Στο σημερινό «Α μπα»: το λιθαράκι της Αντίστασης

Στο σημερινό «Α μπα»: το λιθαράκι της Αντίστασης Facebook Twitter
80


__________________
1.


Αγαπητή Α μπά,

Ειμαι 7 χρόνια με έναν άνθρωπο (με ένα διάλειμμα 2 ετών μετά τα 2 πρωτα χρόνια) και έχουμε περασει πολλά μαζί. Ζούμε χρόνια στο εξωτερικό και τωρα πρόσφατα μετακομίσαμε σε καινούρια χώρα. Ειναι πολύ φιλόδοξος με τη δουλειά του και με βοηθάει να γίνομαι καλύτερη και να εχω πολύ καλή δουλειά. Έκανα καλές σπουδές μεν αλλα ποτέ δεν είχα υψηλές απαιτήσεις για το επαγγελματικό. Ήμουν τυχερή και με στήριζε πολύ ο φίλος μου. Το όνειρο μου ήταν να βρω τον άνθρωπο μου και να κάνω οικογενεια και μωρά και να ειμαστε μια μεγάλη χαρούμενη οικογενεια. Σημειωτέον ειμαι πολύ κοντα με την οικογενεια μου αλλα εκείνος δε θέλει τους γονεις μου γιατί θεωρεί πως δεν του φέρθηκαν σωστά. Το θέμα ομως ειναι πως εγώ δεν αντέχω πια αυτήν την απόσταση και να ειμαι ή μαζί του ή με τους γονεις μου και πιστεύω πως υπερβάλλει σε μεγάλο βαθμό. Επίσης η σχέση μας δεν προχωράει στο να κάνουμε τη δική μας οικογενεια. Και όσο για την καθημερινότητα μας νιωθω πως ειναι καλή, όχι εξαιρετική. Δεν ειναι κακό παιδί και αγαπιόμαστε αλλά νιωθω πως δεν ειναι τελικα αυτο που ονειρεύομαι. Μετά απο τόσα χρόνια ομως φοβάμαι να προχωρήσω και να χωρίσω. Και επιπλέον δεν ειμαι σίγουρη: μηπως το 60% που ειμαι χαρούμενη ειναι αρκετό και ας μην ψάχνω κι εγω το 90%;; Μήπως τα εχω όλα και ειμαι αχάριστη; Τί να κάνω; Τα έχουμε συζητήσει πολλές φορές αλλα δεν αλλάζει κατι. Δεν τσακωνόμαστε γιατι δε μπορω να του κρατήσω κακία και να κοιμάμαι στην αγκαλιά του με γαληνεύει. Αρκεί ομως αυτο για μια ζωή; Νιώθω πως ειμαι δίπλα του για τα όνειρα του, αλλά τα δικά μου; Τί να κάνω;; Νιωθω θα τρελαθώ! Σ'ευχαριστώ πολύ για το χρονο σου!!


Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

«Δεν είναι κακό παιδί» και «αγαπιόσαστε» και «δεν τσακωνόσαστε», ωραία, ίσως να μπορείτε στο μέλλον να γίνετε καλοί φίλοι.


To όνειρο σου είναι να κάνεις οικογένεια και μωρά και να έχεις μια μεγάλη χαρούμενη οικογένεια, στην οποία φαντάζομαι περιλαμβάνονται και οι γονείς σου. Η σχέση που έχεις τώρα δυσκολεύει την παρουσία των γονιών σου στη ζωή σου και επιπλέον δεν οδηγεί σε μεγάλη και χαρούμενη οικογένεια (ούτε σε μικρή. Για την ώρα δεν οδηγεί σε καμία οικογένεια). Τα περνάτε μέτρια. Τα συζητάτε αλλά δεν αλλάζει κάτι. Τώρα μέτρα τα και πες μου αν πραγματικά πιστεύεις ότι παίρνεις το 60% από αυτά που θέλεις.


__________________
2.


Αμπα μου, help! Τι κανεις οταν νομίζεις οτι σ'αρεσει ο φιλος του αγοριού που μόλις έκανες σχέση; προςπαθω να πείσω τον εαυτό μου οτι δεν ειναι τοσο ενδιαφέρον τύπος και πως δεν ταιριάζουμε περιςςοτερο απο όσο με τον φιλο μου, αλλα μάταια! Τον σκεφτομαι! Κι ο ίδιος δεν ειναι αδιάφορος, με κοιτάει, ανοίγει συζητηση, κανει σχόλια του τύπου: ειναι σεξυ οι γυναικες να φοράνε τέτοια ρουχα οπως αυτο που φορας σημερα, και επισης με ψάχνει στα social media στις 2:30 το βραδυ...ειναι πολυ κουλό ολο αυτο, ομως νομιζω συμβαινει!!!


Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Αν νομίζεις ότι είναι τρομερά κουλό αυτό που συμβαίνει, σημαίνει ότι σου λείπει η εμπειρία που διδάσκει ότι είναι κάτι πολύ κοινό, και αν σου λείπει εμπειρία αυτού του είδους είσαι τέλεια υποψήφια για να τα κάνεις εντελώς θάλασσα. Αν όμως τα κάνεις εντελώς θάλασσα θα αποκτήσεις την εμπειρία που σου λείπει τώρα για να καταλάβεις ότι πας να μπλέξεις σε μια ανταγωνιστική σχέση επιβολής (με ολίγη φιλία μέσα) στην οποία θα δράσεις ως καταλύτης, ή ως πιόνι. Είναι πολύ απίθανο να βγει κάποιος κερδισμένος από ένα τέτοιο τρίγωνο. Δοκίμασε και πες μας.

 

__________________
3.

Λενα! Χρειαζομαι οπωσδηποτε τη βοηθεια σου. Θα σε παρακαλουσα να μην απορριψεις την ερωτηση,δεν εχω με κανεναν αλλο να συζητησω για το θεμα αυτο..
Α μπα, νιωθω πως δεν ειμαι φυσιολογικη. Οταν ξεκινησα το λυκειο, εκανα παρεα με διαφορα παιδια, στη συνεχεια ομως απομακρυνθηκα γιατι ειδα πως ταιριαζα πολυ με ενα αγορι που αρχισαμε να κανουμε παρεα. Γιαναμε πολυ καλοι φιλοι, και στην παρεα μας μπηκαν ακομη δυο κοριτσια, που καναμε το ιδιο παρεα, ομως κατα βαθος ξεραμε πως εμεις ειμαστε οι κολλητοι. Ο κολλητος μου την επομενη χρονια αλλαξε σχολειο. Συγκεκριμενα εφυγε εντελως απο την πολη μαζι με τους γονεις του που μετακομισαν. Στην αρχη ημουν πολυ στεναχωρημενη -ακομη ειμαι- γιατι σκεφτομουν πως θα αργουσα πόλυ να τον ξαναδω: εμενε πλεον μακρυα, ηταν και το διαβασμα.. Οταν ξεκινησε η νεα χρονια (β λυκειου) τοτε καταλαβα πως τα πραγματα ηταν πολυ διαφορετικα απο αυτο που πιστευα. Ημουν σχεδον μονη μου χωρις φιλους γιατι τα δυο κοριτσια που εκενα παρεα περσυ δεν μου μιλουσαν πλεον πολυ-εμεναν μαλλον στην παρεα λογω τους κολλητου μου. Ετσι μιλουσαμε μεν στο διαλειμμα αλλα οχι τοσο συχνα οσο την προηγουμενη χρονια. Διαπιστωσα επισης πως υπηρχε μια ομαδα παιδιων που με κοροιδευε απο περσυ. Οχι ακριβως μπροστα μου, αλλα τους εβλεπα καμια φορα που με ειρονευονταν. Αυτο το εκαναν επισης στο μαθημα οσο μιλουσα! Α μπα τοτε ειχα φοβερη ορεξη για μαθημα, σε αυτα που με ενδιεφεραν μιλουσα συνεχως και ειχα ιδεες, προτασεις, ημουν δημιουργικη. Παρ ολα αυτα δεν ειχα φιλους και με τον καιρο η παρεα που με κοροιδευε σταματησε να ασχολειται μαζι μου. Ουτε οι καθηγητες εδειχναν ενδιαφερον για εμενα ομως. Ετσι με τον καιρο σταματησα να συμμετεχω στο μαθημα, και διαβαζα λιγοτερο. Για ενα διαστημα μου αρεσε και μια κοπελα απο την ταξη- πολυ ομορφη κοπελα- αλλα ηξερα πως δεν γινοταν να την πλησιάσω γιατι ειχε αλλες παρεες στις οποιες δεν ημουν ευπροσδεκτη και επισης ειναι αληθεια πως δεν ταιριαζαμε καθολου σαν χαρακτηρες: θα ελεγα καλυτερα πως μου αρεσε μονο εμφανισιακα, αλλωστε δεν μονιζω να της αρεσαν τα κοριτσια. Συνεχισα τη χρονια απομονωμενη χωρις κανεις να μου προτεινει να κάνουμε παρεα. Ειχα περιστασιακα καποια ατομα που μιλουσα αλλα μη φανταστεις κατι σπουδαιο, τους ημουν πια αδιαφορη κι απο μια απλη γνωστη και για εμενα ηταν επισης καπως ετσι και εκεινοι.
Φετος ειμαι τριτη λυκειου. Μετρια στα μαθηματα και εχω απομονωθει πολυ. Νιωθω οπως σου ειπα στην αρχη πως δεν ειμαι φυσιολογικη. Σκεπτομενη οσα εγιναν περσυ με προβληματιζει που κανεις δεν με ηθελε,που πολλοι με κοροιδευαν. Νιωθω πως εχω κατι που απωθει τους ανθρωπους - πως δεν ειμαι κοινωνικοποιημενη, πως ειμαι ασχημη η αγενης πως ειμαι βαρετη η κατι τετοιο αλλα δεν το καταλαβαινω! Πως μπορω να μαθω αν ισχυει; Ειναι λυση ο ψυχολογος;
ευχαριστω πολυ.


Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Ναι, είναι λύση ο ψυχολόγος. 


__________________
4.


Αγαπημενη Α μπα!
Παρόλο που είμαι παντρεμένη γιατί σκέφτομαι έντονα το παρελθόν μου; είναι φυσιολογικό, το κάνει ο κόσμος συνήθως; ή είναι δείγμα κατάθλιψης;
Να εξηγήσω για να μην παρεξηγηθώ.
Δεν είμαι ερωτευμένη με κάποιον πρώην μου, ούτε μου λείπει κάποιος από αυτούς. Πιανω συνήθως τον εαυτό μου να σκέφτομαι πρώην γκομενικες καταστάσεις, τα γεγονότα και οτι θα ήθελα πολύ να έκανα κάποια πράγματα διαφορετικά, να ήμουν πιο εγωίστρια. Μετανιώνω για πολλα λαθη μου, για την προσοχή που εδωσα σε λάθος άτομα.
Έχω έναν θαυμάσιο σύζυγο που με στηρίζει παρά πολύ στην καθημερινότητα μας αλλά δεν κλείνει τις παλιές μου πληγές. Όλο σκέφτομαι παλιές άσχημες καταστάσεις και στεναχωριέμαι μέσα μου.


Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Επειδή είσαι σε μια ασφαλή σχέση έχεις τώρα το περιθώριο και τον χρόνο και το μυαλό να σκεφτείς τι θα μπορούσες να είχες κάνει διαφορετικά. Μου φαίνεται πολύ φυσιολογική διαδικασία, η εκτίμηση του παρελθόντος δείχνει ότι κάτι έχουμε καταλάβει από όσα μας συνέβησαν και είμαστε καλύτερα εξοπλισμένοι για να αντιμετωπίσουμε το παρόν μας (και το μέλλον μας). Η κατάθλιψη μου φαίνεται πολύ ακραία εξήγηση, όπως και κάπως άσχετη. Αν αυτές οι σκέψεις σου ρουφάνε όλη την ενέργεια και δεν μπορείς να σκεφτείς τίποτα άλλο σε σημείο που δεν μπορείς να λειτουργήσεις, τότε υπάρχει λόγος ανησυχίας για περισσότερη διερεύνηση. Σε αυτή την περίπτωση, αν δεν καταλαβαίνεις γιατί έχεις κολλήσει τόσο πολύ, τότε χρειάζεται ειδικός για να σε βοηθήσει.

__________________
5.

Πέθανε η γιαγια μου. Δε στεναχωριεμαι, γιατι ποτέ δε τη συμπαθησα. Δεν μ εχει κανει κανένα κακο, απλα δε πιστευω οτι ειναι αναγκη να συμπαθεις/αγαπας καποιον επειδη ειστε συγγενεις. Πιστευεις οτι κάνω λάθος;;


Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Δεν πιστεύω ότι είναι ανάγκη να συμπαθείς ή να αγαπάς κάποιον μόνο και μόνο επειδή είναι συγγενής σου, αλλά ούτε πιστεύω ότι πρέπει να συμπαθείς κάποιον για να στενοχωρηθείς που πέθανε. Μήπως με το «ποτέ δεν την συμπάθησα» εννοείς ότι την αντιπαθούσες, ή κάτι ακόμη πιο αρνητικό;


__________________
6.

Αγαπητή Αμπά,

Μου αρεσει η παλιομοδίτικη ιδέα αυτής της στήλης όσο και το γεγονός οτι οι συμβουλές που δίνεις εχουν παντα λογική. Αναρωτιέμαι αν η ζωή σου ειναι μια όαση γαλήνης κι ώριμης σκέψης, αλλα πιθανότατα οταν ειμαστε μεσα στο δάσος, δεν βλέπουμε το δάσος παντα καθαρα. Αλλα αυτο ηταν μονο μια εισαγωγη.

Η ερώτηση μου εχει να κάνει με το εξής: μια πολύ καλή μου φίλη που τείνει να γινει πρωην καλη μου φίλη, ειναι κατα τη γνώμη μου εθισμένη με το Facebook. Με το να ποστάρει στο φέισμπουκ εννοώ με έναν τροπο που βρίσκω εμμονικό. Και που νιώθω οτι της κάνει κακο. Εχει συγκεντρώσει μερικές χιλιάδες φίλους και αυτο που εχει δημιουργήσει ειναι κατι σαν μια λούπα αποδοχής απο ενα δικό της "κοινό".

Κάθε τόσο κανει παρόμοια ποστ για πραγματα που ξέρει οτι θα της φέρουν λαικς, (ο αγαπημένος της ροκ τραγουδιστής, τα γυναικεία δικαιώματα, "μαχητικός ανθρωπισμός", ο αγαπημένος της ροκ τραγουδιστής, αλλα και σκυλάκια και "έξυπνα τσιτάτα", ο αγαπημένος της ροκ τραγουδιστής, κι ασπρόμαυρες ντίβες του παλιού σινεμά κι αμερικάνικα sitcom, αλλα και girls κι αυτάρεσκες πόζες τύπου όμως female empowerment αλλα με μια δόση νάζί. Α, ο αγαπημένος της ροκ τραγουδιστής με εμμονή 16χρονης που κόλλα αφίσες στον τοίχο του ροζ δωματίου της). Το τραγικο ειναι οτι ειναι μια εξυπνη ενδιαφερουσα κοπελα, αλλα συχνα το προφιλ της δειχνει κατι αλλο.

Το αποτέλεσμα ειναι ένας κατασκευασμένος εαυτός δημιουργημένος για το Facebook, που αυτοτροφοδοτείται με ενα ιδανικό -κατά την γνώμη της- ψέμμα που νομιζω κι η ίδια εχει πιστέψει οτι ειναι η ζωή της. Μονο που δεν ειναι, διότι την ξερω απο παιδί πριν το internet και πριν τα 6 με 10 ποστ της την μέρα -ναι για τόσα μιλαμε.

Και ναι πιθανότατα θα μου απαντήσεις οτι λιγο πολύ αυτο κάνουμε όλοι στα σοσιαλ μίντια, αλλα στην περίπτωση της φίλης μου, νιώθω οτι εχει ξεπεράσει ενα όριο και χρήζει βοήθειας. Και προφανώς δεν ειμαι η κατάλληλη για να της την δώσω, αλλά πως να της δώσω να καταλάβει οτι θα πρέπει να αναρωτηθεί σοβαρα για το αν αυτό που κάνει είναι τελικά υγιές;

Σ ευχαριστω
Ας πούμε Ελένη


Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Δεν χρειάζεται τόση ανάλυση για να δικαιολογήσεις ότι απορρίπτεις έναν άνθρωπο. Ο λόγος δεν χρειάζεται να έχει σχέση με ανθυγιεινές δραστηριότητες, με εμμονές και εθισμούς. Η πρόθεση σου να βοηθήσεις μου φαίνεται λίγο σαν δικαιολογία για να μπορέσεις να της πεις κάτι που ξέρεις ότι δεν θα της αρέσει: ότι τα λάικς δεν είναι πραγματικά λάικς, και ότι δεν είναι τόσο αγαπητή όσο νομίζει. Κατά πάσα πιθανότητα έχεις δίκιο, αλλά αυτό δεν είναι δική σου δουλειά να το πεις. Όλοι μας έχουμε ψευδαισθήσεις για να νιώθουμε πιο σημαντικοί από όσο είμαστε. Δεν είναι δύσκολο για τους άλλους να τις εντοπίσουν. Η κριτική είναι εύκολη, στη συμπόνοια και στην κατανόηση σκαλώνουμε.


Το όριο που υποθέτεις ότι ξεπέρασε είναι απλώς η δική σου οπτική. Οι χιλιάδες φίλοι και τα δέκα ποστ την ημέρα με τη δική μου οπτική είναι μια απλά αυξημένη δραστηριότητα. Αν για σένα δείχνει κακό χαρακτήρα, ή ανασφαλή χαρακτήρα, ή χαρακτήρα με τον οποίο δεν θέλεις να έχεις σχέση, είσαι παραπάνω από ελεύθερη να αποχωρήσεις. Όμως σκέψου αν πραγματικά η δραστηριότητα της είναι που σε πειράζει, ή η αλλαγή της. Μερικές φορές νομίζουμε ότι ξέρουμε κάποιον επειδή τον ξέρουμε χρόνια, και απαιτούμε να είναι πάντα ίδιος. Μερικές φορές αντιλαμβανόμαστε τις αλλαγές των άλλων σαν προδοσία. Μπορεί να σε ξενίζει η κοινωνικότητα, έστω και με την ασφάλεια του fb, για έναν άνθρωπο που ήταν συνεσταλμένος· και αν δεν της άρεσε που ήταν συνεσταλμένη και τώρα βρήκε τρόπο να εκφραστεί;

_________________
7.


Κάπου στις αρχές του 2000, όταν ήμουνα περίπου 20 χρονών, ο πατέρας μου με έστειλε να παρευρεθώ σε συνάντηση της νεολαίας μεγάλου κόμματος καθώς θεωρούσε πολύ σημαντικό να ανακατευτώ με την πολιτική.

Α, μπα μου, πήγα και έφριξα. Ακόμα τωρα θυμάμαι και ανατριχιάζω τη στιγμή που πήρε το λόγο ένας σύντροφος ξεδιπλώνοντας με ένα απίστευτα ξυλινο λεξιλόγιο τις πτυχές ενός θέματος που δεν αφορούσε κανέναν και τίποτα, ενός θέματος που υπήρχε μόνο επειδή αυτός εβαλέ μια σειρά από πομπώδεις λέξεις τη μία δίπλα στην άλλη.

Μετά πήρε το λόγο άλλος σύντροφος και χρειάστηκε να τον κοίταξω καλά καλά για να σιγουρευτω ότι είναι συνομήλικος και όχι μασκαρεμένος 50αρης βουλευτής.

Όταν έληξε η συνεδρίαση έφυγα άρον άρον και δεν ξαναπάτησα το πόδι μου ούτε απέξω προς μεγάλη απογοήτευση του πατέρα μου.

Δε μετάνιωσα στιγμή για την απόφαση μου αυτή, μέχρι που προ ολίγων ημερών είδα το όνομα ενός συντρόφου σε υψηλόβαθμη θέση στο μεγάλο αυτό κόμμα και άκουσα το σχόλιο του πατέρα μου "αυτό το τσογλανάκι θα παίξει ρόλο αυριο μεθαυριο να μου το θυμηθείς".

Η 20χρονη Μαρία μέσα μου χάρηκε που τον είπε τσογλανάκι γιατί τον συγκεκριμένο τον θεωρω πιο γλοιώδη κι απ τα βατράχια και στ αληθεια όσα χρόνια παρακολουθω την πορεία του στη μικρη μας επαρχιακή πόλη, το μονο που εχει να επιδειξει είναι απίστευτη ομοιότητα με παλαιάς κοπής βουλευτές. Είναι ένα παιδί που απλώς παίζει πολύ καλα το παιχνίδι με το οποίο είναι στημένα τα κόμματα, παιχνίδι που εγώ δεν άντεχα να παίξω.

Ωστόσο α, μπα αν είναι να κυβερνήσει ένας απ τους δυο μας θα είναι αυτός κι όχι εγώ.

Κι εκεί είναι που μετανιώνω για την τότε απόφασή μου. Εκνευρίζομαι που είχε δίκιο ο πατέρας μου ότι έπρεπε να ασχοληθώ με την πολιτική και οτι δυστυχώς (το λεγε και το δυστυχως) ο μόνος τρόπος είναι μεσα απο τα κόμματα.

Σιγουρα υπαρχουν κι αλλες μορφες πολιτικης δρασης αλλα καμιά δεν είναι πιο αποτελεσματική απ το να είσαι μέσα στα κέντρα λήψης αποφάσεων.

Δεν ήθελα κάτι να ρωτήσω. Μάλλον παρηγοριά θέλω ή κάτι ως έναυσμα για να ξεκινήσω τώρα αργά τη δράση μου.

Θέλετε όλοι εμείς που δε θέλουμε να ασχοληθούμε με την πολιτική να συναντηθούμε κι όπου βγει; Δεν μπορεί θα είστε κι άλλοι σαν εμένα!

Μήπως α, μπα έχεις κάποια άλλη εντελώς διαφορετική οπτική με την οποία θα ήθελα να προβληματιστώ (όσο ο σύντροφος στρώνει το δρόμο για τη δόξα του);
-Η παλιά συμμαθήτρια του βάτραχου


Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ Α, ΜΠΑ

Συμφωνώ με αυτά που γράφεις, αλλά τα κόμματα δεν είναι μόνο τα μεγάλα κόμματα εξουσίας. Αν σου φαίνεται μάταιο να συμμετέχεις σε ένα μικρό κόμμα, ελπίζω να μην έχεις αγνοείς πώς ένα μικρό κόμμα έγινε τελικά κυβέρνηση, πώς άνθρωποι του περιθωρίου και της σφαλιάρας έγιναν υπουργοί και βουλευτές, και πώς κόμματα που σάρωναν εξαφανίστηκαν μέσα σε πολύ λίγα χρόνια, για να μην πω, μήνες. Η ζωή έχει πολλά γυρίσματα. Τα σημερινά κέντρα λήψης αποφάσεων θα είναι κέντρα για πάντα, δεν είναι γραμμένες σε πέτρα οι μοίρες τους από τον Προφήτη. Είσαι σίγουρη ότι έχεις εξαντλήσει όλα τα κόμματα και δεν έχεις βρει κανένα που πλησιάζει κάπως περισσότερο σε αυτά που πιστεύεις;


Είναι απολύτως βέβαιο ότι υπάρχουν πολλοί σαν κι εσένα και νιώθουν ορφανοί. Το πρόβλημα με τους ανθρώπους που σκέφτονται έτσι είναι ότι είναι τρομερά επιφυλακτικοί απέναντι στις ομάδες. Νιώθουν υπερβολικά ξεχωριστοί για να παραδεχτούν ότι συμφωνούν με πολλούς άλλους. Αυτή είναι η διαφορά με την άλλη πλευρά που φανατίζεται με την ιδέα της ομάδας γιατί μέσα σε ομάδα αισθάνεται ασφάλεια, και τελικά υπερισχύει.


Βέβαια μακάρι να αποτελέσει αυτή η ερώτηση σημείο συνάντησης ανθρώπων που δεν θέλουν να πατήσουν ακριβώς πάνω στα βήματα των προηγούμενων και θέλουν να κάνουν πολιτική με νέο τρόπο και να γίνει το 'α μπα' το λίκνο της Αντίστασης.


80

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
Αγαπητή 7, έφτασα στην ίδια διαπίστωση όταν διαπίστωσα την έλλειψη λογικής σε πολιτικές και οικονομικές αποφάσεις των τελευταίων ετών. Αυτό όμως που μου δίνει παρηγοριά είναι ότι δεν είναι ή το ένα ή το άλλο (σιωπή ή πολιτικοποιηση) και ειδικά απλοί άνθρωποι, μη προερχόμενοι από πολιτικά τζάκια η δίχως χρήματα (απαραίτητα για ενορχήστρωση) ή δίχως χρόνο απλά, έχουμε ένα μεγάλο πλεονέκτημα πλέον. social media. Μπορεί, μεμονωμένα, να είμαστε ένας σπόρος μικρός ως προς την επιρροή και την απήχηση ιδεών για το μέλλον που επιθυμούμε να κληροδοτησουμε,αλλά μαζί είμαστε πολλοί! Και η καλύτερη δυνατή αρχή μέσω της στήλης αυτής!
#3Γλυκό μου κορίτσι, μην σε παίρνει από κάτω, έχε υπομονή, μετά το σχολείο θα ανοίξει μπροστά σου άλλος κόσμος. Μέχρι τότε ασχολησου πιο πολύ με τον εαυτό σου και λιγότερο με τους άλλους. Διάβασε, πολύ, όσο περισσότερο μπορείς, βρες τι σου αρέσει και ασχολησου με αυτό, γίνε καλή σε αυτό, όσο πιο καλή μπορείς. Δε λες τίποτα για γονείς και αδέρφια, νιώθεις έτσι και στο σπίτι σου; Αν όχι, είσαι πολύ τυχερή, εστιασε σε αυτό. Να ξέρεις ότι δεν είσαι μόνη, όλα οι άνθρωποι στην ηλικία σου ψαχνονται, ακόμα και αυτοί που δείχνουν άνετοι και δημοφιλείς, ως ένα σημείο αυτό είναι ένας ρόλος. Διάβαζε και μην το βάζεις κάτω ποτέ.
#7 Κάπως έτσι σκεφτόμουν κι εγώ στο παρελθόν, ήθελα να μπορούσα να επηρεάσω την πολιτική της Ελλάδας αλλά ο κόσμος των κομμάτων δεν μου ταίριαζε και ήξερα ότι δεν θα μπορούσα να προχωρήσω μέσα από αυτά. Ερχόμενη στο εξωτερικό η οπτική μου για το τι αποτελεί πολιτική και πως μπορείς να επηρεάσεις τις καταστάσεις άλλαξε. Συνειδητοποίησα ότι πια, όπως έχει προχωρήσει η τεχνολογία και η επικοινωνία οι επιλογές έχουν γίνει άπειρες με το πως μπορείς να κάνεις πολιτική. Θέλεις να μπεις σε κόμματα ή να επηρεάσεις πολιτικούς; Ξεκίνα να γράφεις πολιτικό λόγο, σε ΜΜΕ, σε blog, κάνε βίντεο στο Youtube, ποτέ δεν υπήρχε τόση πληθώρα μέσων για να ακουστεί ένας μεμονωμένος άνθρωπος. Μπορεί να γίνεις τόσο γνωστός που μπορεί τα ίδια τα κόμματα να σε καλέσουν, μπορεί απλά να επηρεάσεις την πολιτική σκέψη άλλων με περισσότερη δύναμη, δεν έχει σημασία, σημασία έχει ότι κάτι θα προσθέσεις. Συμμετείχε, σε ραδιοφωνικές πολιτικές εκπομπές, πάρε τηλέφωνο, πες τους τη γνώμη σου, πρότεινε λύσεις, γράψε σε πολιτικούς, θέσε ερωτήματα, κάλεσέ τους σε διάλογο, βρεις άλλους ανθρώπους που μοιράζονται τους προβληματισμούς σου, βρείτε λύσεις. Δημιούργησε ομάδες, συλλόγους, ΜΚΟ, συσπειρώσου, ενώσου με καταναλωτές, με κοινωνικές ομάδες, διέδωσε ιδέες, οργανωθείτε σε απτές δράσεις. Τη διαφορά μπορεί να την κάνει είτε ένας άνθρωπος μόνος του είτε η ισχύ μιας ομάδας. Δηλαδή, αν μια ομάδα γίνει τόσο ισχυρή νομίζει κάποιος ότι δεν μπορεί να επηρεάσει καταστάσεις; Ομάδες δεν είναι μόνο τα κόμματα.Η διαφορά με τον ειδεχθή τύπο που προανέφερες είναι ότι αυτός έχει αφιερώσει όλη του τη ζωή σε αυτή την ενασχόληση, εσύ μπορείς να δώσεις τον χρόνο σου και τον μόχθο σου όσο αυτός προς την κατεύθυνση που θέλεις; Δεν είναι το μέσο το πρόβλημα πια, είναι ότι αφηνόμαστε στα χέρια όποιου τυχάρπαστου που απλά έχει δει την πολιτική ως καριέρα του και αφιερώνεται σε αυτή. Κι εσύ φυσικά μπορεί να είσαι τυχάρπαστος για κάποιον άλλο αλλά θέλω να δείξω ότι η προσπάθεια και η διαρκή ενασχόληση είναι ουσιαστικά το πρωταρχικό στοιχείο που θα έπρεπε να σε απασχολεί, το αν απλά παραδίδουμε τα όπλα γιατί ένας συγκεκριμένος τρόπος ενασχόλησης με την πολιτική, που ουσιαστικά είναι ενασχόληση με τα κοινά, δεν μας πάει είναι σαν ότι δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια. Αν θέλουμε πραγματικά να αλλάξουμε τον κόσμο τότε η αλλαγή ξεκινά από εμάς και την προσπάθειά μας (ακόμα κι αν είναι ελάχιστη). Εγώ πάντως προσπαθώ και δεν θα σταματήσω να προσπαθώ ακόμα και όταν έχω γεράσει, γιατί μόνο εγώ μπορώ να σταματήσω τον εαυτόν μου, οι σκέψεις μου, οι φοβίες μου
#7 "πώς άνθρωποι του περιθωρίου και της σφαλιάρας έγιναν υπουργοί και βουλευτές". Αισχρή επιλογή φράσης εφάμιλλη του "κάτι άπλυτοι, κάτι κομμούνια". Διότι ως γνωστόν ήμασταν συνηθισμένοι στην αστική τάξη.
Φυσικά και ήμασταν - και είμαστε - συνηθισμένοι. Στις ελληνικές πόλεις υπάρχει αστική τάξη εδώ και ενάμισι αιώνα. Όποιος δεν είναι συνηθισμένος, ή ζούσε το 1800, ή βόσκει ακόμα γίδια.
Το "κατι θαυμαστες των μεσημεριαναδικων" "κατι που δεν ξερουν ουτε ελληνικα να γραψουν και εγιναν συμβουλοι" , θεωρεις οτι εξακολουθει να εχει ταξικες αναφορες;
Ο χαρακτηρισμός "αστική τάξη" στο αρχικό μου σχόλιο αναφέρεται στην ταυτότητα του εκάστοτε ελληνικού κοινοβουλίου/της εκάστοτε κυβέρνησης των τελευταίων ετών. Τον χρησιμοποίησα για να αποδώσω εναν καλώς νοούμενο ελιτισμό και μια ποιότητα που αντίκειται στη "σφαλιάρα και το περιθώριο", η οποία (ποιότητα) θεωρώ ότι λείπει αλλά και εμφανίζεται με πάνω κάτω τις ίδιες αναλογίες στις τελευταίες κυβερνήσεις που έχει δει η χώρα μας. Αλλά η σφαλιάρα και το περιθώριο αποδόθηκαν στο ΣΥΡΙΖΑ, όχι, ας πούμε, στο Μεϊμαράκη- αυτός μεγάλωσε με πιάνο και γαλλικά, πολύ καλά γαλλικά
@γιασεμακιενω ο αλεξης, πουλουσε χαρτομανδυλα στα φαναρια για να μεγαλωσει, ως γνωστον.αν κανεις τον κοπο να ασχοληθεις με την καταγωγη του αλεξη θα διαπιστωσεις οτι προερχεται απο παμπλουτη και αρκετα διαπλεκομενη οικογενεια.εξ ου και δεν δουλεψε ποτε στην ζωη του!
Το υποψιάστηκα ότι έκανες αυτή τη σύνδεση από το πρώτο σου σχόλιο, αλλά (χωρίς να έχει σημασία) εγώ φαντάστηκα ότι η Αμπά είχε στο μυαλό της κάτι σε ΣΥΡΙΖΑ, Άδωνι, ΠΑΣΟΚ αντίστοιχα, ας πούμε, έτσι όπως τα έγραψε.
Η παραπομπή την οποία κατέκρινα διαπνέεται από το ριζωμένο στερεότυπο του περιθωριακού αριστερού της σφαλιάρας που μου θέλει κι εξουσίες. Αντιθέτως, ο δεξιός της σφαλιάρας δε σας χάλασε να έχει εξουσία, είναι σύνηθες. Η αστική τάξη σας μάρανε, ζουλάπια
Φίλε/φίλη -_-, αν είχε όλο το λουμπεναριό που περιγράφεις στο νου της, τότε θα πήγαινα πάσο. Αλλά αναφέρει χαρακτηριστικά "πώς ένα μικρό κόμμα [άρα μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ] έγινε τελικά κυβέρνηση, πώς άνθρωποι του περιθωρίου και της σφαλιάρας έγιναν υπουργοί και βουλευτές, και πώς κόμματα που σάρωναν [άρα ΠΑΣΟΚ-ΝΔ] εξαφανίστηκαν μέσα σε πολύ λίγα χρόνια, για να μην πω, μήνες." Αυτό που ήθελα να αναδείξω, βασικά, είναι πώς η λανθάνουσα γλώττα ξεβρακώνει καλά ριζωμένα στερεότυπα τύπου αριστερά-σφαλιάρα-περιθώριο-αντιεξουσιαστικό τόξο.
Πάντως από τον εμφύλιο και μετά, αυτοί που είχαν την εξουσία ήταν οι δεξιοί και πάντα ήταν αυτοί που έριχναν τις σφαλιάρες. Οι υπόλοιποι τις έτρωγαν.Προς πληροφόρηση σου, οι αστοί είναι αυτοί που φέρνουν τις αλλαγές στην κοινωνία. Αυτοί κάνουν τις επαναστάσεις, αυτοί δημιουργούν τα προλετεριάτα, και δεν μένουν στάσιμοι στον 15ο αιώνα. Διάβασε λίγο ιστορία, ή κανένα βιβλίο θεωρητικής πολιτικής οικονομίας. Αλλιώς άσε τους αστούς στην ησυχία τους και γύρισε στο χωριό σου για να συνεχίσεις να βόσκεις κατσίκες και να καθαρίζεις κοπριές.
Αγαπητή @Franny, αν δεν το αντιλήφθηκες, έγραψα πως το ποιόν που χαρακτηρίζει την αστική τάξη "θεωρώ ότι λείπει αλλά και εμφανίζεται με πάνω κάτω τις ίδιες αναλογίες στις τελευταίες κυβερνήσεις που έχει δει η χώρα μας". Και όχι, με τον όρο αστική τάξη δεν εννοώ χρήμα και διαπλοκή. Αντιθέτως, η α,μπα θεώρησε ότι η σφαλιάρα και το περιθώριο πάνε πακέτο (χαρτομάνδυλα) μόνο με το κόμμα που από το 3% πήρε τελικά τις εκλογές.
#1 Ο Κούντερα λέει "ζούμε το παρόν με δεμένα μάτια". Στην περίπτωση σου, είναι προφανές, πως στην παρούσα φάση, δεν μπορείς να εκτιμήσεις, για κάποιο λόγο, τις αρετές, που έχει ο σύντροφός σου. Τις καταλαβαίνεις με το μυαλό, αλλά δεν σε συγκινούν. Πιθανόν να πρέπει να κάνεις ένα "ταξίδι", για να φτάσεις στο σημείο, να εκτιμήσεις πραγματικά, όλα αυτά που λες ότι διαθέτει,αλλά όπως καταλαβαίνεις δεν εγγυάται κανείς, ότι θα βρεις τότε, αυτό που έχεις τώρα.#4 Όταν έχουν περάσει χρόνια από μία κατάσταση, η ζωή μας έχει στρώσει με το παραπάνω και ακόμα πονάμε,όταν θυμόμαστε τι μας έκαναν, εάν δεν έχει συμβεί κάτι πολύ σοβαρό και τραυματικό.....αυτό λέγεται μνησικακία.#5 Κατά τη γνώμη μου, το δεν συμπαθώ κάποιον ισοδυναμεί με αντιπαθώ. Δεν είναι ουδέτερο, αλλά δεν περιέχει και μεγάλη ένταση ως προς την περιγραφή του συναισθήματος. Συνήθως αντιπαθούμε κάποιον, επειδή μας ενοχλεί η συμπεριφορά του ή η αισθητική του γενικά. Πάμπολλες είναι οι περιπτώσεις, συγγενών που δεν συμπαθούμε και δεν χρειάζεται κιόλας. Βρίσκω πολύ ειλικρινή και έντιμη τη στάση σου, που δεν υποκρίνεσαι ότι στενοχωρήθηκες επειδή έφυγε από τη ζωή ένα άτομο, με το οποίο, από ότι λες, δεν είχατε σχέση.Για μένα το "δεν στενοχωρήθηκα", σημαίνει δεν ένοιωσα κάτι ιδιαίτερο κιόλας επειδή έφυγε από τη ζωή κάποιος, που δεν είχε σημασία για εσένα. Ούτε πρέπει να έχεις ενοχές γι αυτό, προφανώς ούτε η γιαγιά σου όσο ζούσε έκανε καμία προσπάθεια να έχετε πιο κοντινή σχέση.Έχω πάθει το ίδιο με θείους#6 Συμφωνώ με την αμπά, ότι απλώς θέλεις να την πεις στη φίλη σου. Καμία επίπτωση δεν έχει επάνω σου η εμμονή της με το facebook. Αναρωτήσου γιατί θέλεις να της επισημάνεις ότι δεν αξίζει και τόσο, όσο νομίζει. Αυτή τη λύσσα για προσγείωση, των άλλων όμως, προσωπικά δεν την καταλαβαίνω.Είτε κάποιον τον ανεβάζουν τα likes, είτε τα ζώδια, είτε ο Μαζωνάκης, σε κανέναν δεν πέφτει λόγος αφού το ευκταίο θα έπρεπε να έχουμε όσο γίνεται καλή διάθεση.Μάλλον ζηλεύεις που δεν έχεις και εσύ κάτι για να περνάς τόσο καλά. Βρες το
#6ανασφαλειες, αγαπητη..."ζητιανα της αγαπης".το κανουν παρα πολλοι στα σοσιαλ μιντια. μονο στην φιλη σου το εχεις παρατηρησει?δεν νομιζω οτι χρειαζεται να της πεις κατι, αφενος γιατι πιθανοτατα ξερει πολυ καλα γιατι το κανει, κι αφετερου γιατι και να μην το ξερει, για να το κανει, το εχει αναγκη.ναι, προκειται για μια αδυναμια.εχω κι εγω μια φιλη που φωτογραφιζει οποιαδηποτε ανουσια @@ρια δει η κανει και την ποσταρει με χαμογελα και επιμελεια και αλλαζει φωτο στο προφιλ καθε μερα.μου προκαλει θλιψη η τοση μοναξια της που βγαινει με αυτες τις ανουσιες δημοσιευσεις.αλλα οχι και να της το κανω θεμα.
#5μηπως περα απ το οτι δεν την συμπαθουσες ιδιατερα εισασταν και πολυ απομακρυσμενοι και δεν θα φανει η απουσια της στην ζωη σου?αν δεν νοιωθεις ψυχικα κοντα σε καποιον και δεν βρισκεται στην καθημερινοτητα σου, ειναι δυσκολο να στεναχωριεσαι πολυ που πεθανε.ακομα περισσοτερο να ειναι ηλικιωμενος και ξερεις οτι ηταν αναμενομενος ο θανατος του.ολοι θα πεθανουμε. μερικες φορες στεναχωριομαστε γι αυτους που φευγουν, σαν να εχουμε εμεις το απεθαντο.
#4"Έχω έναν θαυμάσιο σύζυγο που με στηρίζει παρά πολύ στην καθημερινότητα μας αλλά δεν κλείνει τις παλιές μου πληγές."μηπως ο θαυμασιος συζυγος ειναι "καλο παιδι, αλλα..."??αν τυχον παντρευτηκες γιατι βρηκες ασφαλεια, αλλα οχι και ερωτα και πολλα αλλα που μπορει να αναζητας σαν νεα γυναικα, δεν θα σταματησεις ποτε ν αναρωτιεσαι αν εκανες καλα.αν τα βρηκες ολα αυτα στον συζυγο σου και εισαι ευτυχισμενη, αλλα επεξεργαζεσαι το παρελθον σου και τα λαθη σου οπως ολοι μας, ειναι πολυ φυσιολογικο να συμβαινει.
Σε ευχαριστώ. Μπήκα εκτάκτως γιατί μου άρεσε πολύ η ίδέα "του λίκνου της επανάστασης" που ξεκινάει από το Α, μπα και ενώ είμαι κι εγώ επιφυλακτική απέναντι σε ομάδες θα ήμουν λιγότερο σε αυτή την περίπτωση. Δεν βλέπω συμμετοχή όμως!
#2απο την μερια του φιλου του αγοριου, συμβαινει αυτο ακριβως που ειπε η λενα. απο την μερια της κοπελας βεβαια, μαλλον συμβαινει οτι ξεκινησε μια σχεση γιατι δεν ειχε καλυτερες προτασεις.αν ηδη αναρωτιεσαι μηπως ο φιλος του ειναι καλυτερος για σενα, πιθανοτατα εισαι με λαθος ανθρωπο, ανεξαρτητως φιλου.
#3: Περνάς εφηβεία, μία από τις πιο δύσκολες περιόδους της ζωής σου, καθώς η αυστηρή αυτοκριτική βασίζεται σε σαθρές βάσεις (πάντα συγκρινόμενη με συμμαθητές σου). Νομίζεις ότι αυτή είναι η ζωή αλλά είναι ένα μικρό μικρό κομμάτι. Καταλαβαίνω πως είναι η μοναξιά κ πως είναι να μην έχεις έναν άνθρωπο να μιλήσεις στο διάλλειμμα αλλά δεν είναι το τέλος του κόσμου, ούτε σημαίνει ότι είσαι προβληματική. Υπάρχουν άπειρα παιδιά εκεί έξω που τραβάνε το ίδιο μανίκι με σένα, ίσως κ στον ίδιο χώρο με σένα. Προσπάθησε να γνωρίσεις κόσμο που έχετε τα ίδια κοινά, μάθε τον εαυτό σου, τι σου αρέσει να κάνεις, διάβασε βιβλία, δες ταινίες, πήγαινε σινεμά, παίξε παιχνίδια. Μην φοβάσε τον χρόνο που περνάς με τον εαυτό σου, είναι πολύτιμος. Κ μέσα από τη διαδίκασία αυτή θα γνωρίσεις κόσμο κ θα κάνεις νέους φίλους. Πριν το καταλάβεις το σχολείο θα τελειώσει κ μαζί του ότι σε κάνει να νιώθεις άσχημα.
#2 Ενίαι περίεργο και μάλιστα πολύ, δεν θα ήταν περίεργο αν μιλούσαμε για ένα παιδί με το οποίο υπάρχει μια χαλαρή κατάσταση ανάμεσα τους. Εδώ όμως η κοπέλα αναφέρει ότι έχει σχέση με το συγκεκριμένο άτομο. Οι σχέσεις δεν δημιουργούνται από τη μια μέρα στην άλλη θέλει το χρόνο του κάτι για να χαρακτηριστεί σχέση εκτός και αν βάπτισε σχέση τη γνωριμία ενός μήνα. Σε αυτή τη περίπτωση συμφωνώ με τη Λένα και προφανώς είναι λάθος της κοπέλας που βιαστήκε να χαρακτηρίσει κάτι σχέση χωρίς να έχει πολύ συγκεκριμένους λόγους που το κάνει αυτό. Διαφορετικά αν ξέρεις γιατί είσαι με τον άλλο δύσκολα γοητεύεσαι από κάποιον άλλο τόσο εύκολα .
#3Αγάπη μου γλυκιά, αν προσπαθείς να βρεις αιτίες που να "δικαιολογούν" το γεγονός ότι σε ειρωνεύονται παιδιά, στα οποία δεν έχει κάνει τίποτε, look no further: δεν χρειάζεται να υπάρχει κάποιος πολύ ιδιαίτερος λόγος και -όχι- η συμπεριφορά τους δεν είναι σωστή, απλά ένα από τα χαρακτηριστικά των "ομάδων" των "φίλων" κλπ είναι να προσδιορίζονται "ενάντια" στους άλλους. Απ' την άλλη οι έφηβοι (κι όχι μόνον αυτοί) είναι εκπληκτικά κυνηγόσκυλα στο να οσμίζονται την "διαφορετικότητα", κάτι που μάλλον διαθέτεις αλλά αυτό δεν σε καθιστά *μη φυσιολογική*. Η αυτοπεποίθησή σου πάσχει πολύ όμως (και χτυπάει την αυτοεικόνα σου μέσα-έξω). Έχε στο μυαλό σου ότι το σχολείο είναι ο κόσμος σου (για τώρα) αλλά -σίγουρα- το σχολείο δεν είναι ο κόσμος όλος και για πάντα.Πολλά φιλιά και καλή δύναμη.
#1"Δεν ειναι κακό παιδί και αγαπιόμαστε αλλά νιωθω πως δεν ειναι τελικα αυτο που ονειρεύομαι.....Δεν τσακωνόμαστε γιατι δε μπορω να του κρατήσω κακία και να κοιμάμαι στην αγκαλιά του με γαληνεύει. Αρκεί ομως αυτο για μια ζωή;"απ το "ειναι καλο παι, αλλα", φτασαμε στο"δεν ειναι κακο παιδι, αλλα..."κατεβηκαμε πιστα...αν μιλαμε για σκυλο, φτανει και περισσευει, αν μιλαμε για ανδρα, μαλλον οχι.
μηπως ομως δεν ειναι τελικα αυτο που ονειερευεται,επειδη δεν θελει παιδια? μηπως εκει ειναι το προβλημα και αν μια μερα ξυπνησει και της πει οτι αλλαξε γνωμη θα γινουν ολα ροδινα?τα διερωταμαι αυτα γιατι γενικα προβληματιζομαι με τους ανθρωπους που δηλωνουν οτι εχουν ονειρο την οικογενεια με τα πολλα παιδια,γιατι αυτο σημαινει οτι ο συντροφος με τον οποιο θα κανει την οικογενεια και τα παιδια,περναει σε δευτερο ρολο,γιατι προεχει το "ονειρο"
Δεν ξερω, ας το απαντησει η ιδια, αλλα διαβασα πολλα αλλα σημεια που καθε αλλο παρα σχεση ικανοποιησης δειχνουν, οπως οτι συμπεριφερεται απαραδεκτα σχετικα με τους γονεις της, οτι εχουν μια μετρια καθημερινοτητα, κλπ.Απο την αλλη, και "μονο" το θεμα της οικογενειας να ειναι το προβλημα της, και μικρο δεν το λες.Ειναι μια ΕΝΤΕΛΩΣ αλλη ζωη.
#7 Δυστυχώς δεν είναι τόσο απλό. Δεν είναι καν μόνο οι ιδέες. Για να αποφασίσεις να εμπλακείς σε ένα κόμμα, εκτός απ΄την βασική του ιδεολογία -που ας πούμε ότι μπορεί να βρεθεί κάποιο να ταυτίζεσαι σε ένα πολύ υψηλό ποσοστό- παίζουν ρόλο: α. Το παρελθόν: Μπορεί κάποιο κόμμα να σου φαίνεται πιο αξιοπρεπές τώρα, αλλά να είναι αδύνατον να το διαχωρίσεις από λάθη και βρωμιές του πρόσφατου ή ακόμη και μακρινού του παρελθόντος β. Τα πρόσωπα: Έχει σημασία αν τα πρόσωπα έχουν κύρος, αν εμπνέουν εμπιστοσύνη, αν δείχνουν ειλικρινή/τίμια, αν επίσης έχουν βρώμικο παρελθόν στο ίδιο ή άλλο κόμμα (ή προέρχονται έστω από κόμμα με βρώμικο παρελθόν). Στα πρόσωπα περιλαμβάνω και όσα "συμφέροντα" πιστεύεται ότι έχουν πάρε-δώσε με το κόμμα, έστω και ως φημολογία. γ. Το πόσο ειλικρινείς πιστεύεις ότι είναι εν γένει οι προθέσεις του κόμματος, είτε γενικώς στο να βοηθήσουν τους πολίτες, είτε ειδικώς, στο να είναι πραγματικά καθαροί στην ιδεολογία τους, είτε αυτή είναι αριστερή, είτε αστική φιλελεύθερη, κλπ. Να μην είναι δηλαδή οπορτουνιστές ή/και κωλοτούμπες. Και δε μιλάμε για να ρίξεις μια δυο φορές τη ρημάδα την ψήφο σου στην κάλπη. Μιλάμε για να εμπλέξεις το καθαρό σου ονοματάκι και το καθαρό σου μετωπάκι. Και μετά, κάθε μια στραβοτιμωνιά που κάνει έστω και ένα μέλος του κόμματος, θα απηχεί και πάνω σου. Δεν το παίρνεις εύκολα τέτοιο ρίσκο. Καλά, προσωπικά, με τίποτα! Εκτός πια ίσως αν πίστευα ακράδαντα ότι ανακάλυψα τη μυστική συνταγή για να λύσω ως δια μαγείας όλα τα προβλήματα του τόπου κι έχω υψηλό χρέος, εγώ προσωπικά, να μας σώσω. Ε, δεν το βλέπω σύντομα...
#3 Εισαι απόλυτα φυσιολογική και τέτοιες καταστάσεις είναι πολύ συχνές στα σχολεία. Εισαι σε μια ηλικία που ζητάς την αποδοχή από τους γύρω σου και θέλεις να έχεις παρέες. Αυτό είναι φυσιολογικό. Επίσης είναι λογικό να πέσουν οι επιδόσεις σου στα μαθήματα οταν νοιώθεις άσχημα. Το λύκειο είναι μια κλειστή κοινωνία με σχετικά λίγα άτομα που αν δεν τους αρέσεις σε απομονώνουν. Μην στεναχωριέσαι όμως, σε ενα χρόνο θα τελειώσει και θα πας στο πανεπιστήμιο. Εκεί θα γνωρίσεις άτομα που θα έχετε πιο πολλά κοινά, μπορείς να ξεκινήσεις κάποιες δραστηριοτητες και να ευρύνεις τον κοινωνικό σου κύκλο. Δυστυχώς πολλά παιδιά της ηλικίας σου μπορεί να γίνουν κακά με συμμαθητές τους που πιστεύουν οτι δεν ταιριάζουν αποκλείοντας τα απο τον κύκλο τους.Ενας ψυχολόγος θα σου έκανε καλό, οχι επειδή δεν είσαι φυσιολογική, απλά για να διαχειριστείς την πίεση και την κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι.Μην στεναχωριέσαι πάντως. Επικεντρώσου στα μαθήματά σου και στο μέλλον σου.
#2 Το κουλό είναι που πιστεύεις οτι είναι κουλό. Γνώρισες κάποιον σου άρεσε τα φτιάξατε μετά όμως γνώρισες έναν άλλον (που είναι φίλος του σε αυτή την περίπτωση) και σου άρεσε περισσότερο. Αποφάσισε ποιον θέλεις, τόσο απλό.
#1 Βρίσκεσαι σε μια μέτρια σχέση με κάποιον που σε έχει στηρίξει σε κάποια πράγματα (την καριέρα σου) και σε έχει απογοητέυση σε άλλα (οικογενεια) επειδή είστε πολλά χρόνια μαζί και σε έχει στηρίξει αισθάνεσαι κάποια είδους υποχρέωση ως προς αυτόν και τη σχέση σας και δε θες να φύγεις. Νοιωθεις ασφάλεια και το να φοβάσαι να φύγεις. Ολα αυτά ειναι φυσιολογικά. Πρέπει να αποφασίσεις αν θες να μείνει σε μια σχέση χλιαρή που δε φαίνεται να εχει μέλλον εκτός να συμβιβαστείς με την ιδεα του να μην έχεις οικογένεια ή να βρεις το θάρρος και να χωρίσεις και να βρεις κάποιον που θα θέλετε τα ίδια πράγματα. Αν το να κάνεις οικογένεια και να συμμετέχουν και οι γονείς σου ενεργά σε αυτήν μην περιμένεις άλλο και χώρισε.Το 60% ποτέ δεν είναι αρκετό, ειδικά αν το έχεις παραδεχτεί και σε μερικά χρόνια θα γίνει 50% και 40% και μετά τι? Θα είσαι μεγαλύτερη, θα έχετε περάσει περισσότερα χρόνια μαζί και θα σου είναι ακόμα πιο δύσκολο.
#4 Έστειλες την ερώτηση που σκεφτόμουν καιρό να στείλω ούσα σε μια παρόμοια διαδικασία τελευταία. Αναρωτιόμουν τι συμβαίνει! Ωραία απάντηση Λένα. Στο α-μπα απαντώνται και ερωτήσεις που απλώς έχετε σκεφτεί, δε χρειάζεται καν να υποβληθούν!