Είναι κάποιοι άνθρωποι που έχουν μεγαλώσει με το να προκαλούν τους άλλους να τους κολακεύουν. Τους ρίχνουν στην παγίδα οτι και καλά "δεν πιστεύω οτι αξίζω, οτι είμαι όμορφη/έξυπνη, οτι με θέλουν κλπ κλπ", μόνο και μόνο για να εισπράττουν περισσότερα κοπλιμέντα και ηθική τόνωση. Στην αρχή (στα παιδικά χρόνια δηλαδή) όλοι χρειαζόμαστε στήριξη και επιβεβαίωση από τους γονείς μας πρωτίστως, στη συνέχεια από το σχολικό περιβάλλον, από τους φίλους κτλ. 'Ομως το να το κουβαλάς αυτό το πράγμα ως ενήλικος και μάλιστα ακόμα και ανώνυμα για να προσελκύσεις θαυμασμό από αγνώστους (πραγματικά άπειρες οι εξομολογήσεις αυτού του είδους)... τι να πω... είναι κουραστικό όχι μόνο για τον εαυτό σου, αλλά για τους γύρω σου. Κάποια στιγμή θα λες το ποιηματάκι "δεν αξίζω" για να ψαρέψεις, αλλά δεν θα βρίσκεται κανείς δίπλα σου για να σε πείσει για το αντίθετο. Και τότε τι θα κάνεις;Γι'αυτό λοιπόν λέγε "ευχαριστώ" για τα καλά λόγια που σε αφορούν, εκτίμησε τους ανθρώπους, αγκάλιασε τις αρετές σου (όλοι έχουμε) και προχώρα ευχαριστημένη για ό,τι έχεις.