Υπάρχει και το σύμφωνο συμβίωσης που λύνει όλα τα πρακτικά προβλήματα και δεν προϋποθέτει κανένα στεφάνι. Όσον αφορά στα παιδιά αρκεί απλώς μια αναγνώριση που είναι και πολύ εύκολη διαδικασία. Εφόσον υπάρχει λύση για αυτά τα πρακτικά πρόβληματα, το τι πιστεύει η κοινωνία με αφήνει παγερά αδιάφορη. Με νοιάζει τι πιστεύω εγώ. Βρίσκω τουλάχιστον ανόητο ένας άνθρωπος να καθορίζει τις επιλογές του με βάση τις επιταγές της κοινωνίας. Επειδή μου έχει μείνει η περιέργεια, όταν μιλούσες για αξίες του 50 που αντανακλά η φράση βάζω στεφανι, όντως στους λιγότερους κλέφτες αναφερόσουν;