Ωχ θεε μου, μολις τωρα διαβασα το κειμενο της Σωτης και εχω μεινει με το στομα ανοιχτο. Οκ, ολες οι αποψεις ειναι σεβαστες, αλλα σιγουρα ξενιζει να βλεπει κανεις τη Σωτη να ξεσπαθωνει κατα οσων αρνουνται μια βιολογικα θεμελιωμενη διαφορα (η δυνατοτητα των ζευγαριων του ιδιου φυλου να υιοθετησουν ενα παιδι δεν εμφανιζεται στο συλλογισμο της Σωτης) και γκρινιαζουν αντι να ζησουν χαρουμενοι σε μια ελευθερη ενωση (λες και εχουν αλλη επιλογη). Το ζητημα ειναι απλο: υπαρχουν καποιοι που θελουν με τον συντροφο τους (που τυχαινει να ειναι του ιδιου φυλου) να μπορουν να εχουν ενα διαρκη νομικο δεσμο (ειτε λεγεται γαμος ειτε αλλιως) που θα τους δινει τα ιδια δικαιωματα με εκεινα των ζευγαριων διαφορετικου φυλου (συμπεριλαμβανομενου του δικαιωματος να μεγαλωσουν με κοινη ευθυνη ενα παιδι) -πραγματα για τα οποια το παρον νομικο καθεστως του γαλλικου συμφωνου συμβιωσης ειναι ανεπαρκες-. Υπαρχουν καποιοι που σε αυτην την προοπτικη βλεπουν το τελος του κοσμου και επιμενουν οτι θα πρεπει να εχουν λογο στο τι θα μπορουν οι πρωτοι να κανουν και τι οχι. Και υπαρχουν καποιοι αλλοι που ενω θα περιμενε κανεις οτι θα ειχαν μια καθαρη θεση, βρηκαν τωρα ευκαιρια να πουλησουν εξυπνακιστικο πνευμα και αντικομφορμισμο εκ του ασφαλους.
