__________________
1.
Αγαπητή Λένα,
διάβασα κάπου ότι για να ξεπεράσεις μία σχέση χρειάζεσαι το μισό χρόνο από όσο βρισκόσουν σε αυτή. Τι άλλη βλακεία θα ακούσουμε Θεέ μου; Εν τω μεταξύ, εάν ήταν μία μελέτη πχ, που είχε 500 ζευγάρια χωρισμένων και κατέγραφαν καθημερινά τη διάθεση και το κέφι και το κλπ κλπ των χωρισμένων και έβγαζαν ότι μετά την περίοδο αυτή η πλειοψηφία των χωρισμένων αρχίζει να νιώθει καλύτερα (ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων) πες πάει στα κομμάτια κάνανε μια στατιστική, άντε και κάποια αξία έχει. Αλλά ήταν τελείως φλου φάση, του στυλ είχα μία σχέση 3 χρόνια μετά από 1.5 χρόνο το ξεπέρασα, και μία άλλη 2 μήνες και μετά από 1 μήνα χωρισμού είμαι καλά άρα για t_commited=2*N => t_backinthegame=N. Και όχι τίποτα άλλο, αλλά όταν χωρίζεις εν γένει είσαι λίγο ευάλωτος, οπότε δεν χρειάζεσαι και τον άλλο να σου λέει "έχεις 18 εβδομάδες να νιώσεις καλά"! Η ερώτηση: ποια είναι μερικά (1-2 δεν είμαι άπληστη) από τα πιο κουλά και αυθαίρετα συμπεράσματα που έχεις ακούσει να πλασάρονται ως προς τις σχέσεις;
Πρώτο θα έβαζα ότι τα ετερώνυμα έλκονται. Μπορεί να έλκονται, μπορεί να μην έλκονται, κανόνας δεν είναι με τίποτα, και καλύτερα για όλους είναι να μην έλκονται. Αυτή η φράση μου φαίνεται ως δικαιολογία για όσους κάνουν πολύ λάθος επιλογές, και το ξέρουν. Παράλληλα βέβαια, αν δεν υπάρχει πλήρης σύμπνοια, δεν σημαίνει ότι πρόκειται για δύο ετερώνυμα, απλώς δεν είναι δυνατόν να είμαστε ο ένας καρμπόν του άλλου.
Δεύτερο θα έβαζα το 'οι σχέσεις είναι πολύ δύσκολες και θέλουν δουλειά'. Αν μια σχέση είναι πολύ δύσκολη και θέλει δουλεά ίσως να είναι σημάδι ότι δεν είναι πολύ καλή σχέση. Δε νομίζω ότι όλες οι σχέσεις πρέπει να είναι δύσκολες για να θεωρούνται σχέσεις. Αντιθέτως, πιστεύω ότι οι πετυχημένες σχέσεις δεν μοιάζουν καθόλου με δουλειά. Την σκληρή δουλειά πρέπει να την κάνει ο καθένας με τον εαυτό του, και είναι μια δουλειά που δεν τελειώνει, αν θέλει να κάνει σχέσεις που δεν μοιάζουν με μαγγανοπήγαδο.
Στην τρίτη θέση θα έβαζα την παρακάτω ερώτηση:
__________________
2.
Αγαπητή Λένα,
Ακούω συχνά φίλες να λένε μεταξύ τους "δεν σου αξίζει", εάν κάποιος δεν απαντάει σε μηνύματα, και γενικά το "δεν σου αξίζει" πάει και έρχεται όταν ο άντρας που τους ενδιαφέρει δεν δείχνει την συμπεριφορά που θα ήθελαν, εννοώντας πως τους αξίζει κάτι καλύτερο, κάποιος άλλος.
Και ρωτάω, τι σημαίνει αυτή η αξία; Δηλαδή εάν κάποιος είναι βίαιος με την γυναίκα του (τραβηγμένο παράδειγμα), δεν "της αξίζει", αλλά σε κάποια άλλη μπορεί και να άξιζε; Γιατί η λέξη αξία κολλάει εκεί;
Εάν κάποιος εγκληματίας ερωτευτεί θα πρέπει να πούμε οι άλλοι "δεν του άξιζε η ευτυχία"; Είναι σαν να σκέφτεται κάποιος γενικά και αόριστα εάν είμαστε καλοί άνθρωποι (!) και κατά συνέπεια τι μας αξίζει να πάρουμε στην προσωπική μας ζωή; Είμαι φανατική αναγνώστριά σου.- προβληματισμενη
Μα τώρα κι εσύ πας να βγάλεις από τη μύγα ξύγκι. Το 'δεν σου αξίζει' έχει τόσο περιεχόμενο όσο το 'τι κάνεις, καλά;' Κανείς δεν περιμένει από τον άλλον να απαντήσει στα σοβαρά αν είναι καλά ή όχι. Αντίστοιχα, το 'δεν σου αξίζει' είναι το 'βαρέθηκα αυτή τη συζήτηση, δεν με ενδιαφέρει, και θέλω να αλλάξουμε θέμα'. Όποτε ακούς το 'δεν σου αξίζει' να ξέρεις ότι αυτός που το είπε θέλει να πάει για ποτό, να κλείσει το τηλέφωνο, ή βαριέται/δεν θέλει να σου πει αυτό που πιστεύει, που είναι ότι έκανες πολύ κακή επιλογή και δεν ξέρει από πού να αρχίσει να του εξηγεί πόσα πράγματα πιστεύει ότι κάνεις λάθος, επειδή δεν δίνεις την εντύπωση ανθρώπου που παίρνει καλά την αρνητική κριτική. Γενικά, δεν είναι καλό σημάδι όταν το ακούς αυτό. Ακόμα και αν αυτός που το λέει, το εννοεί.
__________________
3.
Στην αρχαία Ελλάδα ο αδύναμος άνθρωπος ήταν αυτός που δεν είχε εγκράτεια (επειδή δεν επιβαλόταν στον εαυτό του ήταν έρμαιο των επιθυμιών του). Τον χαρακτήριζαν ως επαίσχυντο, ποταπό, φαύλο κλπ.
Στον χριστιανισμό ο αδύναμος άνθρωπος σχεδόν εξισώνεται με τον δυνατό άνθρωπο (τον εγκρατή), τον ξεπερνάει κιόλας γιατί στον χριστιανισμό το μεγάλο βάρος και όλη η προσοχή δίνεται στον αδύναμο άνθρωπο. Ο δυνατός είτε δεν αναφέρεται ή όταν αναφέρεται έχει την εικόνα του εχθρού του αδύναμου ανθρώπου.
Το να είναι ο αδύναμος αυτός που έχει την φροντίδα του Θεού, που έχει την προσοχή του, και το έλεός του δεν είναι διαστροφή των αξιών? Το να είναι ο δυνατός επικίνδυνος εν ολίγοις, ο εχθρός του αδύναμου, δεν είναι διαστροφή των αξιών? Ποιά η δικαιοσύνη του χριστιανισμού όταν ρίχνει το δίκιο στον αδύναμο (στον φαύλο και στον επαίσχυντο δηλαδή)?
Γιατί αυτή η θρησκεία ενώ είναι τόσο λοξή έχει τόση ανταπόκριση στον κόσμο?
Δεν ρωτάω για το αν υπάρχει Θεός ή όχι, ρωτάω για την θρησκεία του χριστιανισμού.
Γιατί αυτή η θρησκεία που αντέστρεψε τις αξίες της αρχαιότητας, τις λογικά τεκμηριωμένες δηλ τις αποδεδειμένες, που η Εκκλησία της έχει κάνει πολέμους και έχει σκοτώσει χιλιάδες, που οι παπάδες της έχουν βαθιά το χέρι στο μέλι (χρήμα, εξουσία, παιδεραστία..), που και στις μέρες μας διδάσκει την εχθρότητα στους αλλόθρησκους, στους ομοφυλόφιλους, αλλά και στους χαρούμενους ανθρώπους που διασκεδάζουν, φωνάζουν και κάνουν έρωτα ελεύθερα, γιατί έχει τέτοια απήχηση?
Γιατί ο κόσμος θέλει αυτή την θρησκεία?
Δε νομίζω ότι χρειάζεται να συγκρίνεις δύο ανόμοια πράγματα με ανόμοιους όρους για να επιχειρηματολογήσεις κατά του Χριστιανισμού. Δίνει από μόνος του πολύ καλές πάσες, εδώ και δύο χιλιετίες.
Για τη σύγκριση: ο άνθρωπος που δεν έχει εγκράτεια είναι κατακριτέος και στην αρχαία Ελλάδα και στον Χριστιανισμό. Κάνεις ένα τεράστιο άλμα και εξισώνεις τον αδύναμο άνθρωπο με τον εγκρατή. Εεε, όχι. Δεν είναι το ίδιο. Όταν ο Χριστιανισμός μιλάει για τους αδύναμους εννοεί τους αδικημένους λόγω συστήματος, τους ηλικιωμένους ας πούμε, τα παιδιά, τους φτωχούς – όχι τους αδύναμους σε χαρακτήρα (αυτοί, ανάλογα με την αδυναμία του χαρακτήρα, κατατάσσονται θετικά ή αρνητικά). Η κοινωνία της αρχαίας Ελλάδας είναι αξιοθαύμαστη για χίλιους λόγους, αλλά αυτό διαφέρει αρκετά από το να την κάνουμε πρότυπο για σήμερα. Δεν γίνεται, και δεν είναι αρκετά καλή για το σήμερα. Έχει διάφορα κενά που δεν καλύπτουν σημερινά προβλήματα. Πώς να το κάνουμε, έχουν περάσει και κάτι χιλιάδες χρόνια.
Στο εδώ και στο τώρα είναι καλή η ερώτηση «γιατί να θέλει ο κόσμος αυτή τη θρησκεία» και η απάντηση δεν μπορεί να δοθεί σε πέντε παραγράφους. Θα σου πω το πιο κλασικό επιχείρημα που, αν και εντελώς σαθρό, εξακολουθεί να περνάει: «άλλο η θρησκεία και άλλο οι παπάδες». Για μένα, που το βλέπω απ' έξω, είναι προφανές ότι δεν ισχύει κάτι τέτοιο, και ότι δεν είναι δυνατόν να ισχύει. Η θρησκεία δεν είναι άλλο από τους παπάδες. Αλλά ούτε σε αυτό μπορούμε να συμφωνήσουμε, οπότε...
__________________
4.
Α, μπα, αγαπημένη, καλημέρα.
Ερώτηση-προβληματισμός:
Δεν υπάρχει φλερτ στη ζωή μου. Κατά συνέπεια, ούτε σχέση (ή απόπειρα αυτής).
Σε ό,τι αφορά την εξωτερική μου εμφάνιση, νιώθω συχνά βλέμματα αντρών και η ίδια αισθάνομαι μια χαρά με την εμφάνισή μου.
Στα ενδότερα, έχω καταφέρει να έχω σχετική ενημερότητα για το πώς λειτουργώ (και επίγνωση ότι αυτό είναι μία διαδικασία δυναμική), πράγμα που -μεταξύ άλλων- με κάνει και ολοένα και πιο ανοιχτή ως άνθρωπο.
Διαβάσματα, φίλοι, συζητήσεις, σχέσεις,alone time, ψυχοθεραπεία, παρατήρηση με έχουν απομακρύνει από το να αποδέχομαι γενικότητες, να κατανοώ τον εαυτό μου και τους ανθρώπους με τους οποίους σχετίζομαι.
Τι λείπει, όμως, και το ερωτικό κομμάτι υπολειτουργεί;
Νιώθω σαν να είμαι έτοιμη για εκδρομή, με φουλ διάθεση για περιπέτεια και το σακίδιο ήδη στους ώμους και μου λείπει η παρέα.
Σκληρές απαντήσεις είναι more than welcome. -α, μπα fan
Το συμπέρασμα που βγάζω προκύπτει μέσα από τις δέκα σειρές που έγραψες, αλλά πώς αλλιώς να το κάνουμε;
Μιλάς σαν να ψάχνεις υπάλληλο για την προσωπική σου επιχείρηση που έχτισες με πολύ κόπο. Όχι σαν άνθρωπος που θέλει συντροφική σχέση και είναι έτοιμος να γίνει ευάλωτος.
Αν αυτό ισχύει, και αν διαφαίνεται στις συναναστροφές σου, λειτουργεί πολύ ξενερωτικά.
Οι άλλοι ψάχνουν κάποιον να τους ξετρελάνει, να τους ανεβάσει, να τους ξεσηκώσει, να τους κάνει να νιώσουν παντοδύναμοι και Θεοί. Αυτό που ψάχνεις κι εσύ. Δεν γίνεται να το ψάχνεις μόνο, πρέπει και να το προσφέρεις. Και για να το προσφέρεις πρέπει να έχεις την ικανότητα να εκπλήσσεσαι, να θαυμάζεις και να ανακαλύπτεις μικρά, θαυμάσια χαρακτηριστικά στους άλλους.
Και όταν λέμε στους άλλους, εννοούμε σε όλους τους άλλους, όχι μόνο σε όσους φαίνονται κατάλληλοι για υποψήφιοι.
__________________
5.
Λένα ανακάλυψα τον τροχό! Η έκφραση είναι δική σου όπως ίσως θυμάσαι και εσύ και οι αναγνώστες σου, την είχες πει για ένα παιδί που τα είχε βάλει με το κεφάλαιο και έβλεπε παντού αισχροκέρδεια κλπ. Εγώ ανακάλυψα τον υποβόσκοντα σεξισμό της κοινωνίας. Στην αρχή δεν έβλεπα την πίεση που μας ασκείται ως γυναίκες αλλά μπορώ να πω ότι οι απαντήσεις σου έχουν αρχίσει να μου ανοίγουν τα μάτια. Τώρα όμως τα βάζω με όλους και με όλα. Τσακώθηκα προχθές με την κολλητή μου (καλά δεν σφαχτήκαμε κιόλας) γιατί έλεγε "ο τάδε είναι γκέι". Και της απάντησα ότι βασίζει το συμπέρασμά της στο ότι το στυλ του είναι μετροσέξουαλ, και ότι αυτό δεν είναι καμία απόδειξη. Απάντηση "μα εγώ τον συμπαθώ". Και εκεί μου γύρισαν τα λαμπάκια και της είπα ότι αυτό που λέει είναι έτερον εκάτερον. Τι σημασία έχει αν τον συμπαθεί ή όχι; Ο κόσμος νομίζει ότι όταν δηλώνεις ότι δεν νομίζεις πως κάποιος είναι γκέι το κάνεις για να υπερασπιστείς κάποιον που έχει υποστεί προσβολή. Ουσιαστικά λοιπόν η κοινωνία θεωρεί ότι είναι κακό να είσαι γκέι, αλλά επειδή θέλουμε να είμαστε προοδευτικοί τρομάρα μας το θεωρούν σαν ένα ελαττωματάκι, σαν να λέμε χαζούλης ο κακομοίρης. Δηλαδή δεν υπάρχει σωτηρία γιατί ο κόσμος που τα λέει αυτά πιστεύει ότι είναι ανεκτικός και δεν χρειάζεται άλλη ενασχόληση με το θέμα. Αυτό είναι το ένα κρατούμενο. Το άλλο κρατούμενο είναι ότι ένας στρέιτ άντρας δεν έχει το δικαίωμα να ασχοληθεί με "γυναικείες υποθέσεις" ενώ αντίθετα μία γυναίκα είναι "θεμιτό" να ασχοληθεί με "αντρικές δραστηριότητες" (πχ αθλήματα, αυτοκίνητα, κόμικς). Ο στρέιτ άντρας λοιπόν, άπαξ και αρχίσει να προσέχει το ντύσιμό του, το μαλλί του, ότι τέλος πάντων "κάνουμε εμείς οι γυναίκες", μαύρο φίδι που τον έφαγε, όχι γιατί θα τον πουν γκέι (γιατί ΕΙΠΑΜΕ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΒΡΙΣΙΑ ΓΚΑΝΤ ΝΤΕΜΜΙΤ) αλλά γιατί αρκετές γυναίκες θα τον απορρίψουν ως πιθανό σύντροφο. Γιατί να το κάνουν αυτό; Από την άλλη και ο ίδιος μπορεί να διαλέξει κάποια που να μην έχει ορίζοντες εύρους 10 μοιρών και μήκους 3 εκατοστών. Θέλω να ρωτήσω λοιπόν αν θεωρείς ότι μπορούμε να κάνουμε κάτι για να κάνουμε την κοινωνία πραγματικά ανεκτική και όχι "χιχιχι ο τάδε είναι γκέι, αλλά δεν το λέω για κακό, εγώ τον συμπαθώ", εκτός από το να λέμε τη γνώμη μας όταν γίνεται συζήτηση. Υπάρχουν φορείς να μου πεις, αλλά πως να συνδράμουμε εμείς οι απλοί πολίτες οεο;- φρεσκοξυπνημένη
Όλοι απλοί πολίτες είμαστε, αλλά δεν είμαστε ακριβώς αυτό, γιατί δεν είναι καθόλου απλό το να είσαι πολίτης. Η γνώμη σου ακούγεται, ακόμα και όταν δεν καταλαβαίνεις ότι ακούγεται, και επηρεάζεις όταν δεν έχεις στόχο να επηρεάσεις. Ανάλογα και με τη δουλειά που κάνεις, μπορεί να έρχεσαι σε επαφή με ανθρώπους-κλειδιά στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης – πχ μπορεί να είσαι δάσκαλος, και να επηρεάζεις νέους. Τώρα ας πούμε, έγραψες κάτι που θα διαβάσουν πολλοί, επειδή υπάρχει το θαυμαστό ίντερνετ. Οπότε «το να λέμε τη γνώμη μας» όταν γίνεται συζήτηση, δεν είναι κάτι αμελητέο, είναι αντιθέτως πολύ σοβαρό, τουλάχιστον έτσι το βλέπω.
Το άλλο που μπορούμε να κάνουμε είναι να διαβάζουμε και να ακούμε τις γνώμες των άλλων, και ειδικά αυτών που θαυμάζουμε, γιατί τα επιχειρήματα μας γίνονται πιο μεστά ακούγοντας επιχειρήματα άλλων. Ολοκληρώνεται μια εικόνα καλύτερα μέσα στο κεφάλι μας, και ξέρουμε όλο και πιο καλά γιατί πιστεύουμε αυτό που πιστεύουμε. Βέβαια πρέπει να παρακολουθούμε και τα επιχειρήματα της άλλης πλευράς, αλλά εκεί νομίζω ότι θέλει εξίσου προσοχή: όχι του λούμπεν τμήματος της άλλης πλευράς, για να σιγουρευτούμε ότι είμαστε σωστοί, αλλά τα επιχειρήματα των αρίστων της άλλης πλευράς.
__________________
6.
για μένα ο ορισμός της ενοχής είναι = δοκιμασίες τεχνητών φόβων.
για σένα ποιός είναι ο ορισμός της?- ??
Η πλάκα με τη γλώσσα είναι ότι για να λειτουργήσει ως πλατφόρμα επικοινωνίας και να έχουμε μια ελπίδα να συνεννοηθούμε μια μέρα, είναι ότι πρέπει να έχουμε δεχτεί πρώτα τον ορισμό κάθε λέξης, όπως έχει συμφωνηθεί.
Το να δίνεις δικούς σου ορισμούς σε λέξεις δεν σε κάνει ψαγμένο. Σε κάνει λίγο πιο ασεβή, και λίγο πιο δύσκολο συνομιλητή.
Βέβαια, δε νομίζω ότι λέγοντας «για μένα ο ορισμός της ενοχής είναι το τάδε» εννοείς πραγματικά ότι έχεις δώσει τον δικό σου ορισμό σε μια λέξη. Αυτό που θέλεις να πεις είναι τι αισθάνεσαι όταν ακούς τη λέξη, ή τι είναι το πιο σημαντικό για σένα σε αυτή τη λέξη, ή πώς προκύπτουν οι δικές σου ενοχές, ή κάτι δικό σου τέλος πάντων, που σχετίζεται με αυτή τη λέξη. Δηλαδή, χρησιμοποιείς και τη λέξη «ορισμός» με λάθος ή παραπλανητικό τρόπο, που δυσκολεύει ακόμη περισσότερο την επικοινωνία.
Με λίγα λόγια, δεν καταλαβαίνω καθόλου τι θέλεις να πεις.
Και για να μην ξεχνάμε και τον θαυμαστό κώδικα που είναι η γλώσσα, που μας επιτρέπει μερικές φορές να ανταλλάσσουμε σκέψεις:
Ο ορισμός της λέξης ενοχή είναι: το συναίσθημα που κυριαρχεί στη συνείδησή μας, όταν εμείς οι ίδιοι αποδοκιμάζουμε και επικρίνουμε πράξη μας, συμπεριφορά μας κτλ., επειδή έχει ανεπιθύμητο αποτέλεσμα ή είναι αντίθετη προς τις ηθικές αρχές.
__________________
7.
Στα 30 πια, άντρες και γυναίκες, πόσο λάθος θεωρείς ότι είναι να φλερτάρουν (ή και ακόμα περισσότερα), ενώ έχουν ταυτόχρονα άλλη σχέση (είτε και οι δύο, είτε ο ένας)?
Η λογική μου λέει ότι δεν είναι σωστό και καθένας πρέπει να προστατεύει τη σχέση του και να μη μπλέκεται ανάμεσα σε άλλους. Η πραγματικότητα όμως με κάνει να σκέφτομαι μήπως το φλερτ (τουλάχιστον) είναι αναπόφευκτο αφού σε τέτοια ηλικία αυτός/αυτή που σε ενδιαφέρει θα είναι λογικά με κάποιον άλλο.
Αν δεν φλερτάρεις και μείνεις σταθερός στην ηθική σου, πώς μπορείς να διεκδικήσεις την πιθανότητα να είσαι με κάποιον που σου αρέσει πολύ?? Ή να αποφασίσεις ότι θες κάτι άλλο εφόσον είσαι σε σχέση? Κι αν το κάνεις αυτό κι αν τελικά είσαι με αυτόν που θες, θα σε δει ποτέ σοβαρά ξέροντας ότι ήσουν μαζί του ενώ είχε σχέση?
Σε μπέρδεψα?- Ισόπλευρο τρίγωνο
Καθόλου δε με μπέρδεψες, και επειδή ούτε έχεις μπερδευτεί, ας τα ξεκαθαρίσουμε, πριν σιγουρευτείς ότι το κέρατο, τελικά, δικαιολογείται: ό,τι κάνεις πίσω από την πλάτη του άλλου είναι κατακριτέο. Όσο πιο πολύ ξέρεις ότι θα τον στενοχωρήσεις, τόσο το χειρότερο. Και ο άλλος είναι ο οποιοσδήποτε άλλος, όχι μόνο ο δικός σου.
Το φλερτ δεν ισούται με τα «ακόμη περισσότερα». Κάθε τι που κάνεις, έχει διαφορετική βαρύτητα. Ούτε το ίδιο το φλερτ δεν είναι πάντοτε το ίδιο βαρύ. Οπότε μην ψάχνεις μια φόρμουλα που θα διευκολύνει, ή που θα ξεδιαλύνει, ή που θα εξηγήσει όλες τις περιπτώσεις. Θα υπάρξουν φορές που θα στενοχωρήσεις κάποιον εν γνώσει σου, γιατί θα προέχει να πετύχεις κάτι άλλο. Θα αντιμετωπίσεις τον εαυτό σου αναλόγως με τα εφόδια που έχεις.
__________________
7.1 Για όσους γράφουν ότι δεν πάνε σε ψυχολόγο επειδή «δεν υπάρχει οικονομική δυνατότητα»:
Δεν θέλω να ρωτήσω κάτι, θέλω απλώς να πω πως πήγα σε KΨΥ (κέντρο ψυχικής υγείας) και ξεκίνησα ψυχοθεραπεία σε εβδομαδιαία βάση με 3,50 ευρώ ανά επίσκεψη. Δεν το περίμενα ότι θα παρείχαν κάτι τέτοιο σε έναν άνθρωπο που δεν έχει π.χ. βαριάς μορφής κατάθλιψη γιατί φανταζόμουν ότι θα υπήρχε πολλή ζήτηση και δεν θα έφτανε το προσωπικό για πιο ήπιες περιπτώσεις. Όμως, τελικά υπάρχει κάτι και για μας που θέλουμε μια υποστήριξη αλλά δεν έχουμε τα χρήματα.
Ευχαριστώ που το έχεις επισημάνει τόσες φορές και τελικά το αποφάσισα.- CaseSensitive
σχόλια