Στο ερώτημα τι μπορεί να κάνει μια ικανή γυναίκα για να κερδίσει έναν ανίκανο άντρα, η απάντηση είναι η εξής:

Στο ερώτημα τι μπορεί να κάνει μια ικανή γυναίκα για να κερδίσει έναν ανίκανο άντρα, η απάντηση είναι η εξής: Facebook Twitter
21

Στο ερώτημα τι μπορεί να κάνει μια ικανή γυναίκα για να κερδίσει έναν ανίκανο άντρα, η απάντηση είναι η εξής: Facebook Twitter
 

Το ελληνικό ίντερνετ είναι γεμάτο με αντιδράσεις και αυτοσχέδιες αναλύσεις σήμερα. Επέλεξα μερικές που μου φάνηκαν δυνατές και ενδιαφέρουσες. 

Tatiana Liani

 

Στο ερώτημα τι μπορεί να κάνει μια ικανή γυναίκα για να κερδίσει έναν ανίκανο άντρα, η απάντηση είναι: Τίποτα.

Στον 21ο αιώνα μια ικανή, μορφωμένη, επιτυχημένη γυναίκα δεν έχει καμιά ελπίδα απέναντι σε ένα οποιοδήποτε μάτσο αρσενικό. Και μη μου πείτε ότι ο μισογυνισμός δεν έχει καμιά σχέση με τις εξελίξεις στις ΗΠΑ όταν τα exit polls έδειξαν ότι τα 2/3 των λατίνων αντρών ψήφισαν τον άνθρωπο που στον προεκλογικό αγώνα τους στιγμάτισε ως εγκληματίες και βιαστές.

Η πραγματικότητα είναι ότι οποιοσδήποτε άντρας στη θέση της Clinton θα είχε κερδίσει άνετα τον Trump. Κι ας ήταν αντιπαθητικός, κι ας είχε σβήσει τα e-mail του, κι ας ήταν διεφθαρμένος.

Φτάνει να ήταν άντρας.

Δημήτρης Πολιτάκης

Fragkiska Megaloudi

Αφού όλοι έχουν κάτι να πουν για τον Τραμπ, ας πω και εγω κάτι. Βασικά θα πώ τα ίδια που έλεγα λίγους μήνες πριν με αφορμή την νίκη Duterte στις Φιλιππίνες. Επι της ουσίας το δίλλημα Τραμπ-Χίλαρυ ήταν πλαστό, καθώς το ποιος θα ηγείται δεν έχει και τόση μεγάλη σημασία για τόν μέσο εργάτη καθώς και στις δυο περιπτώσεις πρόκειται για νίκες της οικονομικής ελιτ του 1%. Η νίκη Τραμπ έχει ενα συμβολικό χαρακτήρα όμως καθώς σήμανε και την απόλυτη ταπείνωση των μεγάλων μηντιακών συγκροτημάτων που έκαναν εμφανή προπαγάνδα υπερ της Χιλαρυ, θεώρησαν a priori κάθε υποστηρικτη του Τραμπ ως αμόρφωτο, σεξιστή, ρατσιστή βλάκα (με άλλα λόγια αυτό που τόσο υποτιμητικά αποκαλούν "white trash"), ενώ κατάπιναν αμάσητη κάθε πολεμοχαρή δήλωση της Χιλαρυ. Αυτοί λοιπόν οι "αμόρφωτοι" που ένιωθαν ότι η ελιτ των μηντια και της διανόησης τους περιφρονούσε, αντέδρασαν ψηφίζοντας εναν υποψήφιο που που τους "εμοιαζε" και ας μην ειχε καμία σχεση με τις λαικές μάζες. Αυτό που είναι θλιβερό είναι ότι αυτή η ψήφος αντίδρασης στη χειραγώγηση των μήντια και των φερεφωνων τους, είναι έπίσης χειραγωγούμενη. Ο κόσμος δεν ψήφισε μια τρίτη εναλλακτική, αλλά ένα ακόμα μέλος του 1% που θα ακολουθήσει τις ίδιες πολιτικές ανισότητας και αδικίας. Αντέδρασε δηλαδή μέσα στα ανεκτά πλαίσια ενός πολιτικού κατεστημένου που τον ισοπεδώνει και τον εξεφτελίζει. Δεν ξέρω τι θα κάνει ο Τραμπ, γνώμη μου είναι ότι το πιο πιθανό είναι να ακολουθήσει πιο χαμηλούς τόνους απο εκείνους της προεκλογικής εκστρατείας του. Ομως η ουσία είναι ότι ο μάυρος αμερικάνος, ο ξένος εργάτης, η φτωχή ανύπαντρη μητέρα απο το γκέτο μπορεί να είχαν την ψευδαίθηση ότι μια κυβέρνηση της Χιλαρυ δεν θα τους θεωρούσε αποβράσματα, όμως στην πραγματικότητα η αστυνομία θα συνέχιζε να σκοτώνει μαυρους, και ο ξένος εργάτης ή η ανυπαντρη μητέρα θα παρέμεναν κακοπληρωμένοι. Οι λευκοί εργάτες των βιομηχάνικών περιοχών που έδωσαν τη νίκη στον Τραμπ, απλά δεν είχαν να χάσουν τίποτα, έβλεπαν κάθε μέρα το βιοτικο τους επίπεδο να πέφτει και λίγο νοιάζονταν για πολιτική ορθότητα. Και κάπως έτσι φτάσαμε σε αυτό που τόσο υποκριτικά τώρα αποκαλούν "εκλογή -σοκ". Αλήθεια ποιος σοκαρίστηκε;

Haris Vlavianos

"Something is rotten in the state of Denmark"
Όπως και στην χώρα μας, όπως και στην Αγγλία του Τζόνσον και του Φαράζ πριν μερικούς μήνες, στην Αμερική κέρδισε ο λαϊκισμός, η δημαγωγία, το ψέμα, η συκοφαντία, ο φθόνος, το μίσος, η διχόνοια. Ο Τραμπ παίρνει το χρίσμα έχοντας στο πλευρό του την πλειοψηφία των λευκών ανδρών (των μάτσο, συμπλεγματικών λευκών που του μοιάζουν δηλ.) - οι νέοι, οι γυναίκες, οι Αφροαμερικανοί, οι μειονότητες, ψήφισαν Κλίντον. Καθώς η Αμερική όμως αλλάζει δημογραφικά με γρήγορους ρυθμούς, η μόνη θετική σκέψη που μπορώ να κάνω καθώς ξημερώνει αυτή η μαύρη μέρα, είναι πως κάποιος σαν τον Τραμπ θα είναι πολύ δύσκολο, αδύνατον σχεδόν, να κερδίσει στο μέλλον. Από την άλλη βλέπουμε στη διεθνή σκηνή την επέλαση λαϊκιστών πολιτικών (Ερντογάν, Μαρί Λεπέν, Πούτιν, Τσίπρας - για να μη ξεχνάμε το δικό μας χωριό), που σημαίνει ότι γίνεται όλο και πιο δύσκολο να επικρατήσει στην πολιτική ο νηφάλιος, συναινετικός, εποικοδομητικός λόγος. Για να επιστρέψω στην Αμερική, οι χειρότεροι φόβοι μας επαληθεύτηκαν. Αυτό που ξεκίνησε ως φάρσα, σήμερα μας κοιτάει στα μάτια και μας λέει με θράσος: go to hell, you conceited fools. Όταν ο αρλεκίνος Ζίζεκ βγήκε και είπε ότι στηρίζει Τραμπ, κάποιοι εδώ ξαφνιάστηκαν και σήκωσαν με νόημα το αριστερό τους φρύδι, λες και υπάρχει διαφορά ανάμεσα στις λαϊκιστικές ρητορείες, τα τερατώδη ψέματα, τις διχαστικές πρακτικές. Απλώς ο μικρός, ο ελάχιστος Τσίπρας αφορά μόνο εμάς, ο Τραμπ όλον τον πλανήτη.

Λεωνίδας Αντωνόπουλος

Gregory Vallianatos

"Πατρίδα μου είναι η Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, όπως κεντήθηκε στην αυγή του νέου κόσμου, μέσα στα ερείπια του Β Παγκόσμιου πολέμου, απ΄όσους οραματίστηκαν ένα κόσμο καλύτερο.
Η πατρίδα αυτή μεγάλωσε έχοντας ως επιστέγασμα τον Χάρτη των Κοινωνικών δικαιωμάτων της Ευρωπαικής Ενωσης.
Η παιδεία μου είναι χριστιανική, ανθρωπιστική και φιλελεύθερη. Το χριστιανικό στοιχείο το αρνήθηκα στα πρώτα χρόνια της ενηλικίωσής μου. Το θυμάμαι όπως η πεταλούδα την κάμπια.
Είχα την ευκαιρία να γυρίσω τον κόσμο ολόκληρο. Προσπαθώ να το θυμάμαι κάθε φορά που ανοίγω το στόμα μου ή που πιάνω το μολύβι.
Θυμάμαι πολύ καλά την αντίδρασή μου στις αστραπές και τις βροντές από μικρός. Ηθελα να τις βλέπω και να τις ακούω καθαρά...."
αυτά γράφω, μεταξύ άλλων, στον πρόλογο του βιβλίου μου "ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΟ", απ τις εκδόσεις Καστανιώτη το 2008.
Μεγάλωσα στη χούντα των συνταγματαρχών και στην επιστράτευση για την Κύπρο κι ειν αδύνατο να τα ξεχάσω.
Τί να μου πουν οι Τραμπ οι Λεπέν οι Πούτιν κι οι Μαδούρο βλάκες κι οι αξίες τους!
Προχωράμε

Harry Peitsinis

Οι αριστερές ερμηνείες για τη νίκη Τραμπ, μουσειακό απομεινάρι των τιμημένων 90ς διαβάζουν το κάζο με όρους ταξικότητας και κοινωνικών ανισοτήτων.
Οι ίδιες ερμηνείες που έδιναν στις ΗΠΑ λίγα χρόνια "υπερδύναμης" μέχρι να καταβροχθιστεί από τις "εσωτερικές τις αντιφάσεις".
Ο Τραμπ κέρδισε για τον ίδιο λόγο που κέρδισε και ο Τσίπρας: πάτησε πάνω στα λαϊκά αφηγήματα (που εδώ είναι μάλλον αριστερά ενώ εκεί δεξιά), αυτοπροσφέρθηκε ως επίδοξος σωτήρας & role model, υποσχέθηκε το τέλος της εποχής της 'διαχείρισης' και την αρχή της περιπέτειας.
Άπαξ βέβαια και επιβιβάστηκες στο τρενάκι, θα σε πάει μέχρι τέρμα.

George Karpouzas

Φαίνεται ότι ο μέσος πολίτης(αυτή η αφηρημένη έννοια) δεν αποδέχεται τον διδακτισμό και την καθοδήγηση των ελίτ είτε πρόκειται για τις πνευματικές ελίτ μεγάλων πανεπιστημίων διεθνούς εμβέλειας είτε για τις δημοσιογραφικές αυθεντίες των καθιερωμένων καναλιών και εφημερίδων είτε για τους αστέρες του θεάματος και της τέχνης(λαϊκής η λόγιας). Αυτό έδειξαν οι αμερικανικές εκλογές, αυτό έδειξε το δημοψήφισμα στο Ηνωμένο Βασίλειο, αυτό είχε δείξει και η απόρριψη στη Γαλλία δια δημοψηφίσματος της πρότασης για Ευρωπαϊκό Σύνταγμα το 2005. Τι συνέπειες θα έχει η ανυπακοή των πληβείων στις βουλές του Ολύμπου, ο χρόνος θα δείξει...

Apostolos Doxiadis

Η Κλίντον, όσο γίνονται οι τελευταίες καταμετρήσεις, προηγείται κατά 0,1% στη συνολική λαϊκή ψήφο. Αυτό βέβαια δεν αλλάζει σε τίποτε τους ελέκτορες και άρα αποτέλεσμα--το αποτέλεσμα είναι τελικό, και ο Τραμπ εκλέχτηκε πρόεδρος. Αλλά ας το έχουν στο νου τους, ως ηρεμιστικό, όσοι εκστασιάζονται για "θρίαμβο του Τραμπ", "συγκλονιστική νίκη", και κυρίως εκείνο το ανοητότατο "ο Λαός μίλησε." Στο βαθμό που μίλησε το 56% των αμερικάνων που ψήφισε, μοιάζει να δίνει θα δώσει μια οριακή νίκη στην Κλίντον. Σε ένα αναλογικό σύστημα, στο προεδρικό τύπου Γαλλίας, αλλά και στο ελληνικό, η νικήτρια θα ήταν εκείνη, με μικρότατη διαφορά, όπως έχουν τώρα τα πράγματα. Και αν αυτό αλλάξει στο τέλος, υπέρ του Τραμπ, πάλι θα μιλάμε για ελαχιστότατη διαφορά. Ο "Λαός" είναι όλοι. Όχι οι μισοί. (Αλλά όχι για τους λαϊκιστές βέβιαα, που "Λαός" είναι βασικά όποιος συμφωνεί μαζί τους.)

Kyriakos Athanasiadis

Δημοκρατία το λένε. Φυσικά.
Η σκέψη μας πρώτα και κύρια στους μειονοτικούς. Θα υποφέρουν. Στους μαύρους Αμερικανούς, στους ανθρώπους με το λάθος χρώμα. Ήταν που ήταν στόχος, τώρα θα τον κουβαλάνε στο στήθος. Στις γυναίκες -- οι εκτρώσεις μπορεί και να ποινικοποιηθούν σε όλες τις Πολιτείες. Στους μαθητές. Έρχεται ο Δημιουργισμός στα σχολεία.
Έτσι, πρόχειρα.

YΓ. Ο σοκαριστικός Σπένγκλερ το προέβλεπε κι αυτό βέβαια στην «Παρακμή της Δύσης»: σε έναν αιώνα, έλεγε, ο μεγάλος (ιδεολογικός) πόλεμος θα είναι μεταξύ άστεως και επαρχίας, μεταξύ αυτών που απολαμβάνουν τα δώρα της τεχνολογίας και αυτών που κομίζει και όσων είναι οργανικά δεμένοι με τη γη (τους), ή που πλέον δένονται ψυχικά με αυτήν: καθαρά εθνικιστικά, δηλαδή από φόβο απέναντι στον άλλο, τον ξένο.
Η «Παρακμή της Δύσης» γράφτηκε πριν από ακριβώς έναν αιώνα...
Και δες ποιοι υπερψήφισαν μαζικά τον απομονωτισμό της Μεγάλης Βρετανίας, το Brexit, και την περιχαράκωση της Αμερικής στα όριά της, το Τείχος της, τον Τραμπ. Και πού βρίσκονται τα προπύργια της υπερεθνικής παγκοσμιοποίησης, του τεχνολογικού καπιταλισμού: στις μεγάλες μας πόλεις, στο Σίτι, στη ΝΥ και στις άλλες.
(Εννοείται πως αυτά δεν ισχύουν για την Ελλάδα. Οι Έλληνες, πάλι κατά Σπένγκλερ, δεν είναι παρά ένας φελαχολαός -- ένας από τους φελαχολαούς της υφηλίου. Κινούνται αλλιώς στα πράγματα, περιφερειακά, αδύναμοι και μόνοι).

+1: Δεν είναι απ' τις πιο ενδιαφέρουσες, παρά μόνο η δική μου ταπεινή άποψη.

21

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

6 σχόλια
Οτι πιο ψυχραιμο διαβασα ηταν απο τη fragkiska megaloudi.Συμφωνω μαζι της και οσο για το ποσο ειναι ικανη η κλινταινα (διοτι αν σεβοταν τον εαυτο της θα κραταγε το ονομα του μπαμπα της και οχι εκεινου που την κερατωσε με μια πιτσιρικα,στελνοντας και ενα μυνημα στις γυναικες) ας μη νιωθουμε τοσο σιγουροι.
Παρακολουθώ την αμηχανία των πιο προοδευτικών ανθρώπων να εξηγήσουν αυτά που συμβαίνουν σε χώρες-πρότυπα (Brexit, Trump). Πού καταλήγουν; Φταίει ο εθνικισμός, ο μισογυνισμός, η ηλιθιότητα του λαού κτλ. Όμως ο λαός ήταν ο ίδιος και χθες, και η Marie Le Pen είναι επίσης γυναίκα. Μεγαλώσαμε μέσα στην ενιαία αγορά, στα ανοιχτά σύνορα και δεν έχουμε μάθει πως τα συστήματα έχουν τα όριά τους. Έτσι, ενώ η μετανάστευση είναι καλό πράγμα, το να μεταναστεύσει ολόκληρη η Ελλάδα στο Λονδίνο είναι απλά αδύνατο.Αυτό που συμβαίνει είναι πως η παγκοσμιοποίηση των ημερών μας (έχουν υπάρξει πάμπολλες στην Ιστορία) εξυπηρετεί ολοένα και πιο λίγους. Πρέπει να το καταλάβουμε και να βάλουμε εμείς τα όρια, αλλιώς θα τα βάλει η ίδια η πραγματικότητα με τον πιο δραματικό τρόπο.
Πρεπει να κοιταξουμε την αληθεια καταματα και να κατανοησουμε τι ακριβως εγινε τα τελευτα 2-3 (ισως παραπανω) χρονια. Δεν ειμαι πολιτικος αναλυτης, αλλα με καποιες βασικες γνωσεις και μπακαλισμους εχω βγαλει μερικα συμπερασματα.Ο λαος βαρεθηκε τον πολιτικο, και οτι ακτικατοπτριζει. Ξυλινο λογο, πολυτελης (εν συγκριση με το μεσο αστο) ζωη, απροσιτο, κλπ. Προφανως και υπαρχουν παγκοσμιες καταστασεις που αναγκαζουν τη καθε κοινωνια να πρεπει να αντιμετωπισει κρισεις, και εκει ειναι που οι πολιτικοι των τελευταιων χρονων εδειξαν να χανουν τη μαχη. Ο λαος επισης εδειξε (και νομιζω ειναι το ιδιο με το Μπρεξιτ) οτι θελει κυριαρχια της χωρας του. Το μοντελο της παγκοσμιοποιησης δειχνει να χανει χρωμα. Η απλη γλωσσα, αστους Αραβες να βγαλουν μονοι τους τα ματια τους, γιατι να σκοτωνοντε τα αγορια μας, κερδισε πολλες οικογενεις. Ειναι περιεργο πως στην Ευρωπη η δεξια κερδιζει δυναμη με σημαια την αυτο-κυριαρχια της εκαστε χωρας?
Η απλη γλωσσα, αστους Αραβες να βγαλουν μονοι τους τα ματια τους, γιατι να σκοτωνοντε τα αγορια μας, κερδισε πολλες οικογενεις. Πηγή: www.lifo.grΤο έγραψα και παλιότερα, τα τελευταία χρόνια έχουν σκοτωθεί περίπου 8000 Αμερικανοί στρατιώτες στη Μέση Ανατολή πολεμώντας για αξίες άγνωστες στους λαούς της περιοχής. Το επιχείρημα είναι απλό: "Αφού έτσι και αλλιώς ζούνε στο Μεσαίωνα και οι λέξεις κοινοβουλευτικό πολίτευμα, ανεξιθρησκεία, ισότητα φύλων κτλ δεν τους λένε και πολλά, γιατί να κάτσουμε να σκάσουμε; Ας τους αφήσουμε λοιπόν να σφαχτούν, το κάνουν πολύ καλά και μόνοι τους."
Τι σημαίνει κυριαρχία της χώρας μου; Πιστεύεις ότι η Ολλανδία, η Δανία, η Φινλανδία, επειδή συνεργάζονται και συκοικοδομούν, εχουν χασει την κυριαρχία τους; Που οδηγεί η "απολυτη εθνική κυριαρχία" χωρίς συνεργασίες και συνεταιρισμούς, το εχουμε δει με εκατόμβες νεκρών και ερειπίων, αλλά μάλλον το έχουμε ξεχασει. Σήμερα περνας τα σύνορα απ τη Γαλλία στη Γερμανία χωρίς να το καταλάβεις, πριν 70 χρόνια εκεί σφάζονταν για την "εθνική κυριαρχία". Είναι σήμερα οι Γάλλοι λιγοτερο Γάλλοι; Επίσης οι πόλεμοι στη μεση Ανατολή έχουν πολυ πιο χαμηλά αίτια, απ το "να τους διδάξουμε τη δημοκρατία" και φυσικά τα αμερικανακια που σκοτώνονται εκεί, πάνε εθελοντικά...τεράστια διαφορά...
Lord Vader σοβαρολογεις ή κανεις πλακα ??πραγματικα πιστευεις οτι οι 8.000 αμερικανοι σκοτωθηκαν στην μεση ανατολη για να φερουν την δημοκρατια την ισοτητα των δυο φυλων και την ανεξιθρησκεια στην περιοχη και οτι η Αμερικη σχεδον 30 χρονια τωρα εχει κανει 5-6 πολεμους στην περιοχη για αυτον τον λογο????
Συφμωνώ απόλυτα. Φίλτατε Άρη το να λέμε ότι η Χίλαρι έχασε επειδή είναι γυναίκα δεν είναι απλά λαϊκιστική απλούστευση είναι μια αδυναμία να δούμε την πραγματικότητα και να την επεξεργαστούμε μέσα από ένα πιο ψύχραιμο πρίσμα. Για να μήν πούμε κιόλας ότι είναι ένα είδος έμμεσου σεξισμού, δηλαδή ή Χίλαρι εκβιάζει ψήφους γυναικών, προοδευτικών, ανοιχτόμυαλων επειδή ακριβώς είναι γυναίκα ή επειδή έχει κάτι να πει; Και να δεχτώ ότι ο αμερικανός προοδευτικός δεν μπορεί να το καταλάβει, ο Έλληνας που έζησε κάτι παρόμοιο πρίν από κάποια χρόνια (έναν συστημικό, ημιδιεφθαρμένο πολιτικό που έχει όλα τα συστημικά μέσα μαζικής ενημέρωσης μαζί του εναντίων έναος "επαναστάτη" που λέει αρλούμπες τις οποίες δεν μπορεί να στηρίξει) γιατί κάνει πως δεν καταλαβαίνει; Δηλαδή αν πρίν λίγα χρόνια στην θέση του Σαμαρά ήταν η Μπακογιάννη η ψήφος θα έπρεπε να πάει εκεί επειδή είναι γυναίκα; Tα identity politics δεν είναι απλά μαγκιά είναι αυτοταπείνωση, και επειδή ισχύαν σε μεγάλο βαθμό στους ψηφοφόρους του Τράμπ, το να λέμε ότι θα έπρεπε να ισχύσουν στους ψηφοφόρους της Χίλαρι δεν είναι το ίδιο; Η Χίλαρι δεν έχασε επειδή ήταν γυναίκα, έχασε επειδή δεν κατόρθωσε να εμπνεύσει τον λούμπεν αμερικανό να την ψηφίσει. Εδώ δεν κατόρθωσε να εμπνεύσει τις μειονότητες στις οποίες απευθυνόταν. Ακόμα και στην ζυγαριά να τα βάλει κανείς, με το βεβαρημένο πολιτικό παρελθόν της δεν ήταν απόλυτο ότι θα έγερνε από την πλευρά του Τράμπ. Έχασε επειδή υποτίμησε την δύναμη του κόσμου, επειδή δεν ανταποκρίθηκε στην πραγματικότητα, επειδή προσπάθησε να επιβληθεί με κάθε τρόπο. Και όσο οι προοδευτικοί/ανοιχτόμυαλοι άνθρωποι δεν μπορούν να κατανοήσουν αυτά τόσο θα εκλέγονται σκουπίδια σαν τον Τράμπ.
Lord Vader σοβαρολογεις ή κανεις πλακα ?? Πηγή: www.lifo.grΠροφανώς και το εννοώ ειρωνικά. Έγραψα απλώς την επίσημη εκδοχή που πλασαρόταν ΚΑΙ από τους Liberals που ήταν υπέρ των στρατιωτικών επεμβάσεων.
Η απάντηση βρίσκεται ήδη στο ερώτημα: χρειάζεται μια ικανή γυναίκα. Η Κλίντον ήταν ικανή γυναίκα παλαιότερα, όχι πια. Η κακή κατάσταση της υγείας της βάρυνε πολύ στην κρίση των λευκών ανδρών (πόσο μάλλον των αμόρφωτων λευκών αμερικανών ανδρών των μεσοδυτικών πολιτειών που είναι ρατσιστές και ψηφίζουν με κριτήρια προσωπικής συμπάθειας και όχι από ένταξη σε ρεμπουπλικάνους ή δημοκρατικούς). Η Κλίντον λόγω ηλικίας ή ως σύζυγος πρώην προέδρου δεν κατόρθωσε να συγκινήσει όλες τις γυναίκες ψηφοφόρους, να πείσει ότι είναι μια από εκείνες. Μια υγιής γυναίκα και με περισσότερη θηλυκότητα θα είχε ταυτιστεί με τις γυναίκες και θα είχε πείσει πολλούς άνδρες που ψήφισαν Τραμπ.
Ούτε ένας όμως, μα ούτε ένας δεν σχολίασε το πολιτικό παρελθόν και παρόν της κλίντον. Περιληπτικά σας το αναφέρω εγώ: Ως γερουσιαστής ψήφισε υπέρ της επέμβασης στο αφγανιστάν και το ιρακ(δεν ξέρω αν το μετάνιωσε κλαίγοντας όπως ο μπλερ). Υποστήριξε την στρατιωτική επέμβαση στη Λιβύη και ήταν υπουργός εξωτερικών, όταν ο αμερικανός πρέσβης σκυλευόταν από τους τζιχαντιστές. Υποστήριξε τους αντάρτες ενάντια στον Άσαντ, τόσο οικονομικά όσο και στρατιωτικά. Επίσης τάχθηκε υπέρ της ναζιστικής κυβέρνησης της Ουκρανίας. Όσο γραφικός και κολλημένος μπορεί να είναι ο τραμπ με την κομοδινί βαφή, η κλίντον έχει επίσης και αυτή ένα κακό παρελθόν.
Γιωργο; Λες ναζιστική την κυβέρνηση στην Ουκρανία; Μιλάς για Λιβυή και Αφγανισταν;Τι διάολο έχετε πάθει όλοι ρε παιδιά; Συμφωνειτε με την άποψη που λέει για εργαζόμενους,πλαστα διλήμματα κλπ κλπ ... Απαπα Σοβιετια γίναμε! :P
Όχι απλά μου φαίνεται περίεργο να "διολισθαίνετε" σε τέτοιες αναλύσεις ενώ πριν μου βγαζατε τα τεκταινόμενα στην Ουκρανία π.χ. απολύτως φυσιολογικά( δεν μιλάω για εσένα προσωπικά). Σε λίγο θα λέτε και για την στήριξη από ΕΕ των Μεηντάν. Ίσως θα έπρεπε να χαίρομαι βέβαια.
H Clinton δεν έχασε γιατί ήταν γυναίκα. Έχασε γιατί είναι από τους πιο αντιπαθείς πολιτικούς στην Αμερική. Γενικά όποιο κόμμα και να έχανε τις εκλογές θα του άξιζε. Οι μεν Ρεπουμπλικάνοι γιατί έβγαλαν τον Τραμπ ενώ είχαν θεωρητικά καλύτερες επιλογές (αν θεωρήσουμε καλύτερους τους φανατικούς Χριστιανούς και πολεμοχαρείς υποψήφιους), οι μεν Δημοκράτες γιατί έδωσαν το χρίσμα στη Χίλαρι και όχι στον Σάντερς ο οποίος κατά τη γνώμη μου και σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις θα κέρδιζε τον Τραμπ σχετικά εύκολα. Εγώ προσωπικά δεν περιμένω κάτι τραγικό, business as usual αν και οι Ρεπουμπλικάνοι με πρόεδρο και όλα τα όργανα δικά τους έχουν την ευκαιρία να κάνουν πολλά (αρνητικά, αφού είναι Ρεπουμπλικάνοι). Αυτό που έλειπε από την Κλίντον ήταν το ίδιο ακριβώς που έλειπε και από τους δικούς μας αντιπάλους του ΣΥΡΙΖΑ: όραμα. Δεν ήξεραν πως να κάνουν επικοινωνιακή πολιτική και το μόνο που έκαναν ήταν να προειδοποιούν για το τι θα έρθει σε περίπτωση εκλογής του αντιπάλου. Έκανε πάρα πολλά λάθη σε όλη την εκστρατεία, μπορούμε να πούμε πως έχασε μόνη της τις εκλογές κατ' εμέ.
1) "H Clinton δεν έχασε γιατί ήταν γυναίκα. Έχασε γιατί είναι από τους πιο αντιπαθείς πολιτικούς στην Αμερική." Και όχι μόνο αντιπαθής. Θεωρείται και ενδεχομένως είναι κιόλας από τις χειρότερες ΥΠΕΞ που έχουν περάσει ποτέ. 2) Αυτό που έλειπε από την Κλίντον ήταν το ίδιο ακριβώς που έλειπε και από τους δικούς μας αντιπάλους του ΣΥΡΙΖΑ... Ακριβώς. Το έλεγα πολύ καιρό ότι η προεκλογική της εκστρατεία μου θύμιζε την τακτική ΠΑΣΟΚ-ΝΔ απέναντι στον λαϊκισμό του ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ ανταπαντούσε ότι απλώς (λολ) η ΝΔ σας τρομοκρατεί ότι τάχα θα κλείσουν οι τράπεζες, θα σας πάρουμε τα σπίτια, θα αυξήσουμε φόρους, κτλ. Ευτυχώς παιδιά εσείς δεν τρομοκρατηθήκατε! Χαχαχα... 3) Οι Ρεπουμπλικανοί έχουν καταφέρει πολλές τομές στην ιστορία της Αμερικανικής πολιτικής (βλέπε κατάργηση δουλείας κλπ). Δεν ισχύει αυτό που γράφεις. Οι υποψήφιοι που είχαν σε αυτή τη μάχη είναι άνθρωποι που ήθελε ο κόζμος. Αυτή ήταν η τάση που ανέδειξε ο απογοητευμένος Αμερικανός. ===Εδώ θέλω να πω κάτι τελευταίο. Ο Ομπάμα, φοβερά ευφυής, δεινός ρήτορας, συμπαθητικός κλπ, δεν έκανε έργο στην Αμερική. Το χάσμα πλούσιων φτωχών διογκώθηκε κι άλλο, το Obamacare που είχε δημιουργήσει τεράστιες προσδοκίες ήταν μία αποτυχία (όποιος το παρακολουθεί το γνωρίζει), η ανάπτυξη ήταν ισχνή, δεν συνοδεύτηκε από αυξήσεις μισθών, ίσες ευκαιρίες.....η Αμερική δεν απέκτησε ξανά το χαμένο της Dream. Ήταν δύσκολο για τους Δημοκρατικούς να ξαναπείσουν. Ειδικά η Κλίντον. ---------
Μιλάς για διαφορετικές επόχες, όσον αφορά το Ρεπουμπλικάνικο κόμμα. Πλέον έχουν καταλήξει να είναι ένα κόμμα ρατσιστών, σεξιστών, φανατικά θρησκευόμενων, αρνητών της επιστήμης (βλέπε climate change). Το κόμμα του Lincoln δεν έχει καμία σχέση με αυτό το κόμμα του σήμερα.Συμφωνώ για τον Ομπάμα, πολύ υπερεκτιμημένος επειδή είναι κουλ και το δείχνει. Δεν έκανε όμως πολλά από τα οποία είχε υποσχεθεί ή περιμέναμε από αυτόν. Δεν μπορούσε βέβαια να κάνει και πολλά με βάση τις ισορροπίες στο Κονγκρεσο, αλλά και πάλι.
DOP δεν συμφωνώ. Οι Ρεπουμπλικανοί δεν είναι αυτό που περιγράφεις. Υπάρχουν διάφορες τάσεις εντός κόμματος. Τόσο οι Δημοκρατικοί όσο και οι Ρεπουμπλικάνοι είναι τεράστιοι πολιτικοί σχηματισμοί, δεν υπάρχει κάτι αντίστοιχο στην Ευρώπη για να το συγκρίνουμε. Αν θυμάσαι την εσωκομματική διαδικασία που ανέδειξε την Κλίντον ως αρχηγό, θα θυμηθείς ότι οι αντίπαλοί της ήταν πολύ διαφορετικής φιλοσοφίας και αντίληψης των πραγμάτων από ότι το μπλοκ που εκπροσωπεί η Χίλαρι. Ο Σάντερς είχε θεμελιώδεις διαφορές με την Κλίντον, τόσο σε οικονομικό επίπεδο, όσο και σε εξωτερική πολιτική, ασφάλεια, και σειρά άλλων θεμάτων. Αντίστοιχες ήταν οι διαφορές στο ρεπουμπλικανικό μέτωπο. Ο Τραμπ αναδείχθηκε από τον κόσμο και ο κόσμος τον εξέλεξε, δεν γίνονται έτσι αυτά τα πράγματα. Δες το κι αλλιώς: Ο Τσίπρας, ένας "από εμάς", ένας άνθρωπος ακαλλιέργητος, λίγος, περιθωριακός, αμόρφωτος, λαϊκιστής και χυδαίος ψεύτης δεν βγήκε επειδή έκανε απλώς μία καλή εκστρατεία. Η κοινωνία τον ζητούσε. Αυτό ήθελε η κοινωνία, δεν ήθελε έναν Μάνο ας πούμε. Ήθελε να ακούσει αυτά που έλεγε ο Τσίπρας. Η ευθύνη βαραίνει όλους, όχι μόνο το κάθε κόμμα και τα όργανά του. Ο Ομπάμα θα μείνει στην ιστορία ως αποτυχία. Μόνο που σε αντίθεση με τον Κάρτερ (ασούμε) δημιούργησε πολλές προσδοκίες. Και απέτυχε παταγωδώς. Κρίμα. ===============
Ο Obama δεν θα μείνει στην ιστορία σαν αποτυχημένος γιατί πολυ απλα δεν ηταν. Σίγουρα δεν κατάφερε να πετύχει όσα υποσχέθηκε αλλα αυτο συνέβη γιατί οι Ρεπουμπλικάνοι τον πολέμησαν με μίσος που δεν το έχουμε ξαναδεί τα τελευταία 30 χρόνια όπως δείχνει η δήλωση του Mitch McConnell το 2010 οτι πρωταρχικός στόχος των Ρεπουμπλικάνων θα ειναι να εξασφαλίσουν οτι ο Obama θα ηταν πρόεδρος μιας θητείας . Αυτη τη δήλωση την έκανε ο πρόεδρος της γερουσίας που σε κανονικές συνθήκες θεωρείται το ώριμα νομοθετικό σώμα που γεφυρώνει διάφορες γι αυτο εχουν και 6ετης θητείες .Σιγουρα έγιναν λάθη απο πλευράς των δημοκρατικών και των Obama αλλα οι Ρεπουμπλικάνοι απλα παρεπμοδιζαν τη διακυβέρνηση (απλα δείτε τι γίνεται με την πρόταση του Obama για το ανώτατο δικαστήριο ).Επισης αναφερθήκατε στον jimmy Carter . Ο Carter ίσως να ηταν μέτριος αλλα πρέπει να αναλογιστούμε τι αντιμετώπισε την τετραετία του και οτι η οικονομική ανάπτυξη των 80s ξεκίνησε εν μέρει επειδή ο Κάρτερ πήρε κάποιες δύσκολες αποφάσεις στο τέλος της θητείας του . Επιπλέον το 1979 στην εκπληκτική του ομιλία a crisis of confidence προειδοποίησε τους Αμερικανούς για τα προβλήματα τα οποία θα αντιμετώπιζαν στο μέλλον με ειλικρίνεια (πολυ προφητική ομιλία και σας προτείνω να τη αναζητήσετε ). Ο κάρτερ ειπε οτι τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι αμερικανοί δεν έχουν εύκολες λύσεις και χρειάζονται θυσίες και προσπαθείες αλλα το 1980 εκλέχθηκε ο μεγάλος λαϊκιστής Reagan .Επειτα ηρθε ο νεοφιλευθερισμος και τα υπόλοιπα ειναι ιστορία.