Σύνδρομο καλού κοριτσιού, ε; Ναι...Για όλα υπάρχει μια πρώτη φορά. Οι γονείς αν μεταχειρίζονται το επιχείρημα της "πίκρας" σου κάνουν συναισθηματική χειραγώγηση (πριν πάνε στο επόμενο λέβελ που είναι οι εκβιασμοί για να γίνει το δικό τους). Προσοχη, αν μένεις όμως στο πατρικό και σε ζουν με τα δικά τους λεφτά, δεν μπορείς να πατήσεις πόδι στον βαθμό που μπορείς αν δεν εξαρτάσαι. Βέβαια, το ερωτικό κομμάτι είναι πολύ προσωπικό και πάλι δεν τους πέφτει λόγος. Καλό είναι να μην τους πιάνεις συζήτγσγ για να πειστούν, την ενέργεισ´ σου χάνεις. Οι πρσ´ξεις ομιλούν δυνατότερα από τα λόγια. Μια χαρά μου ακούγεται ο άνθρωπος, με κάτι ασχολείται, μορφώνεται, ψάχνεται. Βεβαίως, κρατώ μια πισινή οι γονείς σου να βλέπουν κάτι που εγώ αποκλείεται να το βλέπω ως παντελώς άσχετγ της κατάστασης.Καλή δύναμη!!