Δάκρυσα διαβάζοντας το γιατί κι εγώ πονάω πολύ. Κι ανυπομονώ για τη στιγμή που θα ακούσουμε τα καλά νέα κι εμείς. Πρώτη φορά, αν με ρώταγε κανείς, σκεφτόμουν σήμερα... Αν με ρώταγε, τι θέλω περισσότερο στη ζωή μου, θα απαντούσα πως θέλω να τρέξει ο χρόνος μπροστά πιο γρήγορα. Λιγότερο βασανιστικά... Να μάθω, να ξέρω, να μην περιμένω υπομονετικά. Να μας καλέσουν στο γραφείο και αυτήν τη φορά να είναι μόνο για καλό.