Πόσο σε καταλαβαίνω... Κι εγώ έτσι έπραξα. Βέβαια εγώ είχα ένα άλλο κακό. Δεν άλλαζα συμπεριφορά αλλά εξαφανιζόμουν τελείως. Και το κακό είναι ότι το συνεχίζω. Μια συμβουλή να σε δώσω αν θέλεις βέβαια να μην σκέφτεσαι μόνο αν η άλλη θα μπορέσει να αντέξει η να ανεχτεί την κατάσταση ή να είναι μαζί σου γιατί έτσι χάνεις στιγμές! Αν όντως το θέλει θα είναι εκεί με τα συν και τα πλην της κάθε κατάστασης. Μη με πεις πολυξερη. Οι πολύ κοντινοί μου άνθρωποι με μαλώνουν συνεχώς που δεν ανοιγομαι σε κανέναν. Και άντρες με έχουν μαλώσει για το συγκεκριμένο. Πέρα από αυτό όμως ότι και να σου συμβαίνει δες το θετικά. Καλή δύναμη σου εύχομαι.