Αχ πολύ στενοχωριέμαι όταν βλέπω κυκλικές εξομολογήσεις. Που αρχίζουν με ένα συμπερασμα (ήδη από τον τίτλο), το ακυρώνουν κατόπιν βιωματικά, και το ανακυκλώνουν στο τέλος. Παρά το καλογραμμένο της εξιστόρησης, ειστε κι οι δυο φάουλ σε τόσα πολλά επίπεδα που δεν βλέπω γιατρειά. Ο τίτλος δε είναι από το είδος των τραγουδιών που μεγάλη ζημιά κάνουν (love isn't evil, or it isn't love)