Πα' στο θρανίο κάθισεΤα μάτια του γελούσαν Γλυκά εγώ τον εσπρωξα...Και τα μικρά κοιτούσαν.Ειμ' άξια της μοίρας μουΈφυγα σαν τον κλέφτηΤα εχασα, δεν ηξεραΗ γη κατά πού πέφτει.Έχω ελπίδες; πείτε μουΗ μήπως είναι φρουδες; Ζωγράφιζαν κι οι μαθητεςΟλουθε πεταλούδες. Μη μιλάς για ξεγυμνωμα, κακόμοιρα μου. Γιατί το πήρε η άλλη και το 'κάνε σημαια, και μας βλέπουν και ανήλικα.Εξ! Τον νου σου!