Σαλμάν Ρούσντι: «Σε κάποιους δεν άρεσε που συνέχιζα να ζω, και μάλιστα καλά»

Σαλμάν Ρούσντι: «Σε κάποιους δεν άρεσε που συνέχιζα να ζω, και μάλιστα καλά» Facebook Twitter
Το δημοσίευμα του New Yorker
0

Πέντε μήνες μετά την δολοφονική επίθεση εναντίον του που του στοίχισε το ένα του μάτι και του έχει προκαλέσει έντονες δυσκολίες στη χρήση των δακτύλων, ο διάσημος συγγραφέας μίλησε αποκλειστικά στον διευθυντή του New Yorker, Ντέιβιντ Ρέμνικ, με αφορμή το τελευταίο βιβλίο του ‘Victory City’, περιγράφοντας τον αγώνα που κάνει για να επανέλθει στο γράψιμο αλλά και στην φυσιολογική ζωή.   

«Υπήρξα και καλύτερα, ξέρεις», δηλώνει στεγνά ο 75χρονος Σαλμάν Ρούσντι στον διευθυντή του New Yorker. «Αν αναλογιστούμε όμως τι συνέβη, δεν είμαι και τόσο χάλια. Όπως μπορείτε να δείτε, τα μεγάλα τραύματα έχουν ουσιαστικά επουλωθεί. Νοιώθω πλέον τον αντίχειρα και τον δείκτη μου και το κάτω μισό της παλάμης. Κάνω εντατική θεραπεία και μου είπαν ότι τα πάω πολύ καλά».

Μπορείς να δακτυλογραφείς;

«Όχι πολύ καλά, εξαιτίας της απώλειας αίσθησης στις άκρες των δακτύλων».

Και με το γράψιμο;

«Απλώς γράφω πιο αργά. Αλλά τα καταφέρνω».

Ο ύπνος δεν ήταν εύκολος. «Υπήρχαν εφιάλτες – όχι ακριβώς με θέμα το περιστατικό, απλώς τρομακτικοί. Μοιάζουν να μειώνονται πάντως. Είμαι καλά. Μπορώ να σηκωθώ και να περπατήσω. Όταν λέω ότι είμαι καλά, εννοώ ότι υπάρχουν κομμάτια του σώματός μου που χρειάζονται διαρκές τσεκάπ. Ήταν μια κολοσσιαία επίθεση».

Πολλές φορές στη διάρκεια της συζήτησης, ο Ρούσντι κοιτάζει τριγύρω στο γραφείο του και χαμογελά. «Είναι υπέροχο που επέστρεψα», λέει. «Που βρίσκομαι σ’ ένα μέρος που δεν είναι νοσοκομείο».

«Η διαταραχή μετατραυματικού στρες είναι μια πραγματικότητα, ξέρεις. Το γράψιμο μού  είναι πολύ δύσκολο. Κάθομαι να γράψω και δεν γίνεται τίποτα. Γράφω, αλλά είναι ένας συνδυασμός κενού και σκουπιδιών, πράγματα που γράφω και μετά τα σβήνω. Δεν έχω βγει ακόμα από αυτό το δάσος».

Και προσθέτει: «Δεν επέτρεψα ποτέ στον εαυτό μου να χρησιμοποιήσει τη φράση 'writer's block'. Όλοι αντιμετωπίζουν στιγμές που δεν υπάρχει τίποτα στο μυαλό σου. Και σκέφτεσαι ότι δεν θα υπάρξει ποτέ ξανά. Ένα από τα πράγματα όμως που γνωρίζεις αν είσαι εβδομήντα πέντε ετών και έχεις γράψει είκοσι ένα βιβλία είναι πως, αν συνεχίσεις την προσπάθεια, κάτι θα έρθει».

Πριν από πολλά χρόνια, θυμάται, υπήρχαν άνθρωποι που έδειχναν να κουράζονται από την επίμονη ύπαρξή του. «Σε κάποιους δεν άρεσε. Θεωρούσαν ότι λογικά θα έπρεπε να είχα πεθάνει. Τώρα που αυτό σχεδόν συνέβη, όλοι με αγαπούν. . . Αυτό ήταν το λάθος μου, τότε. Όχι μόνο έζησα, αλλά προσπάθησα να ζήσω και καλά. Μεγάλο λάθος. Με τις δεκαπέντε μαχαιριές, αμέσως όλα καλύτερα».

Πιστεύει ίσως ότι ήταν λάθος του που είχε χαλαρώσει τα μέτρα ασφαλείας από τότε που μετακόμισε στη Νέα Υόρκη; «Λοιπόν, κάνω στον εαυτό μου αυτή την ερώτηση και απάντηση δεν παίρνω. Έζησα είκοσι χρόνια. Επίσης, έγραψα πολλά βιβλία. Οι «Σατανικοί στίχοι» ήταν το τέταρτο μυθιστόρημά μου που δημοσιεύτηκε και αυτό εδώ είναι το εικοστό πρώτο μου. Έτσι, τα τρία τέταρτα της ζωής μου ως συγγραφέας έχουν συμβεί μετά την φάτβα. Πώς μπορείς να μετανιώσεις για τη ζωή σου; Ένας από τους τρόπους με τους οποίους αντιμετώπισα όλο αυτό το θέμα ήταν να κοιτάζω μπροστά και όχι πίσω. Αυτό που θα συμβεί αύριο είναι πιο σημαντικό από αυτό που συνέβη χθες».

«Δεν έχω τίποτα άλλο πέρα από το γράψιμο», λέει. «Πολύ θα ήθελα να έχω μια δεύτερη δεξιότητα, αλλά δυστυχώς δεν έχω. Πάντα ζήλευα συγγραφείς όπως ο Γκίντερ Γκρας, ο οποίος είχε μια δεύτερη καριέρα ως εικαστικός καλλιτέχνης. Σκεφτόμουν πόσο ωραίο θα πρέπει να είναι το να περνάς μια μέρα παλεύοντας με τις λέξεις και μετά να σηκώνεσαι και να περπατάς στο δρόμο με προορισμό το ατελιέ σου, εκεί όπου γίνεσαι κάτι εντελώς διαφορετικό. Εγώ δεν το έχω αυτό. Το μόνο που έχω είναι το γράψιμο. Και όσο υπάρχει μια ιστορία στην οποία πιστεύω ότι αξίζει να αφιερώσω το χρόνο μου, θα εξακολουθήσω να το κάνω. Όταν έχω ένα βιβλίο στο μυαλό μου, είναι σα να βρίσκεται στη σωστή του μορφή ο υπόλοιπος κόσμος».

«Νοιώθω ότι όλα είναι εντάξει όταν κάθομαι εδώ στο γραφείο και έχω κάτι να σκεφτώ. Επειδή αυτό είναι κάτι που υποκαθιστά τον έξω κόσμο. Φυσικά, ο εσωτερικός κόσμος συνδέεται με τον εξωτερικό, όταν όμως είσαι στην πράξη της δημιουργίας, αυτό υποκαθιστά όλα τα υπόλοιπα».

Πηγή: The New Yorker

Θέματα
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Βασίλης Μπισμπίκης: «Κανείς δεν είναι άγιος, ούτε εγώ είμαι»

LiFO Talks / Βασίλης Μπισμπίκης: «Κανείς δεν είναι άγιος, ούτε εγώ είμαι»

Ο Βασίλης Μπισμπίκης σκιαγραφεί τον πρωταγωνιστικό ρόλο του στη νέα ταινία του Γιάννη Οικονομίδη, «Σπασμένη Φλέβα», μιλώντας για τα όρια, την ανθρώπινη φύση και τη δύναμη του σοκ στην τέχνη.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
«Ο φραπές, ο χασάπης και η Πόπη με τη Φεράρι»: Γιατί κανείς δεν θέλει να γίνει αγρότης 

H κατάσταση των πραγμάτων / «Ο φραπές, ο χασάπης και η Πόπη με τη Φεράρι»: Γιατί κανείς δεν θέλει να γίνει αγρότης 

Τους τελευταίους μήνες, η ελληνική κτηνοτροφία βρίσκεται στο επίκεντρο της δημοσιότητας. Από τις επιδοτήσεις-«μαϊμού» του ΟΠΕΚΕΠΕ μέχρι την ευλογιά που έχει αποδεκατίσει χιλιάδες ζώα και τη διαρκή συρρίκνωση του κλάδου, η συγκυρία σκιαγραφεί ένα μέλλον εξαιρετικό αβέβαιο.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Έχω βαρεθεί να ακούω “περίοδο έχεις, μωρή, χαπακώσου και θα περάσει”»

Lifo Videos / «Βαρέθηκα το “περίοδο έχεις, μωρή, χαπακώσου να περάσει”»

Με το βιβλίο της αλλά και με τα απίθανα videos της, άλλαξε τα ελληνικά δεδομένα όσον αφορά την vegan διατροφή. Επόμενος σταθμός η γυναικεία ενδυνάμωση, αλλά με το δικό της στιλ. Η Madame Ginger, aka Μαριλού Παντάκη, μιλά για το νέο της βιβλίο το «ΔΕ fem ΜΠΟΥΚ», το γυναικείο σώμα, την ουσιαστική ευεξία και τη φροντίδα χωρίς φιοριτούρες. 
ΜΕΡΟΠΗ ΚΟΚΚΙΝΗ
Ο Μούμος και το rage bating

LiFO Vidcasts / Ο Μούμος και το rage baiting

Το επεισόδιο του «Άλλο ένα podcast 3.0» που τα ρούχα του Θωμά Ζάμπρα τελείωσαν και ξαναβάζει τα ίδια, θυμάται τα ψέματα των γονιών των ’90s, συζητάει με τον εαυτό του για το rage baiting και προσπαθεί να καταλάβει αν το να είσαι ψηλός είναι επάγγελμα ή απλώς βιολογικό ατύχημα.
ΘΩΜΑΣ ΖΑΜΠΡΑΣ
«Δύο φορές μού γύρισαν την πλάτη όταν ζήτησα να καλύψουν το χειρουργείο μου»

Lifo Videos / «Δύο φορές μού γύρισαν την πλάτη όταν ζήτησα να καλύψουν το χειρουργείο μου»

Από τις διαδρομές αξημέρωτα με το λεωφορείο για μια προπόνηση στην Τρίπολη μέχρι τους πενιχρούς μισθούς, η Λαμπρινή Γεωργακοπούλου είναι μία από τις γυναίκες που συνεχίζουν να παίζουν ποδόσφαιρο στην Ελλάδα με μόνη ανταμοιβή το πάθος.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΛΑΡΗΣ
Μαρία Γαζούλη: «Η νανοϊατρική χρησιμοποιείται από την εποχή της αρχαιότητας»

Άκου την επιστήμη / Μαρία Γαζούλη: «Η νανοϊατρική χρησιμοποιείται από την εποχή της αρχαιότητας»

Τι είναι, τελικά, η νανοϊατρική; Πόσο κοντά βρίσκεται στη θεραπεία ασθενειών που μέχρι σήμερα θεωρούνταν ανίατες; Υπάρχουν ηθικοί φραγμοί σε έναν τομέα που αγγίζει το απειροελάχιστο της ύλης; Η καθηγήτρια Βιολογίας και Νανοϊατρικής στην Ιατρική Σχολή του ΕΚΠΑ, Μαρία Γαζούλη, εξηγεί.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αναδάσωση ή φυσική αναγέννηση; Πώς θα αναπνεύσει ξανά η Αττική;

H κατάσταση των πραγμάτων / Αναδάσωση ή φυσική αναγέννηση; Πώς θα αναπνεύσει ξανά η Αττική;

Μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές των τελευταίων ετών, η ανάγκη για αποκατάσταση του φυσικού τοπίου και του δασικού πλούτου είναι επιτακτική. Μπορεί η φύση να αναγεννηθεί μόνη της ή απαιτείται τεχνητή αναδάσωση; Πότε αφήνουμε τη φυσική αναγέννηση να λειτουργήσει και πότε χρειάζεται παρέμβαση; Τι σημαίνει στην πράξη η αποκατάσταση ενός καμένου οικοσυστήματος και πόσο δύσκολη είναι αυτή η διαδικασία;
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Γκαλ Ρομπίσα: «Ζούμε σε μια χώρα που ακόμα κι ένα ποτό ή ένα σινεμά μοιάζει πολυτέλεια»

Lifo Videos / Γκαλ Ρομπίσα: «Στη χώρα μας πρέπει να παλέψεις για να πληρώσεις το νοίκι σου»

Από τη μνήμη των προγόνων του που επιβίωσαν από το Ολοκαύτωμα μέχρι τη σύγχρονη πραγματικότητα της ανασφάλειας, της ακρίβειας και της επιφανειακής εικόνας. Ένας από τους πιο ταλαντούχους ηθοποιούς της γενιάς του μιλά στη LifO.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Korean barbecue, Tραμπ και κωμικοί στη Σαουδική Αραβία

LiFO Vidcasts / Korean barbecue, Tραμπ και κωμικοί στη Σαουδική Αραβία

Από το korean barbecue μέχρι τα ελληνικά βαφτίσια και τους κωμικούς που παίζουν στη Σαουδική Αραβία, ο Θωμάς Ζάμπρας επιστρέφει με ακόμα ένα επεισόδιο του «Άλλο ένα podcast 3.0»., όπου τίποτα δεν συνδέεται, κι όμως όλα βγάζουν νόημα.
ΘΩΜΑΣ ΖΑΜΠΡΑΣ
Flotilla και πώς να κάνεις σωστό hate comment

LifO Vidcasts / Flotilla και πώς να κάνεις σωστό hate comment

Άλλο ένα επεισόδιο του «Άλλο ένα podcast 3.0» όπου τίποτα δεν έχει λογική σειρά — αλλά όλα βγάζουν νόημα με τον τρόπο του Θωμά Ζάμπρα. Από παιδικές αναμνήσεις και τουρκικά τρακαρίσματα μέχρι μαθήματα σωστού hate commenting και ρομπότ που μαθαίνουν kung fu.
ΘΩΜΑΣ ΖΑΜΠΡΑΣ
Θεοδώρα Ψαλτοπούλου: Γιατί oι νέοι νοσούν ολοένα περισσότερο από καρκίνο;

Άκου την επιστήμη / Γιατί αυξάνονται οι νέοι που νοσούν από καρκίνο; H Θ. Ψαλτοπούλου εξηγεί

Πώς μπορούμε να μειώσουμε τον κίνδυνο εμφάνισης της νόσου; Ποιοι παράγοντες επηρεάζουν καθοριστικά τη μακροζωία; Και πόσο σημαντικό ρόλο παίζει η διατροφή στην πρόληψη των χρόνιων ασθενειών; Η παθολόγος και καθηγήτρια Επιδημιολογίας και Προληπτικής Ιατρικής του ΕΚΠΑ, Θεοδώρα Ψαλτοπούλου, απαντά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ποια είναι τα κλειστά ρέματα που πλημμυρίζουν την Αθήνα

Radio Lifo / Ποια είναι τα κλειστά ρέματα που πλημμυρίζουν την Αθήνα

Γιατί πλημμυρίζουν οι δρόμοι με την πρώτη νεροποντή; Και πώς αυτό συνδέεται με τον φυσικό χώρο που έχουμε κλέψει από τα ρέματα και τα ποτάμια της πόλης; Ο Δημήτρης Θεοδοσόπουλος, Αγρονόμος Τοπογράφος Μηχανικός που έχει εξερευνήσει και μελετήσει διεξοδικά το ιστορικό δίκτυο των ρεμάτων της Αττικής, συζητά με την Ντίνα Καράτζιου τα πώς και τα γιατί.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Θανάσης Φωκάς: «Μπορείς να απελευθερωθείς από την πίεση των social media και να στραφείς στον εαυτό σου;»

Θανάσης Φωκάς / Θανάσης Φωκάς: «Μπορείς να απελευθερωθείς από τα social media και να στραφείς στον εαυτό σου;»

Μπορεί το ασυνείδητο να καθορίζει τις αποφάσεις μας; Είναι η ευτυχία θέμα κατανάλωσης ή εσωτερικής ολοκλήρωσης; Πώς η τεχνολογία μεταμορφώνει τον τρόπο που σκεφτόμαστε και ζούμε; Ο διακεκριμένος μαθηματικός και ακαδημαϊκός μοιράζεται σκέψεις που ξεκινούν από την επιστήμη και φτάνουν μέχρι τα μεγάλα υπαρξιακά ερωτήματα της εποχής μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ