Στο σημερινό ‘Α, μπα’: μια γνώμη, αλλά καλή

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: μια γνώμη, αλλά καλή Facebook Twitter
65


________________
1.

Α μπα μου, επί ενάμιση χρόνο μια φίλη, και αδερφή της κολλητής μου, αποφεύγει συστηματικά να βρεθούμε οι δυο μας. Βέβαια, όταν μιλάμε στο τηλέφωνο μου λέει συνέχεια να βρεθούμε, αλλά μαζί με τον άνδρα της γιατί και καλά θέλει και αυτός να με δει. Το πατρικό της ένα λεπτό με τα πόδια από το σπίτι μου και όσο διάστημα είχε μητρική άδεια, επί μήνες δηλαδή, και ερχόταν σε εβδομαδιαία βάση ούτε καν να μου τηλεφωνήσει. Όσες φορές της έλεγα να βρεθούμε μιας και ερχόταν στη γειτονιά μου με το μωρό της, όλο δικαιολογίες τύπου φεύγω νωρίς και δεν έχεις γυρίσει από δουλειά, πίστευα πως αργείς πολύ από δουλειά (συναντώντας την γύρω 8:30μμ τυχαία καθώς έφευγε), δε σου είπα να βρεθούμε γιατί θέλει κι ο άνδρας μου να σε δει οπότε να βρεθούμε όλοι μαζί... Άλλες φορές, ενώ ήξερα από αδερφή της πως θα ερχόταν οικογενειακώς πατρικό Σαβ/κο, σε εμένα έλεγε τη μία ότι δουλεύει, την άλλη που με είχε καλέσει κιόλας η αδερφή της πως επειδή την είχα επισκεφτεί στο δικό της σπίτι δυο μέρες πριν πως ήταν πολύ γεμάτη η ώρα που περάσαμε μαζί και πως με χόρτασε και άλλα πολλά... Ακόμη και το προσκλητήριο της βάπτισης του παιδιού της δε μου έφερε η ίδια με ένα λεπτό απόσταση από το πατρικό της. Ενώ αρχικά ψευδώς μου είχε πει θα μου το έδινε η αδελφή της, η κολλητή μου δηλαδή, όταν τη ρώτησα δεν ήξερε τίποτα, και τελικά σε μία επισκεψή της με τον άνδρα της στο πατρικό της πέντε λεπτά πριν φύγει μου τηλ/νεί να ρωτήσει αν είμαι σπίτι να μου το φέρει ο άνδρας της γιατί αυτή δεν μπορούσε και θα'φευγε κατευθείαν για το σπίτι τους με το 2ο αυτοκίνητο που είχαν μαζί τους εκείνη την ημέρα γιατί γκρίνιαζε το μωρό, ενώ εγώ ούτε που το άκουγα όσο μιλούσαμε στο τηλέφωνο... Και ήρθε ο άνδρας της και μου το'δωσε στο πλατύσκαλο της πολυκατοικίας, εννοείται πως δεν τον κάλεσα μέσα, και έφυγε κι αυτός, όλα αυτά σε 5 λεπτά που και καλά δεν μπορούσε να περιμένει. Αυτό όμως που με έχει ενοχλήσει περισσότερο είναι που μέσα σε όλα τ'άλλα δε θέλει να βρεθούμε όλες μαζί, δηλ. εγώ μαζί με αυτήν και την αδελφή της. Δύο φορές που κανονίσαμε καφέ στη γειτονιά μου, κι αυτό επειδή παραπονέθηκα, εννοείται με σύζυγό της, μπορούσαν όταν όλως τυχαίως η αδελφή της βρισκόταν εκτός πόλης εις διπλούν... Έχουν γίνει κι άλλα τέτοια, ξέρω, δεν έχω καμία απορία γι'αυτό, δε με θέλει πλέον στη ζωή της και ίσως να μη με νοιάζει πλέον τόσο πολύ. Αλλάζουν οι άνθρωποι με τα χρόνια, το'χεις γράψει κι εσύ... ΄Αλλο είναι το ερώτημά μου. Στο ζευγάρι αυτό έχω δανείσει ένα σημαντικό ποσό εδώ και δύο χρόνια που είχε μεγάλη ανάγκη για τη διαδικασία του τοκετού και του μωρού και δεν έχω λάβει κανένα ποσό, ούτε ευρώ, επιστροφή. Ναι, μου έχει και υποχρέωση! Μόνο κανά δυο φορές μου έχει αναφέρει πως μου χρωστάει ακόμη, αλλά καμία κίνηση. Δεν έχω αναφέρει κι εγώ κάτι, καταλαβαίνω τη δυσκολία των καιρών και είχα πει άλλωστε πως δεν τα βιάζομαι όσο δεν τα έχω ακόμη ανάγκη. Το ζευγάρι δεν είναι άνεργο, αλλά το ένα άτομο δεν πληρώνεται κανονικά τους τελευταίους μήνες και το άλλο είχε περικοπές στο μισθό του. Αλλά ούτε ένα ποσό μικρό, συμβολικό, να φανεί μια προσπάθεια μέσα σε δύο χρόνια, ούτε ένα πλάνο, πχ τα επόμενα Χριστούγεννα, καλοκαίρια που υπάρχει το επίδομα, ένα έναντι, κάτι τέλος πάντων; Άλλωστε ένα εισόδημα μηνιαίως υπάρχει στο νοικοκυριό τους, έστω ψαλιδισμένο, ένα πολύ μικρό ποσό θα μπορούσαν να το είχαν επιστρέψει σταδιακά αν πραγματικά το ήθελαν και με νοιάζονταν. Τόσο πολύ με έχει διαγράψει που δεν υπολογίζει ούτε αυτό; Πώς πιστεύεις πως είναι ο καταλληλότερος τρόπος να της μιλήσω και να της πω αφενός πως έχω ενοχληθεί που με αποφεύγει με δικαιολογίες που υποτιμούν τη νοημοσύνη μου, επηρεάζοντας με την όλη συμπεριφορά της έστω και υποσυνείδητα και τη σχέση όλων μας με την αδερφή της και αφετέρου να ζητήσω τη σταδιακή επιστροφή των χρημάτων μου, λαμβάνοντας υπόψη ότι δεν μ'αφήνει να τη συναντήσω μόνη της και ούτε θέλω να τα πω όλα αυτά από το τηλέφωνο; Πιστεύω πως μεγάλο ρόλο στην αλλαγή στάσης απέναντι μου, καθώς είχαμε μια πραγματική φιλία, έχει παίξει κυρίαρχο ρόλο ο σύζυγός της, με μεγάλη διαφορά ηλικίας που δεν την αφήνει από την αρχή της σχέσης τους να συναντάει τις φίλες της μόνη της, πέρα από έναν καφέ κάποιες φορές, πριν το μωρό τους βέβαια, οπωσδήποτε καθημερινή μετά τη δουλειά απογευματιάτικα φυσικά για λίγο και μόνο με μένα. Φυσικά στην κολλητή μου και αδερφή της τόσο καιρό δεν έχω πει τίποτα απολύτως, ούτε καν έχω υποννοήσει κάτι, γιατί ούτε ευθύνη φέρει για ο,τιδήποτε από τα προαναφερόμενα ούτε είναι σωστό για τη μεταξύ όλων σχέση μας.


Δεν ξέρω αν χρειαζόταν τόση ανάλυση. Κάποια φίλη, η οποία σου χρωστάει χρήματα, φαίνεται ότι σε αποφεύγει. Η υπόθεση χωράει και σε μια σειρά.


Το ότι σου χρωστάει χρήματα και δεν βλέπεις κίνηση για να σου τα επιστρέψει είναι πρόβλημα είτε σε αποφεύγει, είτε όχι. Μάλιστα νομίζω ότι αν δεν θέλει να είναι φίλη σου, είναι καλύτερα. Επίσης, μπορεί να σε αποφεύγει ακριβώς επειδή σου χρωστάει. Δεν φαίνεται να σου πέρασε από το μυαλό, αλλά η εξήγηση που βάζει όλα τα κομμάτια στη θέση τους, με μια κίνηση, είναι συνήθως και η σωστή. Για ξανασκέψου το timing.


Και τώρα, για τα χρωστούμενα: δυστυχώς, δεν υπάρχει κομψός τρόπος για να θέσεις το ζήτημα. Είπες ότι δεν βιάζεσαι και μπορείς να περιμένεις, μάλλον όμως δεν είπες πόσο μπορείς να περιμένεις, και αυτό ήταν λάθος από τη μεριά σου. Τι θα πει 'δεν τα βιάζομαι;' Είναι πάρα πολύ σχετικό. Το δικό τους λάθος είναι ότι δεν σε διευκολύνουν ούτε και λίγο, ίσα για να ξεκινήσει η συζήτηση. Οπότε, επειδή τα υπονοούμενα δεν πέτυχαν, το καλύτερο είναι να πάρεις τηλέφωνο και να ξεκινήσεις απερίφραστα, κατευθείαν στο ζητούμενο. Ρώτα αν έχουν κάποιο χρονοδιάγραμμα υπόψη τους, και δήλωσε πόσο μπορείς να περιμένεις. Μετά πρέπει να κάνετε κάποιες διαπραγματεύσεις για να τα βρείτε. Διάβασε και λίγο τις ειδήσεις: αλλά μην πάρεις παράδειγμα από εκεί. Κλείστε το τηλέφωνο, και μην το αναφέρεις ξανά μέχρι να φτάσει το χρονικό όριο που έχετε συμφωνήσει.

________________
2.


Σου έχει τύχει όταν βγαίνει στο θέατρο μια παλιά γνωστή ταινία του ελληνικού κινηματογράφου, να δυσανασχετήσεις; προσωπικά, για όσες παλιές ελληνικές ταινίες ακούω πως γίνονται θεατρικές παραστάσεις, δε θέλω να ακούω ούτε ποιος παίζει, δεν αντέχω στην ιδέα! Υπερβολικό, αλλά δεν πρόκειται να υπάρξει δεύτερος Παπαγιαννόπουλος, Αυλωνίτης, Βλαχοπούλου, Βασιλειάδου κτλ. Ξέρω πως υπάρχουν και σημερινοί πολύ καλοί ηθοποιοί, ας μας παρουσιάσουν κάτι δικό τους. Τις ταινίες που έχουν παίξει οι παραπάνω και πολλοί άλλοι, μπορούμε να τις δούμε και στην τηλεόραση ή ακόμα και στο διαδίκτυο, γιατί να μη μας παρουσιάσουν οι εκάστοτε σκηνοθέτες και σεναριογράφοι το ταλέντο των τωρινών ηθοποιών με έναν πιο μοντέρνο τρόπο, αντί να "αναμασήσουν" τα παλιά;- σαλαμάνδρα

Δεν μου έχει τύχει γιατί ποτέ δεν έβλεπα παλιές ελληνικές ταινίες, και αν δεν το ξεκινήσεις από παιδί για να τις συνηθίσεις, όταν μεγαλώσεις, πίστεψε με, δεν αντέχονται. Υπάρχουν κάποιες που είναι καλές, χωρίς αμφιβολία, αλλά για μένα έχει φύγει το τραίνο. Πρέπει να έχω δει από την αρχή μέχρι το τέλος δύο ή τρεις.


Για την κεντρική ιδέα του remake – αυτό είναι πάντα το θέμα, με τους παλιούς φαν της αρχικής μορφής. Τα βιβλία είναι καλύτερα από την ταινία, το κόμικ είναι καλύτερο από την τηλεοπτική εκδοχή, η πρώτη ταινία ήταν καλύτερη από την δεύτερη, και τα λοιπά. Η πρώτη σου εντύπωση έχει χτιστεί με μπετόν, και δεν είσαι πρόθυμη να γκρεμίσεις μια εμπειρία για να την αντικαταστήσεις με άλλη, άλλωστε η πρώτη εντύπωση δημιουργείται μόνο μια φορά. Όσοι όμως βλέπουν για πρώτη φορά την δεύτερη εκδοχή, αδιαφορούν παντελώς για τις διαμαρτυρίες αυτών που 'έφτασαν πρώτοι'. Έτσι είναι η ζωή. Εσύ νομίζεις ότι είσαι αυθεντικός, και οι επόμενοι νομίζουν ότι είσαι δεινόσαυρος.

 

________________
3.


Πόσο εφικτό είναι να γίνει κανείς "χειρότερος" άνθρωπος;
τώρα σκέφτεσαι/στε "ίσα ρε μητέρα Τερέζα, ποια νομίζεις πως είσαι;", οπότε ας εξηγηθώ. Δεν είναι ότι δεν μπορώ να πω "όχι" σε πράγματα που προσπαθεί κάποιος εξωτερικός παράγοντας να μου επιβάλλει. Το λέω όταν και όπου χρειάζεται, εντελώς αποφασιστικά και χωρίς τύψεις. Δεν φαίνεται όμως να μπορώ να πω "όχι" στον εαυτό μου όταν διαπραγματεύεται εναντίον μου με όπλο την "ηθική μου υπόσταση". Πχ, φιλοξενώ εδώ και ενάμιση χρόνο μια πρώτη μου εξαδέλφη που αλλιώς θα βρισκόταν στο δρόμο, με συμφωνία όταν ήρθε ότι η κατάσταση είναι προσωρινή και αρχικό όριο τους έξι μήνες. Εγώ την κάλεσα. Εν τω μεταξύ, της βρήκα δουλειά (χαμηλά αμειβόμενη αλλά σήμερα πια...), την πήγα σε ψυχολόγο, την έστειλα σε ψυχίατρο για αντικαταθλιπτική αγωγή που παίρνει εδώ και ένα χρόνο σχεδόν, άλλαξα την καθημερινότητα μου και των τριών παιδιών μου σε μεγάλο βαθμό (είμαι χήρα άρα μπορούσα να αποφασίσω μόνη μου για το θέμα) και τώρα που έχω πια αγανακτήσει, αναγκάζομαι να επιμείνω ότι πρέπει επιτέλους να βρει σπίτι κ να πάει στο καλό. Εννοώ ότι αναγκάζομαι να φανώ σκληρή επειδή εκείνη βολεύτηκε. Σημειωτέον ότι δεν συμβάλλει σχεδόν καθόλου στις δουλειές του σπιτιού ενώ εγώ εργάζομαι περισσότερες ώρες σε καθημερινή βάση. Δεν είχα καμιά υποχρέωση να τη φιλοξενήσω. Μπορούσα να φανταστώ πως θα εξελισσόταν η ιστορία. Έχω αναλάβει κι άλλες φορές στη ζωή μου πράγματα που με εγκλώβισαν πολύ άσχημα για πολύ καιρό. Φαίνεται να έχω μόνιμα μια διάθεση να αποδώσω δικαιοσύνη στη θέση της ζωής. Μα δεν είμαι η ζωή των άλλων. Γιατί το κάνω αυτό; πως να μην το ξανακάνω; Ναι, θα ρωτήσω την ψυχολόγο μου το βράδυ. Αλλά ίσως με βοηθήσει η άποψη σου καθώς και μια συλλογή ιδεών από τη στήλη σου, Αγαπητή α μπα.- 49

Δεν καταλαβαίνω τι είναι αυτό που δεν θέλεις να ξανακάνεις. Λες ότι γενικά δεν έχεις πρόβλημα να λες όχι. Οπότε αποφάσισες να βοηθήσεις κάποιον επειδή έτσι ήθελες, και έκανες και μια ρεαλιστική συμφωνία για το πότε θα λήξει η βοήθεια. Αν τα πράγματα είναι ακριβώς όπως τα λες, τότε το πρόβλημα είναι ότι βοήθησες ένα γαϊδούρι. Δεν είναι δικό σου αυτό το πρόβλημα. Είναι μέσα στο σπίτι σου μεν, αλλά δεν έχεις εσύ το πρόβλημα συμπεριφοράς.


Ρωτάς πώς θα καταφέρεις να μην ξανακάνεις καλό σε κανέναν; Πώς θα αντισταθείς στην αυθόρμητη σου τάση να διορθώσεις κάτι κακό που έγινε στη ζωή κάποιου άλλου με τις δικές σου πράξεις; Ναι, δεν είχες καμία υποχρέωση να βοηθήσεις, αυτό είναι ο ορισμός της 'καλής πράξης'. Αλλιώς δεν λέγεται 'καλή πράξη', λέγεται 'υποχρέωση'.


Σκέψου καλά τι είναι αυτό που θα ήθελες να μην ξανακάνεις και πες μας. Επειδή αυτό θα πάρει άλλο ένα εξάμηνο, πες το καλύτερα στον ψυχολόγο σου.

________________
4.


Καλή μου Α, μπα. Είμαι 26 ετών και σε όλη μου τη ζωή είχα καταφέρει να μην αντιμετωπίσω κανένα -απολύτως- γυναικολογικό πρόβλημα, αλλά και γενικότερα κανένα σοβαρό πρόβλημα υγείας. Αυτό μέχρι πριν 3 μήνες, οπότε έπαθα μια έντονη ουρολοίμωξη, την οποία αντιμετώπισα με φάρμακα, αλλά επανήλθε. Και στη συνέχεια ακολούθησαν χίλια δυο άλλα προβλήματα (γυναικολογικά κυρίως) που συνεχίζονται μέχρι σήμερα. Ο πρώτος μου προβληματισμός αφορά το γυναικολόγο μου. Τον γνωρίζω χρόνια & εκτιμώ ιδιαίτερα το πόσο ασχολείται μαζί μου. Παίρνει μόνος του τηλέφωνο για να ρωτήσει πώς είμαι, μου αφιερώνει πολύ χρόνο όταν με εξετάζει. Γενικά έχουμε αναπτύξει πολύ καλή σχέση & δε θα ήθελα να αναζητήσω άλλον. Δυστυχώς όμως έχω αρχίσει να αναρωτιέμαι μήπως το γεγονός ότι τα προβλήματά μου δεν έχουν τελειωμό οφείλεται σε λάθος ιατρικές συμβουλές...Πώς μπορώ να του το πω χωρίς να τον προσβάλω; Δεύτερον, έχω αρχίσει να πιστεύω πώς εμφανίζω κάποιου είδους "αρρωστοφοβία", με την έννοια ότι, με την παραμικρή ενόχληση, το μυαλό μου πάει κατευθείαν στο χειρότερο. Και αυτό δεν περιορίζεται στα γυναικολογικά προβλήματα, αλλά σε κάθε πιθανή ασθένεια. Πιστεύεις ότι πρέπει να απευθυνθώ σε ειδικό ή δεν υπάρχει ακόμα λόγος και να περιμένω να δω αν μπορώ να ηρεμήσω τον εαυτό μου; Τέλος, πόσο μπορώ να εμπιστεύομαι την έρευνα που κάνω στο internet για θέματα υγείας; Σε ευχαριστώ εκ των προτέρων και ελπίζω όταν θα έχεις απαντήσει, να έχουν λυθεί τα προβλήματά μου!

Όσο κολλητή κι αν είσαι με τον γιατρό, όσο και αν τον λατρεύεις: όταν έχεις αμφιβολίες, ΖΗΤΑΣ ΔΕΥΤΕΡΗ ΓΝΩΜΗ.


Είναι πολύ απλό, πάρα πολύ ξεκάθαρο, πολύ αυτονόητο και για τους γιατρούς, και Χριστέ μου, αν προβληματίζεσαι, πήγαινε και σε δεύτερο και σε τρίτο. Μόνο έτσι θα καταλάβεις αν πρέπει να εμπιστεύεσαι τον πρώτο. Δεν χρειάζεται να του πεις τίποτα. Δεν έχετε συμβόλαιο αποκλειστικότητας. Δεν τα έχετε φτιάξει, για να τον απατήσεις. Έτσι λειτουργεί το οικοδόμημα!


ΥΓ. Τι εννοείς 'έρευνα στο ίντερνετ;' Διαβάζεις επιστημονικά paper ή σχόλια της καθεμίας που έχει πάει γενικώς, σε κάποιον γυναικολόγο;

________________
5.


Αγαπητή Α,μπα..
Καταρχάς συγχαρητήρια για τη στήλη σου, σε θαυμάζω, και πιστεύω ότι είσαι πολύ καλή σε αυτό που κάνεις. Λοιπόν.. Είμαι 17, δίνω Πανελλήνιες το Μάιο. Οι γονείς μου λοιπόν είναι εξαιρετικά πιεστικοί. Σε έναν υπερβολικό βαθμό. Και δεν είναι οτί δεν είμαι καλή μαθήτρια. Έχω καλούς βαθμούς. Απλά οι γονείς μου εκφράζουν τη δυσαρέσκεια τους με άσχημο τρόπο. Π.χ. ας πούμε ότι θα γράψω ένα 19/20 το πρώτο πράγμα που θα ακούσω είναι "Γιατί δεν μπόρεσες να γράψεις 20;" Έχω προσπαθήσει να το συζητήσω αλλά δεν κάνουμε ήρεμη συζήτηση ποτέ. Δεν έχω κάποια συγκεκριμένη ερώτηση, απλά δεν ξέρω πως να το διαχειριστώ. Ευχαριστώ για το χρόνο σου! :)
Y.Γ. Θα το εκτιμούσα αν μου απαντούσες σχετικά σύντομα.. :)


Δεν θα λύσεις το θέμα με τους γονείς σου τώρα, και τώρα είναι η πιο ακατάλληλη εποχή για να σε απασχολεί το συγκεκριμένο θέμα. Επικεντρώσου αποκλειστικά στο διάβασμα, και όσο μπορείς, για τους επόμενους μήνες, μην επιτρέπεις τα παράσιτα που δημιουργούν οι γύρω σου. Γράψε καλά, και μετά θα ξεκινήσεις μια νέα ζωή που θα έχει ελευθερία και περιθώριο αναζήτησης, και όλες τις προκλήσεις της ενηλικίωσης, που περνάει μέσα από την απομυθοποίηση και τον επαναπροσδιορισμό της σχέσης με τους γονείς.


Τώρα διάβασε, για να πετύχεις το στόχο σου.


________________
6.


Αγαπητή Α,μπα,

Σ' ευχαριστώ πολύ για τη στήλη σου, είναι παρέα μου στο διάλειμμα για καφέ στο γραφείο. Ιδιαίτερα ευχαριστώ για τις λίστες βιβλίων σου!
Το θέμα μου είναι το εξής: Είμαι 26, ζω στο Ηνωμένο Βασίλειο και σε μια ομάδα Ελλήνων που ζούμε στη πόλη, είμαστε κάποιες κοπέλες ίδιας ηλικίας ή λίγο μεγαλύτερες που μιλάμε αρκετά όταν είμαστε σε κοινή μάζωξη και θα ήθελα να κάνουμε περισσότερη παρέα. Όσες φορές έχω προτείνει να βρεθούμε εκτός, συμφωνούν αλλά ποτέ δε λαμβάνω κάποια πρόσκληση. Καθώς μου λένε, "ναι, θα σου πω", δε θέλω να στέλνω και να φορτώνομαι, το σιχαίνομαι αυτό. Παρόλα αυτά, εκείνες, με το συντρόφό της η κάθε μια, βγαίνουν μεταξύ τους. Εφόσον δείχνουν να με συμπαθούν και ενδιαφέρονται για μένα, τί γίνεται? Νιώθω σα να τιμωρούμαι διπλά, είμαι μόνη μου γιατί δεν έχω βρει έναν άνθρωπο να ταιριάξω και είμαι και απομονωμένη. Ευτυχώς έχω παρέες ντόπιους και άλλους ξένους. Η ερώτησή μου είναι η εξής: γιατί τα ζευγάρια τείνουν να κάνουν πολύ παρέα με άλλα ζευγάρια?
Σ' ευχαριστώ για το χρόνο σου!- Ντίνα


Αχ γιατί; Γιατί από μια ιστορία που σου συνέβη τώρα, και αφορά πέντε άτομα, καταλήγεις να ρωτάς 'γιατί τα ζευγάρια τείνουν να κάνουν πολύ παρέα με τα άλλα ζευγάρια;' Γιατί; Γιατί έφτιαξες κανόνα και τώρα θα συνεχίσεις να τον πιστεύεις και θα τον επαναλαμβάνεις σε όλες στις συζητήσεις από δω και στο εξής;


Κοίτα να δεις. Δεν ξέρω γιατί ενώ αυτές οι κοπέλες δείχνουν (δείχνουν!) να σε συμπαθούν, δεν σε παίρνουν μετά τηλέφωνο για να βγείτε. Ποιος ξέρει; Μπορεί να μη σε συμπαθούν όσο νομίζεις. Μπορεί να ντρέπονται, όπως ντρέπεσαι κι εσύ, επειδή νομίζεις ότι θα φορτωθείς. Μπορεί να λένε 'ναι θα τα πούμε' όπως όλοι λέμε 'ναι θα τα πούμε' αλλά δεν σκοπεύουμε να το κάνουμε και πράξη, γιατί πω πω πολύς κόπος. Μπορεί να έχουν συνηθίσει την παρέα τους και να μην έχουν όρεξη για νέα πρόσωπα. Μπορεί να βγαίνουν τα κορίτσια μόνα τοςυ και να μην το μαθαίνεις εσύ. Μπορεί να είναι swingers.


Δεν ξέρω! Αν δεν επιμείνεις δεν θα μάθεις. Μπορεί να μη μάθεις, ακόμη και αν επιμείνεις. Πάντως σίγουρα δεν εξηγείται με θρησκευτικό δόγμα τύπου 'τα ζευγάρια τείνουν να κάνουν παρέα μα άλλα ζευγάρια, αμήν'.


(Παρέα κάνουν οι άνθρωποι που έχουν κοινές προσδοκίες για την διασκέδαση και έχουν τους ίδιους περιορισμούς. Αυτό δημιουργεί τις προϋποθέσεις μιας πρόχειρης παρέας. Δεν μπορούν να συνδεθούν όλα τα ζευγάρια μεταξύ τους, σαν τουβλάκια λέγκο.)


________________
7.

Αγαπητή Α,μπα,

Δεν είμαι ευχαριστημένος από τον εαυτό μου. Ποτέ δεν είμαι.

Κάποιες φορές δικαίως. Αλλά ακόμα κι όταν καταφέρνω πράγματα, όταν τρέφω την αυτοπεποίθηση μου με επιτυχίες, αυτή χορταίνει παροδικά με τις επευφημίες ανθρώπων που δεν θα έπρεπε να με νοιάζει η γνώμη τους, και μετά από λίγο ξαναπεινάει.

Αδηφάγο πλάσμα αυτή η ματαιοδοξία.

Κοιτάζω τον περίγυρο μου. Οι περισσότεροι δείχνουν συμβιβασμένοι και χαρούμενοι με την καθημερινή τους ρουτίνα. Μόνο εγώ δεν μπορώ να ηρεμήσω. Μόνο εγώ πρέπει να βάζω προκλήσεις στον εαυτό μου, να τις κυνηγάω και να τον ικανοποιώ προσωρινά μέχρι να θελήσει κι άλλο.

Φοβάμαι πως ό,τι κι αν κάνω, πάντα θα έχω παράπονα από εμένα.

Προσπαθώ ν' αναζητήσω την πηγή αυτής της συμπεριφοράς. Οι γονείς μου ποτέ δεν ήταν υπέρ του δέοντος πιεστικοί και τους στόχους τους έθετα πάντα μόνος μου. Και μερικές φορές οι στόχοι ήταν υπερφιλόδοξοι, χωρίς στο τέλος να τους πετυχαίνω. Αλλά ακόμα κι έτσι, το τελικό αποτέλεσμα ήταν σαφέστατα πάνω από τον μέσο όρο, στον οποίο με τίποτα με τίποτα με τίποτα δεν θέλησα να ανήκω.

Δε σταματώ να με εκπλήσσω με αυτή την εμμονή μου.

Αγάπητη Α, μπα,
Ποιοί πιστεύεις πως μπορεί να είναι οι βαθύτεροι λόγοι που ένας άνθρωπος αποκτά μια τέτοιου είδους συμπεριφορά, και που συνήθως τον ακολουθεί για μια ζωή;- Ιδρυτικός αναγνώστης

Μη στενοχωριέσαι τόσο που είσαι τόσο εκπληκτικός που εκπλήσσεις τον εαυτό σου. Δεν είναι απαραίτητο να σε ακολουθεί αυτή η συμπεριφορά μια ζωή. «Η ναρκισσιστική διαταραχή της προσωπικότητας συνήθως μειώνεται σε ένταση με την ηλικία, με πολλούς ανθρώπους να βιώνουν μερικά από τα πιο ακραία συμπτώματα στη δεκαετία των '40 ή των '50». Με λίγα λόγια, περίμενε, το πιο πιθανό είναι ότι θα σου περάσει.

65

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
για την 1, δεν ξερω αν απλα τους βολευει η ανησυχια σου να φερθεις σωστα οταν σπ οσα λες μαλλον αυτο συμβαινει αλλα καλου κακου συμβουλεψου κ ενα δικηγορο. δε ξερω ποσα χρηματα δανεισες αλλα αν τα θελεις πισω και βρεισ πορτα εχε στο μυαλο σου οτι η ασκηση των δικαιωματων αυτων παραγραφεται η αν περασει πολυσ καιρος μπορει να θεωρηθει οτι τους τα χαρισες για να το πω συνοπτικα. οποτε εχοχλησε τουσ αμεσα για την επιστροφη τους
Αχ εκεί στο 7, μια χάρη σε παρακαλώ. Αν γίνεται, εσείς οι καταδικασμένοι στη ρουτίνα της ακατάσχετης επίτευξης στόχων, όταν, αναγκαστικά, κάθεστε μαζί μ'εμάς τους χαρούμενους μέσους όρους, σας ικετεύω, να έχετε κάνει μπάνιο.--------------χαχαχα. Ο Αστερίξ στους Χαρούμενους Μέσους Όρους.
Αφού δεν το έπιασες, δεν ήταν καλό.Τίποτα, κυριολεκτώ. Αυτοί οι ταπεινά γαμάτοι, στη δική μου ζωή, συχνά δεν βάζουν στόχο τα λαμπερά μαλλιά και τα αστραφτερά δόντια. Μάλλον πιστεύουν ότι εκκρίνουν αιθέρια έλαια και μοσχοβολάνε μύρο.
#7. Δεν θέλω να αναφερθώ στο περιεχόμενο της ερώτησης, με αντιπροσωπεύουν πλήρως η απάντηση της Α' μπα και τα σχόλια των υπολοίπων. Όμως βρε παιδιά τις ευρηματικό το ψευδώνυμο "Ιδρυτικός αναγνώστης"! Αισθάνομαι ότι ξεφεύγει από τα στενά όρια του ψευδωνύμου και στην πραγματικότητα καθορίζει μια ομάδα αναγνωστών που διαβάζουν ανελλιπώς την στήλη από την ΠΡΩΤΗ κιόλας μέρα. Έχει καμιά σημασία θα μου πείτε αυτό? Στην τελική μπορεί και ο αυριανός αναγνώστης της Α' μπα να τα διαβάσει όλα απ' την αρχή μέσα σε λίγες ώρες. Κι' όμως. Μ' αυτήν την έννοια ο όρος "ιδρυτικός αναγνώστης" με κάνει απερίφραστα και με μεγάλη χαρά να θέλω να δηλώσω πως είμαι κι'εγώ μέλος αυτής της ομάδας. Τη ομάδας των "Ιδρυτικών Αναγνωστών". Γουστάρω!
#6. Θα διαφωνήσω εδώ με την Α' μπα. Πραγματικά πιστεύω ότι τα ζευγάρια συνήθως τείνουν να κάνουν παρέα με άλλα ζευγάρια και οι singles παρέα με του signles. Καταλαβαίνω πως κάνει λίγο γκετοποίηση όλο αυτό αλλά πραγματικά πέρα από την παρατήρηση των ανθρώπων γύρω μου (πολλές φίλες χωρισμένες παραπονούνται ανοιχτά ότι τις ξεχνούν τα ζευγάρια φίλων στις εξόδους τους ή θυμάμαι τον αδελφό μου να έρχεται μόνο για φαγητό στο χριστουγεννιάτικο και πασχαλινό τραπέζι που κάναμε με φίλους μας ώστε να συνεχίσει με δικούς του τη διασκέδαση ενώ αντιθέτως μόλις έκανε σοβαρή σχέση και αργότερα παντρεύτηκε σταμάτησε αυτή την τακτική) νομίζω πως υπάρχει εξήγηση γι' αυτό. Φαντάζομαι πως έχει να κάνει με παρακλάδι αυτού που επαναλαμβάνει από αυτή τη στήλη πολύ σωστά η Α' μπα - ότι στους ανθρώπους αρέσει να ανήκουν σε ομάδες. Και οι ομάδες παίζουν συνήθως κι ένα ρόλο αντικατοπτρισμού μας. Εννοείται φυσικά πως υπάρχουν οι εξαιρέσεις καθώς επίσης και παρέες που περιλαμβάνουν singles και ζευγαρωμένους μαζί απλά και μόνο γιατί η φιλία τους κρατάει από παλιά και θέλουν να βρίσκονται όλοι μαζί όπως και νάχει.
@1Εγώ πιστεύω ότι σε αποφεύγουν ακριβώς επειδή σου χρωστάνε και φοβούνται ότι θα το αναφέρεις άμα σε συναντήσουν. Καλό θα ήταν να τους κάνεις μια νύξη και να εύχεσαι να σου επιστρέψουν τα χρήματα, αν και δεν το βλέπω. Δυστυχώς η φιλία σας φαίνεται να έχει καταστραφεί, κρίμα.
#1: Πόση ανάλυση πια για το πόσο και πώς σε αποφεύγει η αδερφή της κολλητής σου! Αφού κάπου στη μέση άρχισα ν'αναρωτιέμαι αν είναι γκομενικό το θέμα!!#4: Το "είχα καταφέρει να μην έχω πρόβλημα υγείας" μου φαίνεται λίγο υπεροπτικό. Μάλλον "είχα την τύχη" θα έλεγα. Όσο για την ουσία του θέματος, είναι εντελώς αυτονόητο ότι όταν έχουμε αμφιβολίες γι'αυτά που μας λέει ένας γιατρός πάμε σε άλλον για να μας πει κι αυτός την άποψή του, χωρίς να χρειάζεται να ενημερώσουμε/προσβάλλουμε τον πρώτο. Κι αν αλλάξεις γιατρό και συνεχίσει να σε παίρνει ο πρώτος από ενδιαφέρον, καλοσύνη του, αλλά μπορείς να του απαντάς ότι "ευχαριστώ πολύ, το τακτοποίησα, να είστε καλά" και τέλος.#7: Μια που δεν είσαι ποτέ ευχαριστημένος με τον εαυτό σου έτσι κι αλλιώς, ας σου διορθώσω και το "υπέρ του δέοντος" (για να γίνεις ακόμα καλύτερος βρε!). "Υπέρ το δέον" είναι το σωστό. Το υπέρ με γενική έχει την έννοια της υπεράσπισης. ;)
#6 Αν θες κάτι εσύ, επιδίωξέ το εσύ. Αν περιμένεις να συμβεί από τους άλλους κάτι, θα βγαίνεις μόνο με κόσμο που έχει το κληρονομικό χάρισμα και διάθεση να σου κάνει το χατήρι. Αν καταλήξεις να βγαίνεις μόνο με κόσμο με το κληρονομικό χάρισμα, στείλε διεύθυνση, να σου στέλνω τα φλυτζανάκια του καφέ.
#4 έχω περάσει τα ιδία σχεδόν με την ίδια σειρα...και για ουρολοιμωξη και γυναικολογικα θέματα που προέκυπταν και την αρρωστοφοβια...τυχαίνει να σπουδαζω σε σχόλη επαγγελμάτων υγειας... Αυτό που σου προτείνω είναι να πάρεις δεύτερη γνώμη αν αμφιβαλλεις... Αλλά αν αμφιβαλλεις με ολους τους γιατρούς θα πρεπει να πας σε ψυχολόγο...εγώ απλα εκανα ενα σωρό εξετάσεις και ηρεμησα....αλλά δεν είναι λύση!
Συμφωνώ με το σχόλιο σου αλλά όσο το διάβαζα φανταζόμουν την Λένα να το διαβάζει και να αφρίζει με το πάρτι αποσιωπητικών που γίνεται εδώ χεχε (δες χτεσινό Α,μπα)
Το κάνω και εγώ axolotl! Προσπαθώ να το αποφεύγω αλλά το κάνω καμιά φορά. Mάλλον πρέπει να μαζευόμαστε λίγο σιγά-σιγά γιατί όντως φαίνονται περίεργα στους άλλους άμα τα βάζεις με το κιλό :D χαχα
@6 Τα ζευγαρια κάνουν παρέα με ζευγάρια??ας γελασω, ειναι πολυ δυσκολο να ταιριαξει μια παρεα 2 ζευγαριων αμα γινει αυτο ειναι η τέλεια εκδοχή αλλα ειναι πολύ δυσκολο! Επισης μου την σπας που δεν παιρνεις εσυ τηλ. και απο εξαρταται η παρεα σου απο τις προθεσεις των αλλων, ψαξου και αλλου και μην το πολυ αναλυεις
Συμφωνω, λεει δεν θελω να φορτωνομαι, μα αν βλεπεις οτι το να βγειτε μια φορα ειναι φορτωμα ετσι θα σε βλεπουν και αυτες. Αφου θες να τις γνωρισεις κανε εσυ το πρωτο βημα και πες τους 1-2 φορες και αν παρεις αρνητικη απαντηση ψαξου αλλου...
#3 Όταν προσφέρουμε βοήθεια δε γίνεται να είναι ο άλλος υπόλογος απέναντι μας. Είναι συνηθισμένο να ονομάζουμε “βοήθεια” κάτι που στην ουσία είναι συναλλαγή (συναισθηματική ή υλική). Είναι πολύ σημαντικό να δίνουμε βοήθεια από περίσσευμα. Όταν δίνουμε από υστέρημα κινδυνεύει σε μεγάλο βαθμό να γίνει ένα μέσο ανταλλαγής. Τότε ξαφνικά η βοήθεια εξελίσσεται σε ψυχοφθόρα διαδικασία και ξεκινούν οι απαιτήσεις και η υπερδιέγερση να γίνουν αποδεκτές αυτές. Και το βασικότερο: μόνο ένα παιδί περιμένει από τους γονείς να σκέφτονται πριν μιλήσει. Ένας ενήλικας διεκδικεί και συζητά αυτό που σκέφτεται. Έτσι είναι ισότιμες οι σχέσεις και αυτό είναι το δικαιο.
Εγώ πάλι, καταλαβαίνω πως δεν περιμένει κάποιο αντάλλαγμα από την ξαδέρφη της-δε θεωρείται αντάλλαγμα το να της αδειάσει τη γωνιά, όσο για την αναφορά της στις οικιακές δουλειές, νομίζω πως γίνεται για να δώσει έμφαση στη γαιδουριά της ξαδέρφης. Δεν πιστεύω ότι την κάλεσε στο σπίτι της με σκοπό να την μετατρέψει σε οικιακή βοηθό. Έχει αυτοπαγιδευτεί, ίσως και με μια δόση ψυχαναγκασμού, στη βοήθεια που ξεκίνησε να της προσφέρει πριν ενάμιση χρόνο με όλη της την καρδιά. Ήδη έκανε υπερβολικά πολλά γι'αυτήν, όπως μας περιγράφει, και τώρα έγκωσε δικαιολογημένα. Η συμφωνία ήταν για ένα εξάμηνο, η ξαδέρφη όμως θεωρεί τη βοήθεια δεδομένη, αυτονόητη και επεκτεινόμενη στο διηνεκές, καθώς πήρε ήδη παράταση για έναν επιπλέον χρόνο αδιαμαρτύρητα.Φίλη 49, έχεις δικαίωμα και υποχρέωση να ανακαλέσεις τη βοήθειά σου όταν δεν αντέχεις άλλο. Πρέπει μάλλον αφενός να παραδεχτείς στον ίδιο σου τον εαυτό χωρίς τύψεις ότι ήδη βοήθησες πολύ και αφετέρου να καταστήσεις σαφές στην ξαδέρφη ότι μέχρι εδώ μπορούσες. Δεν ξέρω ποιος θα ήταν ο ενδεδειγμένος τρόπος να το κάνεις- βασικά δεν υπάρχει εύκολος τρόπος και πάντα κινδυνεύεις να αντιμετωπίσεις αχαριστία. Αυτό που θα σου πρότεινα είναι να κάνεις μια ακόμα καλή πράξη βοηθώντας την να αναζητήσει νέα στέγη. Στην ανάγκη, ψάξε μόνη σου μικρές αγγελίες και πρότεινέ της σπίτια συμβατά με τα οικονομικά της, θυμίζοντάς της ότι θα συνεχίσεις να τη βοηθάς "από μακριά" όταν και όπου μπορείς.
Ιζόλδη δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα. Η φίλη ανέλαβε μάλλον επιπόλαια (με καλές προθέσεις ασφαλώς) ένα μάλλον βαρύ περιστατικό. Έναν άνθρωπο ολομόναχο στον κόσμο από ότι καταλαβαίνω. Λείπουν πολύ παράμετροι για να βγάλουμε τόσο βιαστικό συμπέρασμα και να δικαιώσουμε την αγανάκτηση που νιώθει η 49. Η ξαδέλφη της θα έμενε στο δρόμο. Δεν έχει οικογένεια? Κι αν όχι μήπως η 49 ασυναίσθητα ανέλαβε το ρόλο της μητέρας για έναν άνθρωπο που έχει επιπλέον κι ένα σοβαρό ψυχολογικό πρόβλημα? Η κατάθλιψη δεν είναι απλή και δεν ξεπερνιέται μέσα σε ένα χρόνο. Δεν γίνεται επειδή κουράστηκες ή βαρέθηκες ή περίμενες - έστω και ενδόμυχα - κάποια ανταπόκριση που δεν ήρθε, να πεις "δεν θέλω πια να είμαι η οικογένεια σου, φύγε". Ένας φυσιολογικός άνθρωπος, αν του πεις "δεν θέλω να είσαι πια στο σπίτι μου", από αξιοπρέπεια και μόνο θα φύγει. Μήπως λοιπόν στην προκειμένη περίπτωση δεν πρόκειται για βόλεμα αλλά για εξάρτηση? Με τον ψυχολόγο - ψυχίατρο της ξαδέλφης της έχει μιλήσει η ίδια? Ένας άνθρωπος σε κατάθλιψη είναι τόσο ευάλωτος όσο ένα μικρό παιδί 5 χρονών. Θα έλεγες σε ένα παιδί 5 χρονών "με κούρασες, φύγε"? Η 49 παραλείπει να μας πει πολλά πράγματα και αυτό δείχνει πως ίσως άθελα της δεν είχε αντιληφθεί τι ανέλαβε και ότι μέχρι σήμερα η αντιμετώπιση της είναι λίγο επιπόλαια. Με κάθε επιφύλαξη το λέω αλλά νομίζω ότι είχε θέσει κάποιους όρους στο μυαλό της, τους οποίους δεν έκανε και πολύ ξεκάθαρους ούτε καν η ίδια μέσα της. Ίσως π.χ. ότι θα είχε λίγο βοήθεια στο σπίτι με τρία παιδιά και δεν φανταζόταν ότι θα είχε ξαφνικά και ένα τέταρτο. Ασφαλώς δεν είναι ψυχολόγος και δεν είναι υποχρεωμένη να τα ξέρει όλα αυτά, ούτε και να τα ανεχθεί. Απλώς καλό είναι να κοιτάμε όλες τις παραμέτρους όταν έχουμε να κάνουμε με μια ανθρώπινη ψυχή.
Ιζόλδη δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα. Η φίλη ανέλαβε μάλλον επιπόλαια (με καλές προθέσεις ασφαλώς) ένα μάλλον βαρύ περιστατικό. Έναν άνθρωπο ολομόναχο στον κόσμο από ότι καταλαβαίνω. Λείπουν πολύ παράμετροι για να βγάλουμε τόσο βιαστικό συμπέρασμα και να δικαιώσουμε την αγανάκτηση που νιώθει η 49. Η ξαδέλφη της θα έμενε στο δρόμο. Δεν έχει οικογένεια? Κι αν όχι μήπως η 49 ασυναίσθητα ανέλαβε το ρόλο της μητέρας για έναν άνθρωπο που έχει επιπλέον κι ένα σοβαρό ψυχολογικό πρόβλημα? Η κατάθλιψη δεν είναι απλή και δεν ξεπερνιέται μέσα σε ένα χρόνο. Δεν γίνεται επειδή κουράστηκες ή βαρέθηκες ή περίμενες - έστω και ενδόμυχα - κάποια ανταπόκριση που δεν ήρθε, να πεις "δεν θέλω πια να είμαι η οικογένεια σου, φύγε". Ένας φυσιολογικός άνθρωπος, αν του πεις "δεν θέλω να είσαι πια στο σπίτι μου", από αξιοπρέπεια και μόνο θα φύγει. Μήπως λοιπόν στην προκειμένη περίπτωση δεν πρόκειται για βόλεμα αλλά για εξάρτηση? Με τον ψυχολόγο - ψυχίατρο της ξαδέλφης της έχει μιλήσει η ίδια? Ένας άνθρωπος σε κατάθλιψη είναι τόσο ευάλωτος όσο ένα μικρό παιδί 5 χρονών. Θα έλεγες σε ένα παιδί 5 χρονών "με κούρασες, φύγε"? Η 49 παραλείπει να μας πει πολλά πράγματα και αυτό δείχνει πως ίσως άθελα της δεν είχε αντιληφθεί τι ανέλαβε και ότι μέχρι σήμερα η αντιμετώπιση της είναι λίγο επιπόλαια. Με κάθε επιφύλαξη το λέω αλλά νομίζω ότι είχε θέσει κάποιους όρους στο μυαλό της, τους οποίους δεν έκανε και πολύ ξεκάθαρους ούτε καν η ίδια μέσα της. Ίσως π.χ. ότι θα είχε λίγο βοήθεια στο σπίτι με τρία παιδιά και δεν φανταζόταν ότι θα είχε ξαφνικά και ένα τέταρτο. Ασφαλώς δεν είναι ψυχολόγος και δεν είναι υποχρεωμένη να τα ξέρει όλα αυτά, ούτε και να τα ανεχθεί. Απλώς καλό είναι να κοιτάμε όλες τις παραμέτρους όταν έχουμε να κάνουμε με μια ανθρώπινη ψυχή.
Δεν τη δικαιώνω, τη δικαιολογώ. Άλλωστε τη δική της πλευρά διαβάζω και καταλαβαίνω τη θέση της (Δε μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου χήρα με τρία παιδιά, να έχω στεγάσει ξαδέρφη με ορίζοντα εξαμήνου, να την τρέχω σε γιατρούς, να της βρίσκω δουλειά, να μένει τελικά ένα χρόνο επιπλέον, να παλεύω να φέρω βόλτα την καθημερινότητά μου και να μην έχω τουλάχιστον κουραστεί. Θεωρώ δε, πως μάλλον θα κατέληγα να της ζητιανέψω λίγα από τα αντικαταθλιπτικά της). Όντως λείπουν δεδομένα, αλλά συμπλήρωσα τα κενά μέσα μου βάσει λογικής πιστεύω, πχ θεώρησα δεδομένο ότι η ξαδέρφη,  μετά από ένα χρόνο ψυχιατρικής παρακολούθησης και αντικαταθλιπτικής αγωγής κι αφού καταφέρνει να εργάζεται, είναι τουλάχιστον λειτουργική, άρα ότι η φίλη 49 δεν προτίθετο να πετάξει στο δρόμο την ανήμπορη συγγενή της-μπορεί και να κάνω λάθος. Η ουσία είναι, κατά τη γνώμη μου, πως βοηθάς στο μέτρο του δυνατού, που ο καθένας το ορίζει διαφορετικά για τον εαυτό του. Η βοήθεια προς τους άλλους δε χρειάζεται να είναι ολόκληρη ιεραποστολή για να έχει αξία.
Κατ'αρχήν σόρρυ για το σπάμινγκ με τα διπλά μηνύματα. Όπως σου είπα Ιζόλδη η κατάθλιψη δεν είναι βέβαιο ότι θα περάσει σε ένα χρόνο. Δεν είναι πόδι που σπάει και φτιάχνεται. Η ίδια η 49 λέει ότι η ξαδέλφη της εργάζεται μεν με πολύ χαμηλό μισθό δε. Εγώ βγάζω σχετικά καλά χρήματα και πάλι δυσκολεύομαι με ενοίκια κ.λπ. Δεν ξέρω καθόλου τις πραγματικές παραμέτρους αλλά μη μένεις στο θέμα της δικαίωσης. Το θέμα δεν είναι αν έχει δίκιο αλλά αν χειρίζεται το θέμα σωστά ώστε να βρεθεί μια λύση χωρίς να αφήσει όλο αυτό προβλήματα στη μία ή στην άλλη. Εγώ απλώς λέω ότι η αγανάκτηση της ίσως προέρχεται από το γεγονός ότι δεν τα έχει σκεφτεί σφαιρικά τα πράγματα. Δεν έχει σκεφτεί όλες τις παραμέτρους και τη δική της ευθύνη. Υ.Γ. Το να δίνεις τροφή και στέγη σε έναν μεμονωμένο άνθρωπο δεν το ονομάζεις και ιεραποστολή. Ψυχραιμία με τα άκρα.
Καλή σας μέρα! Αυτό που εννοώ με την τοποθέτηση μου, έχει να κάνει με την παρερμηνεία της λέξης βοήθεια. Αρκετοί "βοηθούν" και κάνουν τους άλλους να νιώθουν υποχρεωμένοι έχοντας συνεχώς αιτήματα που εξυπηρετούν τις ανάγκες τους, Λυπάμαι αλλα αυτό δεν είναι βοήθεια είναι συναλλαγή. Βοήθεια είναι να δώσεις αυτό που μπορείς και ο άλλος όταν νιώσει την ανάγκη να σου το ανταποδώσει, να το κάνει με τον τρόπο που ΜΠΟΡΕΙ ο ίδιος και όχι με παραγγελίες. Φυσικά, σε προσωπικό επίπεδο δε θα φανταζόμουν να δώσω βοήθεια και να καταπιέζομαι γι αυτό αναφέρω παραπάνω: βοήθεια από περίσσευμα και όχι από υστέρημα.Τέλος, αν στην πορεία ένιωσα εγκλωβισμένη, απλά θα το συζητούσα. Επικοινωνία λέγεται. Το άλλο που περιγράφεις Ιζόλδη λέγεται: ειμαι σε θέση εξουσίας, δεν είμαστε ισότιμοι, μου χρωστάς και θέλω να είσαι διαθέσιμη να καλύψεις τις ανάγκες μου. Aloureto σε χαιρετώ και σου σφίγγω κι εγω το χέρι, το δεξί!
Βρε Ιζολδάκι μπορεί να μην κατάλαβα τι είπες. Πιο πολύ έγραψα το σχόλιο έχοντας στο μυαλό μου αυτά που γράφει η 49 και αυτό που έγραψες εσύ: Η συμφωνία ήταν για ένα εξάμηνο, η ξαδέρφη όμως θεωρεί τη βοήθεια δεδομένη, αυτονόητη και επεκτεινόμενη στο διηνεκές, καθώς πήρε ήδη παράταση για έναν επιπλέον χρόνο αδιαμαρτύρητα. Πηγή: www.lifo.grΗ μόνη ένσταση μου είναι στο γεγονός ότι δεν μιλάμε για μια απλή φίλη που από γαϊδουριά φορτώθηκε σε οποιον μπορούσε, αλλά για μια προφανώς ιδιάζουσα περίπτωση που δεν μπορούμε να την κρίνουμε τόσο απλά. Ένας άνθρωπος με ήπια ή βαριά κατάθλιψη δεν αντιλαμβάνεται τα δεδομένα όπως τα αντιλαμβανόμαστε οι (υποτίθεται) υγιείς και αυτό είναι κάτι που η 49 δεν φαίνεται να το λαμβάνει καθόλου υπόψη.
6. Όσο κλισέ κι αν ακούγεται, υπάρχει και η περίπτωση οι ζευγαροκοπέλες να θεωρούν (ακόμα και υποσυνείδητα) μια ελεύθερη κοπέλα απειλή. Παρ' όλο που πολλές φορές έχει παρατηρηθεί ζευγάρια να μπλέκουν τα μπούτια τους σε κρυφά αλληλοζευγαρώματα, οι ελεύθερες κοπέλες θεωρούνται πιο εύκολα απειλή. Το γιατί και το πως είναι μεγάλη ιστορία και λίγο πολύ γνωστή σε όλους μας.
Ωραία φωτο στο #4 ;)Λένα, με όλο τον σεβασμό, νομίζω οτι ίσως να έπεσες έξω στην απάντηση σου προς τον κύριο του #7. Καταρχάς από αυτά που μας λέει στην χειρότερη περίπτωση θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για ναρκισσιστικά στοιχεία προσωπικότητας, κάτι που αφορά σε ένα πολύ μεγάλο μέρος του πληθυσμού, και όχι για ναρκισσιστική διαταραχή καθώς αυτό είναι μια βαριά διαταραχή που συνεπάγεται πράγματα όπως : εξαιρετικά σημαντικά προβλήματα στις σχέσεις με άλλους ανθρώπους, ''αναισθησία'' ως προς τα προβλήματα των άλλων, έντονα αρνητικά συναισθήματα προς τους αμφισβητίες του ''μεγαλείου''του, έντονος φθόνος για τις επιτυχίες των άλλων, οργή και αυτομαστίγωμα επι μονίμου βάσεως και εν ολίγοις αρρωστημένος εγωκεντρισμός ας μην το αναλύσω περαιτέρω.Αυτό που εγώ υπέθεσα από αυτά τα λίγα που μας έγραψε ο φίλος (χωρίς να είμαι σίγουρη βέβαια γιατί λείπουν σημαντικά στοιχεία από την αφήγηση όπως το πώς εκλαμβάνει τις αποτυχίες του) είναι οτι πρόκειται πιθανότητα για τελειοθηρικές τάσεις καθώς κύριο χαρακτηριστικό σε αυτές τις περιπτώσεις είναι η έλλειψη ικανοποίησης και η εμμονή με τους υψηλούς στόχους. Εν κατακλείδι, θα πρότεινα στον φίλο να διαβάσει γύρω από το θέμα και σαφώς να επισκεφτεί ειδικό, αν το επιθυμεί βέβαια, γιατί γνωρίζω πόσο δύσκολο είναι να ζεις με κάτι τέτοιο. Ένα άρθρο για αρχή είναι αυτό http://exelixi--psychotherapeia.blogspot.se/2012/08/blog-post_2.html και αυτό http://happymind.gr/2013/%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CE%BF%CE%B8%CE%B7%CF%81%CE%AF%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BC%CE%B5%CF%84%CF%8E%CF%80%CE%B9%CF%83%CE%B7/
Νομίζω τα λινκ δεν τα έβαλα καλά http://exelixi--psychotherapeia.blogspot.se/2012/08/blog-post_2.htmlhttp://happymind.gr/2013/%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CE%BF%CE%B8%CE%B7%CF%81%CE%AF%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BC%CE%B5%CF%84%CF%8E%CF%80%CE%B9%CF%83%CE%B7/
#4. Δικαιούσαι να ζητήσεις μια δεύτερη γνώμη, αν όμως παρά τις διαβεβαιώσεις των θεραπόντων για την υγεία σου εσύ συνεχίζεις να αμφιβάλλεις και να μην καθησυχάζεσαι, τότε ορθώς σκέφτεσαι την αρρωστοφοβία. Τη λύση σε αυτή την περίπτωση δε στη δίνει γυναικολόγος, ούτε παθολόγος, αλλά ειδικός της ψυχικής υγείας. Κάνεις μια τυπική περιγραφή υποχονδρίασης, κάτι που προφανώς γνωρίζεις αφού κι αυτό ακόμα θα το έχεις αναζητήσει στο ίντερνετ ;) Δώσε μας ένα follow-up αν διαβάζεις. Και προς θεού, κόψε την "έρευνα στο ίντερνετ" γιατί θα πάθεις από τοξοπλάσμωση μέχρι καρκίνο τελικού σταδίου.
Κοριτσάκι του 4, φοβάμαι εξίσου μην αρρωστήσω και φυσικά τρέμω στην ιδέα του θανάτου. Ένας τρόπος να αντιμετωπίσω το φόβο της αρρώστιας είναι να προσπαθώ να γνωρίσω το σώμα μου και να καταλαβαίνω τι μου λέει, να ενημερώνομαι για τις διάφορες παθήσεις που με φοβίζουν, άρα να προφυλάσσομαι αλλά και να τις απομυθοποιώ, να ρωτάω χωρίς ντροπή το γιατρό που επισκέπτομαι και να παίρνω δεύτερη γνώμη, αν χρειάζεται. Η ηλικία σου μπορεί να σου δώσει περισσότερη αυτοπεποίθηση και ψυχραιμία. Εμένα οι φοβίες μου επιδεινώθηκαν με τα χρόνια. Ξέρω ότι αυτό οφείλεται στο ότι δεν έχω πετύχει τους στόχους μου και δεν με ικανοποιεί η ζωή μου. Η χαρά μιας πλούσιας ζωής δεν αφήνει πολύ χρόνο για φόβο. Από προσωπική πείρα σου λέω ότι μπορείς να ελέγξεις τους φόβους σου αλλά θα ήταν εξίσου καλό να προσπαθήσεις να βρεις πού οφείλονται και αυτό να αντιμετωπίσεις. Μπορείς να προσπαθήσεις μόνη σου, με ομφαλοσκόπηση και ειλικρίνεια, και θα βρεις απαντήσεις. Αλλά αν βρεθείς σε αδιέξοδο, ναι, μπορεί να σε βοηθήσει πολύ ένας ειδικός, ακριβώς όπως πας στον γιατρό. Μην φοβάσαι να ζήσεις και οι φόβοι θα χαθούν. Μακάρι κάποιος να μου το έλεγε στα 26.
Αγαπητό παιδί του 5,Έχω βρεθεί πριν από αιώνες στη θέση σου, από την ανάποδη. Εγώ πάσχιζα να περάσω στο Πανεπιστήμιο και οι γονείς μου αδιαφορούσαν . Η Α,μπα σου δίνει την καλύτερη συμβουλή και ακολούθησέ την πάση θυσία. Και χαίρομαι γιατί είπα ακριβώς το ίδιο στην ανιψιά μου πριν από λίγες μέρες που οι γονείς της την πίεζαν να βελτιώσει τα δεκαεννιάρια της. Ας τους να λένε ό,τι θέλουν. Εσύ μην χάνεις τον στόχο σου. Αν θέλουμε να σπουδάσουμε ο μόνος στόχος που πρέπει να έχουμε είναι οι Πανελλήνιες. Έχουμε μια ζωή να (προσπαθήσουμε να) λύσουμε τα θέματα με τους γονείς μας και σίγουρα είμαστε σε καλύτερη θέση αν έχουμε προχωρήσει στη δική μας ζωή κι είμαστε ικανοποιημένοι με τον εαυτό μας.Η απομυθοποίηση και ο επαναπροσδιορισμός είναι ο μόνος τρόπος για να αντιμετωπίσεις τους γονείς σου αλλά δεν μπορεί να είναι τώρα αυτό προτεραιότητά σου. Σου εύχομαι καλή δύναμη και καλή επιτυχία.
Θεωρω βεβαια οτι πρεπει να γινει μια συζητηση του στυλ "νιωθω οτι με πιεζετε πολυ, θελω υποστηριστη τη δυσκολη αυτη περιοδο" Εχω παρατηρησει οτι μονο τετοιες δηλωσεις βοηθουν, ώστε αργοτερα να πει οτι προσπαθησε. Η αδιαφορια που εζησες εσυ σιγουρα ειχε κ αυτη καποιες επιπτωσεις αλλα αυτο που περιγραφει η κοπελα εμενα προσωπικα θα με ειχε καταρρακώσει (εξαρταται βεβαια και απο την προσωπικοτητα του παιδιου). Πιστευω οτι το συγκεκριμενο θεμα δεν θα λυθει ποτε αν της φερονται ετσι οι γονεις της σε αυτη τη φαση της ζωής της. Δυστυχως οι γονεις δεν μπορουν να δουν μακροπρόθεσμα τι αρνητικες επιπτωσει θα εχει αυτο στην αυτοπεποιθησή της...
Αγαπητή Ντίνα του 6.Έχω ζήσει και τις δύο όψεις του νομίσματος!Παλιότερα ένας φίλος διέκοψε την παρέα μαζί μου όταν παντρεύτηκε γιατί «οι παντρεμένοι δεν κάνουν παρέα με ελεύθερους». Και αργότερα μια φίλη περιόρισε κατά πολύ την παρέα μαζί μου όταν χώρισε γιατί «οι ελεύθεροι δεν μπορούν να κάνουν παρέα με παντρεμένους». Δεν ξέρω, λοιπόν, αν υπάρχει κανόνας για τα ζευγάρια. Αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι οι άνθρωποι βρίσκουν τις πιο απίθανες δικαιολογίες για να μην είναι ειλικρινείς.
Εχω παλι δεν θεωρω οτι εχει να κανει με την ειλικρινεια...εξαρταται βεβαια ποσο φιλος εισαι με τον αλλο, αλλα αν π.χ εσυ εχεις παιδια και στον καφε θες να μιλησεις για τις φοβιες σου το αγχος και τα κατορθωματα των παιδιων σου, ενω η ελευθερη φιλη σου θελει να πει οτι δεν βρισκει γκομενο και μιλαει για τον αντρα του πισω τραπεζιου που την εχει καρφωσει με τα ματια του, καταλαβαινεις οτι δεν γινεται να κανετε καθημερινη παρεα αφου δεν ταιριαζεται στην παρουσα φαση...
Προφανώς δεν μιλάω για τέτοια διαφορά φάσης, σκέφτομαι πριν μιλήσω. Και όχι δεν υπάρχουν παιδιά - όμως θα μπορούσε κάλιστα να είχε παιδιά εκείνη και να είναι εκείνη που θα μιλούσε γι'αυτά, σωστά; Η τοποθέτησή σου, πάντως, σίγουρα ενισχύει την γενική άποψη που διατυπώνει η Ντίνα της ερώτησης.
Καλε μην αγχωνεσαι δεν σου ειπα οτι δεν σκεφτεσαι πριν μιλησεις απλα λεω την αποψη μου που ειναι λιγο διαφορετικη απο τη δικη σου ή καλυτερα απο διαφορετικη οπτικη γωνια. Ναι σωστα θα μπορουσε να ειναι η φιλη μου π.χ που μιλαει ολο για τα παιδια της, τότε αν εμενα με κουραζε να την ακουω συνεχεια και ημουν σε αλλη φαση της ζωης μου τοτε απλα αντι να βγαινουμε 5 φορες το μηνα για καφε θα βγαινουμε 1 αλλα θα συνεχισει να ειναι φιλη μου.