Στην εξ. αναφέρεται σε ένα σημείο ότι ούτε ο ίδιος δεν είναι σίγουρος για την επιλογή του. Και σκέφτομαι όταν κάποιος δεν είναι σίγουρος σε μία σχέση, που βρίσκεται σχετικά στην αρχή της γιατί να μπει απαραίτητα στην διαδικασία των γνωριμιών με γονείς, οικογένειες, γνώμες κλπ; Μήπως πιέζεται; Υπάρχει η πιθανότητα η σχέση αυτή να μην εξελιχθεί από μόνη της, άσχετα με τις αντιρρήσεις που υπάρχουν. Μετά όλο αυτό δεν είναι άβολο και αμήχανο; Επίσης αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι οι γονείς έχουν εκφράσει τις διαφωνίες τους όμως δεν έχουν απαιτήσει την διακοπή της σχέσης, απλά δεν θέλουν πολλές επαφές γιατί δεν ταιριάζουν σαν ιδιοσυγκρασίες. Δεν υπάρχει λογική σε αυτό; Αν με κάποιον δεν ταιριάζεις κρατάς απλά τυπικές σχέσεις πράγμα που ο αδελφός της κοπέλας δεν δέχεται.. Είναι λίγο περίπλοκο η αλήθεια που ίσως με μία ξεκάθαρη κουβέντα από τις δύο πλευρές και με αλληλοσεβασμό των επιθυμιών χωρίς τεντωμένα σχοινιά να υπάρξει ισορροπία και ηρεμία.