Μπορεί να τις έχουν ψιλοκωμικοποιήσει, αλλά οι εκπομπές για το ζωικό βασίλειο και τα φοβερά καμώματα της ζούγκλας παίρνουν άριστα και αφήνουν σύξυλους τους θεατές. Μπορεί να ακούγεται ως οξύμωρο, αλλά μόνο τις τελευταίες δεκαετίες -με την τελειοποίηση των ηλεκτρονικών παρακολουθήσεων- οι ερευνητές σπούδασαν στην εντέλεια τη συμπεριφορά των ζώων. Βυθός, αέρας, πάγοι, ζούγκλα (όση απέμεινε), υπόγειος κόσμος αναπτύσσονται μπροστά στα μάτια μας με μια θεαματικότητα που θα τη θαύμαζε ο Δαρβίνος. Πρόκειται για κόσμο οργανωμένο μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια, για αιμοδιψείς κοινότητες τετράποδων και μη που επιδίδονται στη σαρκοβορία με μυθική σοβαρότητα. Δεν νομίζουμε ότι υπάρχει θεατής που θα δει πώς ο κροκόδειλος κατασπαράζει το γκνου ή πώς το τσίτα πετσοκόβει το ελάφι και θα ξεχάσει ποτέ το θέαμα. Εκεί μαθαίνουμε και μερικά χρήσιμα μυστικά της ηθικής. Το κοπάδι κατασπαράζει το θύμα του, ξεκοκαλίζει τις σάρκες του και κατόπιν παίζει με τα μικρά του με ένα είδος θεϊκής αταραξίας. Αρκούδες, πιγκουίνοι, αετοί, γεράκια, ύαινες, λύκοι, φίδια, λιοντάρια, τίγρεις μετέχουν σε έναν κόσμο κλειδωμένο στο ένστικτο και στην επανάληψη, στη σαρκοβορία και στην οικονομημένη αγριότητα θυμίζοντας περιέργως τον δικό μας κόσμο. Όχι την αγριότητά του, αλλά κάτι έτερο που το βλέπουμε, δεν ξέρουμε όμως πώς να το ονομάσουμε.
σχόλια