Τα συναισθήματά μας πρέπει να τα υπολογίζουμε. Να τα αναγνωρίσουμε και να τα παραδεχομαστε και να είναι ένας τρόπος κινητοποίησης για να μην μας κατατρυχουν κι εντέλει γίνονται βραχνάς. Αν εννοείς αυτό μαζί σου.Τώρα αν θεωρείς ότι πρέπει να λέμε πάντα και παντός καιρού χωρίς να υπολογίζουμε τίποτα και κανέναν αυτά που νιώθουμε, διαφωνώ. Πρώτα η αυτοσυντήρηση και να βλέπουμε λίγο πιο πέρα από το επόμενο λεπτό. Γι αυτό έχουμε την λογική, για να βρίσκουμε τους καλύτερους εφικτους τρόπους εξωτερικευσης και βιώματων όσων νιώθουμε.