Οι μεγάλες επιτυχίες του Αντετοκούνμπο στο μπάσκετ έγιναν η αφορμή να στηθεί τις τελευταίες εβδομάδες ένα βολικό πλυντήριο για να ξεπλύνουμε τον ρατσισμό μας. Ξαφνικά, η χώρα μας έγινε μια χώρα ανοιχτή. Δημοσιογράφοι σχολίασαν με περηφάνια, πολιτικοί έκαναν ανακοινώσεις και απλοί άνθρωποι κοινοποίησαν στα σόσιαλ το πόσο καλά νιώσανε που ο Αντετoκούνμπο έφτασε ψηλά.
Φοβάμαι ότι δεν μας έπιασε ξαφνικά η μεγάλη αγάπη για όσους δεν έχουν το ίδιο χρώμα μ' εμάς. Φοβάμαι ότι δεν γίναμε ξαφνικά οι καλοί. Βρήκαμε απλώς μια ευκαιρία να παραστήσουμε τους καλούς, παίζοντας σε εύκολη πίστα: δεν είναι δα και τόσο δύσκολο να θαυμάσεις έναν διεθνή σταρ που λάμπει από επιτυχία και καταξίωση. Δεν είναι σαν να πρέπει να μιλήσεις ευγενικά στον Πακιστανό που σου πουλάει τσιγάρα ή σαν να πρέπει να συμπαθήσεις την Αλβανίδα που σου καθαρίζει.
Δεν γίναμε ανοιχτόμυαλοι επειδή κοινοποιήσαμε στα σόσιαλ τη φωτογραφία ενός σταρ του μπάσκετ. Ούτε η ατομική επιτυχία ενός ανθρώπου αναιρεί τη συλλογική μας αποτυχία να συνυπάρξουμε με το διαφορετικό. Κι ούτε πήραν ξαφνικά τα Σεπόλια τα πάνω τους.
Είμαστε το μέρος που βασανίζει τους μετανάστες κυριολεκτικά. Παλεύουν μ' ένα γραφειοκρατικό τέρας για να πάρουν χαρτιά. Οι δουλειές που τους επιφυλάσσονται είναι συνήθως υπηρεσίες καθαρισμού και φροντίδας ή σκληρή χειρωνακτική εργασία χωρίς δικαιώματα. Είμαστε η χώρα όπου ένας νέος πολιτικός μιλάει για «ελληνόπουλα», αρθρώνοντας τα όρια της πολιτικής του. Η χώρα όπου η αυτοαποκαλούμενη αριστερή κυβέρνηση συγκυβέρνησε για χρόνια με ένα παραληρηματικά εθνοπερήφανο κόμμα, τους Ανεξάρτητους Έλληνες (από τ' όνομα και μόνο), και τελικά τιμωρήθηκε απ' τον υπερήφανο ελληνικό λαό, όταν πήγε κόντρα στον εθνικισμό με τη Συμφωνία των Πρεσπών.
Εμείς είμαστε αυτοί που βάλαμε τη Χρυσή Αυγή στη Βουλή κι εμείς είμαστε αυτοί που δεν θέλαμε παιδιά πρόσφυγες στα σπίτια, στους δρόμους και στα σχολεία μας. Εμείς είμαστε αυτοί που δεν συζητάμε πια για τις συνθήκες κράτησης προσφύγων και μεταναστών στα σύνορα. Εμείς είμαστε τα περήφανα μέλη μιας τραγικά ομοιογενούς κοινωνίας που δεν καταλαβαίνει τι χάνει μ' αυτήν της τη μανία για ομοιογένεια.
Πολιτικοί που δεν προώθησαν κανένα μέτρο για τους μετανάστες και ούτε συντάχθηκαν ποτέ με νομοθετικές προσπάθειες απλοποίησης του γραφειοκρατικού τους γολγοθά ένιωσαν κι αυτοί υπερήφανοι για τις μπασκετικές επιδόσεις του Γιάννη, ο οποίος δεν είχε χαρτιά με το που γεννήθηκε και του οποίου οι γονείς δυσκολεύτηκαν να βρουν δουλειά, ερχόμενοι στη χώρα μας. Παράδοξο; Όχι. Το μήνυμά τους είναι σαφές: τους ξένους τους θέλουμε, η Ελλάδα μας τους χωράει, αρκεί (αυτοί ή τα παιδιά τους) να είναι σταρ, οι καλύτεροι του είδους τους, οι top of the top, και αρκεί να προσπαθούν πολύ για να τα καταφέρουν, κόντρα σε όλα τα εμπόδια που θα τους θέσουμε. Κι επίσης, να ασχολούνται με κάτι τραβηχτικό και επικερδές, όπως το μπάσκετ, και όχι με την παραδοσιακή αφρικανική μουσική, το ιρανικό σινεμά ή την επιστημονική έρευνα.
Δεν βρήκα περίεργα τα σχόλια για τα επιτεύγματα του Αντετοκούνμπο. Καταρχάς, γιατί να μην τα κάνει ο πολιτικός κόσμος; Τζάμπα είναι! Δεν συγκρίνονται σε δυσκολία με το να χάσεις υπερήφανες ελληνικές ψήφους, εξηγώντας στους Έλληνες ότι δεν είναι οι εκλεκτοί του Θεού. Δεν απαιτούν το νοητικό κεφάλαιο και το όραμα του να καταστρώσεις ένα σοβαρό σχέδιο προσέλκυσης και ενσωμάτωσης μεταναστών. Αυτά τα κάνουν οι μεγάλοι πολιτικοί. Εμείς δεν έχουμε πολιτικούς με σχέδιο για τη μετανάστευση.
Κάποιος πολύ αφοσιωμένος, πολύ ταλαντούχος και πολύ δουλευταράς μπορεί να τα καταφέρει και στις χειρότερες συνθήκες. Ο Γιάννης, όμως, δεν είναι το άλλοθι που θα μας επιτρέψει να ξεχάσουμε πόσα παιδιά μεταναστών χάνονται σε κακές, κακοπληρωμένες δουλειές (ή απλώς στην παρανομία και στις αγγαρείες) επειδή κανείς δεν τους έδωσε ευκαιρίες να καλλιεργήσουν τις κλίσεις τους. Η ιστορία του δεν μας επιτρέπει να κάνουμε πως δεν υπάρχουν αυτοί που αναγκάστηκαν να θάψουν τα όνειρά τους για να βιοποριστούν. Δεν μειώνει όσα τραβάνε οι μετανάστριες μητέρες που ζουν εξαρτημένες από τους εκμεταλλευτές τους, εμπόρους ελπίδας, εγγράφων και θέσεων «εργασίας», και που αγωνιούν να μεγαλώσουν παιδιά που πρέπει να πάρουν και το Νόμπελ ακόμα, αν γίνεται, ώστε να τα δεχτούμε, επιτέλους ως «ελληνόπουλα».
Με λίγα λόγια, η περίπτωση Αντετοκούνμπο θα 'πρεπε να μας κάνει να ντρεπόμαστε για το πώς ζουν στη χώρα μας όσοι δεν μας μοιάζουν και δεν έχουν το ταλέντο και την εργατικότητά του για να ξεφύγουν.
Δεν γίναμε ανοιχτόμυαλοι επειδή κοινοποιήσαμε στα σόσιαλ τη φωτογραφία ενός σταρ του μπάσκετ. Ούτε η ατομική επιτυχία ενός ανθρώπου αναιρεί τη συλλογική μας αποτυχία να συνυπάρξουμε με το διαφορετικό. Κι ούτε πήραν ξαφνικά τα Σεπόλια τα πάνω τους. Μόνο εμένα μου 'χει τύχει να ψάχνω για σπίτι στο κέντρο και ιδιοκτήτες να με ρωτάνε αν είμαι Ελληνίδα; Και μόνο εμένα μου 'χει τύχει να μου εξηγούν, μόλις ακούσουν τα υπέροχα ελληνικά μου, ότι, ναι, καλό το σπίτι, αλλά «την ξέρετε την περιοχή; Έχει πολλούς μαύρους, είστε εντάξει μ' αυτό;». Είμαστε εντάξει μ' αυτό; Αν ναι, πρέπει να το φωνάξουμε στην πράξη!
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO
Η απλά τα αδέλφια πήραν "χάρη" από τον ΠτΔ και δεν άλλαξε τίποτα? διότι εάν μιλάμε για το δεύτερο, τότε μιλάμε για εθνικο ρεντίκολο.
Ευτυχώς, υπάρχουν και οι υπόλοιποι...
Γιατί:
ούτε μαζί διώξαμε τους πρόσφυγες από τα σχολεία
ούτε μαζί τους κλείσαμε σε πανάθλια στρατόπεδα
ούτε μαζί τους μαχαιρώσαμε
ούτε μαζί τους ληστέψαμε
ούτε μαζί τους είχαμε στη Μανωλάδα να δουλεύουν για ένα ξεροκόμματο και όταν διαμαρτυρήθηκαν τους τουφεκίσαμε
και αλλάζοντας λίγο θέμα, βλέποντας την κατάσταση του τραπεζικού μου λογαριασμού, με σιγουριά μπορώ να πω πως:
ούτε μαζί τα φάγαμε.
Και πρέπει να το θυμόμαστε αυτό.
Όλοι όσοι παραποιούν και βιαζουν έννοιες κατά το δοκούν.
Ναι μεν δεν ψήφισαν αλλά με τη συνειδητή πόλωση που δημιουργούν σπρώχνουν τους πιο ευμεταβλητους ή αψικορους του εκλογικού σώματος στις αγκαλιές της.
Έτσι όπως κατά βάση γουστάρουν την κρίσιμη προλεταριακή μάζα για την επανάσταση γουστάρουν και τον φασίστα διότι είναι η απάντηση στα υπαρξιακά τους.
Γουστάρουν τόσο πολύ τον φασίστα που αν αφαιρέσεις υποκείμενα και αντικείμενα από ένα κείμενο δυσκολεύεσαι να καταλάβεις ποιος το έχει γράψει.
Την ΧΑ την κάναν μάγκα όσοι λέγανε ή λένε ότι οι θάλασσες δεν έχουν σύνορα.
Οι έννοιες κάποιες φορές παραποιούνται όντως. Άλλες φορές αλλάζουν, εξελίσσονται,επανανοηματοδοτούνται. Άλλο πράγμα σήμαινε πχ η έννοια Δημοκρατία στην εποχή της Αθήνας του Περικλή, άλλη έννοια έχει στην εποχή των εθνών-κρατών. Ο φεμινισμός πριν 100 χρόνια σήμαινε μάχη για εκλογικά δικαιώματα στις γυναίκες. Τώρα σημαίνει δεκάδες άλλα πράγματα τα οποία είναι ακόμη δύσκολο να γίνουν αποδεκτά από μεγάλο μέρος του πληθυσμού. Η λέξη είναι ίδια. Η νοηματοδότηση αλλάζει, όπως αλλάζει και ο κόσμος στον οποίο ζούμε.
Τη ΧΑ κάποιοι την έβγαλαν στην τηλεόραση και τις εφημερίδες με στημένα ρεπορτάζ για «γιαγιούλες που τις βοηθούν οι χρυσαυγίτες να βγάλουν λεφτά από το ΑΤΜ» και τοποθέτησαν τα στελέχη της σε πάνελ συζητήσεων. Η ακροδεξιά μπήκε σε κυβέρνηση με το ΛΑΟΣ πριν ακολουθήσει το τσίρκο των ΑΝΕΛ. Έντυπα έκαναν λάιφστάιλ αφιερώματα για το πόσο αδυνάτισε η Ουρανία Μιχαλολιάκου. Ο Κασιδιάρης ήταν πρώτη μούρη στα τηλεοπτικά πάνελ για πολύ καιρό, σε αντίθεση -για παράδειγμα- με τους «υπέρμαχους τη εξάλειψης των εθνών-κρατών και της δημιουργίας μιας παγκόσμιας ομοσπονδίας στηριγμένης στην αδερφοσύνη μεταξύ των ανθρώπων». Δεν μπορεί οι δεύτεροι να κατηγορούνται για την άνοδο του φασισμού, παρά μόνο μέσω μιας αποτυχημένης στρεψοδικίας.
Κάποια πράγματα είναι ξεκάθαρα. Όσο και αν λέει κάποιος ότι «το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του», αυτό δεν είναι ικανός παράγοντας για να σηκώσει κάποιος άλλος μαχαίρι και να σφάξει έναν μετανάστη.
Με τον ίδιο τρόπο, όσο και να λέει κάποιος άλλος ότι «η Μακεδονία είναι Ελληνική», δεν είναι ικανός παράγοντας για να κάνει έναν άλλον να ανατινάξει μια τράπεζα.
Η Αριστερά έχει πολύ συγκεκριμένη ατζέντα για την αλλαγή των νοημάτων των λέξεων. Και βέβαια για συγκεκριμένους λόγους.
Πχ αυτό που αναφέρετε ως φεμινισμός ήταν suffragism. Όχι feminism. Την λέξη feminism την έφτιαξε ο Σαρλ Φουριέ. Μπορείτε να διαβάσετε γι΄αυτόν στο βιβλίο "Αναρχικοί" του Τζέημς Τζολ.
Θέλετε να μιλήσουμε για την έννοια του φύλου και ποιος ιδρώνει για να την αλλάξει;
Θέλετε να πούμε ποια πολιτική παράταξη έχει απαλείψει την έννοια του "λαθρομετανάστη" ή του "παράνομου μετανάστη" και αναφέρει φλου "μετανάστες";
Άλλο όταν αλλάζουν από κάτω οι έννοιες, ως κοινωνική ανάγκη, και άλλο όταν γίνεται μετά από κεντρικό σχεδιασμό. Ξέρετε από κεντρικό σχεδιασμό; Ποια πολιτική παράταξη εχει εμμονή με αυτόν;
Ρητορικά τα ερωτήματα προφανώς.
Πάμε στη ΧΑ.
Δεν έγινε η ΧΑ κυβέρνηση. Δεν κυβέρνησε η ΧΑ. Η ΧΑ ήταν μια βίαιη και γκαγκστερική αντιπολίτευση σε μια κυβέρνηση που είχε απολογητές-μάρτυρες υπεράσπισης της 17Ν (Λάμπρου) και έναν πρωθυπουργό που ως 16χρονος με την αφίσα του Τσε δήλωνε ότι "θάλασσες δεν έχουν σύνορα".
Δεν έχω κανέναν πρόβλημα να μετρήσουμε νεκρούς ή τραυματίες από το 1974 και μετά και να βρούμε ποιοι φάγαν περισσότερους.
Οι ΧΑίτες ή αυτοί που τάχα-μου-δήθεν είναι «υπέρμαχοι τη εξάλειψης των εθνών-κρατών και της δημιουργίας μιας παγκόσμιας ομοσπονδίας στηριγμένης στην αδερφοσύνη μεταξύ των ανθρώπων»;
Η ΧΑ γιγαντώθηκε όταν στους δρόμους κυβερνούσε το μπάχαλο λογικής που έφερε τον Σύριζα της Α' Διακυβέρνησης στην εξουσία (αυτό Λαπαβίτσα και Λαφαζάνη, της Ραχήλ και της Ζωίτσας).
Αυτόν του "ραντεβού στα γουναράδικα", ως ευθύ κάλεσμα για εμφύλιο, για όποιον θέλει ακόμα να θυμάται.
Η ΧΑ γιγαντώθηκε από την απουσία πολιτείας τον Δεκ. του '08, από τη ανοχή στο επετειακό μπάχαλο κάθε 17Ν και κάθε τέλη Δεκέμβρη. Η ΧΑ συνεργάστηκε με τους ίδιους που κάναν τα μπάχαλα (πάνω και κάτω πλατεία).
Ποια είναι η στρεψοδικία;
1. Πάσο για τις σουφραζέτες, ωστόσο ο Φουριέ είναι νεκρός από το 1838 και ο φεμινισμός του δεν έχει σχέση με τον σημερινό. Άρα η ουσία αυτού που λέω δεν αλλάζει.
2. Ο κόσμος αλλάζει και μαζί του οι έννοιες. Κάποιες παρατάξεις ακολουθούν την αλλαγή, κάποιες όχι. Και τέλος πάντων, δεν ανήκω σε κάποια οργάνωση της αριστεράς, οπότε και να υπάρχει κεντρικός σχεδιασμός πίσω από αυτό μου είναι άγνωστος. Το να διαφωνείτε με κάτι είναι θεμιτό και καλοδεχούμενη η κριτική σας. Το να πιστεύετε σε συνωμοσίες μπορεί να σας οδηγήσει σε λάθος συμπεράσματα.
4. Η ΧΑ δεν ήταν αντιπολίτευση μόνο απέναντι στον Σύριζα, αλλά και απέναντι στο Πασόκ και τη ΝΔ. Η δολοφονία Φύσσα γίνεται επί Σαμαρά. Του Λουκμάν πιο νωρίς ακόμη.
5. Δεν με αφορά να μετρήσω ποιος έχει σκοτώσει τους περισσότερους, η 17Ν ή η ΧΑ. Διαφωνώ και με τις δύο οργανώσεις.
6. Το ραντεβού στα γουναράδικα δεν είναι κάλεσμα σε εμφύλιο, αλλά λαϊκή ρήση (αγαπημένη του Βελουχιώτη) η οποία σήμαινε τα εξής(αντιγράφω): «Κάθε φορά που οι αλεπούδες έβγαιναν προς αναζήτηση τροφής, λέει ο λαός, ποτέ δεν ήταν βέβαιες πως θα επιστρέψουν στη φωλιά τους και έλεγαν μεταξύ τους σα γούρι τον χαιρετισμό «καλή αντάμωση στα γουναράδικα». Αν δηλαδή έπεφταν σε κάποια παγίδα ή τις σκότωναν οι κυνηγοί, θα συναντιόνταν πάλι στον πάγκο του γουναρά. Η έκφραση αυτή πήρε χρήση στην καθημερινή γλώσσα του λαού και υιοθετήθηκε από τον Αρη Βελουχιώτη που όταν την έλεγε, αναφερόταν στο πιθανό μέλλον τόσο του ίδιου όσο βέβαια και των συντρόφων του.»
7. Εννοείται ότι όταν υπάρχει δράση (6 Δεκ, Σύνταγμα, 17Ν) θα υπάρχει και αντίδραση. Συμφωνούμε εδώ λοιπόν. Εντύπωση προκαλεί όμως ότι δεν αναφέρετε την οικονομική εξαθλίωση μεγάλου μέρους του πληθυσμού, την ανεργία, την απώλεια μέρους της εθνικής κυριαρχίας, την κρατική κοροϊδία, τον εξευτελισμό δημοκρατικών εννοιών, τους δοτούς πρωθυπουργούς,τους έξωθεν νόμους, τα χαράτσια κ.ά. ως παράγοντες που συντέλεσαν στην αύξηση επιρροής της ΧΑ, με τον ίδιο τρόπο που το κραχ του 29 συνετέλεσε για να αναρριχηθούν στην εξουσία ο Χίτλερ, ο Μουσολίνι και όλοι οι υπόλοιποι φασίστες του μεσοπολέμου που αιματοκύλισαν τον κόσμο. Δεν έπαιξαν ρόλο αυτά; Μόνο οι ακροαριστερά ευθύνεται;
Εκεί εδράζεται ο θρησκευτικός σας ζήλος και η στρεψοδικία. Στην αποσπασματική προσέγγιση της ιστορίας και των δεδομένων.
Έχει πολιτικό pedigree.
2. Σε αντίθεση με εσάς, που τω πρώτο ever σχόλιο σας ήτα ειρωνικό προς εμένα, εγώ δεν έχω Προσωπικά με χρήστες.
Δεν με ενδιαφερει αν εσείς είστε υπέρ του κεντρικού σχεδιασμού ή οχι. Είναι η Αριστερά και αυτό μου αρκεί.
Το πώς κεντροποιημένα αποφασίζεται η αλλαγή νοημάτων στις λέξεις.
Μην κάνετε τον κινέζο.
3. Η ΧΑ υπάρχει από τη δεκαετία του 80. Δερνει μετανάστες από τη δεκαετία του '90. Δεν κατανοώ το σχόλιό σας.
4. Εεε, ο Βελουχιώτης και ο εμφύλιος είναι έννοιες ταυτόσημες. Το αυτό και η ρήση για τα γουναραδικα. Η τρελίτσα να πωλείται άλλου.
Εδώ πάντως έχετε ένα δίκιο. Το κραχ οδήγησε τον Χίτλερ στην εξουσία. Στην Ελλάδα η πτώχευση έφερε τον Τσίπρα.
Η ανέχεια φέρνει στο προσκήνιο τα άκρα. Και ο κάθε λαός εκλέγει, γιατί με εκλογές βγήκε και ο Χίτλερ, το ακρο που του πάει.
6. Κάποτε, ναι, πρεπει να μετρήσουμε και το αίμα.
Να δούμε αν η στήριξη του πρώην ΓΓ της ΕΣΗΕΑ στην αποστολή βόμβας στον Παπαδημο συντελεί ή οχι στην ανοχή της κοινωνίας στην ακροαριστερή βία και παράλληλα ριζοσπαστικοποιεί προς τα δεξιά ένα ποσοστό του εκλογικού σώματος.
Να δούμε αν αρθρα σαν και αυτό στέλνουν κόσμο στην ακραία δεξιά. Αν οπλίζουν με αγανάκτηση κάποια ακροαριστερά μυαλά. Μυαλά από τα οποία ήδη έχουμε υποφέρει παρά πολύ για να κάνουμε ότι δεν καταλαβαίνουμε.
Και αναφορικά με τις μπούρδες περί θρησκευτικού ζήλου.
Ναι έχω θρησκευτικό ζήλο με τη νομιμότητα και τη δημοκρατία. Ξέρω ότι ενοχλούν και τα δύο. Γιατι πως αλλιώς ο Ρουβίκωνας θα κάνει "δράσεις" ή "παρεμβάσεις";
Δεν ξέρω από που είστε ούτε που κατοικείτε.
Ξέρω όμως ότι η πόλη μου, η Αθήνα, έχει υποστεί τόσες φθορές όσες έχει υποστεί από την ακροαριστερά τα τελευταία 10 χρόνια όσες οριακά είχε υποστεί από τους Ναζί.
Δεν ανέχομαι κανέναν να λιβανιζει τα κενά πρακτικής σημασίας συνθήματά της. Δημοσιογράφο, σχολιαστή, πρωθυπουργό ή τον θεό τον ίδιο.
Δεν ανέχομαι τις κενές αερολογίες που έδωσαν το ιδεολογικό άλλοθι στους βιαστές την Αθήνας τον Δεκέμβρη του 2008 και στους ψηφοφόρους της ΧΑ.
Η μπούρδα θα απαντιέται. Φτάνει. Ως εδώ.
Η συστηματική στρεψοδικια και αερολογική συνθηματολογία της ακροαριστεράς θα απαντιέται από εμένα όσο δύναμαι.
Ξέρω ότι όσο συμβαίνει αυτό θα εμφανίζονται λογαριασμοί που θα ασχολούνται αποκλειστικά με εμένα (είστε ο 3ος). Δεν με νοιάζει.
Δεν θα μένει τίποτα που να κλείνει το μάτι στο μπαχαλακι αναπάντητο.
Γκωσαμε 40 χρόνια.
----
To πολύ συγκεκριμένο πρόβλημα ορισμένων με τις διαδικασίες-διάλογο-διάδαραση των ατόμων της "κάτω πλατείας" επίσης δεν αντιλαμβάνομαι. Εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου πέρασαν από εκεί, κι εγώ πέρασα μερικές φορές από εκεί, ακριβώς γιατί έμοιαζε η καρδιά του κοινωνικοπολιτικού γίγνεσθαι να είναι εκεί. Ποια είναι η λογική δλδ; Να κάθεται ο λαός στο σπίτι του (αν έχει), να κοιτάζει την δουλίτσα του (αν έχει) και να μην "ενοχλει" ή να μην κάνει "κατάληψη" στα μάρμαρα του Συντάγματος για να κάθόνται πιο άνετα τα περιστέρια; Να κάθεται στο σπίτι του και να βγάζει τον σκασμούλη, για να μην του χρεώσουν -εκ των υστέρων κι εκ του ασφαλούς- κάποιοι "έξυπνοι" και "αντικειμενικοί" με ελιτισμό και "μυτούλα ψηλά" όλες τις παθογένειες των Ελλήνων;
Άποψή μου: όσο και να φασκελώκουκουλώνει, κανείς, η όποια παθογένεια αν είναι να φανεί θα φανεί, one way or another, sooner or later. Ας κάτσουμε λοιπόν να σκεφτούμε και την διαφορά μεταξύ πραγματικών βαθύτερων αιτιών, των αφορμών και των manifestations.
*διότι ποιοι θα ήντουσαν "καθάρματα/κίναιδοι" διαβρωτές του απαράμιλλου αρχαιοελληνικού ήθους; Οι Εβραίοι φυσικά!
Και το εκλογικό του αποτύπωμα ήταν ανυπόστατο.
Μπορείς να κάνεις καλύτερο focus παρακαλω;
Διάβασα προσεκτικά το γεμάτο ανακρίβειες, εκτιμήσεις δικές σας που τις προβάλλετε ως θέσφατα, συγκρίσεις του Τσίπρα με τον Χίτλερ (!), συγκρίσεις των καταστροφών της Αθήνας από τους μπάχαλους με αυτές του ΒΠΠ (!!!!) κ.ά και σκεφτόμουν να απαντήσω σε όοοολα αυτά, αλλά μετά έφτασα στο σημείο όπου υποστηρίζετε ότι ένα άρθρο στη λάιφο στέλνει κόσμο στην ακροδεξιά και αποφάσισα ότι δεν έχει νόημα.
Και για να μη λέτε ότι ασχολούμαι μαζί σας (και αφού σας υπενθυμίζω ότι σε αυτό το άρθρο εσείς ήρθατε να σχολιάσετε αυτά που έγραψα, άρα πρακτικά δεν σας «κυνηγώ» εγώ), σταματώ εδώ αυτή την κουβέντα και σας αφήνω στον ιδεολογικό σας πόλεμο. Αυτό είναι και το τέλος οποιασδήποτε αντιπαράθεσης μαζί σας.
Καλό βόλι στην ΕΡΕ την Κυριακή ;)
γνωστόν, αλλά δεν είναι ακριβώς αυτό το point του σχολίου είναι το παρεμπιπτόντως.
και προφανώς, δεν λειτουργούσαν καθόλου ως συγκοινωνούντα δοχεία ιδεολογικώς, Πλεύρηδες-Βελόπουλοι-Λιακόπουλοι-Καρατζαφέριδες-Χ.Α. κ.λπ.. Πώς στην ευχή θα μπορούσα ποτέ να σκεφτώ κάτι τέτοιο: ταπεινά je m'excuse
Και να δείτε την αλήθεια. Η Αριστερά στην Ελλάδα τα τελευταία 45 χρόνια σπέρνει μίσος, διαίρεση και -εν τελει- θάνατο.
Σας εύχομαι να μην εγκλωβιστείτε στο χώρο εργασίας σας μέρα γενικής απεργίας. Μην γίνεται κι εσείς θύμα ανωνύμων -και αιωνίως ατιμωρητων- "προβοκατόρων".
Για τους οποίους πάντα θα βρεθεί ένας φίλος, ένας γείτονας να τους αθωώσει με το αυταπόδεικτο επιχείρημα "μα δεν είναι δεξιοι!".
Εύχομαι να εγκαταλείψετε κάποτε τη γηπεδική λογική "εμείς (που ειμαστε το κοινο της λάιφο) είμαστε καλοί και οι αλλοι οι κακοί".
Μέχρι τότε είστε και εσείς γνήσιο κομμάτι μιας μακρας παράδοσης στρεψοδικιας και διαίρεσης.
Ή ΕΡΕ κάποτε ήταν το προβλημα. Σήμερα οι δρόμοι είναι αιωνίως κλειστοί από τον ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Δεν είναι παράλογο στην Ελλάδα να μιλάς για τα δικαιώματα των Ελλήνων πολιτών.
Δεν είναι παράλογο η Ελλάδα να θέλει να εφαρμόσει τους νόμους του ελληνικού κράτους.
Δεν είναι παράλογο μια χώρα δέκα εκατομμυρίων σε ένα σταυροδρόμι του πλανήτη ετούτου να θέλει να ελέγξει το ποιος θα έχει δικαίωμα συναπόφασης στα κοινά και ποιος όχι (σ.σ. δικαίωμα ψήφου δηλ. υπηκοότητα).
Δεν είναι παράλογο μια χώρα με τα χαρακτηριστικά της Ελλάδας να θέλει να ελέγξει ποιοι μπαινοβγαίνουν από τα σύνορά της.
Φτάνει ο παραλογισμός!
Ειλικρινά, δεν έχω καταλάβει ποιο είναι το αιτούμενο.
Όποιος έφτασε εδώ -όπως και αν έφτασε- να παίρνει υπηκοότητα;
Ξέρουμε τι είναι η υπηκοότητα ή την μπερδεύουμε με τη νόμιμη διαμονή;
Ξέρουμε τι είναι η νόμιμη διαμονή ή την μπερδεύουμε με τη μετανάστευση;
Ξέρουμε τι είναι η μετανάστευση ή την μπερδεύουμε με τη λαθρομετανάστευση;
Ή απλά δεν μας νοιάζουν οι έννοιες και όσα πάνε κι όσα έρθουν η ιδεολογία μας να κερδάει;
Τα κριτήριά μας είναι αν αυτός που έφτασε (όπως και να έφτασε) έχει προβλήματα ή το εθνικό (συγγνώμη δεν ξέρω πως αλλιώς να μιλήσω χωρίς να ενοχλήσω ανθρώπους που ενοχλούνται από τη λέξη Έλληνας, έθνος κτλ) καλό; Ελικρινά τώρα.
Τι θέλουμε;
Το θέμα είναι ΠΟΙΟΙ διαμορφώνουν αυτό που θέλουμε και για ποιους λόγους.
Διαίρει και βασίλευε...
«Η Ευρώπη χρειάζεται τους μετανάστες»
https://youtu.be/qSmTWPRN_po
Κατά τα λοιπά έχω αποδεχθεί ότι στο ανώνυμο ίντερνετ υπάρχουν και μη υγιείς καταστάσεις.
Αν δεν ενοχλεί αισθητικά τον ίδιο τον ιστότοπο η ύπαρξη ενός σχολιαστή που ζει σχολιάζοντας εμένα, τι να πω, χαλάλι...
Αλλά μιλάμε ότι ζούμε σε μια εποχή που ο Παλαμάς και ο Κόντογλου φαίνονται φασίστες. Υπομονή... Τόσο με αυτούς όσο και με τον αντίποδά τους που τόσο θέλουν να υπάρχει για να ετεροπροσδιοριζονται.
Στην ζωή υπάρχουν "κάτωθεν" άνθρωποι γενικά. Ας ζήσουμε με αυτούς.
Να τους απελάσουμε (δημοκρατικά, πάντα) ή να μην τους απελάσουμε τους αντιφρονούντες που μας ενοχλούν με τα νοήματα, τις λέξεις και τις ιδέες τους; Με τους αλλοδαπούς μαθητές που μπαινοβγαίνουν σ τα σχολεία τι να κάνουμε; Μπορούμε να κάνουμε αιχμηρή κριτική στους πάντες και τα πάντα και να δυσανασχετούμε όταν αυτή αφορά εμάς; Μπορούμε να κάνουμε αυτά που καταγγέλουμε και να δυσανασχετούμε όταν κάποιος το επισημαίνει; Μπορούμε να βαφτίζουμε όλους τους διαφωνούντες ως "αριστερούληδες" αποπειρώμενοι να ακυρώσουμε την άποψη των υπολοίπων και να θεωρηθούμε οι μόνοι έγκυροι συνομιλητές; Μπορούμε - ακόμη και αν η διαφωνία μας έχει όντως (ή έστω εν μέρει) βάση - να σχολιάζουμε και να χαρακτηρίζουμε απαξιωτικά και συστηματικά τους κατά περίσταση "εχθρούς" μας (και της πατρίδας ΜΑΣ) και να κατηγορούμε αυτούς εξ αυτών που αντιδρούν σε αυτήν την στοχοποίηση ως ετεροπροσδιοριζόμενους; Θεραπεύονται ή δεν θεραπεύονται τελικά τα όμοια με όμοια; Και που μας κατατάσσουν εντέλει όλα αυτά; Άνωθεν ή κάτωθεν;
Παραλογισμός είναι να διαμαρτυρόμαστε για την ισοπεδωτική χρήση του όρου "φασίστας" και "ακροδεξιός", ενώ από την άλλη χαρακτηρίζουμε ακρίτως και αδιακρίτως ως «αριστερούληδες» όσους τολμούν να διαφωνούν επιμόνως μαζί μας χωρίς να αποδέχονται την κατήχηση και την αυθεντία μας.
Παραλογισμός είναι να λέμε ότι "η Δημοκρατία έχει όρια αυτοπροστασίας", ότι "ΔΕΝ αποδέχεται τα πάντα" και ότι "έχει μεν όσο γίνεται λιγότερες απαγορεύσεις, αλλά έχει απαγορεύσεις", και από την άλλη να διαμαρτυρόμαστε για τον ορισμό της ρητορικής μίσους και τους περιορισμούς που επιβάλλει η νομοθεσία περί αυτής, λέγοντας πράγματα που πλησιάζουν σε ανατριχιαστικά κοντινή απόσταση με αυτήν ακριβώς την ουσία της έννοιας της ρητορικής μίσους την οποία κατακρίνουμε ως ελλιπή.
Παραλογισμός είναι να λέμε, αναφερόμενοι στην δίκη της Χρυσής Αυγής, ότι "πρέπει να μιλάμε για τιμωρία πράξεων και όχι ιδεών" και ότι "δεν κυνηγάμε τους (ακρο)δεξιούς αλλά τους βίαιους" και από την άλλη να φτάνουμε στο ευτελές σημείο να εκμεταλλευόμαστε την συγκυρία και να χρησιμοποιούμε τον διασημότερο Έλληνα αθλητή για να προωθήσουμε την ατζέντα μας, ονειρευόμενοι απελάσεις (!) αντιφρονούντων επειδή, πέρα από τις πράξεις (κάποιων εξ αυτών), μας ενοχλούν και οι ιδέες τους. Για να τους κάνουμε και αυτούς μετανάστες. Αναγκαστικά.
Κάποιοι άνθρωποι τρέφονται (μεταφορικά και ενίοτε κυριολεκτικά) από τη μάχη υπέρ ή κατά κάποιων ιδεών. Αυτό δε που φοβούνται περισσότερο είναι η επικράτηση των ιδεών τους, διότι τότε απλά χάνουν κάθε λόγο ύπαρξης. Ας μην καταντήσουμε έτσι.
ΤΟ ΙΡΑΝΙΚΟ ΣΙΝΕΜΑ;;
Αν έχουμε Ιρανούς στην Ελλάδα, παρακαλώ να μου τους δείξετε. Θέλω να τους γνωρίσω.
ΟΚ σε γενικές με το άρθρο, αλλά εσείς όταν χρειαστείτε οικιακή βοηθό σάς έρχεται Ελληνίδα; Τα συνεργεία καθαρισμού γραφείων στις εταιρείες τα διευθύνουν Έλληνες; Μάθετε ότι οι μετανάστες εκμεταλλεύονται άγρια τους άλλους μετανάστες που τους παίρνουν στην δούλεψή τους. Αν φταίει το νομοθετικό πλαίσιο γι' αυτό, να ελεγχθεί παρακαλώ.
Τον διχαστικό λόγο και τις εμφυλιολαγνείες, απ’ όπου κι αν προέρχονται, αυτούς που σπέρνουν μίσος και διαίρεση, αυτούς που όσο πλησιάζει η Κυριακή των εκλογών αποθρασύνονται, αυτούς που ονειρεύονται απελάσεις αντιφρονούντων και θέλουν να μετρούν και να ζυγίζουν αίματα σε ζυγαριές αυτοδικαίωσης, πρέπει επιτέλους να τους αφήσουμε πίσω μας, μόνους, να αυτοδηλητηριάζονται με το ίδιο τους το δηλητήριο.
Αυτό είναι το μόνο σίγουρο ΠΡΕΠΕΙ πίσω από το οποίο αξίζει πραγματικά να συνταχθούμε.
1 ) Αριοι ηταν φυλες καουμπο'υ'δων των κεντροασιατικων στεπων ( της γεωγραφικης ζωνης απο Μογγολια μεχρι την σημερινη Ουκρανια ) που κατεβηκαν στην Ινδια στις αρχες της δευτερης πχ χιλιετηριδας. Αριος συμφωνα με τον σκωτζεζο ιερεα/συγγραφεα Ριτσαρντ Χολογουε'ι' σημαινε στη γλωσσα τους "συμπατριωτης". Ηταν λευκοτεροι στο δερμα απο τους ντοπιους ινδους κι απο κει εχει βγει ο μυθος περι Αριων, παροτι καπως ειρωνικα, ηταν πιο απολιτιστοι απο τους σκουροτερους στο δερμα συνανθρωπους τους. ( Πηγη : Holloway 2016:14 )
2 ) Ενα συγκλονιστικο εντιτοριαλ της εφημεριδας “Σακραμεντο Μπι” ( Σακραμεντο ειναι η πρωτευουσα της Καλιφορνιας ), το οποιο αναδημοσιευει η Σαν Φρανσισκο Εξαμινερ στις 24 Αυγουστου 2000, για την εννοια της ρατσας. Δινω στο αυθεντικο αγγλικο κειμενο ενα μικρο μα πιο σημαντικο κομματι του :
Τιτλος : Do the races differ ?
It was thrilling to read a few months ago that DNA detectives had traced the human lineage back to a handful of ancestral women, all of them the progeny of a single “African Eve” from whom we are all descended.
The more closely scientists study the basic building blocks of humanity, the more they are convinced that “race” as we commonly consider it simply doesn’t matter.
“Race is a social concept, not a scientific one,” says the head of Celera Genomics, the private firm working to map the entire human DNA structure. That’s long been recognized as a matter of sociology and common sense, supported by most mainstream biologists, the accumulating evidence of the DNA researchers now adds heavy-duty empirical science to the argument.
The attributes people commonly identify as racial - skin color, the shape of eyes or noses, types of hair -account for a tiny fraction of the genome : ABOUT 0.01 PERCENT, scientists report.
3 ) “Race Remains a Key Factor in Who succeeds in America”
Μια πενταχρονη μελετη στις πολεις της Βοστωνης, Ατλαντας, Λος Αντζελες και Ντιτρο’ι’τ, που δημοσιευτηκε σε επτα τομους απο την Russell Sage Foundation και το Harvard University Multidisciplinary Program in Inequality and Social Policy ερευνωντας 9.000 σπιτια και 3.500 εργοδοτες, το 1999, βρηκε οτι ο ορισμος της ρατσας ειναι βαθια, πολλες φορες ασυνειδητα, χαραγμενος στο μυαλο των κατοικων μητροπολιτικων περιοχων οπως των πιο πανω πολεων στην Αμερικη. ( Πηγη : 2 Οκτ 1999, Σαν Φρανσισκο Εξαμινερ και Ρομπιν Εστριν για το Ασοσιε’ι’τεντ Πρες ).
4 ) Απο την εισαγωγη ενος χιλιοσελιδου τομου που λεγεται “Κουλτουρες των Εβραιων” μια συλλογη κειμενων για τον Εβρα’ι’σμο, απο εβραιους καθηγητες πανεπιστημιου στην Αμερικη, οπως του Μπερκλε'ι' και της χωρας του Ισραηλ.
"Yet, unlike other ancient ethnic groups, the Jews had some singular qualities : although many others combined national and religious components in their identities, only the Jews - like Christians and Muslims - eventually came to worship a God who negated the existence of other gods”.
( Πηγη : David Biale, Professor of Jewish History and Director of the Program in Jewish Studies at the University of California, Davis. ( 2002 : 5 ).
5 ) Απο το δευτερο κεφαλαιο του “Κοσμος Σε Θραυσματα” και το “Σκεψεις για τον Ρατσισμο” του Καστοριαδη :
“Εδω, επιτρεψτε μου να ανοιξω μια παρενθεση. Αυτο που η κοινη λογικη, οπως και οι πιο σημαντικοι συγγραφεις - σκεφτομαι το παραδειγμα μιας Χανας Αρεντ - φαινεται να βρισκουν απαραδεκτο στον ρατσισμο ειναι το γεγονος οτι καποιος ειναι μισητος για κατι για το οποιο δεν ευθυνεται : καποιου η γεννηση ‘η η ρατσα.” ( Πηγη: Καστοριαδης 1997/27 ).
Απ το ιδιο βιβλιο, στο ιδιο κεφαλαιο , λιγες σελιδες πιο πισω, ο Καστοριαδης εξιστορει τη ρατσιστικη συμπεριφορα των αρχαιων εβραιων και καταληγει : “Εβρα’ι΄κος Ρατσισμος ειναι ο πρωτος που εχουμε γραπτα ντοκουμεντα - που σιγουρα δεν σημαινει οτι ειναι ο πρωτος σε απολυτο βαθμο. Τα παντα θα μας οδηγουσαν να συμπερανουμε το αντιθετο. Απλα και χαρουμενα, εαν θα τολμουσα να το πω, ο διαλεχτος λαος ειναι ενας λαος οπως ολοι οι υπολοιποι.” ( Πηγη : Καστοριαδης 1997/22 ).
6 ) 14 Μαιου 2015. Αρθρο της Ουασιγκτον Ποστ για την συμπεριφορα του Ισραηλ σε μεταναστες απο την Αφρικη.
Israeli government to refugees: Go back to Africa or go to prison
https://www.washingtonpost.com/world/middle_east/toughening-its-stance-toward-migrants-israel-pushes-africans-to-leave/2015/05/14/e1637bce-f350-11e4-bca5-21b51bbdf93e_story.html?utm_term=.0c105f6584be
7 ) "Making the Second Ghetto : Race and Housing in Chicago, 1940-1960" του Arnold R. Hirsch, το 1983, ειναι βιβλιο-σταθμος για την ιστορια των γκετο των μαυρων στην Αμερικη.