Σαν να ακούω έναν παραδοσιακό - πλην κομμουνιστή (π.χ.) - άνδρα να μου λέει τι κατάλαβες που μορφώθηκες και βγήκες στην αγορά εργασίας σε εκμεταλλεύεται το κεφάλαιο! Δεν του περνάει από το μυαλό βέβαια ότι α. μπορεί να μην ασπάζομαι την ιδεολογία του και έχω κάθε δικαίωμα να το κάνω όπως έχει και αυτός και β. χωρίς κατοχυρωμένο το δικαίωμα της εκπαίδευσης και της εργασίας (που δηλώνουν την ισότιμη συμμετοχή μου στην κοινωνία)δεν πρόκειται ποτέ να αμφισβητήσω τις οικονομικές νόρμες αν αυτό θέλω. Ακραίο παράδειγμα; Μπορεί, αλλά της ίδιας λογικής. Έπειτα δεν καταλαβαίνω γιατί όσοι άνθρωποι αγαπάνε και θέλουν να είναι με άτομα του ιδίου φύλου με αυτούς πρέπει ενσυνείδητα να αποτελούν διαφορετική κοινωνική ομάδα (γιατί το διάβασα και αυτό)με συγκεκριμένους στόχους, συγκεκριμένο τρόπο ζωής, συγκεκριμένες αντιλήψεις και μάλιστα να αποτελέσουν και μία κοινωνική πρωτοπορία που θα αλλάξει παρωχημένους - για κάποιους - θεσμούς και πρότυπα οικογενειακής ένωσης. Η λογική της πεφωτισμένης (και εν τέλει αυταρχικής ως τέτοιας) πρωτοπορίας έχει πεθάνει, όχι? Γενικότερα συμφωνώ ότι το ζήτημα εν τέλει είναι θέμα περισσότερο ισότητας, ισονομίας και ελευθερίας επιλογής παρά του θεσμού του γάμου αυτού καθ' αυτού. Όσον αφορά ως προς το ζήτημα της πολιτικής εκμετάλλευσης πείτε μου κάτι το οποίο δεν εκμεταλλεύεται η πολιτική τάξη κατά το δοκούν. Δεν υπάρχει.
