε θυμάμαι να είχα τέτοια θέματα στο παρελθόν βέβαια), κι αυτό γιατί πιάνω τον εαυτό μου να μην με ενδιαφέρει η ερωτική επαφή γενικά. Ωστόσο, από τη μια σκέφτομαι πως όταν αγαπάς κάποιον δε σε νοιάζει πώς είναι εξωτερικά, από την άλλη όμως σκέφτομαι πως είναι σημαντικό να σε ελκύει ο σύντροφός σου εξωτερικά, να τον ποθείς, να τον βρίσκεις σέξυ! Θυμάμαι στο παρελθόν να τον βλέπω και να σκέφτομαι «πόσο όμορφος είναι» και τώρα έχει αφεθεί, πάχυνε, δε φροντίζει ιδιαίτερα την υγιεινή του, δε φοράει κολόνιες κτλ. Έχει τύχει να δω τον πρώην μου, μεγάλος έρωτας και μεγάλος βλάκας επίσης (χαχααχα), και να είναι κομψός και στυλάτος και να κάνω σκέψεις τύπου πώς θα ήταν αν ήμασταν μαζί και την άλλη στιγμή φεύγει από το μυαλό μου, γιατί ο φίλος μου είναι ο άνθρωπος που όποια γυναίκα αγαπούσε θα την έκανε ευτυχισμένη. Ξέρω πως αυτόν τον άνθρωπο δε θέλω να τον χάσω, γιατί κάθε φορά που πάω να σκεφτώ κάποιον άλλον, αμέσως πιάνω τον εαυτό μου να τον συγκρίνω με τον φίλο μου και στη «μάχη» να κερδίζει ο φίλος μου! Επίσης, δε μπορώ να τον σκεφτώ σε σχέση και ερωτευμένο με άλλη γυναίκα. Τρελαίνομαι! Έκανα ψυχοθεραπεία στο παρελθόν για άλλους λόγους και με βοήθησε αρκετά, κυρίως γιατί εγώ ήθελα να βοηθήσω τον εαυτό μου, σκέφτομαι λοιπόν μήπως να ξεκινήσω και τώρα για να το ψάξω καλύτερα, γιατί ρε Λένα θεωρώ πως το sex ανάμεσα σε ένα νεαρό ζευγάρι που τώρα ξεκινάει τη ζωή του είναι σημαντικό και νιώθω τύψεις που ενώ ο φίλος μου θέλει, καταλήγουμε να κάνουμε sex 3 φορές το μήνα! Θα εκτιμούσα πολύ τη γνώμη σου πάνω στο θεματάκι
μου! Αννούλα


Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Όταν αγαπάς κάποιον δεν σε νοιάζει πώς είναι εξωτερικά, αλλά όταν αγαπάς κάποιον και παράλληλα έχεις σεξουαλική σχέση μαζί του, φυσικά και σε νοιάζει πώς είναι εξωτερικά. Είναι αναμενόμενο, λογικό, και απολύτως υγιές να σε νοιάζει πώς είναι εξωτερικά αυτός ή αυτή με τον οποίο μοιράζεσαι το κρεβάτι σου, και αυτό δεν σε κάνει ούτε ρηχή, ούτε επιφανειακή, ούτε νυμφομανή. Δεν χρειάζεσαι ψυχοθεραπεία για να καταλάβεις γιατί δεν σου αρέσει ο φίλος σου όπως σου άρεσε πριν πάρει δέκα κιλά και αρχίσει να μην φροντίζει την υγιεινή του, μολαταύτα η ψυχοθεραπεία δεν θα σου κάνει κακό. Όμως το πρόβλημα, αν το θεωρείς πρόβλημα, δεν το έχεις μόνη σου, το έχετε μεταξύ σας, και τα δικά του προβλήματα είναι ως ένα σημείο και δικά σου προβλήματα, εφόσον μοιραζόσαστε τη ζωή σας.


Αυτό που δεν φαίνεται να αναρωτιέσαι είναι τι έκανε τον φίλο σου να πάρει δέκα κιλά και να αφήσει τα θέμα της προσωπικής υγιεινής. Μπορεί να είναι η σιγουριά της μόνιμης σχέσης, αλλά αυτά τα δύο, σε συνδυασμό, μπορεί να δείχνουν κάτι άλλο, πιο βαθύ. Χρειάζεται επικοινωνία για να το ερμηνεύσεις, η παρατήρηση δεν αρκεί. Αν ξεκινήσεις ψυχανάλυση θα προκύψει αυτή η συζήτηση, οπότε σε κάθε περίπτωση είναι καλή ιδέα.


__________________
5.

Αμπα μου να σου πω..3 μήνες τώρα έχω νέα σχέση, στην οποία περνάω όμορφα και με το αγόρι ,τώρα που αρχίζει να φεύγει ο πρώτος ενθουσιασμός προσπαθώ να καταλάβω αν ταιριάζουμε σαν χαρακτήρες και σε αλλα πράγματα εκτος απο το αγκαλιτσες-φιλακια-ταινιουλες -σεξ. Λοιπον χτές αφότου παίξαμε και οι 2 τζοκερ και όντας χερακι-χερακι ,τον ρωτησα αν κέρδιζε τι θα έκανε με τα χρήματα και μου ανακοινωσε με ενα χαριτωμένο χαμογελο πως θα χωρίζαμε γτ με ενα τοσο μεγαλο χρηματικό ποσό θα άλλαζαν πολλά πράγματα στη ζωη του και θα ήταν απολυτα φυσιολογικό καθως οι ζωες μας δεν θα συμπίπταν πλέον. εκανα ενα χαριτωμενο σχολιάκι λοιπον κι εγω, τύπου οκ αλλα για ψυχική οδυνη λόγω χωρισμού θελω μεριδιο, και εμεινε εκει. Για κάποιο λόγο όμως ρε αμπα μου, μου εκατσε άσχημα αυτη η ατακα, γτ ένοιωσα πως την εννοουσε και ενω ξερω πως οι πιθανότητες να πιασει το τζοκερ ειναι ίσες με το να γινω αστροναυτης ,ενοχλήθηκα. Ισως γτ ηταν το πρωτο που ξεστόμισε?ισως γτ αυτο με βάζει σε ενα σκεπτικο πως ο συγκεκριμένος μόνο βαση καποιων συνθηκων θα είναι μαζι μου? γενικά απ οτι τον εχω ψυχολογήσει ειναι ειλικρινής και σε ο
ρισμένα θέματα πεζός. εσυ θα το προσπερνούσες ή θα σκεφτοσουν πως ίσως είναι ενας ανθρωπος οποίος βαζει τη στυγνη λογική πάνω απο τα ανθρώπινα συναισθήματα και τις σχέσεις? είναι πολύ γλυκός μαζί μου και ουσιαστικά παράπονα δεν έχω :)
- ψειρίζω τη μαϊμού


ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Εσύ αν κέρδιζες το τζόκερ θα έμενες μαζί του; Αυτό ούτε καν σου περνάει από το μυαλό ως ερώτηση, και με στενοχωρείς πάρα πολύ.


__________________
6.

 

Καλημερα (η σπερα) Αμπα, ξερεις για να πιανουμε ολες τις ωρες.
Θα ηθελα να ρωτησω για ενα θεμα που προεκυψε πολυ προσφατα. Λοιπον, ζω στην Αθηνα kai eχω ενα φιλο που ειναι αρκετα καλο παιδι. Γνωριστηκαμε στη γειτονια και μου ειπε προσφατα οτι θελει να γνωρισει επιτελους μια κοπελα. , Εχει δουλεια και μιλαει και Ελληνικα αλλα ειναι μεταναστης δεν θελω να πω απο που. Εγω δεν ξερω τι να πω. Φοβαμαι κιολας γι αυτον. Αν κατι του συμβει? Δεν ειναι κι ευκολο πραγμα ειδικα οταν εισαι αγορι. Πως να τον συμβουλεψω? Κι αν δεν τον θελουν και φαει ολο το ρατσισμο? Και πως γινεται να γνωρισεις κοριτσια οταν δεν τα εχεις στην παρεα σου? Εγω ηξερα πως ετσι γινεται. Με βοηθας να τον βοηθησω?
Αραγε ποσο ετοιμες ειναι οι γυναικες της Ελλαδας για διεθνεις σχεσεις?,


Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Βρε καλό μου παιδί, οι γυναίκες της Ελλάδας δεν είναι όλες ίδιες μεταξύ τους για να σου απαντήσω για όλες λες και είναι μια. Άλλες θα είναι ανοιχτές, άλλες θα είναι ντεμί, και άλλες θα είναι φριχτές ρατσίστριες. Ο ρατσισμός υπάρχει και είναι κραταιός. Λες ο καινούριος σου φίλος να μην τον έχει ζήσει ακόμα στο πετσί του; Λες να χρειάζεται να τον προειδοποιήσεις εσύ; Και τι εννοείς «αν του συμβεί κάτι;» Και ποιο είναι το δύσκολο πράγμα ειδικά αν είσαι αγόρι;
Ξέρεις καμία κοπέλα να του γνωρίσεις; Αυτό σε ρώτησε. Δεν σου ζήτησε να εξαφανίσεις τον ρατσισμό από τη γη.

 

_________________
7.

Παντρεμενοι με παιδια και οι δυο... Είπαμε δε θα το ζήσουμε. Σωστή επιλογή . Βασική προτεραιότητα η οικογένεια...κι ομως νιωθω να χάνω . Οσο περνούν τα χρονια τοσο πιο πολυ νιωθω να τον αγαπάω. Τοσο πιο πολυ να μου αρεσει. Και ειναι αμοιβαίο. Εχουν περασει και μηνες χωρίς ουτε ενα γεια, αλλα παντα δεν αντέχουμε χωρίς καμια επαφη. Λειπει απο τη ζωή μου. Λειπω απο τη ζωή του και υποφέρουμε και οι δυο. Τσακωθήκαμε, ξεκοψαμε πόσες φορες. Αλλα τα αισθήματα υπαρχουν παρολες τις προσπάθειες να θαφτούν με βια ή με το χρονο . Οποτε σταματήσαμε την προσπάθεια. Οταν βλεπομαστε ειναι σαν να βλεπω το πιο οικείο προσωπο στον κοσμο. Δεν πιστεύω οτι ειναι μονο ο ανεκπλήρωτος ερωτας ή τα ελλείμματα του καθενός μας. Όσες φορες με έπεισα γιαυτο μου ρθε σαν κύμα η αγαπη που νιωθω και νιωθει. Απλα τον βρίσκω καταπληκτικό... Και με βρίσκει καταπληκτική . Θελω μονο το καλο του, και αυτος το ιδιο... Αλλα κατι ποναει. Που δεν γνωριστηκαμε πιο νωρις; Πιο αργα; Που δεν μπορούμε να σποχαιρετηθουμε ; Που αγαπουμε τις ζωες μας και τους ανθρωπους σε αυτές; Α μπα μαρεσει η σκεψη σου αλλα θελω να σε ρωτησω . Υπαρχει μονο η λογική; Η αγαπη απλα συμβαίνει τελικα; Και αν δεν ταιριάζει με τις δεσμεύσεις που εχουμε αναλάβει απέναντι στον εαυτό μας και τους αλλους, τι την κανεις; everlasting


Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Αγαπητή φίλη, το συναίσθημα χωρίς λογική στην καλύτερη περίπτωση είναι αυτοκαταστροφή, και στην χειρότερη, τρέλα. Η λογική μας προστατεύει από πάρα πολλές κακοτοπιές, και προστατεύει και τους άλλους από τις κακοτοπιές μας. Δεν είναι κάτι κατάπτυστο. Όμως όταν λέμε «λογική», χρειάζεται να προσδιορίσουμε τι εννοούμε, γιατί το πιο σημαντικό που έχουμε είναι η ειλικρίνεια με τον εαυτό μας. Τον άντρα σου μπορεί να τον απατάς χωρίς συνέπειες, αλλά αν εξαπατάς τον ίδιο σου τον εαυτό, τις συνέπειες δεν θα τις γλιτώσεις.


Η λογική που έχεις επιστρατεύσει είναι η λογική της αυτοσυντήρησης και του δικού σου συμφέροντος. Ξέρεις ότι κάνεις κάτι που δεν πρέπει, αλλά το συνεχίζεις επειδή σε κάνει να νιώθεις πάρα πολύ ωραία, επιθυμητή, ερωτεύσιμη, σπάνια, Θεά. Όμως δεν αποφασίζεις να το ζήσεις εξ'ολοκλήρου, γιατί η οικογενειακή σου ζωή σου προσφέρει ασφάλεια, διασκέδαση, σταθερότητα, ψυχική υγεία, κοινωνική αναγνώριση. Ζυγίζοντας τα, νιώθεις ότι αυτό που σε συμφέρει είναι να έχεις και τα δύο, το ένα από λίγο, γιατί είναι και επικίνδυνο. Αυτή είναι η λογική σου. Δεν είναι καθόλου κακό να σκέφτεσαι τον εαυτό σου. Κακό είναι όταν προκειμένου να είσαι εσύ καλά, εξαπατάς κάποιον άλλον, και αν ο άντρας σου πιστεύει ότι έχετε συμφωνία μονογαμίας, ακριβώς αυτό κάνεις.


Σε καμία περίπτωση δεν συμβαίνει «απλά» η αγάπη. Χρειάζεται άπειρο ξόδεμα ενέργειας για να αγαπήσεις κάποιον, πρέπει να θέλεις πάρα πολύ να παραμυθιαστείς για να ερωτευτείς, αλλιώς δεν γίνεται με τίποτα, σου φαίνονται όλοι απλές οδοντόκρεμες. Αγάπησες άλλον επειδή κάτι συμβαίνει στο γάμο σου, για τον οποίον δεν λες απολύτως τίποτα. Δεν είναι τυχαίο.


(Όταν λες «είπαμε ότι δεν θα το ζήσετε» αλλά προφανώς πού και πού το ζείτε, πώς το εννοείς;)

 

67

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

7 σχόλια
#4 Τι διάολο, όλα τα χαμένα μου αδέλφια γράφουν σήμερα; Λοιπόν, κόλλησα κυρίως στο "ίσως δεν είμαι εγώ τόσο σεξουαλικό άτομο (δε θυμάμαι να είχα τέτοια θέματα στο παρελθόν βέβαια)".Δεν είσαι 70. Αν στα 20 και τα 25 ήσουν σαφώς σεξουαλικό άτομο (όχι να έτρεχες στα παρτέρια σαν το κουνέλι, απλώς να απολάμβανες το σεξ και να το θεωρούσες σημαντικό μέρος της σχέσης), δεν γίνεται να έπαψες να είσαι τώρα. Αυτό είναι, λογικά, κάτι που λες στον εαυτό σου για να τον καθησυχάσεις.Δεν ξέρω αν εκείνος είναι όντως τόσο αφημένος, ή αν είναι ένας άγγελος κι εσύ μια άκαρδη, ή απλώς δεν ταιριάζετε όσο νομίζετε, αλλά οι μη σεξουαλικοί άνθρωποι δεν είναι σεξουαλικοί ούτε στα 18.Αν έχω καταλάβει σωστά την κατάστασή (μπροστά μου δεν σ'έχω, να βάλω το χέρι μου στη φωτιά), να σε ενημερώσω ότι υπάρχουν και επόμενα στάδια: Αυτό που και η μια φορά το μήνα σου φαίνεται πολύ, αυτό που νιώθεις σαν καρικατούρα από κακό σίριαλ (όπου η γυναίκα παραχωρεί το σεξ ως ύψιστη χάρη, γιατί το θεωρεί αγγαρεία τρισχειρότερη απ'το ξεβούλωμα του λουτροκαμπινέ), κι αυτό που, ω του θαύματος, συνειδητοποιείς ότι είσαι μια χαρά σεξουαλική, αφού θες απεγνωσμένα να ξεφλουδίσεις το παιδί που ξεφορτώνει τα κρέατα στο σούπερ-μάρκετ. Θλίψη.Αν όντως βλέπεις να έρχονται αυτά τα στάδια, ξέρεις τι πρέπει να κάνεις. Προς το παρόν, δεν χρειάζεται να κάνεις βιαστικά βήματα προς οποιαδήποτε κατεύθυνση - ειδικά προς αυτήν της περαιτέρω δέσμευσης. Αν νιώθεις τώρα έτσι, δεν θες να ξέρεις πώς μπορεί να είναι αν στην εξίσωση μπουν 5-10 χρόνια ακόμη, 1-2 παιδιά και ο ΕΝΦΙΑ.
Πράγματι έτσι είναι όπως το περιγράφει η Iris! Ή είναι κάποιος ερωτικός (και φαίνεται πολύυυυυυ πριν τα 20) ή δεν είναι. Εκτός φυσικά αν συμβεί κάποιο κοσμοιστορικό γεγονός (κάποια ασθένεια ή κάποιος θάνατος κλπ) όπου μια κάμψη της libido δικαιολογείται απολύτως και ανακάμπτει αργότερα. Αυτό όμως που θα ήθελα να προσθέσω στον σχολιασμό έχει μια διαφορετική ποιότητα. (Βέβαια δεν θα πιάσω το θέμα "υγιεινή" γιατί όπως αναφέρθηκε αλλού νομίζω δείχνει πράγματα για τον συγκεκριμένο άνθρωπο που θα πρέπει να απασχολήσουν διαφορετικά την αποστέλλουσα την ερώτηση). Υποψιάζομαι ότι ένα μεγάλο μέρος συνανθρώπων μας και των 2 φύλων μπερδεύει την ανθηρή σεξουαλικότητα με την ομορφιά (των αντικειμενικών κριτηρίων κι όχι της υποκειμενικής ελκυστικότητας). Θεωρεί δηλαδή ότι ένας όμορφος άνθρωπος είναι αξιωματικά ελκυστικός (και ότι έχει κι έντονη σεξουαλικότητα επειδή είναι επιθυμητός από μέγα πλήθος) επομένως αυθωρεί και παραχρήμα είναι επιθυμητός σεξουαλικός στόχος κι αν δεν μας ελκύει κάτι δεν πάει καλά με μας. Ενώ αν πχ. μας αρέσει ένας Κουασιμόδος κάτι πάλι δεν πάει καλά με μας! Όμως σέξυ είναι κάποιος όχι επειδή έχει γραμμωμένους κοιλιακούς (όσο ωραίοι κι αν είναι ή δεν είναι για τον καθένα μας ή την γενικότερη επικρατούσα κουλτούρα) ή τεράστια αμυγδαλωτά πράσινα μάτια (ditto) αλλά κυρίως εξαιτίας αυτών που σκέφτεται/εκφράζει κι αυτών που κάνει κατά την ερωτική "συνδιαλλαγή". Κι εννοώ ήδη από το φλέρτ κι ίσως και ήδη από την αύρα του...για παράδειγμα υπάρχουν άνθρωποι αισθησιακοί που απλώς τρώνε ή καπνίζουν ή χαϊδεύουν ένα σκυλάκι και το βλέπεις ότι στάζουν σεξουαλικότητα. Δεν είναι πόζα. Είναι αυτοί που είναι. Είναι αισθησιακοί. Επομένως μια γυναίκα που δεν ελκύεται πλέον από τον σύντροφό της εκφράζει μια δυσαρέσκεια που σχετίζεται με την αισθησιακή ποιότητα του ανθρώπου απέναντί της (έχει άραγε αλλάξει προσωπικότητα αυτός ο σύντροφος ή έχουν απλώς βαρεθεί επειδή δεν έχουν ανανεώσει ερωτικά την σχέση τους;) ή αποτελεί μια μορφή αυτολογοκρισίας του τύπου "πώς μπορώ να έλκομαι από αυτό το πράγμα;;;" Κάτι μου λέει ότι για αρκετές γυναίκες (κι ίσως κι άντρες) ότι το δεύτερο βαφτίζεται "θέμα αυτοσεβασμού". Δηλαδή δεν αποδέχονται με το πάνω κεφάλι την ερωτική συνύπαρξη με κάποιον που δεν πληροί κάποια στάνταρντς όπως τα έχουν ταξινομημένα στο μυαλό τους. Δεν ξέρω... Συζητείστε το!
Ναι καταλαβαίνω τι λες, απλώς δε νομίζω ότι εφαρμόζεται εύκολα σε ήδη μακροχρόνιες σχέσεις. Άλλο δηλαδή να σου αρέσει κάποιος που γνώρισες και θα θεωρούντααν αντικειμενικά άσχημος, κι ίσως τα κοινωνικά πρότυπα παρεμβάλλονται και σκέφτεσαι "Μα είμαι παράξενος άνθρωπος, πώς θα τον δείξω στον κόσμο, θα με πούνε κακόγουστο". Αυτό δείχνει ότι είσαι θύμα της κυριαρχιας της εικόνας, αλλά αν είναι σου συμβαίνει εξ αρχής.Ότααν είσαι με τον άλλο 5 χρόνια, και είναι σημαντικός για εσένα, δεν είναι εύκολο να θες, έστω και ενδόμυχα, να πείσεις τον εαυτό σου ότι δεν τον γουστάρεις πια, ενω στη πραγματικότητα τον γουστάρεις. Πιο πιθανό είναι το αντίστροφο: Αν πλέον σε αφήνει αδιάφορο το σεξ μαζί του, να πας να τα μπαλώσεις πείθοντας τον εαυτό σου ότι σε αφήνει αδιάφορο γενικώς η πράξη.
#1 ας συζητήσουμε λίγο αυτό με το στριπτιτζάδικο.. Εγώ όχι μόνο δεν θα πήγαινα, αλλά θεωρώ κατάπτυστους αυτούς που πηγαίνουν. Πχ. αν επέμενε ο σύντροφός μου να πάει, θα χώριζα. Παντρεμένη, με παιδί, θα χώριζα ΧΩΡΙΣ δευτερη σκέψη! Αμετάκλητα. Είμαι εντελώς απόλυτη. Αλλά πειτε. Έχω περιέργεια να δω τι reasoning μπορεί να έχει κάποιος νορμάλ, sated άνθρωπος να πηγαίνει σε ένα τέτοιο μέρος.
Ένας βασικός λόγος είναι η περιέργεια. Κάνει πολλά αυτή η ρήμάδα η περιέργεια. Έχω πάει, και μόνη μου, και με το φίλο μου, και με την παρέα, κορίτσιστικη παρέα, αγορίστικη και μικρή, και για υποστήριξη σε μία φίλη μου που χόρευε. Και σε αντρικό strip club. Αλλά όχι σε επαρχιακό κωλόμπαρο στην εθνική οδό. Ούτε στην Ελλάδα. Στο Λονδίνο ήταν αυτό. Και ήταν κυριλέ. Δεν ξέρω λεπτομέρειες γιατι τις κοπέλες και τους άντρες όμως. Όταν με το καλό έρθω Αθήνα και πάω σε ένα θα σας πω εντυπώσεις.ΥΓ Κι εγώ έχω περιέργεια να μάθω γιατί πάνε οι άνθρωποι σε tanning beds, που αντικειμενικά περισσότερο κακό κάνει στον άνθρωπο, αλλά τόσο απόλυτη δεν είμαι. Ήμουν κάποτε και δεν ήταν καλό. Για την ιστορία πάντως θεωρώ φοβερούς υποκριτές αυτούς που δεν θέλουν να πάνε στο στριπτιτζάδικο λόγω εκμετάλλευσης ή αηδίας, αλλά πάνε με χαρά στο Red Light District στο Αμστερνταμ (που είναι ακριβώς το ίδιο στην εκμετάλλευση σάρκας).
Ένας βασικός λόγος είναι η περιέργεια. Κάνει πολλά αυτή η ρήμάδα η περιέργεια. Έχω πάει, και μόνη μου, και με το φίλο μου, και με την παρέα, κορίτσιστικη παρέα, αγορίστικη και μικρή, και για υποστήριξη σε μία φίλη μου που χόρευε. Και σε αντρικό strip club. Αλλά όχι σε επαρχιακό κωλόμπαρο στην εθνική οδό. Ούτε στην Ελλάδα. Στο Λονδίνο ήταν αυτό. Και ήταν κυριλέ. Δεν ξέρω λεπτομέρειες γιατι τις κοπέλες και τους άντρες όμως. Όταν με το καλό έρθω Αθήνα και πάω σε ένα θα σας πω εντυπώσεις.ΥΓ Κι εγώ έχω περιέργεια να μάθω γιατί πάνε οι άνθρωποι σε tanning beds, που αντικειμενικά περισσότερο κακό κάνει στον άνθρωπο, αλλά τόσο απόλυτη δεν είμαι. Ήμουν κάποτε και δεν ήταν καλό. Για την ιστορία πάντως θεωρώ φοβερούς υποκριτές αυτούς που δεν θέλουν να πάνε στο στριπτιτζάδικο λόγω εκμετάλλευσης ή αηδίας, αλλά πάνε με χαρά στο Red Light District στο Αμστερνταμ (που είναι ακριβώς το ίδιο στην εκμετάλλευση σάρκας).
Δεν ξέρω να σου πω στ'αλήθεια. Αλλά θα προσπαθήσω. Μου φαίνεται κάπως ακραίο να χώριζα γι'αυτό τον λόγο αλλά βέβαια μιλάω εκ του ασφαλούς επειδή ξέρω ότι του δικού μου του έγιναν συχνά προτάσεις να πάει και δεν ήθελε να πάει. (Το ξέρω από ανεξάρτητες πηγές και διαφορετικές μεταξύ τους. Επίσης είναι sated).Κάποτε είχα ως αποδεκτό "παιχνίδι" στο μυαλό μου να πηγαίναμε μαζί σε κάποια τέτοια δραστηριότητα. Θεωρούσα ότι όπως στο εξωτερικό υπάρχουν clubs για ζευγάρια κλπ. ότι η διαδικασία λειτουργεί με την αντιμετάθεση μιας ναρκισσιστικής φαντασίωσης σε ένα ασφαλές πλαίσιο όπου υπάρχει συγκατάθεση συγκεκριμένων συμφωνημένων ορίων. Αυτό μπορεί να είναι πολύ ερωτικό με την έννοια ότι τίποτα δεν είναι "εξαπάτηση" κι όλα είναι ένα εγκεφαλικό παιχνίδι που ορίζεται από το ίδιο το ζευγάρι στις παραμέτρους που θέλουν να εξερευνήσουν αλλά εκτός του οικείου τους περιβάλλοντος και με την "επικρεμάμενη" παρουσία/μαρτυρία άλλων ατόμων. Να εξελίξουν αν θέλεις τους εαυτούς τους μέσα από δοκιμασίες που βάζουν ο ένας στον άλλον ξανά μέσα σε κοινώς αποδεκτά πλαίσια. Η φαντασία ως γνωστόν είναι η απαρχή του ερωτισμού κι όχι η πραγματοποίηση. Δεν χρειάζεται καν διείσδυση σε οπές για να πάρει φωτιά το μυαλό!Αργότερα συνειδητοποίησα ότι στην Ελλάδα κάτι άλλο είναι αυτό το πράγμα και ότι αντίστοιχα μέρη απλώς λειτουργούν με consommation και άτυχες ψυχές που δουλεύουν χωρίς ιδιαίτερο κέφι (ή και ιδία θέληση ακόμα). Έτσι μια επίσκεψη σε ανάλογο μέρος ή κάτι παρόμοιο φοβάμαι ότι θα με γέμιζε θλίψη αν παρευρισκόμουν ή αντανακλαστική θλίψη αν παρευρισκόταν μόνο εκείνος. Επίσης για παρόμοιους λόγους με θλίβουν και τα bachelor parties ή τα θηλυκά αντίστοιχα hen parties. Λες και το "σεξουαλικά επιθυμητό" και το "φαντασιωτικά γαργαλιστικό" είναι έξω από την νυφική παστάδα κι ένα κεφάλαιο τελειώνει στην ζωή του ζευγαριού ενώ η πραγματικότητα είναι ότι τώρα αρχίζει!
Ανεξάρτητες πηγές = ξεσκόνισα κινητά, έλεγξα ΟΛΑ τα μηνύματα σε βάθος δεκαετίας και έβαλα τις γυναίκες των κολλητών του να τους ξεψαχνίσουν.Τέτοια δραστηριότηταναρκισσιστική φαντασίωση ασφαλές πλαίσιο συγκατάθεση συγκεκριμένων συμφωνημένων ορίωνεγκεφαλικό παιχνίδιζευγάρι παράμετροιοικείο τους περιβάλλον"επικρεμάμενη" παρουσία/μαρτυρία εξέλιξη των εαυτώνμέσα από δοκιμασίες κοινώς αποδεκτά πλαίσια πραγματοποίηση θλίψη αντανακλαστική θλίψημε θλίβουν Έλα παραδέξου το, εσύ γράφεις τα κείμενα του Τσίπρα.
Boxer έχει ψωμί η υπόθεση γιατί ενώ ξέρεις λίγα πράγματα για τους άντρες (όπως αποδεικνύει το σχόλιό σου περί καύλας παραπάνω), αν και είσαι ο ίδιος ένας, φαίνεται ότι ξες πολύ λιγότερα για τις γυναίκες και για τους άντρες που δημιουργούν σταθερούς και ερωτικά χορταστικούς δεσμούς με αυτές τις γυναίκες. Δεν χρειάζεται κανένας βα ψάξει τίποτα. Οι άνθρωποι τρελλαίνονται να μιλούν για άλλους ανθρώπους κι όποιος "αγοράζει" αντί να "πουλάει" μαθαίνει πολλά.Γέλασα με τον Τσίπρα αλλά όποιος κατάλαβε κατάλαβε. Σιγά μην βγάλω κι ανακοινωθέν τι κάνω με τον σύντροφό μου. Άλλωστε αν ξαναδιαβάσεις τις λέξεις κλειδιά που τόσο εντύπωση σου έκαναν ή τις βάλεις στο google μπορεί να πάρεις πρέφα στο περίπου. Αν ξεφύγεις από τον καφενιακό χαβαλέ που διακρίνω και σε άλλα σου σχόλια στη σημερινή στήλη
Μπα δεν θα χώριζα κιόλας. Έτσι απόλυτη όπως εσύ με τα στριπτιζάδικα είμαι με το να συνειδητοποιήσω ότι ο σύντροφός μου τραμπουκίζει κόσμο στα φαναρια ή στην οδήγηση γενικά. Δρόμο : )
Φίλη του 3 συμφωνώ απόλυτα με τη Λένα, το πρόβλημα σου είναι ψυχολογικό και όχι διατροφικό. Είμαι και εγώ σαν εσένα, έτυχε σε περιόδους άγχους να τρώω όλη μέρα ένα μήλο και ένα μπισκότο με το ζόρι απλά για να μην καταρρεύσω. Ο μόνος τρόπος να έρθω στα ίσια μου ήταν να διαχειριστώ το άγχος ή τη στεναχώρια μου, με τη βοήθεια ψυχολόγου κάποιες φορές. Όταν η πηγή του άγχους πχ ήταν οι εξετάσεις στο πανεπιστήμιο έκανα υπομονή μέχρι να τελειώσουν κι ας έχανα και 5 κιλά. Όταν ήταν aγχος λόγω κάποιων λάθος επιλογών, ή τύψεις πχ που χώρισα το αγόρι μου, άγχος εξαιτίας πίεσης στη δουλειά κτλ, με βοήθησε πολύ να μιλήσω σε ένα ψυχολόγο. Πάντως υπάρχει βελτίωση, μη χάνεις τις ελπίδες σου. Παλιά η φάση αφαγίας μπορούσε να κρατήσει για μήνες, η τελευταία φορά που το έπαθα ήταν μόνο μια βδομάδα. Μίλα σε κάποιον, όσο πιο ήρεμη είσαι μέσα σου τόσο καλύτερα θα μπορείς να ρυθμίσεις και το φαγητό.Και εννοείται μην δίνεις τόση σημασία στο τι λέει ο ένας και ο άλλος, κάποιοι μπορεί και απλά να σε ζηλεύουν που χάνεις εύκολα κιλά, χωρίς να ξέρουν με ποιο τίμημα χάνονται αυτά τα κιλά.
#4 δεν έχεις άδικο να παραπονείσαι για τα παραπανίσια κιλά του συντρόφου σου και κυρίως για το γεγονός ότι έχει "αφήσει" τον εαυτό του. Αλλά μήπως ο άνθρωπος περνάει κάποιο ζόρι? Γιατί αυτή η συμπεριφορά συνήθως κρύβει πίσω της ένα πρόβλημα. Από πρόβλημα φυσικής υγείας (πχ. υποθυρεοειδισμός) μέχρι πρόβλημα ψυχικής υγείας (πχ. κατάθλιψη). Μπορεί να ακουστώ αυστηρή, αλλά αντί να επικεντρώνεσαι στο σεξ, ασχολήσου καλύτερα με τον άνθρωπό σου. Παίζει να χρειάζεται seriously τη βοήθειά σου.
Αν ήμουν στην θέση της γράφουσας, θα μου κακοφαινόταν η απάντησή σου. Η γυναίκα λέει αυτό που την ενοχλεί, καλώς ή κακώς, δεν το έχει κουβεντιάσει με τον σύντροφό της. Δεν θέλει να της υποδείξεις τι θα έπρεπε να την απασχολεί - εφόσον ο καημός της είναι το σεξ, εκεί θα επικεντρωθεί.
#3 Αν ήσουν μερικά χρόνια μεγαλύτερη, θα πίστευα ότι μας χώρισαν στη γέννα. Ακόμη και τα σχόλια που ακούμε είναι ίδια! Ωστόσο το ότι παιδεύεσαι τόσο όταν νιώθεις άγχος/στεναχώρια είναι πρόβλημα από μόνο του - δεν είναι τα λίγα κιλά που θα χάσεις το θέμα, και μάλιστα απλώς για να μην "κόψει" λίγο το πρόσωπό σου!Εν τέλει, οι μεγάλες στεναχώριες που λες δεν σε πιάνουν, απ'ό,τι φαίνεται, αφύσικα συχνά, ή αναίτια. Μου θυμίζεις τον εαυτό μου στις εξεταστικές, ή μετά από σοβαρό χωρισμό. Είναι πραγματικά πολύ συχνή η απότομη αύξηση ή μείωση της όρεξης σε τέτοιες περιπτώσεις, όπως και φαινόμενα όπως ζαλάδα, διάρροια ή εμετός. Αν μιλάμε για μια στο τόσο, που θα σου τύχει κάτι αληθινά σοβαρό, δεν είναι ανησυχητικό ως φαινόμενο.Άρα ναι, εν τέλει πιο περίεργο είναι που σε φοβίζει τόσο μήπως κόψει το πρόσωπό σου για λίγες μέρες/βδομάδες, παρά η ίδια αντίδρασή σου στη στεναχώρια. Και το ότι ονομάζεις ένα ψυχολογικό θέμα διατροφικό.
#7 μου τη σπάνε οι βολεψάκηδες που παρουσιάζουν τους εαυτούς τους σαν τραγικούς ήρωες σε σεξπηρικό έργο! Κοπελιά το τίμιο και σωστό είναι να χωρίσεις τον άντρα σου και να κάνεις μετά ότι θέλεις. Θέλεις να ζήσεις τον έρωτα? Ζήστον. Θέλεις να μείνεις μόνη σου? Μείνε. Αλλά αφού χωρίσεις. Η ζωή σου είναι δική σου και την ορίζεις εσύ. Ούτε η μοίρα ούτε άλλοι άνθρωποι. Εσύ δημιούργησες τις υποχρεώσεις προς άλλους που έχεις. Κατ'επιλογήν. Και υποθέτω η καρδιά σε οδήγησε στον σύζυγό σου. Όχι η λογική. Αλλά η λογική και το συμφέρον είναι αυτό που σε κρατάει μακριά από τον "έρωτά" σου. Όχι η καρδιά. Οπότε τι ρωτάς? Μια χαρά ξέρεις τι πρέπει να κάνεις.
Εμένα πάλι μ' εκνευρίζουν αυτοί που περιγράφουν κάτι τόσο κοινότοπο σαν να είναι η μοναδική ιστορία του κόσμου. Κάνε εξωσυζυγική σχέση αν θες, μην κάνεις αν θες, αλλά σταμάτα να περιγράφεις αυτό το δράμα σου σαν κανείς ποτέ να μην έζησε τα ίδια. Πόσο βαρετή αυτή η μεγαλοποίηση.
Διαφωνώ, ποιος ο λόγος να χωρίσει για μια εξωσυζυγική σχέση; Στη τελική αν την πιάσουν το πολύ-πολύ να ...χωρίσει, επομένως ποιος ο λόγος να το προκαλέσει εξ' αρχής;
Ρε παιδιά! Στην φωτογραφία της #7...Φτιάξανε οι άλλοι ολόκληρη γέφυρα μονής κατεύθυνσης? Με 5 λωρίδες? Θα με τρελάνουν! (εκκολαπτόμενη πολιτικός μηχανικός: sorry για το άσχετο της υπόθεσης. Αλλά αν κάποιος μπορεί να μου λύσει την απορία θα το εκτιμούσα πολύ!!)
Από αυτο το νησάκι μόνο φεύγεις...δεν μπορείς να πας!!Πάντως αν παρατηρήσεις, από την άλλη πλευρά του νησιού έχει μια ακόμη γέφυρα, η οποία προφανώς οδηγεί στο νησί. Άρα από την μια πλευρά πας και από την άλλη φεύγεις!!
Κάτσε με το συζυγό σου να τα συζητήσετε όλα και με ειλικρίνεια να δείτε τι θα κάνετε. Ο γάμος σου έχει σοβαρό πρόβλημα και αμα δεν τα λύσετε τα θέματα σας θα μπείτε σε μονόδρομο είτε για άσχημο χωρισμό είτε για μια ζωή δυστυχία κτλ κτλ. Και τωρα που πιάσαμε το θέμα με τους μονόδρομους, η γέφυρα είναι η Bay Bridge στο Σαν Φρανσίσκο, και έχει δεύτερο κατάστρωμα απο κάτω για την αντίστροφη κατευθυνση. εε είδατε πωσ τα σύνδεσα εεεε;
Απ΄ό,τι φαίνεται είναι η San Francisco–Oakland Bay Bridge, όπου το άνω επίπεδο της γέφυρας είναι η μία κατεύθυνση και το κάτω επίπεδο η άλλη κατεύθυνση. Να άλλη μια φωτογραφία όπου φαίνεται αυτό πιο καθαρά:http://il5.picdn.net/shutterstock/videos/16753378/thumb/1.jpgΟι πιο πολλές διώροφες γέφυρες έχουν δύο κατευθύνσεις και στους δύο ορόφους, αλλά υπάρχουν κι εξαιρέσεις!
#1 Γύρω στα 19-20 έτυχε να πάω με καλούς φίλους αγόρια σε ένα συνοικιακό κωλόμπαρο (γούσταρε ο ένας την αδερφή μιας μπαργούμαν). Μέσα σκοτεινιά, κόκκινο ''βελούδο'' και βαριά ατμόσφαιρα - ήταν τόσο παρακμιακά, με κοπέλες από πρώην ΕΣΣΔ σαν τα κρύα τα νερά να αναγκάζονται να υποκρίνονται ότι ενδιαφέρονται για τους πιο αηδιαστικούς 50+ έβερ, που πραγματικά τις λυπήθηκε η ψυχή μου. Μέχρι σήμερα είναι από τα πιο θλιβερά θεάματα που έχω δει :(