Θυμάμαι ότι έκλαψα πρώτη φoρά στην αυλή του σχολείου δεν είχα γράψει 7 σε ένα τεστ.Από τότε κλαίω δημόσια κυρίως λόγω πίεσης σε μαθήματα, εργασίες, εξετάσεις.Εξαιρείται η φορά του Erasmus (που δυσκολευόμουν σε ένα μάθημα και τα δάκρυα έτρεχαν ποτάμι αλλά είχα απομακρυνθεί αμέσως γιατί δεν ήθελα να με βλέπουν) και το περιστατικό κλοπής του πορτοφολιού σε γεμάτο αστικό. ( Είχα επιστρέψει μόλις από το εξωτερικό και το Εrasmus... Μου είχαν κλέψει μόνο το πορτοφόλι και το είχα διαπιστώσει σχετικά αργά στο λεωφορείο. Σοκαρίστηκα πάρα πολύ. Είχα κατέβει στη στάση μου και έκλαιγα κάποια λεπτά.)Υ.Γ Στο σχολείο και το πανεπιστήμιο πάντα με ρωτούσαν τι έχω και αυτό είναι και το ανθρώπινο. Αν δεν ήταν κάτι σημαντικό συνήθως τους ευχαριστούσα και έλεγα ότι είμαι καλά. Το ίδιο εφαρμόζω και εγώ και θα ρωτήσω τον άλλο τον λόγο που κλαίει.