Με πήρε τηλέφωνο, ήμουν στη δουλειά και δεν πρόλαβα να το πιάσω με τη μια...Εν τέλη τον πήρα, είπαμε τα νέα μας...Στο τέλος με ρώτησε αν είμαι καλά ψυχολογικά, είπα καλά είμαι μωρέ, δεν θέλω να του πω πως νιώθω. Τον ρώτησα μετά κι εγώ και μου είπε και εκείνος το ίδιο , είμαι οκ είπε, όλα μια χαρά...Έμαθα τα νέα του μετά από τόσο καιρο, είδα είναι χαρούμενος και κάνει κι αυτός τις όνειρα για το μέλλον, χωρίς εμένα, έτσι όπως κάνω κι εγώ....Έτσι είναι παιδιά, χωρίσαμε, είναι τελεσίδικο.Δεν θα ξανά υπάρξουμε μαζί ποτέ ξανά...Ίσως τον ξανά δω τυχαία με τη κοπέλα του κάποια σε ένα στενό μέσα στη πόλη που θα βρεθούμε τυχαία...Δεν είμαστε απ' την ίδια πόλη, εκείνος Λαμία , εγώ Ρόδο... Μας ένωσε η φοιτητική μας πολη. Κι έτσι ο καθένας πήρε τον δρόμο του Εγώ να μη θέλω να γυρίσω, καθώς είχα όνειρα να μείνουμε μαζί .... ΟπουδήποτεΕκείνος έχει όνειρο να μείνει στη φοιτητική μας πολη με τους φίλους του..Και έτσι σήμερα που μιλήσαμε.... Απλά κατάλαβα ότι δεν έχω θέλει πλέων πουθενά...Και έτσι θα μαζεύω σιγά σιγά σιγά τα κομμάτια μου για εκείνον τον ανρθωπο που αγάπησα και θα αγαπώ για πάντα .... Δεν είχα ξανά αγαπήσει τόσο ποτέ, είχα πάντα ένα στοπ σε όλους...Και έτσι το καλό μου παραμύθι τελειώνει κάπως χώρος χάπι εντινγκ ...Απλά εγώ πεθαίνω, και εκείνος ζει ξανά το όνειρο που άφησε πίσω εκεί στο μυαλό του...Καλό σας βράδυ