Κατά τη δική μου γνώμη, η γυναικεία αλληλεγγύη μέχρι πρότινος δεν υπήρχε επειδή συνέφερε πολλούς άνδρες να πιστεύουν ότι υπάρχει ανταγωνισμός μεταξύ των γυναικών για την ανδρική προσοχή. Και οι γυναίκες εκπλήρωναν αυτή την προσδοκία, εφόσον οι ίδιες ήταν το αντικείμενο σύγκρισης, αξιολόγησης και κριτικής (βλ. καλλιστεία, περιοδικά μόδας, ακόμα και σχόλια σε ανδρικές παρέες). Πώς να μη δημιουργούν μεταξύ τους ανταγωνισμό μετά, όταν οι άλλοι έλεγαν στις όμορφες ότι είναι χαζές και σημασία έχει το πνεύμα, ενώ στις έξυπνες λένε ότι είναι άσχημες και σημασία έχει να δείξουν λίγο δέρμα;Ευτυχώς έχει αλλάξει αυτό προς το καλύτερο η νοοτροπία. Μου έκανε εντύπωση πρόσφατα, όταν έπεσα σε βίντεο της αμφιλεγόμενης πιανίστριας Lola Astanova, που είδα πάρα πολλά σχόλια θαυμασμού από γυναίκες και, αντίθετα, τα πικρόχολα σχόλια που κριτίκαραν την εμφάνισή της όπως και την εκτέλεση των κομματιών προέρχονταν περισσότερο από άνδρες. Είδαν μία γυναίκα όμορφη, εντυπωσιακή και ταλαντούχα και τρόμαξαν μάλλον, επειδή τόσες δεκαετίες τους μάθαινε η κοινωνία ότι το μυαλό και η δημιουργικότητα δεν πηγαίνει με τίποτα με μία καλή εμφάνιση.Μακάρι να βελτιωθεί ακόμα περισσότερο η κατάσταση. Πρέπει να καταλάβουμε εμείς οι γυναίκες κάτι: ότι όσο, για παράδειγμα, αποκαλούμε η μία την άλλη "τ$0uλ@" (και δη στα social media), αυτό συνεχίζει να ενθαρρύνει πολλούς άνδρες να μας αποκαλούν όλες συλλήβδην τ$0uλε$. Δεν υπάρχει κανένα Βραβείο Σεμνότητας/Ομορφιάς/Πνεύματος για το οποίο πρέπει να ανταγωνιζόμαστε και να ρίχνουμε η μία την άλλη.
