Εδώ είναι που εύχομαι να μπορούσα να πατήσω "ταυτίζομαι" 100 φορές. Μοιάζει τόσο με αυτό που προσπαθώ να εκφράσω, αλλά δεν μπορώ. Ειλικρινά, διάβασα το κείμενο 2-3 φορές προσπαθώντας να θυμηθώ αν το έγραψα εγώ. Το κενό είναι πάρα πολύ τρομακτικό. Και είναι ακόμη πιο τρομακτική η σκέψη πως τίποτα δεν το γεμίζει. Πραγματικά ώρες ώρες νομίζω πως η λέξη κενό είναι πολύ μικρή για να το εκφράσει πλήρως.. Μοιάζει σαν να μας έχουν πάρει τα συναισθήματα, την ψυχή και να είμαστε ρομπότ.. Τι σου το προκάλεσε αυτό; Τι σε γέμιζε πριν δημιουργηθεί το κενό;