«Τώρα δηλαδή στα 50 πρέπει να μοιάζουμε όλες με την Τζένιφερ Λόπεζ;»

«Τώρα δηλαδή στα 50 πρέπει να μοιάζουμε όλες με την Τζένιφερ Λόπεζ;» Facebook Twitter
8

Τα περισσότερα πρωινά, τα πράγματα είναι σχετικά ψύχραιμα στο feed των φίλων μου στο Facebook. Η συνήθης κατακραυγή εναντίον της τρέχουσας κυβέρνησης πλαισιωμένη από κάποιες σκόρπιες αναρτήσεις σχετικά με παιδιά, με βιβλία, με γιόγκα... Τυπικά ζητήματα μεσήλικης μαμάς...

Την Δευτέρα το πρωί όμως με το που άνοιξα το κινητό έπεσα σε πρωτοφανές δράμα. Η κοινότητα μου στο Facebook έμοιαζε να έχει εμπλακεί σε μια λυσσαλέα διαμάχη πάνω στη σφιχτή και μαυρισμένη αρένα του κορμιού της Τζένιφερ Λόπεζ. Ναι εντάξει, η αλήθεια είναι ότι μοιράστηκε την σκηνή με την 43χρονη Σακίρα, όλη η διένεξη όμως είχε να κάνει με την επτά χρόνια μεγαλύτερή της, την «Jenny from the Block».

Στη μία γωνία του ρινγκ: οι γυναίκες που βρήκαν την high-energy εμφάνιση της J.Lo υπερβολικά ηδυπαθή, προορισμένη να ερεθίσει τους άντρες θεατές, γενικώς στημένη αποκλειστικά για το ανδρικό βλέμμα. «Με σπόνσορα το Pornhub», σάρκασε μια φίλη. "Trashy", αποφάσισε μια άλλη. Ήταν τόσο απαραίτητο το σκηνικό στριπτίζ; Και δεν μπορούσε να φορέσει κανένα ρούχο παραπάνω;

Στην άλλη γωνία: οι γυναίκες που βρήκαν το σόου όχι μόνο εμπνευσμένο, αλλά και βαρύνουσας πολιτικής σημασίας ως μια εκδήλωση πουερτορικάνικης περηφάνιας αλλά και ως ένα δείγμα του τι μπορεί να κάνει ένα γυναικείο σώμα, με τον σωστό συνδυασμό μόχθου, γενετικής προδιάθεσης, πειθαρχίας και χρημάτων.

Εκ πρώτης όψεως, πρόκειται για μια αιώνια διαμάχη που αναζωπυρώνεται διαρκώς με διαφορετικές αφορμές: είναι απελευθερωτικό και ενισχυτικό εν τέλει το να χορεύουμε φορώντας ελάχιστα ρούχα και γενικά να γιορτάζουμε το σώμα μας ή υπονομεύει την δυνατότητα μας να κινηθούμε στον κόσμο ως ισότιμες με τους άντρες;

Το στοιχείο όμως που καθιστά ιδιαιτέρως εμπρηστική την συγκεκριμένη περίπτωση, είναι η γυναίκα στο επίκεντρό της.

Αν είναι κάτι στο οποίο συμφωνούν οι δύο παραπάνω αντιμαχόμενες πλευρές είναι ότι η Τζένιφερ Λόπεζ είναι εκπληκτική. Στα 50 της, είναι μια δύναμη της φύσης, μια γυναίκα με τόσο εντυπωσιακή εμφάνιση που είναι σα να έκανε η εξέλιξη του είδους ένα βήμα μπροστά, μόνο για χάρη της. «Δεν μπορώ να το πιστέψω ότι είναι 50 και φαίνεται τόσο καλά!», είπαν πολλές γυναίκες, πριν το γυρίσουν γρήγορα στο «δεν μπορώ να το πιστέψω ότι είμαι 50 και φαίνομαι τόσο χάλια!».

Κάποια μέλη της κοινότητας μου στα social media δεν μπορούσαν να συγκρατήσουν τον θαυμασμό και το δέος τους. Κάποια άλλα όμως – όπως εγώ ας πούμε – άρχισαν να νιώθουν ότι τους κρίνουν προσωπικά αυτά τα οπίσθια. Είμαι μερικούς μήνες μόνο νεότερη από την J.Lo και, μετά από κάθε γενέθλια, κάνω στον εαυτό μου το ίδιο ερώτημα: Θα τελειώσει επιτέλους αυτή η ιστορία; Δεν μπορεί, κάπου θα υπάρχει η γραμμή τερματισμού...

Πάνω που ανυπομονούσα να σταματήσω να βάφω τα μαλλιά μου και να χαρίσω τα ψηλοτάκουνα, να καλωσορίσω με ζεν διάθεση ακόμα και την τρίχα που μπορεί να εμφανιστεί στο πηγούνι και γενικά να μεταχειρίζομαι το σώμα μου ως ένα μέρος στο οποίο ενυπάρχω χωρίς απολογίες αντί για κάτι που θυμίζει συγκρότημα διαμερισμάτων, με την φροντίδα και την ανακαίνιση του οποίου πρέπει διαρκώς να ασχολούμαι...

Πάντα προσπαθούσα να πείσω τον εαυτό μου ότι τα σώματα των celebrities είναι κάπως σαν τις γκαλερί. Μπορώ να εκτιμώ την ομορφιά τους και να αναγνωρίζω τον χρόνο και το χρήμα που σπαταλήθηκε για την δημιουργία τους, αλλά μετά μπορώ να γυρίσω σπίτι μου ασφαλής στην βεβαιότητα μου ότι δεν θα ήθελα το σπίτι μου να μοιάζει έτσι.

Και μετά είδα αυτό το φοβερό meme που άρχισε να κάνει τον γύρο του ίντερνετ την Δευτέρα. Στη μια εικόνα ήταν η ηθοποιός Rue McClanahan ως Μπλανς Ντέβερο [η πιο σέξι από τα «Χρυσά Κορίτσια»] κάτω από την επιγραφή «50 χρονών το 1985» και στην άλλη η Τζένιφερ Λόπεζ να μοιάζει εντελώς εξωπραγματική, κάτω από την επιγραφή «50 χρονών το 2020».

«Τώρα δηλαδή στα 50 πρέπει να μοιάζουμε όλες με την Τζένιφερ Λόπεζ;» Facebook Twitter

Νομίζω τελικά ότι η απάντηση είναι να μάθουμε να παρακολουθούμε τέτοιου είδους παραστάσεις όπως τις παρακολουθούν οι άντρες.

Οι γυναίκες βλέπουμε ένα 15λεπτο σόου με ελίτ εκπροσώπους του θεάματος και σε κάποιες περιπτώσεις καταλήγουμε μετά να νιώθουμε άσχημα για τον εαυτό μας.

Στο μεταξύ, οι άντρες μπορούν άνετα να παρακολουθήσουν ένα τρίωρο σχεδόν αγώνα, με πρωταγωνιστές ελίτ αθλητές με απειροελάχιστο λίπος πάνω τους, και οι περισσότεροι δεν θα νιώσουν ούτε ίχνος αμφιβολίας για τον εαυτό τους, καθώς αδειάζουν τα πατατάκια από την γαβάθα.

Εκεί που οι γυναίκες βλέπουν ελλείμματα και στόχους που δεν εκπληρώθηκαν, ακούγοντας μια εσωτερική φωνή που τους λέει ψιθυριστά «θα μπορούσες κι εσύ να είσαι έτσι αν δούλευες αρκετά σκληρά», οι άντρες βλέπουν απλώς ψυχαγωγία, αθλητές που έτσι κι αλλιώς ζουν σε άλλο σύμπαν από τους κοινούς θνητούς, και η εσωτερική τους φωνή το πολύ να τους ψιθυρίζει κάθε τόσο «κοντεύουν να τελειώσουν τα πατατάκια»...

Με στοιχεία από τους New York Times

Στήλες
8

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Θοδωρής Αντωνόπουλος / Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Αν θεωρήσουμε την ομοφυλοφιλία επάγγελμα, αξιότιμε κ. συνήγορε, τότε σίγουρα αυτό θα πρέπει να ενταχθεί στα βαρέα ανθυγιεινά. Τουλάχιστον για όσο μπορούν να δηλητηριάζουν τον δημόσιο λόγο κακοποιητικές απόψεις, αντιλήψεις και πρακτικές, σαν αυτές που είτε εκφέρετε είτε ενθαρρύνετε.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Δημήτρης Π. Σωτηρόπουλος / Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Αντί να διαφωνήσουμε για το ένα ή το άλλο θέμα, όπως και είναι θεμιτό και αναμενόμενο σε μια δημοκρατία διαλόγου, το μόνο που ξέρουμε να κάνουμε είναι να εξευτελιζόμαστε οι ίδιοι και να εξευτελίζουμε τους άλλους, ωσάν να ήταν οι χειρότεροι εχθροί μας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Π. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ
O βούρκος των ημερών

Στήλες / O βούρκος των ημερών

Σήμερα: Μηνύματα στο αλεξίπτωτο • • • βουλευτική ηπιότητα • • • περιβαλλοντικη καταστροφή στο Ισραήλ • • • δύσκολες μέρες για τον Μακρόν • • • εμβολιαστική ευνοιοκρατία • • • ένας γενναιόδωρος πρώην οδηγός νταλίκας • • • η περιπέτεια της «μυστικής ομιλίας»
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Αρετή Γεωργιλή / Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Γιατί όλη αυτή η πολιτική χυδαιότητα που αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη από το πραγματικό πρόβλημα και στρέφει τη συζήτηση σε μια στείρα κομματική αντιπαράθεση, στις πλάτες όλων αυτών των παιδιών, που το μόνο που ζητούν είναι δικαίωση και γαλήνη;
ΑΡΕΤΗ ΓΕΩΡΓΙΛΗ
Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Τι διαβάζουμε σήμερα: / Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Σήμερα: Τα Ζεν της Βαϊκάλης • • • νίκη μεγαλοψυχίας • • • η βία δεν πτοεί (ακόμη) τους Βιρμανούς • • • μια πρώτη δικαίωση • • • οι επίμονοι Ινδοί αγρότες • • • δημοκρατία και πίτσα • • • ένας τιτάνας
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

6 σχόλια
Είναι τραγικό ότι τα χειρότερα σχόλια τα έκαναν γυναίκες. Όχι δεν είναι απαραίτητο να είστε έτσι στα 50 σας. Μπορείτε μια ζωή να γυμνάζεστε και να τρέφεστε σωστά και να κάνετε και τις επισκέψεις σας στον αισθητικό χειρουργό (αρκεί να μην παραμορφώνεστε), μπορείτε όμως να παραμείνετε σε μια εποχή παλιότερη που οι γυναίκες αφήνονταν στο πέρασμα του χρόνου. Και τα δύο αποδεκτά είναι. Όχι όμως οι ζήλιες και οι κακίες. Αυτές δεν είναι αποδεκτές.
Γιατί στη σημερινή εποχή πρέπει όλα να τα ερμηνεύουμε μέσα από συγκεκριμένες (για να μην πω εμμονικές) διόπτρες; Έβλεπα το σόου και ήμουν σίγουρη ότι ήδη θα έχουν γραφτεί άρθρα, όπως το παραπάνω. Υπάρχει και η απλή λύση, να χαλαρώσουμε και να ψυχαγωγηθούμε με το υπέροχο θέαμα που ετοίμασαν καταφανώς ταλαντούχοι άνθρωποι με πρωταγωνίστριες δυο χαρισματικές γυναίκες.Προσωπικά, ψηφίζω Σακίρα all the way :-) Και όχι, je suis desolee, αλλά δεν αισθάνομαι καμία πίεση να γίνω στην εμφάνιση σαν αστέρας διεθνούς βεληνεκούς.
Η εμφάνιση είναι μέρος της δουλειάς της, μηπως η Μαντόνα έχει το σώμα 60αρας; Αν είναι να βλέπουμε γυναίκες της show biz και να συγκρινόμαστε κάτι δεν πάει καλά. Μια χαρά η Λοπεζ, μια χαρά κι εμείς, απλά σε άλλο σύμπαν! Φέρε το τσίπουρο και το μεζεδάκι τώρα, γιατί η ζωή θέλει καλοπέραση!
Εχουμε και λέμε..κατ'αρχήν να ξεκαθαρίσω φαν της Lopez δεν είμαι ,προτιμώ την Shakira,by the way..Λοιπόν η Lopez στα 50 της είναι εξ'ισου attractive με αυτό που ήταν στα 30 της. Παίζει ακριβώς το ίδιο ρόλο τόσα χρόνια, και τον παίζει καλά.Αυτό ξέρει, αυτό κάνει και επαναλαμβάνω το κάνει καλά.Τώρα από που τεκμαίρεται πως ΟΛΕΣ οι κυρίες στα 50 τους, οφείλουν να παίζουν τον ίδιο ρόλο;;;;;Από που κι'ως που η ελκυστική εμφάνιση μιάς celebrity σε ένα σόου συνιστά παράδειγμα προς μίμηση για ΟΛΕΣ τις γυναίκες.Αδυνατώ να το κατανοήσω ειλικρινά.Προσωπικότητα αυθύπαρκτη δεν διαθέτει η υπογράφουσα το κείμενο;;;
Ας μην ξεχνάμε ότι η υπογράφουσα το κείμενο είναι Αμερικανίς, τουτέστιν άλλη νοοτροπία (όλα τα κόμπλεξ και τα πρότυπα που σε ρίχνουν στα πατώματα έρχονται από κει).Οπότε, εμείς που δεν είμαστε τέλειοι απλά γλεντάμε τις ανησυχίες μίας Αμερικανίδος που επίσης δεν είναι τέλεια και θαυμάζουμε τα αποτελέσματα του μόχθου μιας Τζένιφερ, μιας Σακίρα, μιας Μαντόνα και προσθέστε ελεύθερα (εγώ ψηφίζω Σάρον Στόουν εδώ και δεκαετίες).
Αν πάθανε αμόκ οι Αμερικανοί με την J. Lo στα 50 της, που να δούνε τη Ζωζώ Σαπουντζάκη στα 80 κάτι της να φορά αποκαλυπτικά κορμάκια και φτερά και να την σηκώνουν ημίγυμνοι καλογραμμωμενοι εικοσαρηδες! 50 χρόνια μπροστά είναι η Ζωζώ από όλους σας (κυριολεκτικά και μεταφορικά) και σας γλενταει!
Να τονιστεί δε πως η 50χρονη J. Lo είναι, κατά μεγάλο ποσοστό, αποτέλεσμα της πλαστικής χειρουργικής, ειδικής διατροφής και εξειδικευμένης γυμναστικής σε πλήρη αντίθεση με την 86χρονη (!!!) Ζωή Ζαπουτζάκη, την επιτομή της λάγνας θηλυκότητας, που είναι αποτέλεσμα DNA και μόνο αυτού.
Συριζαϊσμός παντού.Καμία αριστεία. Όλα ίσιωμα. Αν κάποια / κάποιος διαθέτουν περισσότερο κάλλος εμείς απλά θα απαρνηθούμε την έννοια του κάλλους και θα πούμε ότι όλα είναι σχετικά. Θα λέμε κάτι feelgood μπούρδες για την αποδοχή της διαφορετικότητας. Εδώ πάει το "κουτσοί, στραβοί στον Άγιο Παντελεήμονα".Το να αναγνωρίσεις το όμορφο, το ερωτικό, αυτό που σε ερεθίζει σεξουαλικά είναι δικαίωμά σου. Κανένας δεν έχει δικαίωμα να το σχετικοποιήσει με κάτι θολά ιδεολογικοποιημένα άλλοθι.Όποιος/-α δεν κατανοεί τη διαφορά μεταξύ του "επαινώ / θαυμάζω το ωραίο" και "με πράξεις ή λόγια μειώνω τον άλλο που δεν έχει αυτό το κάλλος" και θεωρεί ότι ο έπαινος του κάλλους ταυτίζεται με τον ψόγο για όποιον δεν το έχει να το κοιτάξει. Απλά τον τρώει το πράσινο τερατάκι της ζήλιας. Ή της κακίας.